Schreeuwend bij baby

Ook ik ben wel eens echt gefrustreerd geweest en m'n stem verheven waar baby bij was. Ik was zooooo extreem oververmoeid. Vind het ook heel erg dat dat gebeurd is. Maar ik vermoed maar zo dat jij en ik niet de enige zijn. Wat natuurlijk wel erg belangrijk is, is om ervoor te zorgen dat je de oorzaak van het schreeuwen, de stress dus, weghaalt. Waardoor raak je allemaal zo gestresst? En wat kan je doen om dat te weg te halen?

Bedankt voor je berichtje! Ook ik heb slechte nachten achter ze rug, wat het natuurlijk niet verbeterd. Ik probeer de herkomst van mijn stress aan te pakken, en heb hierover ook gesprekken met de huisarts, wat erg fijn is 😊

Wat ontzettend rot voor je en natuurlijk weet je zelf ook wel dat dit niet ok is en goed dat je dit ook zegt. Trek aub aan de bel bij mensen om je heen die je vertrouwt. Of anders de huisarts in vertrouwen nemen. In elke gemeente is trouwens ook een team dat zich bezig houdt met kinderen en opgroeien. Ook zij kunnen je helpen, al is het maar dmv een luisterend oor en meedenken met je.

Wat verdrietig dat je zoveel last hebt van je emoties. Misschien helpt het pannetjessysteem je wat. Je probeert dan eerder je emoties bij jezelf te signaleren voordat je 'overkookt'. Op internet kun je hier het één en ander over vinden. Sterkte toegewenst.

Ik weet zeker dat je niet de enige bent. Respect dat je het uitspreekt, je houdt het niet achter gesloten deuren op deze manier. Het raakt je. Je bent een mooi liefdevol mens, vergeet dat niet. En weet dat je echt je best doet. Moederschap kan ondankbaar zijn, zeker in het begin. En 4 maandjes oud, dat is wat, nog zo klein. En met 9 maanden lijkt ie soms zo wijs, maar nog steeds is ie klein en heeft hij je nodig. En zo gaat het even door. Voor nu, geef hem een knuffel en zeg dat je het nooit meer doet. Als hij je nodig heeft, dan doet ie moeilijk en luidruchtig. Omdat communiceren gewoon echt heel moeilijk is. Zelfs als we volwassen zijn, is dat nog steeds heel moeilijk. 😘

Iedereen heeft en doet dit wel is! Maar zorg ervoor dat het niet vaak gebeurt. Ikzelf ben getraumatiseerd doordat mn ouders vrieger vaak ruzie hadden (ik was nog geen 1 jaar toen ik 1 was waren ze al uit elkaar) ik kan er nu bijv niet tegen als er word geschreeuwd of iets dan krijg ik een soort paniek. En ik ben nu 20... Ik zeg dit niet om je aan te vallen. Maar wellicht kan je het als motivatie zien. Om het juist zo min mogelijk te doen.❤️

Wat goed dat je dit zo snel al herkent. Afhankelijk van hoe heftig het is, kun je zelf aan de slag met ontspanning (mindfulness, wandelen, kleurplaten voor volw., regelen dat je lekker lang kunt douchen, etc) en controle (opletten wat je doet/voelt net vóór je gaat schreeuwen bv, en dan weglopen voor een time out - mindfulness kan ook helpen om dat moment te gaan herkennen). Maar je kunt ook professionele hulp zoeken via de huisarts (voor jezelf/relatie) of via CB / centrum Jeugd & Gezin (gericht op opvoeding). Afhankelijk van waar je stress vandaan komt, kan het CJG ook meedenken over bv. een budgetcoach. Succes! Het gaat je vast lukken; het klinkt of je jezelf goed kent en dat is vaak het moeilijkste stuk.