Speeltuin gebruiken, altijd ongemakkelijk voelen.

Vind het een hele goede topic! Ik heb zelf nog maar een kleine van een jaar, dus ben daar nog niet zo vaak te vinden. Ben zelf een kat uit de boom kijker, en zou ook zeker mijn kleine in de gaten houden en lekker samen spelen, maar zou het ook zeker leuk vinden als er iemand een praatje maakt. Wie weet ontstaan er zo ook leuke vriendschappen😊 Super tof dat je zo met je kleine op pad gaat! Ik volg de rest even mee haha

Ik zelf woon in een nieuw wijk waar ik bijna niemand ken. Ik heb zelf een zoontje van bijna 2 en vind het ook leuk om hem mee te nemen naar verschillende speeltuinen in de buurt. Wat betreft je kind in de gaten houden moet voor elk moeder vrij kunnen zijn hoe zij het wilt. Mijn zoontje is bijvoorbeeld ook erg druk en kan soms wegrennen dus ik ben ook continue achter hem aan het lopen waar nodig is. Ook bied ik hem de vrijheid om zelf te ontdekken dan zit ik ook wel op het bankje. Dus eigenlijk je gevoel volgen waar je denkt dicht bij hem te moeten zijn doe je dat en waar je juist denkt hij kan het wel aan kan je een paar stappen achter uit. En betreft een babbeltje maken met andere moeders. Ik doe dat ook puur op gevoel als ik de behoefte zie dan probeer ik het en voelt het wederrzijds ook geod kunnen er leuke gesprekken komen en zo niet dan houd het gesprek ook vanzelf op. Ik zou me niet teveel druk maken hoe een ander denkt je ziet ze uiteindelijk eventjes. Dus jah gewoon doen waar jij je prettig bij voelt

Hmm ik volg infeite altijd gewoon mijn kids. Soms spelen ze lekker zelf, dan zit ik op een bankje, soms willen ze dat ik mee doe en dan kom ik erbij. Toen mijn kinderen nog niet liepen was ik vast meer met ze bezig in de speeltuin dan nu. Qua contact.., ik zoek het zelf niet actief op want heb het niet nodig zelf zeg maar, maar als een moeder mij aanspreekt voor een praatje vind ik dat zij prima en klets ik wel gewoon prima. Volg gewoon je eigen gevoel in wat jij prettig vind. Andere moeders hebben feitelijk niets met jou te maken en denk dat er maar erg weinig moeders zijn die van alles vinden/ denken in deze situaties. Probeer het los te laten en ga lekker genieten

Ik denk dat het afhangt van de leeftijd van je kindje. Mijn dochter is anderhalf en ik laat haar nu wel alleen aan de wandel gaan, maar blijf constant kijken. Een paar maanden geleden bleef ik er ook de hele tijd bij, want toen had ze hulp nodig. Andere moeders gaan je (als het goed is) daar echt niet op veroordelen. Doen ze dat wel, dan is dat hun probleem.

Qua het benaderen van andere moeders, begin gewoon met groeten. Je hoeft niet meteen een praatje aan te knopen maar een simpele goedemiddag/morgen werkt ook 😊 Dan kun je eventueel na een paar keer ook wat simpele praatjes houden "lekker weertje he?" 👍🏻 Het wat meer loslaten gaat vanzelf goed komen, zoek daar lekker je weg in 😊👍🏻

Lijkt me normaal dat je erbij blijft, zeker als hij nog maar net loopt. Je ziet vanzelf wanneer je meer afstand kan nemen. En het lijkt mij leuk als je me aanspreekt hoor. Zelf doe ik dat soms door te vragen hoe een ander kindje heet of hoe oud ze zijn. Krijg vaak een kort antwoord, soms een leuk gesprekje, maar nog geen vriendschappen 🤪

Je moet doen wat voor jou goed voelt, jij kent je kindje het beste. Ik ben het type moeder wat met kind van de glijbaan gaat omdat we het allebei leuk vinden en meestal help ik andere kindjes als ze iets niet durven omdat ik hoop dat een andere ouder dat ook bij mijn kind doet. En wat betreft contact met andere ouders. Wat ik meestal doe is een complimentje geven, van wat een mooie ogen heeft je kindje of wat een leuk pakje. Iedereen vindt het leuk om een compliment te krijgen en het is vaak een goede ijsbreker. En uit de reactie kan je vaak opmaken of iemand er voor open staat. Vervolgens kan je bijvoorbeeld vragen hoe oud het kindje is ofzo. Om het gesprek op gang te brengen.

Ik heb 2 kinderen waarvan de oudste 4 en de jongste 14 maanden. De oudste kan zeker beter zelf spelen maar vind het ook leuk om samen te spelen. Dus dat wisselt hoeveel ik met hem bezig ben. De jongste moet ik constant bij zijn ivm vanalles opeten. Dus dat je er nu nog steeds bij bent heeft eigenlijk iedereen wel meegemaakt op die leeftijd en zullen de meeste niet van opkijken/iets van vinden. Contact is er soms wel en soms niet. Ik groet vaak wel even, soms is er een opening voor een kletspraatje maar ook niet altijd. Soms is die opening er ook via de kinderen, dan reageren ouders er ook wel vaker op. "Oh kijk eens wat kan die al snel he, knap van jou zeg! En dan naar de moeder, zo die heeft er lekker de vaart in😊"

Ik laat mijn zoontje van 2 jaar meestal wel gewoon doen en heb dat altijd wel gedaan, valt hij wacht ik af of hij zelf op staat (wat 9/10 is) en anders ga ik er heen en kijk ik of alles inorde is, waar hij pijn heeft,… Op je vraag hoe andere moeders begroeten, ik begin meestal gewoon het gesprek met ‘Ooh hoe oud zijn jou kindjes’ beetje smalltalk 😅

Hangt denk ik ook van de leeftijd af. 15 maanden is ook wel erg jong om niet het zicht erop te houden, maar als ze 2,5 a 3 jaar zijn kunnen ze al wat zelfstandiger spelen

Wat betreft een praatje, ik doe dat meestal wel. En vaak gaat het dan over de kinderen van elkaar 🙈

Ik ben zelf ook veel actief met m'n dochter (18 maanden) aan het spelen in de speeltuin. We nemen ook vaak speelgoed mee waar andere kinderen dan ook mee kunnen spelen. Je trek dan vanzelf wel andere vaders, moeders, opa's, oma's die ook wel zin hebben in een praatje of gezelligheid is mijn ervaring. Soms heb ik ook geen zin om sociaal te doen in de speeltuin en dan doe ik gewoon wat minder actief mee, ook prima.

Bedankt voor jullie reacties. Echt fijn dat jullie de moeite hebben genomen te reageren. En ook mooi te horen dat anderen het net zo goed leuk vinden om eens een praatje te maken. Wat betreft t begeleiden van m'n zoon, dat blijf ik gewoon doen totdat ik merk dat hij meer vrijheid kan hebben. En wie daar wat dan ook van vind, dat probeer ik lekker daar te laten! Thanks allemaal!

'deels omdat we elkaars taal niet spreken ', als in letterlijk een andere taal spreken? Want dan lijkt het mij ook wel erg lastig!

Ik speel ook met mijn kindje, en alleen met mijn kindje. Ik probeer haar te stimuleren om ook met andere kindjes te spelen. Maar ik blijf er ook als een paraplu boven hangen, omdat ze gewoon nog heel klein is (1,5). Als ze straks een heel stuk groter is (5 ofzo) denk ik dat ik haar wel wat meer los ga laten, daar is ze nu gewoon nog niet klaar voor. Komt vanzelf!

Same. Volgens mij zijn er geen 'regels' voor, ik zie andere ouders ook vaak genoeg op zichzelf met hun kindje, ik zelf ook. En soms heb ik wel even een kort praatje met iemand, meestal omdat de kindjes dan met elkaar spelen of zo. Ik vind het altijd eerder sneu als er ouders alleen maar op hun telefoon zitten te staren als ze lekker met hun kindje buiten zijn 😅 Lekker je eigen ding doen met je kindje, niks moet of mag!

Ja precies. Ik kom met Engels een eindje maar Bulgaars, Grieks, Russisch en arabisch wordt wat moeilijk.