Silent Treatment

Persoonlijk vind ik dat niet normaal, omdat je volwassen bent en dingen hoort te bespreken met elkaar.. maar ik heb zelf ook altijd even tijd nodig om mijn gedachtes/gevoelens op een rij te zetten. Als mijn partner dan vraagt wat er is, zeg ik in eerste instantie vaak ook dat er niks is… soms moet je namelijk even tot 10 tellen voordat je dingen gaat roepen. Maar uiteindelijk praat ik er wel over. Maar wat is normaal voor jullie? Is je partner altijd zo geweest of is er wat veranderd? Misschien geeft ie wel antwoord als jullie er een keer voor gaan zitten ipv dat jij tussendoor even vluchtig vraagt of er iets is? Het is lastig als iemand een muur op zet en niet wil praten, maar ik zou doorvragen en het niet te veel laten etteren. Succes 🍀

Zou het kunnen dat hij even tijd nodig heeft om de juiste woorden aan zijn gevoelens te hangen? Zo ja, dan zou ik hem die ruimte ook proberen te geven om het vervolgens uit te praten. Uit (professionele) ervaring weet ik dat het vaak averechts werkt als je in een kort tijdsbestek constant op zijn huid gaat zitten en blijft vragen of er iets is. De muur wordt dan nog hoger opgetrokken en met een beetje pech is het helemaal niet meer te bespreken.

Mijn partner is ook niet zo prater en af en toe heeft die het ook en dan zeg ik ook zeg het nou maar gewoon en dan is er een heftige discussie en daarna kunnen we weer vrolijk verder. Dat hij praat heeft ook wel even geduurd dat ging ook niet zonder slag of stoot. Elkaar niet negeren maar praten en ja mischien wst je krijgt te horen is niet leuk maar hij moet denk ik ze ei kwijt

Ik heb ook zo’n vriendin die vindt dat ze goed is in ‘dingen oppikken’. Afschuwelijk. Als er een scheetje scheef zit of ik een keer slecht heb geslapen dan moet er altijd iets zijn en laat ze het nooit gaan. Die krijgt van mij ook de silent treatment.

Hier ook een partner die niet goed is in emotie uiten en dit is mijn ervaring: Op het moment dat hij even niet lekker in zit of stress heeft op het werk kan hij afstandelijk reageren. Ik vraag meestal 1x wat er dwars zit en als er geen reactie komt laat ik het erbij. Meestal merk ik wel of hij gewoon wat ruimte nodig heeft of juist even afleiding. Bij wat ruimte kan ik (vooral nu ik zwanger ben) meer irritatie geven als ik blijf pushen, terwijl de hoofdzaak niet bij mij of thuis ligt (ik kan ook wel eens overprikkeld zijn door hectiek op het werk of iets anders en geen fut om erover te praten en het gewoon even van me af wil laten glijden) En bij afleiding zorg ik juist voor wat afleidende gesprekken, lekker koken voor hem, iets adhoc plannen of extra vertroetelen en dan verteld hij uiteindelijk zelf wel wat hem dwars zat. Ik heb er alle vertrouwen in dat als er iets aan de hand is in de relatie, hij het mij verteld en dat we dan samen tot een oplossing kunnen komen. Verteld hij niets, dan heeft hij al voor zich zelf besloten dat het niks ernstigs is en wilt hij het gewoon laten varen zonder veel gedoe. Mannen kunnen heel gesloten zijn en pushe of opdringerig worden kan juist averechts werken. Soms baalt hij gewoon dan een project op het werk even niet lekker loopt en is hij gewoon diep in gedachten verzonken en de zucht die hij dan naar mij geeft is een kleine irritatie die door de situatie dan komt en eigenlijk in kalme sferen de moeite nieteens waard is of opgemerkt word. Als ik even niet lekker in mijn vel zit kan ik mij ook aan iets van mijn partner irriteren terwijl ik er doorgaans nieteens op let of zelfs wel grappig vind en weet de discussie aangaan of het hem vertellen kan het alleen maar erger maken op dat moment en is het eigenlijk totaal niet waard om te benoemen. Kortom mijn partner is een echte geslote binnenvetter, dat is wie hij is en ik laat hem daarin in zijn waarde. Ik heb alle vertrouwen dat als het echt de moeite waard is om te benoemen hij zelf een moment kiest en de woorden vindt om het te uiten.

Misschien denk jij dat je goed bent in het oppakken van dingen, maar zit je er toch naast in dit geval. Heel eerlijk.. Die dingen die je benoemd die je man doet, kan ik ook doen thuis, zonder dat er ook maar iets is.. Je hebt het gevraagd, meerdere keren. Misschien moet je er gewoon op vertrouwen dan je man de waarheid spreekt

Ik herken het wel. Waarschijnlijk wilt hij je er niet mee belasten of voelt hij zich onder druk gezet omdat je het telkens vraagt. Wat bij ons helpt is om het gesprek aan te gaan met joh, ik merk dat je niet lekker in je vel zit. Ik voel een afstand tussen ons. Kan ik je ergens bij helpen? Hoe lossen we dit op? Of dat je ipv vraagt wat er is, hem op willekeurige momenten wat extra liefde geeft of een berichtje stuurt met joh ik ben er voor je. Misschien is hij gewoon moe. Misschien is het niets. Ik zou er niet teveel achter zoeken, je vraagt het en het is aan hem om het te delen als er wat is.

Oké nou bedankt voor de tips he. Gelukkig kan ik door jou reactie wel concluderen dat het hier allemaal wel meevalt. Want mijn lieve vent zou dit in ieder geval niet zeggen.

Dames bedankt voor het advies. Ik zal hem inderdaad even wat tijd en ruimte geven. Heb niet door zitten vragen of pushen hoor.. Dat werkt inderdaad avarechts. Uiteindelijk komt ie iedere keer wel met wat er echt was. Tis alleen zo ongezellig een paar dagen. Misschien als ik er zelf niet zo zwaar aan til zal t telkens wel vanzelf overwaaien.

Haha ik had ook dat ik het in m’n zwangerschap echt niet los kon laten. Wij waren eens in de auto onderweg naar de hornbach en halverwege kregen we ruzie en ik moest voor mijn gevoel het uitleggen tot hij goed begreep wat ik bedoelde. Bij de 30e keer dat ik weer begon uit te leggen, werd hij zo geïrriteerd, dat ik boos werd en hem de auto uit heb gezet 🤣 ik ben naar de winkel gegaan en hij begon naar huis te lopen, vanaf drie dorpen verder, en op de terug weg heb ik hem weer opgepikt 😮‍💨🤐🤣

Ikzelf ben ook geen prater. Maar nog steeds ga ik niet zuchten wanneer het eten nog niet klaar is? Vind dat een beetje gemeen en nergens op slaan. Communiceer met je partner en probeer erachter te komen wat hem dwarszit

Mijn partner kan ook van dit soort buien hebben. Wat ik heb geleerd in de afgelopen 12 jaar: als hij zegt dat er niks is, dan laten gaan. Dan is er niks of in ieder geval niks wat met mij te maken heeft. Kan het zijn dat je een eigen invulling geeft aan zijn zucht en zijn blik? Dat jouw interpretatie hiervan niet de juiste is?

Dit inderdaad. Soms zit mijn man gewoon niet lekker in zijn vel en als ik het dan telkens op mezelf betrek of te persoonlijk opvat, komt er alleen maar (meer) onnodige irritatie. Je kan proberen dit in een "goede bui" aan te geven en verder zou ik het gewoon van me af laten glijden en niet teveel voeden. Ik leef bij: Als er écht iets is hoor ik het wel, anders zal het wel niets zijn.

Vanaf internet lastig oordelen maar een "silent treatment" is in mijn ogen doelbewust om jou te kwetsen. Iemand die tijd nodig heeft om te juiste woorden te vinden, geeft je geen silent treatment. Helaas mijn man hetzelfde. Hij heeft add en dat belemmerd hem regelmatig in het koppelen van z'n gevoelens in woorden. Soms duurt dit echt langer dan een week. Ik vind dit bij tijden ook lastig, maar het helpt dat ik het begrijp. En dat gaat jou ook helpen denk ik. Bespreek met hem dat jij dit ervaart. Hij zal geheid weer tijd nodig hebben om erop terug te komen en wie weet duurt dat een ruime week maar geef hem maar even die tijd en kijk waarmee hij komt. Jij hebt nu het gevoel dat het aan jou ligt maar er bestaat ook een kans dat dit gewoon niet zo is. En tja als hij het wel bewust doet om je te kwetsen is het een zeer destructieve eigenschap van hem wat geen enkele relatie ten goede komt.

Geeft hij je de silent treatment of zoek jij overal iets achter? Oprechte vraag. Mijn man is ook geen prater, maar mocht ik hem meermaals vragen wat er is op 1 avond, dan zou hij ook eens zuchten. Misschien is je man soms echt gewoon moe? Misschien is die veelbetekenende blik die jij ziet gewoon een blik?

Als ik zie dat mijn vriend ergens mee zit en ik al een keer heb gevraagd of er iets is zoen ik hem meestal geheel spontaan. Dat is dan even onverwacht en vraag erna hoezo hij nou zo chagrijnig is vandaag. Ik zou zelf niet 3 dagen in een gespannen / ongemakkelijke sfeer kunnen zitten. Overigens als mijn vriend aan zou komen met dat het eten niet op tijd klaar was dan kan hij zeker beter zijn mond houden😂 kom op zeg, dan smeert hij maar een boterham.

Die van mij is ook een stille. Wij hebben het heel vaak over metacommunicatie gehad, praten over hoe je met elkaar praat. Een van de dingen die daaruit kwam is dat hij het moeilijker vind om bij zijn emoties te kunnen en er woorden aan te geven als hij moe is. En als hij met iets groots zit, dat hij dan vaak pas erover wil praten als hij het verhaal af heeft. Dus nu, als hij met iets groters zit, gaat hij lang douchen om zijn gedachten op een rij te zetten en komt daarna pas met dat onderwerp naar mij. Ik heb geleerd te vertrouwen dat hij er wel een keer mee komt. Wat je partner doet, klinkt niet als doelbewuste silent treatment. Maar praat er eens over, over hoe het op jou overkomt, dat je het gevoel hebt dat hij ergens mee zit, dat je hem wil helpen, maar niet weet hoe. Steeds in de trant van "jij doet dit, en dan krijg ik het gevoel dat... klopt dat ook?" (Feiten/acties, gevoelens, checken) Het kan zijn dat hij gewoon moe is of gestresst van zijn werk en dat hij zegt dat er niks is, omdat er thuis inderdaad niks is.

Coco, je hebt dit 3 dagen geleden geplaatst, gaat het inmiddels beter? Hoe voel jij je nu? 💖

Ik heb ook zo eentje thuis. Ik geef gewoon aan dat hij psygisch hulp moet gaan zoeken en geen geduld heb voor dit soort kinderachtige gedrag, dat hij moet gaan praten of ik heeeele grote “scheit” ga hebben op hem.