Seks enkel "om mijn man te plezieren"

Goed dat je je erover uitspreekt. Ik herken het helaas niet, maar na 2 kindjes waarbij de jongste nu 5 maanden is, vind ik het ook anders voelen. Waarbij je vroeger meerdere malen per week intiem was, is het nu ook erg veranderd. Zelf ben ik van plan om nog wel even langs de gynaecoloog te gaan om te kijken of het allemaal goed hersteld is daar beneden. Bi je eerste meerder hechtingen gehad en daarna voelde de seks weer als vanouds. Bij de 2e enkel 2 hechtingen en heb ik het gevoel dat het allemaal niet goed genezen is waardoor het niet als vanouds voelt en het ook niet echt als prettig wordt ervaren. Wel heb ik dit bespreekbaar gemaakt hier, en ligt het libido van mijn man een stuk lager. Voor ons voelt het nu ook als de tropenjaren en kiezen wij er liever voor om een nacht door te slapen dan het gezellig te hebben met elkaar. De aantrekking is er wel maar ik haal mijn voldoening nu ook uit bijvoorbeeld samen knuffelen of tegen elkaar aan liggen of iets simpels als gekriebeld worden. Voor mij hoeft het meermaals wekelijks seks ook niet, maar heb dit ook eerlijk uitgesproken naar mijn partner. Hij kan zich hierin vinden en merkt ook dat er minder tijd voor is en daar nemen wij beide genoegen mee. Ik kan je niets aanbevelen maar wellicht is het een idee om eens langs de gynaecoloog te gaan, en te kijken of het allemaal goed geheeld is beneden. Heb je het wel eens bespreekbaar gemaakt dat jij niet geniet van de seks? Of ben je juist bang voor zijn reactie?

Ik was benieuwd of je met jouw man besproken hebt hoe je erover denkt en wat je voelt en wat zijn reactie daarop is geweest

Jeetje wat heftig om te lezen! Ik begrijp heel goed waarom je graag voor hem wil doen, alleen waar ligt de grens? Ten eerste wil ik zeggen maak je niet zo druk om wat anderen denken. Iedereen zal een mening hebben maar het gaat om jouw beleving. Ik weet zeker dat jouw man wil dat jij er ook plezier aan beleefd, ook al zou het wat langer duren of wat minder vaak zijn. Hij klinkt als een hele goede partner en papa. Je bent nog steeds een verse moeder, je hoeft echt nog niet helemaal de oude te zijn. Je lichaam is nog steeds aan het herstellen en je hormonen zijn nog steeds niet als voorheen. Je hormonen bepalen je libido. Gebruik je een anticonceptie? Dit heeft ook veel invloed. Mijn advies (als je die wil) is bespreek dit eerlijk met je man. Het is een tijdelijke situatie en hij houdt vast heel veel van je om hier samen doorheen te komen.

Oei nee seks moet voor beide fijn zijn. Ik zou je aanraden met jezelf te spelen en kijken wat je fijn vindt. Vind je het fijn als je man je beft? Je man moet geduld hebben als jij er nog geen behoefte aan hebt. Denk je dat het dieper zit dan de nasleep van zwangerschap en BV dan kun je naar de seksuologe bijvoorbeeld. Wat zegt je partner over hoe jij erover denkt?

Ik zit een beetje in de zelfde situatie. Kindje is 9 maanden en heb een libido van -10. Geef borstvoeding heb een blaasverzakking waar ik van de zomer aan geopereerd moet worden. Mijn man en ik hebben het hier moeilijk mee. We zouden beide heel graag willen dat het anders was. Ik ben ook bereid hier veel aan te doen. Het enige waar ik niet toe bereid ben is seks te hebben zonder dat ik hier zin in heb. Dit weet mijn man ook en hij begrijpt dit, ondanks dat hij het ook erg frustrerend vind zo af en toe. Ik denk dat het wel heel belangrijk is om hier juist wel over te praten met je man. Wat maakt dat dit voor jullie niet bespreekbaar is?

Ps: relatietherapie zou ook een goeie zijn, voor het te erg wordt.

Laat ik beginnen met dat ik het moedig vind dat jij je verhaal hier deelt. Zo kun je naar opluchting of misschien zelfs een oplossing toe. Ik kan me heel goed voorstellen dat er aardig wat gemengde gevoelens komen kijken bij de situatie waar je in zit en dat het je (regelmatig?) dwars kan zitten. De termen "ruilmiddel" en "gebruiken" vind ik daarbij begrijpelijk, maar "verkrachten" niet. Mocht je ervoor kiezen om er met je man over te praten, dan zou ik die laatste term ook zeer zeker weglaten, want ik begrijp niet uit je verhaal dat jouw man jou dwingt om seks te hebben. Jij "maakt" zin, terwijl je het eigenlijk niet hebt en je ervaart veel pijn. Laat me nogmaals benadrukken dat de situatie waar je in zit gewoon ronduit vervelend is. Op dit moment mogen mijn man en ik geen seks hebben, omdat ik door een verkorte baarmoederhals een verhoogd risico op vroeggeboorte heb. Ik heb het er moeilijker mee dan mijn ontzettend lieve man, die over het algemeen een veel hoger libido heeft dan ik. Ik "maakte" ook wel vaker eens zin. Gewoon, omdat ik vond dat mijn man het verdiend had, of omdat ik gewoon weet dat het voor de sfeer in huis nu eenmaal beter is. Daar mag iedereen van alles van vinden, dat interesseert me niks. IK neem de beslissing om zin te MAKEN. Daar kan mijn man niks aan doen. Dus ja, in zekere zin gebruik ik seks ook wel eens als "ruilmiddel" en laat ik me wel eens "gebruiken". Ik ben nog nooit ergens toe gedwongen en nee is nee bij ons, dit geldt voor ons beide. Ik twijfel er niet aan dat mijn man ook echt wel eens zin heeft gemaakt, terwijl hij eigenlijk niet op seks zat te wachten. Dit zal niet populair zijn, maar zo lang het niet de norm binnen jullie relatie is, wat is er mis met "een keer zin maken"? Ik zie serieus het probleem niet, zo lang "nee" ook echt wordt gerespecteerd. Ik snap heel goed dat jouw situatie anders is, dat je er elke keer zin voor moet maken en dat je er weinig genot aan beleefd. Dit vind ik heel erg voor je. Heb je al eens een gynaecoloog bezocht voor een consult? Die heeft er simpelweg meer verstand van dan de huisarts! En hoe lastig het je ook lijkt, bespreek het met je man. Misschien kijkt hij wel anders tegen zijn seksuele standpunt aan dan toen jullie net een relatie kregen. Daar kom je pas achter als je open en eerlijk met hem in gesprek gaat. Heel veel succes en sterkte!

Ik heb in mijn vorige huwelijk jarenlang tegen mijn zin seks gehad om hem maar te plezieren en mezelf beloofd dat ik dat nóóit meer zou doen. Echt, alle plezier gaat er vanaf en je kunt er zelfs een afkeer van krijgen. Dit ook besproken met mijn nieuwe vriend en hij begrijpt dit maar heeft ook zijn behoeftes. We zijn daardoor tot een soort compromis gekomen, klinkt heel zakelijk maar dat gebeurde eigenlijk vrij spontaan. Hij verwend mij eerst tot ik klaar kom en daarna hebben we seks tot hij klaar komt. Op deze manier zijn we beide bevredigd en is er niemand teleurgesteld of gefrustreerd. Het heeft wel even geduurd voordat we hadden uitgevogeld wat ík nou precies lekker vond. Dingen die ik bijvoorbeeld eerder vervelend vond kan ik nu wel erg lekker en fijn vinden. Inmiddels kan ik weer oprecht genieten van de seks. Probeer het gesprek eens met hem aan te gaan en leg hem uit wat je gevoelens hierover zijn. Dat je hem héél graag tegemoet wil komen maar dat het voor jou gewoon echt onprettig en zelfs pijnlijk is. Hopelijk gaan jullie samen op zoek naar een oplossing die leuk voor jullie beiden is. Zoals jij jouw partner beschrijft denk ik wel dat hij er wel begrip voor heeft. Heel veel succes 🍀

Knap dat je je verhaal deelt! Ik snap je angst en hoop echt dat die onterecht is. Dat hij zijn ex heeft verlaten ivm weinig sex, zal echt niet de enige reden zijn geweest. Dat wil niet zeggen sat hij jou, mama van z'n zoon, zomaar zal verlaten alleen omdat je nu even geen zin hebt. Geef t nog wat tijd, de een is ontzwangerd na 9 maanden, de ander na 12. Misschien duurt t bij jou nog eventjes wat langer. En ik kan me juist voorstellen dat je in een vicueze cirkel belandt door sex tegen je zin te hebben. Als je het een keer doet als je niet zo nat bent doet het pijn. De volgende keer ga je er wat meer tegenop zien, wordt je gespannen, ook je vagina spieren, nog minder nat enz. Je zou deze cirkel willen doorbreken door even niet te vrijen en dan langzaam opbouwen door alleen en samen met hem te zoeken naar wat wel fijn is. Dan kun je dat langzaam uitbreiden. En wie weet begrijpt je vriend dat heel goed als je dit met hem bespreekt?

Hoi, wat dapper dat je hier je verhaal deelt en om herkenning/tips vraagt. Ik heb in het verleden vaginisme gehad, waardoor seks altijd pijnlijk was. Met veel geduld en ook duidelijke gesprekken hierover is dit goed gekomen. Hij zorgt eerst handmatig dat ik opgewonden genoeg ben, en ik mag meestal aangeven wat en wanneer ik het wil. De laatste 2 jaar (na 2 kjndjes) is mijn bekkenbodem wat zwakker, waardoor het juist minder pijnlijk is en hierdoor geniet ik meer en is mijn libido omhoog gegaan. Maar voor die tijd hadden wij 1x per maand of per 2 maanden seks, en dan ook nog wel eens dat ik het deed om hem te plezieren, niet omdat ik er zoveel zin in had. De pijn ging dan wel, maar was er vaak wel iets. Ik zou het ook geen verkrachting noemen, want je stemt er wel zelf mee in. Maar misschien zijn er andere manieren waarop je hem (of hij jou) kunt bevredigen zonder penetratie, zodat je er meer zin in krijgt? Zolang jij het OK vindt, kun je je door hem laten gebruiken om aan zijn trekken te komen, maar het is wel belangrijk dat je je niet helemaal als slaafje laat gebruiken 💗 take good care of yourself, you're worth it!

Ik vind het alleen al heel heftig dat jullie dit soort gesprekken blijkbaar niet kunnen voeren. Zou hij het nog fijn vinden om zo door te gaan wetende dat hij je pijn doet en je er totaal geen zin in hebt? Dat je jezelf compleet wegcijfert voor zijn plezier. Dat het een moetje is waarbij je trucjes uitvoert zodat het zo snel mogelijk weer voorbij is en hij zijn zak weer heeft kunnen legen. Het heeft mij bijna twee jaar gekost om weer plezier te ervaren rondom intimiteit/seks e.d. en dat is heel moeilijk op sommige momenten, maar ik weiger seks te hebben als ik dat niet wil en mijn man zou nooit, maar dan ook nooit seks afdwingen wetende hoe ik mij toen voelde en uit welke zware bevalling ik ben gekomen. Ga met elkaar praten, want ik ben bang dat jullie relatie (nog meer) onder druk komt te staan.

Ik herken het wel, bij mij is het vanzelf helemaal goed gekomen toen ik stopte met de borstvoeding. Het belangrijkste is dat jij je oke voelt bij de keuzes die je maakt, ongeacht wat anderen ervan denken! Maar wat anderen hier ook al aangeven, het lijkt me wel belangrijk dat dit bespreekbaar is met je partner. Misschien heeft hij ook suggesties om toch voldaan te zijn zonder jou pijn te laten lijden. Seks hoeft ook niet per se penetratie te zijn. Zo'n gesprek is misschien spannend, maar hier kan alleen maar goeds uit komen!

Wat vind je man hiervan, als je dit met hem bespreekt?

Helemaal eens met alles in deze reactie. Ik denk ook dat er vaker 'zin wordt gemaakt' die er vervolgens alsnog niet helemaal is. Heel goed dat je hier eerlijk over bent TS! Ik denk net als anderen zeggen dat je het beste gewoon eerlijk kan zijn tegen je man. Vertellen dat je dacht dat het beter zou gaan na verloop van tijd maar dat het helaas niet verbeterd en hoe je je voelt. Hij klinkt als een fijne partner en man, dus hij zal heus niet willen dat je zoveel pijn hebt. Sex zal heus belangrijk voor hem zijn maar het is vast al fijn voor hem als je meedenkt wat zou werken komende tijd en dat je al zo lang probeert. Jij wil namelijk ook dat het beter gaat. En het zal een stuk fijner voelen (uiteindelijk voor jullie beiden) als je samen een doel hebt om naartoe te werken! Niet dat je het gevoel hebt dat je daar alleen in staat.

Dank voor jullie reacties, veel stof tot nadenken. Ik weet nog niet of ik ook daadwerkelijk meteen het gesprek durf aangaan, ik wil graag voor mezelf misschien alles eens eerst op een rijtje zetten. Het is namelijk ook niet helemaal eerlijk naar hem toe om nu alle kaarten op tafel te leggen en toe te geven dat ik de hele tijd de boel heb lopen bedotten. Als ik even terugkijk naar gisterenavond en hoe hij dan na het vrijen was naar mij toe, dan smelt ik gewoon weer helemaal, en ik weet echt niet of ik dat van 'm wil afnemen, ook al heb ik zelf dan pijn. Ik geniet er namelijk ook onrechtstreeks van om hem zo blij te maken. Heel verwarrend allemaal voor iemand die het zelf zo niet aanvoelt, dat besef ik wel.

Ik herken het helemaal.. ik heb ergens de hoop dat als ik met BV stop dat het weer verbetert… ook lukt het mij mentaal gewoon niet om te ontspannen. Steeds het idee dat ik de baby hoor huilen of iets.. Dus probeer ik nu vaker alleen bij hem wat te doen ipv echt seks. Dat vind ik dan fijner en ben je toch intiem.

Wat een ontzettende kortzichtige vrouwen op dit forum soms.. sorry maar ik heb nog NOOIT een vrouw horen zeggen "Ik vind BJ geven zo lekker, doe ik echt puur en alleen voor mijzelf, want ik doe alleen maar dingen die ik lekker vind." Ga weg, geen een vrouw vind dat serieus lekker alleen wij doen dit omdat je dan je partner ziet genieten en dat geeft een fijn gevoel. Deze meid doet exact dat, alleen een stapje verder. Waar die grenzen liggen is echt voor iedereen anders en bepaal alleen JIJ!

Ik geef ze absoluut niet. Hoe fijn mijn man het ook zou vinden, ik ga er van over mijn nek. Dus nee dat doe ik niet. Zijn genot gaat niet boven mijn wil.

Sorry hoor ga jij nu vertellen wat ondere andere ik wel of niet lekker vindt? Ik vind dat heerlijk om te doen, en ook heerlijk om de reactie van mijn partner te zien. Dus ga jij even ergens anders iedereen over 1 kam scheren

Dan is dat dus al jou grens en jij bepaald! :)