Spijt heb je morgen maar

Mijn zoontje was ook een huilbaby, toen hij goed 3 maanden was ging het van de een op andere dag opeens stukken beter. Toen ik er midden in zat ook vaak genoeg gedacht 'waar ben ik aan begonnen' maar nu het ondertussen al heel wat maanden een stuk beter gaat voel ik gelukkig vooral heel veel liefde en zeker geen spijt. Ik denk dus dat het zodra het met je kindje beter gaat jij je langzaam (en eventueel met de juiste hulp, niet bang zijn om te vragen!!) ook weer beter zal gaan voelen. Ik heb zelf overigens nog steeds therapie want die eerste maanden hebben echt veel met me gedaan, zoek dus vooral wel weer hulp als je merkt dat het gevoel in het donkere hoekje te zitten regelmatig aanwezig blijft!

Oh vrouw, wat klinkt dit zwaar en heftig. Allereerst mijn bewondering voor jou dat je jezelf in deze omstandigheden zo overeind weet te houden. Gelukkig heb je zo'n lieve man en familie die komt helpen, al snap ik ook helemaal dat dat juist ook lastig is. Maar it takes a village!! Je hebt al onwijs goede stappen gezet, de fysio kan ook echt wel helpen, is er nog een reden om een manueel therapeut te laten meekijken of er een blokkade zit? (kan fysio beoordelen). Laat die gevoelens van spijt er ook maar gewoon zijn. Dat is oke, het verandert de situatie niet maar de hele tijd je schuldig voelen omdat je spijt hebt helpt natuurlijk ook voor geen meter. Ik schrik wel van je voorlaatste zin. Het lijkt me goed om niet naar een psycholoog te gaan waar je geen klik mee hebt, maar het klinkt wel alsof het voor jou goed zou zijn om met een andere professional te praten. Is een POH bij de huisarts een optie? Moeder en kind hebben zo'n sterke wisselwerking, hoe erg je je best doet om eerst te kalmeren voor je naar je zoontje gaat (heel knap!) hij zal het toch op een of andere manier wel aanvoelen en daar kan een kindje ook juist weer meer van gaan huilen/gespannen van raken. Vindt je zoontje wandelen in de wandelwagen wel fijn? Of misschien iets van (Shantala) babymassage? Veel sterkte <3

Wat naar allemaal! Is hij opgenomen geweest op de huilpoli of enkel onderzocht door een kinderarts? Huilpoli in Nieuwegein is echt megafijn en wij zijn zo erg geholpen. Ze verblijven daar een aantal nachten ter observatie en voor de ouders is er rust omdat je de zorg even uit handen geeft. Dus mochten jullie daar in de buurt wonen, dan is dat misschien een optie?

Wat goed dat je je verhaal hebt opgeschreven ovenkoekje! Ik heb het topic waar je naar verwijst nauw gevolgd. Ik lees hier voornamelijk vermoeidheid en machteloosheid, geen spijt of iets wat daar op lijkt. Het hebben van een huilbaby is van een heel ander kaliber, dan een baby met gemiddeld babygedrag. En als je daarnaast ook nog een dreumes hebt rondlopen, dan is dat gewoon ontzettend pittig. Dat het huilen van hem werkt als trigger bij jou is ook volkomen begrijpelijk. Hoe is de band tussen jou en de jongste? Voel je een connectie? Is er tussen het huilen door ook nog wel eens tijd voor iets leuks samen? Heb je de jongste wel eens een dag en nacht uit handen gegeven om op adem te komen? Wie weet helpt het om op een rij te zetten waar je wel energie van krijgt en wekelijks 3 tot 4 dingen hiervan in te plannen voor jezelf. Dit kunnen ook kleine dingen zijn als een boek lezen of een warme kop thee drinken. De negatieve spiraal, het nergens puf voor hebben moet langzaam worden doorbroken. Ik zou daarvoor echt kritisch kijken naar je dagindeling, dit kwam in het vorige topic ook regelmatig naar voren. Ik denk dat je daar best nog wat in kan schuiven zodat het voor jezelf behapbaar blijft met twee kinderen.

Och lieve vrouw, wat zwaar. Ik heb geen advies voor je, alleen wat liefde ❤️

Geen advies maar weet dat je zeker niet alleen ben hierin. Ik voel me ook zo soms.

Mijn jongste was ook een huilbaby. Niets was er goed, weinig slapen en ik had geen rust. Uiteindelijk afentoe een dag naar oma gebracht, zodat ik niet op mijn tenen liep door mijn eigen huis. We hadden wel een slechte start dus daarom naar osteopaat geweest. Uiteindelijk na de opname de knop omgezet. Even plat gezegd, mijn huis, dus ook mijn ritme. Ze slaapt dus vaak maar 1x per dag is 8mnd, verder doe ik mijn ding met de oudste en de kleine hobbelt gewoon mee. Wonderbaarlijk gaat dat best goed ondanks dat ze zo weinig slaapt. Maar als ze huilt, ja mijn nekharen gaan overeind. Mijn man en ik plannen bewust nu nachtjes weg of avonden zonder kinderen om even lucht te hebben. Of ik zorg dat ik alleen even thuis ben zonder mijn huilbaby, lekker in mijn eigen omgeving

Ik ben gestopt met lezen bij "ik kreeg hulp dat heb ik afgezegd want ik heb zicht op een baan en zij kon alleen op woensdag" Hiermee doe je jezelf echt te kort!! Waarom niet wel de sessies doorlaten gaan en hier open over zijn? Je hoeft niet per se depressie te benoemen, maar ik ga ook nog naar een psych en ik geef altijd aan dat dat een soort APK keuring is. Sterker nog ik heb dat tijdens mijn sollicitatie aangegeven (heb een burnout gehad). Maar echt, grijp de hulp aan, niet hopen dat het beter wordt met een baan. Wellicht wel maar deze hulp kan sowieso geen kwaad!

Ga es naar de osteopaat

Ik heb ook een dreumes en een baby van 7 maanden oud. Hij is de eerste 3,5 maand ook echt een huilbaby geweest. Ik weet precies hoe je je voelt. Wanneer dat huilen dan weer begon... Hier heb je nu nog helemaal niks aan maar het wordt idd echt beter. Nu is hij 7 maanden en het is zoveel rustiger hier. Als je wilt praten, stuur me vooral een berichtje! Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten en snap je echt precies. Een huilbaby hebben is echt nextlevel

Ik vroeg me ook elke dag af waar ik aan begonnen was, dat ik dit helemaal niet wilde. Het heeft mij toen echt geholpen om hulp te vragen/iemand langs te laten komen. Niet alleen om te helpen, maar dan was ik niet de enige die in het gekrijs zat en had ik wat afleiding

Wat voor flesje en voeding gebruik je? In je verhaal lijkt het alsof je kindje echt last heeft van krampjes.

@Irener er is gelukkig hoop. Dit is ook iets wat ik gebruik als mantra haha. Fijn dat het na 3 maanden beter ging! Het doet echt veel met een mens als ze zo huilen. Je weet gewoon niet wat er aan de hand is. Het breekt je hart. @runbabyrun, leuke nickname. Mag het runmommyrun worden 🤣🤣 Ik heb het zeker erg getroffen met alles en daar ben ik elke dag dankbaar voor 🥰 We hadden al afgesproken dat als we niet (voldoende) verbetering zien een osteopaat in te schakelen. Maar ik kan de fysio zeker vragen of ze iets vast voelt zitten a.s. donderdag. Het is wrs heel naïef van me om te denken dat wanneer ik weer werk heb dat alles beter wordt. Maar ik kan gewoon niet veel met iemand die jonger is dan wat ik ben, geen kinderen heeft en alleen op een dag kan waarop ik weer geen oppas kan regelen. Dus wat dat betreft.... @mama aapie heb je gelijk en kan ik de hulp wel gebruiken. Maar dan wel met iemand waarmee ik een klik heb. Ik ben me er degelijk van bewust dat ik deels zelf ook het probleem ben. Wanneer ik wordt getriggerd hebben kinderen dit altijd door. Ik kan dat merken wanneer hij na een dag meteen rustig wordt wanneer hij in de armen van mijn man ligt (gelukkig zet hij het bij hem ook na een half uurtje op een krijsen, zoals ik al zei ik ben deels ook het probleem) Daarom dat ik ook opzoek ben naar een uitlaatklep, maar ook dat moet iets zijn wat ik wel leuk vind, iets waar ik nog achter moet komen. Misschien klein beginnen zoals idd een kop thee. @millie, woon daar niet in de buurt, maar kan vragen of we daarvoor in aanmerking komen. Ik dacht van niet omdat hij wel goede nachten maakt.

Je bent niet het probleem, echt niet. De situatie en dat wat je kindje dwars zit is het probleem. Je bent ook maar een mens en het gehuil van je eigen baby komt gewoon heihard binnen. Onze meid viel om 23:00 van ellende uit elkaar in slaap tot de volgende ochtend 09:00 (met wat nachtvoedigen tussendoor). Klinkt voor sommigen misschien als een luxe... Maar de rest van de dag huilde ze alleen maar en dan zo ontroostbaar. Ik kon niet eens even naar het toilet en hield dat dus op tot mijn vriend thuiskwam. We konden allebei niet meer. In het ziekenhuis gaven ze aan dat we moesten bellen als we er niet.meer uit kwamen, het liefst voordat we in staat waren om onze baby uit het raam te gooien. Klinkt dramatisch, maar het kan snel gaan (zei de pedagoog). En ook wij kwamen er gewoon voor in aanmerking dus. Life saver en we kunnen nu echt genieten.

Je hebt er helemaal geen zak aan op dit moment, alleen het word echt maar dan ook echt makkelijker en beter! Ik snap je gevoel hartstikke goed want vorig jaar zat ik er net zo bij. Aan de bel getrokken bij de huisarts want ik dacht echt dat ik gek geworden was! Voelde me zo labiel als de pest, en mijn oudste was een echte huilbaby en zodra de jongste begon te huilen kreeg ik al bijna paniek aanvallen.. De jongste word ik februari 2 en het is echt makkelijker geworden! Je mag trots zijn op jezelf dat je dag in dag uit het weer (ondanks net) red! En die bokszak goed idee raad het iedereen aan want dat geeft zo'n ontlading! 1x in de week doe ik een kettle bell/ bokszak trainingen en halleluja wat is dat een verademing en voelt het echt dat ik weer wat ruimte heb!

Gelukkig worden huilbaby’s heel leuke peutertjes :) Maar intussentijd is het heeeeeeel erg zwaar! Mijn eerste (topzwangerschap, snel zwanger en snelle bevalling) was ook zo een huilertje, daardoor hebben we lang getwijfeld voor nog eentje (tweede is er en is een droombaby). Mijn vraag is: heb je al koemelkvrije kunstvoeding geprobeerd? Ik ben blijven veranderen van kinderarts tot iemand het idee koemelkallergie opperde, nadien werd het beter…. Veel succes, steeds in je achterhoofd houden dan het beter wordt!

Ik moet wel zeggen dat de band aan het groeien is. Ik houd echt van hem, maar heb niet op een roze wolk gezeten zoals bij onze dochter. Ook iets waar ik me schuldig over voel. Bij cb zeiden ze nog wat men heel vaak vergeet is dat wanneer je er al 1 hebt, de roze wolk er vaak niet is omdat je zoveel andere dingen moet en niet de hoeveelheid rust hebt als je bij de 1e meemaakt. Dat heeft me het heel goed kunnen relativeren. We hebben 1 middag en avond de zorg uit handen kunnen geven aan mijn moeder. Maar dat doe ik niet weer. Zij was ook echt gebroken. Ze zat te huilen op de bank, omdat ze toen wist wat we doormaakte en het zelf bijna had opgegeven en ons had gebeld. We waren die dag van 3 tot 10 weg. Wat dag indeling heb je wel gelijk. Wanneer ze beiden slapen heb ik best tijd om dingen te doen. Vaak gaat dat op aan vooraf koken en eten voorbereiden, de was en lanterfanten afhankelijk hoe zoonlief het heeft gedaan. @anoniem, misschien moet ik de aanpak maar helemaal over een andere boeg gooien. Kijken hoe dat werkt, misschien is deze methode voor ons wel niet de juiste. En houden we nog teveel vast aan iets wat niet werkt. Je brengt me wel op het idee om dit eens te bespreken met mijn omgeving 💡 @manon awh wat lief. Jij bent echt een leuk persoon van wat ik meekrijg van je. Fijn dat het bij jou nu beter gaat. Geeft ook weer hoop. @mama251, ik heb diverse flessen geprobeerd. Hij had idd heel erg veel last van darmkrampen. We gebruiken de Philips Avent nu. Enige fles waar hij het echt goed mee doet. En af en toe geven we cinababy. Inflacol bleek achteraf niet te werken.

Ik herken de frustratie en de onmacht. Ook in dat andere topic. Heel veel sterkte, goed om te horen dat je in ieder geval steun hebt vanuit je omgeving, maar dat is geen oplossing voor alles - zeker niet voor het effect van een huilbaby op je lijf en hoofd. Verder even geen goedbedoeld advies (tenzij je dat nog wilt haha) maar alleen herkenning!

Ik heb geen tips, maar ik denk ook niet dat je daar perse naar op zoek bent. Je doet al zo veel, je bent zo goed bezig. Hopelijk heeft je verhaal hier typen wat opgelucht. Respect dat je jezelf nog overeind weet te houden. Hou vol, en doe vooral jezelf ook niet te kort❤️

Ga alsjeblieft met je zoon naar een goede osteopaat.