Schoonouders, mag ik ze het oppassen afpakken?

Wat heftig en vervelend zeg! Ik herken het in grote lijnen, ik heb ook geen goede band met mijn schoonouders. Mijn schoonmoeder heeft nooit opgepast op ons zoontje, het voelde voor mij absoluut niet goed. Om de “vrede” te bewaren hebben we altijd gezegd dat het niet nodig was en we voldoende hebben aan de opvang. Tuurlijk soms wel opmerkingen gehad maar zoveel mogelijk van ons af geschoven. Het draait tenslotte om je kind. Ik wil absoluut niet voor een ander zijn gemoedstoestand mijn kind ergens onderbrengen terwijl ik mij daar niet goed over voel. Wel belangrijk is dat jij en je partner daar het eens over zijn. Want je partner zal met name het woord moeten doen tegen zijn ouders. Mijn partner vond het wel moeilijk dat zijn moeder niet kon oppassen maar stond er wel achter.

Ik vond je bericht een beetje lastig te volgen, maar je bent niemand verplicht om op te laten passen. Jullie zijn de ouders en bepalen dus of je oppas nodig hebt en hoe je het oplost. Mijn band met mijn ouders is prima, maar toch koos ik voor kinderopvang..incidenteel passen ze wel op, maar als ik het vraag, niet omdat zij daar wat in te willen hebben even lullig gezegd.

Hoe oud is je kindje? Over hoe je het vertelt krijg ik de indruk dat je recent bent bevallen. Als dat zo is: je hebt de komende tijd nog verlof en dan hoeft er helemaal niemand op te passen. Over een paar maanden ziet de situatie er vast anders uit. En dan mijn perspectief: ik vind het heel goed en heel volwassen van je schoonv(ader, neem ik aan?) dat hij dingen uit wil praten. Hij voelt afstand en jij voelt dat ook. Hij wil er over praten jij niet. Niet praten betekend: situatie blijft onveranderd of wordt slechter. Praten betekend: verandering en in dit geval lijkt het mij niet dat het slechter kan. Heb je je schoonm(oeder?) Wel eens verteld dat je het moeilijk vind dat ze meteen over zichzelf begint te praten? Misschien heeft ze het niet eens door. Kortom. Ik vind de handreiking van je schoonvader heel goed. Mocht je inderdaad nog in de kraamtijd zitten: onderschat die verrekte hormonen niet! Die nemen een loopje met je emoties en zaken komen harder binnen dan normaal. Nu antwoord op je vraag: nee je kan het oppassen niet afpakken. Afpakken is een zo onvolwassen woord. Het gaat over je kind niet over een snoepje. Eerst maar eens in gesprek gaan, zorgen dat de storm weer gaat liggen en na een tijd de balans opnemen om te zien of je gevoel is veranderd. Als je gevoel niet is veranderd dan kan je er later altijd nog voor kiezen om eerst je schoonouders voor je kind te laten zorgen terwijl je erbij bent.

Hoe zijn je schoonouders als opvoeders? Hoe is je man bij ze opgegroeid? Dat vind ik de meeste voorname vraag bij wel/niet oppassen. Ik heb zelf geen fijne jeugd gehad en laat daarom mijn ouders maar heel sporadisch oppassen. Niet omdat ik hen iets wil ontnemen, maar omdat ik ons kind wil behoeden oor wat ik zelf heb meegemaakt

Afpakken is zo te lezen nog helemaal niet van toepassing? Zo te lezen is kleine nog maar paar weken oud, dus is oppassen nog helemaal niet aan de orde momenteel. Verder zou ik ze, zoals ze zich nu gedragen, inderdaad niet op laten passen. Ze walsen vol over jullie grenzen heen (toch op kraamvisite komen, oppassen afdwingen). Het klinkt voor mij alsof schoonvader nu vooral/nu pas contact met je wil voor "toegang" tot je zoontje. Ik krijg uit jou betrocht niet het iddee dat ie het doet omdat ie daadwerkelijk een betere band wil met jou. Laat ze eerst hun (gemeende!) excuses aanbieden en hun gedrag maar eens verbeteren (grenzen respecteren) Als dat gebeurt kan je over paar maanden eens nadenken over incidenteel oppassen, en als het ook over langere tijd goed blijft gaan eventueel over "vast" oppassen. Mbt je partner, vertel hem wat dit met jou doet/hoe hun gedrag je je laat voelen. Hoe moeilijk ook, als hij niet gaat eisen dat zijn ouders zijn (/jullie) grenzen respecteren, gaat er niks veranderen.

Jeetje joh wat vervelend. Jullie hoeven hun helemaal niet op te laten passen. Je bent niets verplicht he, jullie bepalen de regels.

Je zal het ze niet "afpakken" want het is ze nooit gegeven. Denk dat de relatie niet goed genoeg is om ze op je kind te laten passen. Dus gebeurd het ook niet. Als je de goede vrede wil bewaren, zeg je gewoon dat jullie geen oppas nodig hebben. Zorg dat je verder de opvang geregeld heb.

Oppassen is geen recht, het is vertrouwen. En als ik je verhaal lees, is het heel begrijpelijk dat dat vertrouwen er nu niet is. Wat er in je kraamweek is gebeurd heeft je (zo te lezen) diep geraakt, zeker omdat er al jarenlang weinig echte interesse of verbinding was en dat nu met de komst van de baby ineens heel dwingend voelt. Als die pijn nooit is uitgesproken of erkend, is het logisch dat je je zoontje nu niet aan hen wilt toevertrouwen. Dat is geen afpakken, maar luisteren naar je moedergevoel. Praat hier rustig over met je man en geef aan dat je er op dit moment (en misschien voorlopig) nog niet aan toe bent. Je man kent zijn ouders het beste, dus vraag hem ook hoe hij denkt dat dit het beste naar hen gecommuniceerd kan worden, zodat jullie hier samen één lijn in trekken. Je stelt je niet aan. Het is oké om hier tijd voor te nemen en voor jezelf en je zoontje te kiezen.