Spijt 2e kind?

Hier ben ik ook benieuwd naar. Mijn broer vertelde wel eens dat hij het ook veeeel drukker vond met een tweede kind. Hij wilde vroeger drie kinderen, maar die derde komt er écht niet. Ik vind zelf een kind al een enorme uitdaging!

Ik wil niet zeggen dat ik er spijt van heb, maar zit geregeld met m’n handen in t haar dat t me echt even teveel is. Na de eerste kwam er een moment dat het allemaal wel op rolletjes liep. Ik denk dat de 2e nu ongeveer die leeftijd is, maar het is nog steeds chaos 🙈

Ik volg. Wat is nou het beste leeftijd om voor een 2e te gaan zonder dat je er spijt van hebt?

Dat verschilt denk ik heel erg. De 1 wacht liever tot de eerste al naar school is en de ander heeft ze liever vlak na elkaar zodat je sneller uit de luiers bent 😁

Ja ik vind 1 ook soms een enorme uitdaging terwijl het een heel makkelijk kind is. Ik vraag me soms af hoe we dat allemaal gaan doen met 2. En of er dan nog ooit tijd overblijft voor mezelf en ons als stel. Ook vakanties naar het buitenland wil ik graag. Dus qua kosten is het natuurlijk ook allemaal veel meer 2 kinderen.

Ja, spijt is misschien niet het juiste woord maar ik wist niet hoe ik het anders moest formuleren. Hoeveel verschil zit er tussen jouw kinderen?

Dit dus😭. Ik heb echt zoiets van doe het nou maar, hij is nu in de luiers neem de 2e nu die is dan ook aan de luiers dan ben je ook sneller klaar inplaats van te lang wachten... maar ik twijfel echt heel erg.

Wij zijn trouwens bezig om zwanger te worden van ons 2e kindje. Maar ik merk dat ik en mijn man allebei vaak toch weet even twijfelen. Maar ik weet niet of dat echt is of angst.

Hier komt geen tweede, de kans is groot dat we daar inderdaad spijt van gaan krijgen. We krijgen nu eindelijk weer een beetje rust in de tent. Zoontje wordt wat makkelijker, huwelijk weer redelijk op de rit, mezelf weer een beetje teruggevonden. Ik begin komende week weer rustig aan met werken, heb weer tijd en zin om m'n hobby's uit te voeren. Ik wil dat niet overhoop halen voor een tweede kind. De kans dat ik het niet trek is te groot en de kans dat ons huwelijk een tweede niet aankan (doordat het mij te veel wordt) is dan ook heel groot. Als het allemaal makkelijker zou zijn voor mij, zouden we wel een tweede willen. Maar dat is nou eenmaal niet zo. Dus voor ons geldt: 'count your blessings". Dus dat doen we dan ook maar...

Heel verstandig dan en goed dat je daar zo positief over denkt. Ik denk dat veel mensen niet goed nadenken en het maar gewoon doen. Maar ik denk misschien weer teveel na. Want uiteindelijk komt het natuurlijk echt wel goed met 2 kindjes. Sommige hebben er 5!

Precies anderhalf jaar zit er tussen

Ik ben hier ook wel een bang voor.. Ben nu zwanger van de tweede en ik denk ook geregeld doe ik de oudste niet tekort.. Hoe ga ik het allemaal doen.. Bang dat de tweede heel moeilijk is.. Maar het lijkt mij ook heel erg leuk weer zo kleintje erbij en ik denk dat grote zus het ook erg leuk gaat vinden.. Twijfels is erg lastig je weet nooit helemaal waar je goed aan doet

Ik snap je helemaal. Bij ons wist ik wel dat het huwelijk zou houden, maar ik ben mezelf idd behoorlijk kwijtgeraakt en rust vind je niet snel meer want zie ze maar eens tegelijk te laten slapen, dat gebeurt hier vaker niet dan wel 😅. Werk is mijn rust, maar is heel zwaar werk, dus is ook niet echt rust 😂 en vervolgens heb je daarvoor of daarna de kids weer! Maar goed. Laten we hopen dat het over een paar jaar makkelijker is

Ja, ik verwacht dat áls ik uiteindelijk zwanger ben van de 2e, die gedachten nog 100x erger worden door alle hormonen en dat het dan echt is. 😅 ik denk dat dat ook wel normaal is. Maar het komt vast helemaal goed!

Mijn ouders hebben 5 kinderen... en als ik er nu bij nadenk kregen wij allemaal nooit evenveel aandacht... ik zocht daarom dus aandacht buitenshuis, en dat liep echt verkeerd uit. Maar nu iedereen wat ouder is allemaal gelukkig goed contact met elkaar. Maar ik moet wel erbij zeggen dat iedereen evenveel aandacht en liefde geven echt belangrijk is. Ik denk ook dat mijn ouders dat nooit van hun ouders dat geleerd hebben en dat dus ook niet weten, maarja.

Volgens mij zeggen onderzoekers 4 jaar, maar aan de andere kant het is maar net wat jezelf fijn vind. Gezien mijn gemoedstoestand zou het wel goed zijn als mijn eerste kind al wat zelfstandiger is. Ik vind de babytijd niet echt ideaal en geniet er ook niet altijd van. Het is voor mij echt een investering voor de toekomst. Dat zal ook bij de tweede zo zijn. Ik weet dat het doorploegen wordt en weet zeker dat ik het soms alles behalve leuk ga vinden en ook vaak zal denken ‘Jemig, wat doen we onszelf aan’ maar het lijkt mij later zo heerlijk. En deze fases komen we ook wel weer door. Waar ik soms dacht de tijd schiet echt niet op zijn we nu toch mooi een jaar verder.

Ik vond het vooral in t begin ook heel moeilijk omdat ik mezelf constant hoorde zeggen “even wachten schat, mama is even met zus bezig”. Ik probeer haar bij heel veel dingen te betrekken en haar het idee te geven dat ze me helpt met dingen aangeven etc. Ze kan heeeeel jaloers zijn, dat zie je heel duidelijk, maar ze kan ook zo ontzettend lief tegen haar zijn, dat maakt t dan wel weer allemaal goed.

Tsjaa heel dubbel. Ben trotse mama van 2 zoons en ze waren zeker allebei gepland. Maar ik moet wel zeggen dat het echt wel pittig is. 2e is ook een slechte slaper en dit zijn gewoon echt vermoeiende tijden. M'n man en ik zijn dus ook niet de leukste naar elkaar, omdat we zo vermoeid zijn, even geen zin hebben in zorgen zorgen zorgen en 0 tijd voor onszelf laat staan elkaar hebben. Gelukkig weten we dat er betere tijden aankomen haha 😅

Ja, dat is ook wel zo. Als ze allebei wat ouder zijn dan is het echt weer totaal anders.

Ik heb een zoon en hij word bijna 2 jaar. Soms zit ik in dubio maar soms denk ik ook leuk ja een tweede erbij een broertje of zusje voor onze zoon. Maar wij zitten best op onze leeftijd (niet ten na delen van anderen hoor) wat een rolt speelt en het duurde bij ons vrij lang voor we zwanger werden 6 jaar en voor mij duurt dat gewoon te lang. Daarnaast heeft mijn vriend 5 maanden geleden een hartinfact gehad dat ook wel mee weegt en dat je nadenkt. Want het was en is nog steeds erg pittig. Aangezien ik zelf ook nog steeds met mijn lichaam zit sinds de bevalling. Ik ben heel blij en gelukkig dat ik in ieder geval 1 kindje op de wereld mocht zetten ❤ wat ik niet meer durfde te dromen