Schuldig voelen werkende mama

Wat een onzin! Hoezo moet jij als moeder minder werken voor de hechting? Voor vaders geldt toch precies hetzelfde? Of is die collega een man uit de categorie die op zondag het vlees snijdt? Laat je niet gekmaken door dit soort gewauwel! Alsof vaders geen tijd met hun kinderen mogen. Mijn man en ik namen allebei een dag in de week ouderschapsverlof op. Kinderen gingen drie dagen naar de opvang. Mankeert niets aan de hechting.

Ik denk dat de meningen hierover enorm verschillen... Voor mezelf vind ik 4 dagen werken te veel en ik merk ook aan mijn dochter dat ze het fijn vindt om bij mij (en papa) te zijn. Het gaat er denk ik ook om wat je met je kinderen doet (of juist niet) als je er wel bent..

Wat mij opvalt aan je verhaal is dat hij vooral vindt dat het belangrijk is dat het kind een goede hechting heeft met de moeder. Waar is de hechting met de vader? En wat deed hij zelf met zijn kinderen? Of heeft hij geen kinderen? Als hij geen kinderen heeft, waar heeft hij het dan over?

Ik werk ook 4 dagen en zou niets anders willen. Ik ben leukere moeder als ik werk.

Als je naar je eigen kinderen kijkt, hoe denk je dat ze gehecht zijn? Zijn ze blij om je te zien? Komen ze naar je toe als ze pijn hebben, of hulp nodig hebben? Nou ja, de oudere dan, je jongste kan nog niet naar je toe komen. Wat ik altijd een mooie vind om aan te checken of ze gehecht zijn: voelen ze zich bij jou veilig om emoties te laten zien? Er is wel onderzoek naar. Ze vergelijken dan westerse keuzes met keuzes uit jagers en verzamelaars-gebieden. Hoe worden kinderen daar opgevoed? In een groep. Een stuk of 6 verzorgers, een stuk of 20 bekenden. Ken je het boek "jagen, verzamelen en opvoeden"? Leest wel lekker makkelijk en je maakt daar kennis met alternatieve opvoedingsstijlen.

Persoonlijk ben ik het met je collega eens. De band tussen de moeder en het kind is erg belangrijk en zeker in de eerste 4 jaren leg je daarvan de basis. De band met de vader is overigens zeker net zo belangrijk. Een kind heeft in die begin fase van het leven beide ouders nodig. Verder lees ik vooral dat HIJ daar op die manier over denkt (ik dus ook). Ik neem aan dat jij er anders over denkt en daarom dus ook een andere beslissing neemt. En dat mag! Beide visies kunnen en mogen naast elkaar bestaan... toch?

Een thuisblijvende moeder is echt een luxe in onze geschiedenis. Eigenlijk alleen in de jaren 50, 60 en 70 was dat normaal. Mensen bestaan al 300.000 jaar, om dan de uitzonderlijke 30 jaar als maatstaf te nemen, vind ik een beetje gek. De correspondent heeft een artikel over dat "moeder zijn". Er eigenlijk altijd maar ene beetje bij gedaan werd. Toen kleding nog niet uit fabrieken kwam, kostte het meestal de vrouw zo'n 200 dagen van 8 uur per jaar om kleding te spinnen en weven/naaien/breien voor een gezin van 4 (2 volwassene, 2 kinderen). Klinkt bekend toch? Dat is een full time baan. Het artikel uit de correspondent: https://decorrespondent.nl/9316/de-onvolprezen-helden-uit-de-geschiedenis-moeders/a0c9f24f-39e2-01ca-1a63-1cb18fbdc029

Persoonlijk denk ik dat je vooral naar je eigen gevoel moet luisteren. Geeft het jou een goed gevoel om 4 dagen te werken? Heb je het idee dat je kindjes er last van hebben? Tegenwoordig is het in onze maatschappij heel normaal te werken, en kan het soms ook niet anders. Wat betreft mijn eigen mening; ik zou 4 dagen teveel vinden, mijn maximum is echt 3 dagen werken. Ik vind het belangrijk zoveel mogelijk tijd met mijn dochter door te brengen, en financieel is de luxe er ook dat ik 3 dagen kan werken en mijn man 4 waardoor onze dochter maar 2 dagen naar de opvang hoeft.

Ach wat een onzin. Troost je met de gedachte dat je het nooit goed kan doen: nu werk je 'te veel', ik krijg met mijn 3 daagse werkweek te horen dat ik een parttime prinses ben, en dat is ook niet goed. Werk je full-time dan geef je te weinig aandacht aan je gezin (ongeacht hoeveel dagen je man thuis is), en werk je niet dan werk je niet genoeg aan jezelf en je carrière. Probeer meningen van anderen los te laten, en te doen wat voor jou en jouw gezin goed voelt.

Nou ik weet wel dat het niet perse heel veel loont om veel te werken. Als in, ze moeten uiteindelijk ook naar de opvang. Bij ons gezin werk ik nou 3 dagen en mij man 5 dagen. Maar eerst was het hij 4 en ik 3 dagen. En dan hoefde ze uiteindelijk maar 2 dagen naar de opvang en hij was thuis op de dag dat ik een dag thuis werkte. Zo konden we ook overdags samen eten. Ik weet niet of je daarvoor in de gelegenheid bent dat je kan thuis werken. Maar dan 1 dag thuiswerken op de dag dat je man vrij is. Maar de dagen gespreid vrij dus jij de maandag en je man de vrijdag is ook fijn voor de kinderen. Uiteindelijk zijn kinderen vaak wel snel iets gewend. En maak goed gebruik van de tijd die je ‘s avonds heb. Al vind ik 4 dagen opvang voor een kindje van 6 maanden wel echt veel.

Ja, zovaak gehoord. Werk je nog zoveel, waarom dan. Hoe doe je dat dan met je gezin. Tja. Ik laat het altijd beetje in het midden. Voel niet de behoefte om mij te moeten verantwoorden.

Er zijn hordes met moeders die 4 dagen in de week werken. Zowel uit eigen wens, als noodzaak. Ik vraag me dan altijd waar die slecht ontwikkelde niet gehechte kinderen zijn. Ik ken ze namelijk niet. Tuurlijk zijn er genoeg, ondertussen volwassen, kinderen die een slechte relatie met hun ouders hebben, maar ik ken geen enkel kind dat aangeeft dat dat (alleen) komt doordat moeder 4 dagen in de week werkte. Zeker als moeder de ochtenden, avonden en andere 3 dagen wel genoeg aanwezig is voor de kinderen.

Ingewikkeld hé, als moeder. Je moet eigenlijk thuisblijfmama zijn voor de hechting.. máár.. je moet je eigen boontjes kunnen doppen mocht je ooit alleen je kinderen financieel moeten onderhouden. Ben je thuisblijfouder, is de andere ouder dan niet te veel weg? Heb je het eerlijk verdeelt, maar voelt het alsnog als 1 dagje te veel werk. De moeder heeft ook nog eens een sterker oerinstinct om bij het kind te zijn en het kind de verlatingsangst die ie zeker laat merken. Gevoel en verstand komen hierin nooit overeen. De hechting heb ik me nooit zorgen om gemaakt. 1 advies heb ik wel ter harte genomen: je kan de tijd niet meer terug draaien. En dat mag je zo invullen waar je je zelf goed bij voelt. En dus niet wat anderen goed denken te vinden.

Mijn moeder werkte vroeger fulltime. Ik heb haar veel gemist en zij ons ook. Maar de band is goed. Op emotioneel vlak mis ik wel dingen, of dit hierdoor komt, of door haar postnatale depressie, of totaal los staat van mijn moeder. Ik ben niet veilig gehecht en heb verlatingsangst. Het percentage veilig gehechte mensen ligt echt laag.

Vergeet je niet dat deze keuze voor veel mensen gemaakt wordt? Iets met rondkomen. Sowieso beide ouders veel thuis is wel erg uitzonderlijke luxe. Er is inmiddels ook wel bewijs voor dat kwaliteit boven kwantiteit gaat.

Tja voor anderen zul je het nooit goed doen, de meningen hierover verschillen te veel :) Mijn persoonlijke mening is dat kleine kinderen zeker in die eerste jaren je wel nodig hebben! Jouw of hun papa, je legt dan echt een basis aan.. sowieso vind ik het zelf ook niet prettig als ze zoveel bij anderen zijn, dan voedt een ander toch mijn kind op en daarvoor heb ik teveel een eigen kijk op de opvoeding. Ik werk hierdoor 8-12 uur, mijn man 32 uur, we wisselen elkaar af zodat de kleintjes altijd thuis kunnen zijn😊

Ik zou me echt niks aantrekken van wat anderen ergens van vinden. Je kan het toch nooit voor iedereen goed doen. Het is jouw leven, de enige die daar tevreden mee moet zijn ben jij! Wij werken ook beide 4 dagen en ik zou niet anders willen. We hebben nu een fijn inkomen en we vinden werken ook gewoon heel leuk. Ik ben niet gemaakt om 24/7 te moederen. Mijn zoon is een ontzettend lief, vrolijk, sociaal kind dus met die hechting zal het ook wel goed zitten 😁

Nee hij heeft inderdaad geen kinderen ..

Bedoel je daarmee dat je vindt dat beide ouders de eerste 4 jaar niet moeten werken?

Probeer je aub niks aan te trekken van meningen van anderen. Jij kent je kinderen. Denk je zelf dat jullie hechting goed is?