Snel emo & huilen bij simpele dingen (ikzelf)

Oja, ik herken het wel. Ik zit ook steevast te huilen bij zowel zielige als leuke dingen in films of series en dit was al zo voor mijn zwangerschap. Naast huilen om zielige dingen (wat ik ook heel goed kan), kan ik ook in huilen uitbarsten als ik iets zie wat leuk en ontroerend is, zoals liefde van ouders voor hun kinderen, ontluikende liefde bij stelletjes, of geboortes of zo. Mijn man snapt er niets van🤣 dus ik zeg altijd maar dat het blij huilen is. Dan maakt hij zich geen zorgen. Het triggert denk ik iets? Ik zou me er niet voor schamen. Dat maakt het alleen maar erger denk ik. Laat het eruit.

Herkenbaar sinds de zwangerschap van m’n zoon (nu 4 jaar) ben ik een weekdier geworden. Nu de 2de zwangerschap en de kranen staan open. Kan om alles janken. En inderdaad helemaal als m’n zoon iets doet of iets helemaal leuk vind. Gewoon trots🥲

Ik herken het helemaal! Vorig jaar had ik hetzelfde bij de Sinterklaas intocht. Zat helemaal verborgen in mijn dikke sjaal tranen weg te pinken omdat mijn dochter zo lief en verwonderd keek. Letterlijk 15 minuten geleden had ik het nog. Ik wou in Hengelo een Bing knuffel voor haar kopen omdat ze zo graag naar Bing op tv kijkt. Ze liep een stukje met me mee en ze riep knetterhard “bing” in de speelgoedwinkel toen ze alle knuffels zag. Ik zei tegen mijn man dat hij even met haar om moest lopen zodat ik stiekem een knuffel kon kopen en laten inpakken. Een kwartier geleden haar het cadeautje laten uitpakken en dan begint bij mij mijn keel al dicht te slaan en de waterlanders te komen. Ik had dit voor mijn zwangerschap alleen bij filmpjes van bijvoorbeeld dieren of militairen die terugkomen naar hun familie. Nu sta ik steevast te janken met kerst, middernacht met oud/nieuw tijdens het vuurwerk, haar verjaardag of gewoon als ze als een blij ei rondloopt. Mijn dochter gaat nog niet naar school maar ik weet 100% zeker dat ik het ook niet droog zou houden als ze toneelstukjes zou opvoeren of wat dan ook.

Ik had het helemaal niet toen ik nog geen moeder was en tijdens zwangerschap ook niet. Pas sinds de geboorte van mijn zoon (net 2) staan de sluizen open en huil ik overal om. Afgelopen zaterdag toen de laatste visite weg ging na het 2e verjaardagsfeestje omdat ik zo ontroerd en blij was dat er zoveel mensen waren geweest voor mijn mooie manneke. Dus ik herken echt wat je schrijft.

Ja ik ben ook supertrots. Maar ik heb het ook bij dingen waar mn dochter niet bij betrokken is. Zoals bijv de lampion optocht hier tijdens de feestweek. Toen mijn dochter hier nog veels te klein voor was en ook toen ze zelfs nog niet eens geboren was stond ik ook al te slikken langs de weg. En het gekke is. Ik heb het dus totaal niet bij bijv. mn kindjes naar de opvang brengen. Eerste keer gastouder & peuterspeelzaal heb ik geen traan om gelaten 🤭

Ik dacht echt dat ik de enige was. Zo fijn (niet voor jullie) om te lezen, dat dit dus niet zo is. Word gek van mezelf! Ook in de auto kan ik opeens gaan huilen? Of als ik tv aan het kijken ben? Laatst huilen omdat mijn dochter blij voor de eerste keer in een draaimolen zit. Huilen omdat mijn dochter blij werd van vuurwerk. En inderdaad... op de peuterspeelzaal gingen ze een liedje zingen, huilen.. Het is verschrikkelijk..... Ik had het dus voor de kinderen niet.. Ik ben altijd vrij hard geweest. Maar na de kinderen, ben een zacht gekookt ei!

Ohhhh ik heb dit ook! Vooral bij theater/muziek dingen, als m’n zoontje met volle verwondering zit te kijken of er zo blij van wordt. Mijn vriend heeft overigens precies hetzelfde, zitten we beiden met tranen in de ogen. Ik vind het alleen maar mooi dat we dat zo diep kunnen ervaren!

Ach je doet er niks aan. Ik heb het zelfde en mij er maar bij neergelegd. Deze week hebben mijn vriend en ik samen een paar tranen weggepinkt omdat onze dochter heel schattig bami zat te eten.... Het is gewoon allemaal te poepig💓

Ik ben best opgelucht te horen dat meer vrouwen dit hebben. Was al snel emo, maar sinds mijn zwangerschap een weekdier (leuke term van hieronder)

Wij waren laatst bij de juf roos theater show, was de eerste keer dat we naar een voorstelling gingen met onze dochter. Ik moest gewoon huilen van daar zitten en dat de liedjes uit de boxen kwamen voordat ze ging beginnen 🤡🤡

Toen we de kerstboom hadden opgezet werd ik emotioneel omdat mijn zoontje de lichtjes zo mooi vond. Een dag later hadden mijn katten het snoer van de lichtjes doorgebeten. Toen moest ik opnieuw huilen 🫠 Heel herkenbaar dus!

Heel erg herkenbaar en het kan zijn dat je hoogsensetief bent, ik ben het ook en herken de emoties. Ik kijk soms naar mijn zoon en dan denk ik "wauw.. wat een geschenk.." en dan moet ik huilen en zelfs als ik dit type moet ik al een traan laten. Jou geluk schiet gewoon snel naar de tranen en dat is 100% niks om je voor te schamen. Tranen van geluk en blijdschap mogen er ook zeker zijn!

Gelukkig niet de enige 😅 - maar het beïnvloed nu wel m'n dagelijks leven. Ik kan niet meer naar bepaalde genres kijken of waarvan ik al weet dat ik dan ga huilen. Ik ontloop bepaalde situaties, zodat ik niet al die emoties hoef te voelen. Ook al ontkom je er niet altijd aan. Ik had dit voorheen nooit, maar sinds m'n zoontje.. Echt een dingetje hoor.

Fijn om te lezen dit 😅🥲