Slapeloosheid (6 maanden na bevalling)

Ik heb dit heel extreem gehad vlak. A de bevalling. Gelukkig niet meer wanr ik was zwaar en zwaar oververmoeid. Wij zijn een weekend weggeweest naar mijn schoonzus en toen is het overgegaan. Bij mij was het ook een soort angst dat ik niet meer kon slapen want ik had de slaap zo hard nodig dus hield mezelf heel erg wakker door die angst. Blijkbaar heb ik dat daar los kunnen laten daar.

Ik heb dat in de eerste twee weken na de bevalling gehad, ik dacht toen zelf dat het zeker door de hormonen moest komen. Ik had precies dat gevoel van een soort "stroomschokje", en een soort vallend gevoel, alsof ik letterlijk in slaap viel en daardoor meteen weer wakker schrok. Heel naar! Wat bij mij erg goed helpt is een wagenziektepil (Primatour) - die mag je helaas niet als je borstvoeding geeft. Het is niet verslavend zoals een echte slaappil, maar geeft net een beetje genoeg sufheid om het breintje wat tot rust te brengen.

Bij mij is het juist andersom gegaan. Sliep altijd goed tot ik laatst een keer alleen een nachtje bij mijn schoonouders ben gaan slapen zodat ik uit kon slapen. Toen is het misgegaan, en kom niet meer uit die spiraal

Ik denk dat iets je (onbewust) bezig houdt. Na mijn bevalling werd mijn 'moederbrein' geactiveerd, werd ik super alert om alles rondom mn kind in de gaten te houden. Met elk zuchtje werd ik wakker, ik sliep steeds slechter en op een gegeven moment ook niet meer. Het werd een vicieuze cirkel en door het slechte slapen (en hormonen) werd ik nog angstiger en een beetje koekoek (toen kwam ook versterkte angst voor inbrekers en muizen enzo). Ik denk dat het goed is om hier met je huisarts over te praten. Slecht slapen met een baby hoort er een beetje bij, maar het moet niet te lang duren en zeker niet zo weinig per dag. Dat gaat je lijf en geest niet trekken. Je huisarts kan je hopelijk een passende oplossing geven om dit te doorbreken (een verwijzing naar een psycholoog, medicatie, wat dan ook).

Hoe is het jou gelukt als ik vragen mag?

Ik heb trouwens oxazepam gekregen maar ook dit werkt niet helemaal helaas..

Ik sliep slecht als sinds de zwangerschap met ruim 25 weken erg last van bekken instabiliteit waar door een lekkere nacht van 8 uur slaap zeer zeldzaam was sliep aan het eind nog maar 3 a 4 uurtjes en dat was veel. Dit hield aan na de geboorte ik heb er ook nog mee rond gelopen tot de jongste 6 maand was... dacht dat ik depressief was en labiel door het gebrek aan slaap op m'n werk was dit ook goed te merken kon niks hebben en constant ontploffen om de kleinste dingen. Ben bij de huisarts geweest en moest eerst naar de POH, aardige vrouw maar direct merkte ik al dat zij mij niet kon helpen dus ben ik door verwezen naar het GGZ en daar sta ik op de wachtlijst, maar ondertussen zagen zij ook wel dat het slaap probleem ook een groot probleem was, de psychiater heeft een kort gesprek gehad met mij en medicatie voorgeschreven geen zwaar spul waarvan je moeilijk wakker word maar het zorgt er voor dat als ik in bed lig niet over eindeloos veel dingen blijf na denken waar ik op dat moment geen invloed op heb. En ik ben echt blij want ben echt een ander mens, ik voel me niet meer labiel of depressief wel zijn er wat dingen waar ik aan wil werken en dat kan gelukkig ook! Slaap is zooo belangrijk ik hoop echt dat je iets kan krijgen wat je wel helpt!!

Mag ik vragen wat je voorgeschreven hebt gekregen? Ik ben wel een piekeraar maar niet bewust. Veel speelt zich af waar ik zelf geen idee van heb. Ik heb wel sinds de bevalling een drukkend gevoel (alsof mn hersenen uit mn schedel willen) boven op mijn hoofd. Icm deze slaapklachten dacht ik dat er iets niet goed zat in mijn hoofd, huisarts deed een paar testjes maar zag niks zorgelijks. Toen oxazepam gekregen. Ik ben nooit een goeie slaper geweest, val wel altijd en overal in slaap maar een hele nacht doorslapen doe ik al zeker 10 jaar niet meer. Gekke is gewoon dat dit slaapprobleem wat ik nu heb ineens is op komen zetten want ik had hiervoor dus nergens last van. Ook mijn kindje slaapt de nachten door sinds hij 2 weken oud is dus echt veel slaap te kort heb ik nooit echt gehad..

Ik was altijd een slechte inslaper heb ik altijd moeite mee gehad.. bij de oudste had ik dit probleem niet, kwam echt pas bij de tweede. Ik heb promethazine voorgeschreven gekregen, het hielp voor het inslapen en als ik in de nacht wakker werd kon ik zo weer verder slapen. Al moet ik wel zeggen, as dinsdag word de oudste geopereerd en zelfs daar is ie niet helemaal tegen bestand maar slaap sowieso al meer dan dat ik daar voor deed

Ik kreeg eerst slaapmedicatie, ik heb 2 of 3 verschillende pillen geprobeerd. Maar ik was zo gestresst en ook angstig voor het niet slapen in de nacht, dat de stress mij zelfs door die pillen heen wakker hield. Ik kreeg pillen waar ik ook niet mee mocht auto rijden, maar omdat ik daar alsnog niet van sliep vond ik dat een enorme beperking. Uiteindelijk heb ik een anti depressiva gekregen. Heel heftig vond ik dat, maar ik kreeg dat om mijn angsten te onderdrukken (dus niet vanwege een depressie). Mirtazapine. Toen ik dat ging slikken en gesprekken had met een psycholoog, zakten de angsten langzaam weg en kon ik eindelijk weer slapen. Ik moet wel zeggen, ik was al vrij onzeker en gespannen voor de zwangerschap. Het kwam niet helemaal uit het niets dus, maar werd wel enorm versterkt allemaal daarna. Ik ben enorm blij dat ik die stap heb gezet. Het was een enorme drempel om die medicatie te gaan slikken, maar ik had het echt nodig om de cirkel te doorbreken.

Heel knap van jou!!👏🏽👏🏽👏🏽

Onze dame wordt elke nacht nog minimaal 4x wakker en ik dus ook. Helaas ben ik dan ook klaar wakker 🤣

Wat goed van je zeg! Wat jij beschrijft kan ik me wel in vinden. Die mirtazapine heb ik eerder voorbij horen komen door iemand die daarover te spreken was. Ik ga dit opnieuw voorleggen bij mijn huisarts.

Dank je! Ik had het gevoel dat mijn brein, vooral als ik in bed lag, een soort mollenveld was. Elke seconde kwam er weer een nieuwe mol met (negatieve) gedachten omhoog die ik omlaag moest meppen om het los te kunnen laten. Maar op datzelfde moment kwamen er in alle andere gaten weer andere mollen omhoog. De Mirtazapine zorgde ervoor dat er niet zoveel mollen meer tegelijk omhoog kwamen en dat ik na lange tijd af en toe zelfs had: 'huh, ik heb nu gewoon even géén gedachten'! Ze schrijven Mirtazapine niet zomaar voor in mijn beleving, de huisarts zal het vermoedelijk eerst op andere manieren proberen rustig te krijgen in je hoofd. Maar super goed van je dat je nu al je klachten zo goed herkent, open staat voor suggesties (door het hier bespreekbaar te maken!) en hulp inschakelt van je huisarts. Deze actieve houding gaat je zeker helpen bij je slaapproblemen. Ik hoop dat je snel meer rust vindt!

Ik heb 't ook heel erg gehad, vooral tijdens zwangerschap. Al met al zeker 5 maanden wakker gelegen waarbij 't de laatste maand elke nacht was. Wat mij helpt is expres mijn ogen open houden, dan ga je minder nadenken en de inspanning die het kost om ze open te houden maakt ook moe Ook eruit gaan hielp wel. Thee drinken beneden, natuur serie kijken als 't echt niet wou. Met poes knuffelen, naar buiten kijken. Toen m'n dochter er eenmaal was hielp het mij heel erg als mijn man hardop in bed zei: ik pas op haar en let op, jij gaat slapen. Nog geen 5 minuten later vertrokken haha. En idd, iets slikken wat suf maakt helpt ook. En het allermoeilijkste is, ga je niet vooraf zorgen maken over 't slapen. Accepteer 't, zet white noise Op En geniet van je warme dekbed.

Ik heb dit ook heel erg gehad, en nog steeds wel. Ik slik nu medicatie. Er is een Facebook groep genaamd “slapeloos na krijgen kind”. Hier vind je veel herkenning en tips.

Hoe gaat het nu met je?

Ik heb ondertussen nog steeds geen goede nacht gehad. Als ik ‘goed’ slaap slaap ik 2 uur… Het rare is is dat ik nog steeds niet instort. Maar heb woensdag een afspraak bij de huisarts dus dan kunnen ze me hopelijk helpen!

Vreselijk hè… ik weet hoe erg het is. Mocht je erover willen praten dan mag je me benaderen hoor!

Vaak voel je pas hoe diep je in de grond zit als je weer een beetje opkrabbelt. Overlevingsmodus kunnen lang aan blijven. Ik hoop dat je huisarts je gelijk doorverwijst of iets goeds voor je voorschrijft.