Schoonouders te dicht

Op zich leuk dat ze de kinderen graag willen zien toch? En heb je er last van als ze er zijn als jij er niet bent? Ik weet natuurlijk niet of het hele vervelende mensen zijn, maar je kunt ze toch moeilijk verbieden langs te komen omdat jouw ouders verder weg wonen.. Als ze allerlei klusjes doen wat je niet wil hebben zou ik ze daar inderdaad wel op aanspreken. Maar als je vriend het leuk vindt als ze langskomen en jij bent er toch niet, dan is dat toch prima opgelost?

Snap het probleem niet zo? Als jij er toch niet bent? En zij kunnen er toch niets aan doen dat jouw ouders ver weg wonen? Betreft de werkjes zou ik het er met ze over hebben. Succes

Misschien kun je wat beter uitleggen wat je lastig vindt aan de situatie. Is het het verschil tussen de mogelijkheden van jouw ouders en zijn ouders, qua afstand en langskomen? Of is het ander gedrag van hen, wat niet duidelijk wordt uit jouw post? Het is niet helemaal helder waar het knelpunt ligt, voor mij als lezer 🙂

Komen ze bij jou binnen zonder dat jij of je partner thuis is, gewoon op eigen houtje?? Hebben ze een sleutel? 😱😱 O jee dat zou ik ook eeecht niet leuk vinden...

Wat is precies datgene wat het voor jou een probleem maakt? Bijvoorbeeld dat jouw ouders het niet kunnen en je dat oneerlijk vind of dat ze te pas en te onpas komen en je er geen rekening mee kunt houden? Het gevoel dat je een relatie hebt met drie moet ergens vandaag komen. Het is namelijk (ga ik vanuit) niet alsof jullie een foursome in bed hebben en je dagelijks kus met jouw schoonouders dus het intieme gedeelte is er niet. Wat maakt dan toch dat gevoel? Ik vind het juist fijn dan mijn ouders er vaak zijn (en als jouw man enigs kind is kan ik mij voorstellen dat hij het ook fijn vind). Dat schept een band met de kinderen en we gaan met zijn alle op vakantie. Zag voorheen mijn moeder zeker drie tot vier keer in de week. Nu ze verhuist zijn wat minder maar nog steeds twee tot drie keer. Mijn schoonouders zien we minder omdat ze aan de andere kant van Nederland wonen maar dat vind ik soms echt jammer. De band is daardoor anders. Het is jammer dat ze het gevoel hebben dat ze het nu stiekem moeten doen. Of in ieder geval als jij weg bent. Lijkt me niet fijn voor je man en schoonouders. Maar goed, als jij het echt zo erg vind is dat wel de perfecte oplossing dus begrijp het ook wel weer. Als tip kan ik meegeven voor jezelf na te gaan wat je er nou precies zo erg aan vind en je vriend zijn tijd met zijn ouders te gunnen en jullie kinderen met hun grootouders. Ze doen je er toch geen kwaad mee.

Ik zou zeggen: wat fijn voor jouw kinderen dat ze opa en oma van papa's kant wel regelmatig kunnen zien, gezien die van mama's kant zo ver weg wonen. En wat fijn voor jou dat ze komen als jij werkt. Dan hoef jij niet met ze te zitten als je dat niet wilt en blijkbaar voelen zij zich door jou minder gewenst.

Wat jammer dat je gevoel hier zo geminimaliseerd wordt door anderen. Ikzelf kan me perfect inbeelden wat je meemaakt. Zelf heb ik soms ook het gevoel dat ik in relatie bent met 3 personen ipv van enkel mijn vriend. Je schoonouders hoeven niet persé iets 'fout' te doen om dit gevoel los te maken denk ik. Ik weet niet precies hoe het zich bij jou manifesteert maar bij mij gaat het vooral over hier dingen komen 'oplossen' (bv in de tuin komen werken om al het onkruid te verwijderen,...) zonder dat ik de kans krijg om er zelf iets mee te doen of hun 3 samen beslissingen nemen zonder mij te bevragen. Nooit met slechte bedoelingen hoor, maar het kan dan wel overkomen alsof je voor een voldongen feit staat. Zelf vind ik dit ook geen leuk gevoel. Mijn tip aan jou is om het bespreekbaar te maken met je vriend. Vertel hem je gevoel en probeer afspraken te maken rond het bezoek en evt de taakjes die zij bij jouw thuis opnemen. Misschien als je bepaalde concrete dingen (die je zelf niet zo belangrijk of leuk vindt om te doen) uit handen geeft, dit voor iedereen meer structuur geeft. Een duidelijk kader om in te bewegen is vaak de sleutel tot dialoog. Hopelijk komen jullie er samen uit!

Kan het zijn dat je jaloers bent omdat je ouders zo ver weg wonen? Lijkt me zelf verschrikkelijk hoor, als mijn ouders 100 km van me af wonen. En ik denk dat ik dan wel jaloers zou kunnen zijn op mijn man. Dat ze zomaar aankunnen voor allerlei klusjes, zou ik ook echt niet leuk vinden. Hier is het altijd bellen voordat je komt. Misschien dat je dat aan kan geven? Maar ik begrijp niet wat je er zo erg aan vindt als je schoonouders komen als jij er niet bent? Dat mag je vriend toch wel zelf bepalen, het is ook zijn huis.. + het lijkt me voor je kind alleen maar heel gezond en leuk om opa en oma regelmatig te zien.

Ohhh kwamen ze bij mij maar klusjes doen😅😅😅 heerlijkk. Ja als ik niet thuis ben komen opa en oma ook wel op visite om bij de kids en hun zoon te kijken.... Prima toch... Ik ben toch weg... moet hij dan maar alleen zitten dan... Ik kan ook moeilijk plaatsen wat het probleem is. Je krijgt hulp en ze zien graag de kids. Anders openlijk communiceren.

Heb je dit voordat je zwanger raakte nooit gemerkt? Je heb geen relatie met zijn ouders maar met hem.

Kan me voorstellen dat het vervelend is. Mocht het echt zo aan je vreten dan zit er vrij weinig anders op dan het je schoonouders zelf te zeggen. Het zal niet makkelijk zijn, maar wel het beste

Ik snap je dus wel! Het is gewoon ongevraagd langskomen om je kinderen te zien, beetje opdringend. Misschien afspreken dat ze even appen of bellen van te voren? Dan kun jij aangeven of het uitkomt. Ik hou er namelijk ook niet van als ze opeens voor de deur staan.

Toch wel. Ze voelen zich hier te thuis.

Dankjewel voor jouw bericht. Om in te gaan op jouw verhaal: hier komen ze vb het onkruid spuiten met vergif en zie ik dat enkele weken later doordat het geel wordt. Ze doen dus alsof het hun woonst is, en m’n vriend vindt dat allemaal prima, dan moet hij het niet doen. Ik denk dan: jeetje, m’n kinderen... En zo is er voor veel zaken een strijd, ik word er zo moe van.

Je schrijft het: de band is daardoor anders. En ouders die dicht wonen is voor mij niet hetzelfde als schoonouders die dicht wonen. Misschien had ik bij het omgekeerde een beter gevoel gehad.

Ja kut he, ik zou gewoon rustig praten en aangeven dat je wat meer rust wilt en dat je het moeilijk heb dat jou ouders de kleine heel weinig ziet

Kan mijzelf wel voorstellen dat je het fijn zou vinden als je eigen ouders ook zo makkelijk langs konden komen en dat iets is wat je steekt of je een vervelend gevoel geeft. Ik zou het zeker erg vinden als mijn ouders zo ver weg woonde dat je ze weinig kan zien. Denk dat je wel het beste kan proberen om dat los te koppelen van elkaar. Hoe moeilijk dat ook is. Las hieronder dat ze zich ook wel ongevraagd bezig houden met je huishouden (tuin). Dat lijkt me wel minder. Mijn ouders doen dat ook wel, maar dat zijn wel mijn ouders dus kan ik makkelijk hebben. De strijd is nooit fijn. Ik weet niet wat je dan het beste kan doen. Je hebt als optie er tegenaan blijven vechten of je er bij neerleggen. Ik weet niet waar je je het beste bij voelt Succes in ieder geval

Ik denk dat je jouw ouders en zijn ouders niet op de weegschaal moet leggen. Ik kan me wel helemaal voorstellen dat het vreselijk is als iemand (of hij nou je eigen ouders, schoon ouders of buurvrouw is) de deur plat loopt zonder dat je dat wil. En die irritatie zal je nu al zo erg voelen dat het ook niet meer oké is als je er niet bent. Je schoonouders zullen daar meer respect voor moeten krijgen, en jij misschien meer accepteren en omarmen dat ze er ook veel mogen en kunnen zijn voor je kindjes. Ook wat waard hoor. 😊

Onze ouders wonen allebei behoorlijk dicht bij. Zijn ouders zien we toch vaker dan de mijne. Mijn man heeft een keer gezegd: ben je niet gewoon boos op mijn ouders vanwege het geen wat je mist bij jou ouders? Dit was voor mij een eye-opener. En verder praat met je vriend. Nu doet hij het voor mijj gevoel stiekem. Dit lijkt mij ook niet helemaal de bedoeling? Nodig ze zelf uit of ga er heen zodat ze niet meer de aandrang hebben om langs te komen. Zo hou je het zelf onder controle.

Vet irritant!!! Ik begin dit nu met mijn moeder te krijgen. Ik kon halverwege de zwangerschap al minder en ook na de bevalling ben ik nu nog steeds niet de oude (6maand verder). Mijn moeder heeft veel geholpen in het huishouden. Super fijn!! Maar nu gaat het al veel beter met me en kan ik praktisch alles zelf oppakken. Nu nog vraagt ze iedere keer als ze hier is: "Moet er nog iets gebeuren?" "Zal ik dit of dat doen?" En toen ze pas een middagje kwam oppassen, heeft ze m'n hele huis zo'n beetje gedaan. Ze maakt ook opmerkingen als: "Is de stoom op zolder nu af?" "Je had gister wel ff dit of dat kunnen doen." "Je moet wel iedere keer het filter van de droger schoonmaken hè". Ik wordt er langzaam gek van. Ons huishouden!!