Schoonmoeder problemen

https://www.instagram.com/mindyourboundaries?igsh=eGI3aWs2eHBqd281 Hier veel handige tips, ook voor je man. En de boeken van schrijfster Lindsay C Gibson (loskomen van emotioneel onvolwassen mensen).

Ik zou sowieso op mijn strepen gaan staan qua oppassen. Prima dat hij een band tussen zijn zoontje en moeder wil, maar dan zou ik er zelf bij blijven. Ook zou ik niet verwachten dat mijn man voor mij opkomt tegenover zijn moeder, ik zou gewoon zelf mijn mond open doen. Heel lastig natuurlijk, maar denk wel het beste. Daarnaast zou ik eens kijken naar relatietherapie of iets, zodat jullie band weer sterker word, je man zelfverzekerder en jullie handvaten krijgen om met zijn moeder om te gaan.

Wat een nare situatie! Ik ken een stel die vergelijkbare problemen heeft met schoonmoeder, die toont ook amper interesse, had kritiek op naam van kleinzoon en stel deed in haar ogen alles fout wat betreft opvoeding, maar als ze langskwam dan ging ze wel constant over hun grenzen heen en luisterde ze nergens naar. Zij hebben het contact al meerdere keren verbroken of op een heel laag pitje gezet, en als ze het contact weer proberen dan gaat het binnen een paar maanden weer mis want zij leert, luistert en verandert niet. Ik denk dat het dus ontzettend moeilijk gaat worden en het enige wat je kunt doen is je grenzen aangeven, maar dan moet je man dat ook wel doen....

Lijkt mijn moeder wel. Mijn man heeft inmiddels geen contact meer met mijn moeder omdat zij hem toch alleen maar zwart maakt. Ik heb eigenlijk alleen nog contact voor mijn dochter en omdat ik (vanuit familie systemen) er niet in geloof dat contact volledig verbreken uiteindelijk zinvol is. Maar mijn moeder gaat zo ver over grenzen heen dat mijn dochter haar nu niet leuk vindt. En als ik probeer te helpen wordt dat zo gedraaid dat ik alleen maar commentaar op haar heb. Dus ook al kan je wel grenzen aangeven, het maakt bij dit soort typetjes toch niks uit. Het wordt altijd omgedraaid. Overigens heb ik de vaste oppasdag wel ingetrokken en ZO blij dat ik dit heb gedaan want er werd ook niet de waarheid verteld. Waar ik veel aan heb gehad is het boek de fontein van Elst. Dit heeft mij inzichten gegeven en dus handvatten om een “gezonde” afstand te bewaken.

Bij ons is het niet zo extreem als bij jou, maar toch herkenbaar. Dat vb van die kinderwagen is hier ook exact gebeurd. Ik had ons zoontje erin gezet en draaide nog even de voordeur dicht en sv had hem snel weggegrist. Echt. Ik stond perplex. Alles gebeurd wel meer verdoken. Ze spreken niks uit, zullen in mijn bijzijn geen slecht woord zeggen maar hun gezicht en "schuldvrije" opmerkingen spreken boekdelen. En heel schuldinducerend altijd zodat het in hun voordeel zou uitdraaien. Vermoeiend. Mijn man zag en ziet het ook allemaal niet als ze weer eens rare dingen uithalen. Zoals sm die gaat "nephuilen" en zegt tegen ons zoontje dat hij haar zo verdrietig maakt als hij haar geen kus wil geven. Hij was toen 1j ofzo. Of een nonkel die hij nog nooit gezien had waarvan de hele familie het dan een goed idee vindt om ons zoontje te lokken met een cake'je (ten eerste hij eet nog geen cake en ten tweede wil ik mijn kind niet leren naar vreemden te gaan voor eten..) Zo van die dingen. Ik heb hier wel heel vaak ruzie over gemaakt met mijn man. En hem elke keer als ik zoiets zag uitgelegd waarom ik dat niet oke vond en dat niet voor onze kinderen wou. Gelukkig begrijpt hij het dan wel en nu vraagt hij me zelf om het elke keer zeker te zeggen want doordat hij zo is opgevoed ziet hij het gewoonweg niet. Pas als ik het hem uitleg en vraag of we bvb willen dat ons kind de associatie maakt.. oke als je bang bent voor iemand die je niet kent is het heel normaal om er wel naar toe te gaan als die je iets lekkers aanbied.. dan snapt hij het wel. Bij die kinderwagen ook. Sv mag er van mij perfect mee rijden, maar vraag dat gewoon even of dat kan en past. Maar nee, want dat zou je eerlijk en kwetsbaar opstellen zijn dus dat doen ze niet. Je gritst niet een kind uit iemands handen omdat jij dat wil. Het is geen stuk speelgoed. Dus ik zou zeggen. Kom voor jezelf en je kind op. EN ga het gesprek aan met je man zodat hij hopelijk zelf leert zien wat er gaande is en uiteindelijk zal kunnen ingrijpen. Oppassen zou ik absoluut niet willen, is hier gelukkig niet aan de orde want ze wonen in buitenland (dus ja ook andere cultuur). Overigens is dat soms een zege. Kan je het op culturele verschillen steken, is voor mijn schoonouders nog te dragen en zo moeten ze niet onder ogen zien hoevaak ze emotionele chantage gebruiken tav anderen. Hier ben ik wel permanent dr slechte schoondochter (natuurlijk niet uitgesproken want aan de oppervlakte zijn ze alleen maar lief). Maarja liever dat dan dat mijn kinderen opgroeien met het gevoel dat ze geen eigen grenzen mogen aangeven.

Zeker niet laten oppassen in deze situatie. En zoals je zelf al aangeeft met de koekenpan, je schoonmoeder heb jij geen invloed op en gaat nooit veranderen maar jouw man kan dit wel. Ik zou van hem wel eisen dat hij zijn moeder aanspreekt op gedrag wat echt niet kan. Juist in het belang van goede relatie met schoonmoeder. Als hij even duidelijk is is er nog kans dat het contact blijft. Als jet zo doorgaat zijn jullie er snel klaar mee denk ik en is contact helemaal weg.

Ik zou beginnen met die koekepan😉 maar hoog tijd dat je man een paar ballen krijgt tegenover zijn moeder. Mocht dit vaker tot situaties leiden waar jij je niet prettig bij voelt(en hij er niks mee doet) zou ik echt je zoon bij haar weghouden. Laat haar eerst contact met eigen zoon maar eens verbeteren voor ze de leuke oma uithangt.

Bedankt allemaal voor de reacties! Ook fijn dat ik niet de enige ben met zo’n figuur als oma voor je kind. Mijn eigen moeder is gelukkig helemaal niet zo, misschien dat ik daarom ook haar gedrag doorzie en man veel minder, omdat ik dit niet als normaal zie. Dus tenminste nog wel een normale oma aanwezig 😅 Toevallig waren we vanmiddag bij mijn ouders en die hebben man ook wel liefdevol maar duidelijk uitgelegd dat hij dit ook niet moet accepteren. Ik merk dat man er echt mee in zijn maag zit en het diep van binnen wel weet, maar ik wil ook dat hij als een volwassen vent zelf tegen zijn moeder durft in te gaan. Het gaat nu niet meer alleen om hem maar ook om een kind. Ik hoop oprecht dat onze zoon haar toch niet leuk gaat vinden 🫣😂 Die oppasdag wil mijn moeder ook wel extra doen als we niet op tijd plek hebben op de opvang. Gaat sowieso gezeur opleveren want SM is altijd jaloers op mijn moeder want die mag natuurlijk alles en vinden we wel leuk 🤪 maar ik ga die ruzie graag aan om mijn kind niet bij haar achter te hoeven laten. Ze wil denk ik niet eens echt oppassen als puntje bij paaltje komt want ze roept al dat als ze komt oppassen dat ze niet naar boven wil lopen (let op: ze is piepjong want zelf heel jong moeder geworden, geen oude invalide vrouw) en dat ons zoontje te verwend is… Pff baby van 7 weken verwend, ja hoor.

Ik herken het helemaal… helaas is het hier minder goed afgelopen, ik heb mijn relatie verbroken, mijn sm heeft mij zo naar gevoel gegeven dat ik de regie over mijn eigen leven en dat van mijn zoontje kwijt was, zelfs in de zwangerschap al. Mijn vriend (ex)/ het is nog ingewikkeld hij wil er aan werken maar daar is professionele hulp voor nodig. Hij is zo in alles meegegaan en heeft mij t gevoel gegeven alsof ik er alleen voor stond (door haar). Hij probeert met zn moeder te praten maar zelfs naar hem luistert ze niet, dat was ook 1 van de problemen. Ik heb geprobeerd dingen op te lossen maar dat moet een extern iemand doen, heeft met familie patronen te maken. Het had de mooiste periode van mijn leven moeten zijn de geboorte van mijn zoon en daarna maar is tevens ook moeilijkste periode. Dus ik begrijp je helemaal!! Ik hoop heel erg dat je man aan jou kant staat, want dat verdien je!

Hee! Hier een hart onder de riem van iemand die ook een oost europese schoonmoeder heeft met een mogelijke persoonlijkheidsstoornis. Het is bij ons ook geëscaleerd vanaf dat we een kindje hebben gekregen, maar mijn partner groeit wel enorm in het voor zichzelf opkomen. Dat is eigenlijk wel in gang gezet door mij, omdat ik hem samen met zijn vrienden wel heb laten inzien wat gezond en normaal is in een ouder kind relatie en wat niet. Wat daarbij hielp was samen naar relatietherapie, en hij is uiteindelijk ook gestart na lange wachtlijst met schematherapie. Hierdoor veranderen er ook dingen in zijn relaties met zijn ouders. Dat wordt mij natuurlijk verweten door schoonmoeder. Ik heb het contact met haar vanaf april even op een lager pitje gezet na allerlei gebeurtenissen (ik gaf grenzen heel duidelijk aan maar ze bleef er overheen walsen en stoken in onze relatie, proberen mijn partner bij me weg te krijgen) en het blijft wel lastig om daarmee om te gaan. Zeker omdat ze nu alle schuld van problemen in het leven op mij schuift in de communicatie naar mijn vent en haar partner (gelukkig slikt mijn vent het niet voor zoete koek). Wat mij heeft geholpen; je kunt haar niet veranderen, wel grenzen aangeven en feedback geven. Wees het voorbeeld voor je partner van hoe je voor jezelf kan opkomen op een vriendelijke manier. Kom er achteraf even op terug; “Ik wil het nog even hebben over hoe je net naar boven ging en de baby pakte. Dat vind ik niet oké en dat wil ik niet meer hebben.” iedere opmerking daarna: “Dit is mijn kind en mijn grens en die heb je te respecteren. Wanneer je geen grenzen respecteert kiezen wij voor meer afstand en vragen we op den duur iemand anders om op te passen”.

Wauw wat zijn jullie er goed mee omgegaan, super knap! Ik kan me voorstellen dat je je erg rot hebt gevoeld. Respect hoe je er mee omgaat. Je hebt gelijk je kan haar niet veranderen alleen hoe je er mee omgaat. Dat moet je wel een partner hebben die iets durft aan te geven, die heb ik helaas niet.. nog niet. Ook goed om te onthouden dat wij dit niet bij onze kinderen moeten gaan doen

Aah dit klinkt zo herkenbaar! Man heeft een paar jaar terug wel therapie gehad waardoor hij wel inziet dat het gedrag van zijn moeder niet normaal is, maar hij kan haar ook niet helemaal loslaten… ze hebben wel heel weinig contact als in man neemt nooit het initiatief. Dus als ze haar zoon weer niet interessant vindt dan is het lekker rustig, maar nu er een kleinkind is pffff 🫣 ik stuur je een vriendschapsverzoek, ik zou er wel wat verder op in willen gaan via de chat als je het goed vindt!

Update: man heeft gisteren aangegeven haar voorlopig niet te willen zien. Ze belde op om te vragen of ze vandaag langs kon komen om haar kleinkind te zien en begon daarna meteen weer tegen hem van alles op te noemen wat wij allemaal fout doen. Man heeft toen gezegd dat ze hier niet meer welkom is als ze haar gedrag niet aanpast en dat ze voorlopig niet langs hoeft te komen. Ik heb er een hard hoofd in dat ze iets gaat veranderen maar het zal nu in ieder geval even rustig zijn zonder ongemakkelijke bezoekjes 🫣

Wat knap dat je man een grens heeft kunnen stellen!