Spijtmoeders (docu) 😢

Heel veel begrip voor je bericht en hoop dat meer mensen hun steun en begrip uit willen spreken. Dit onderwerp moet echt uit de taboesfeer want hoe eenzaam is het om dit alleen te moeten voelen?

Wat naar dat je je zo voelt! Ik vind het niet eerlijk van je ex dat ze maar 2 dagen per 2 weken bij hem zijn. Jij hebt gewoon meer tijd voor jezelf nodig. Het is hartstikke pittig om bijna helemaal alleen voor de kinderen te zorgen. En dan slaap je ook nog eens niet door. Ik denk dat deze gevoelens vooral hierdoor komen. Is er geen mogelijkheid om de regeling aan te passen? Zo hou je het niet vol!

Helemaal niet herkenbaar maar ik vind het wel heel emotioneel om te lezen. Ik kan mij er niks bij voorstellen, maar hoe je het verwoord lijkt het mij ontzettend verdrietig en lastig dat je met zo'n gevoel rondloopt. Ik vind het dapper dat je het durft uit te spreken en ik denk dat dat ook heel goed is dat je dat doet, gevoelens die je ervaart kan je namelijk echt helemaal niks aan doen! Ik weet niet of je er wat aan heb, maar ik denk wel echt dat er nog zoooveel kan veranderen in dat gevoel. Je kindjes worden ouder en gaan op een gegeven moment naar school, wat ook weer wat vrijheid brengt. Misschien is het goed om hier is over te praten met je huisarts of de praktijkondersteuner bij de huisarts? Al is het maar om je hart eens te luchten, dat is super laagdrempelig. En respect dat je zoveel dagen als alleenstaande moeder voor 2 jonge kindjes zorgt, ik denk dat als je zo moe bent en alles alleen doet en geen tijd hebt om op te laden, het ook niet gek is dat je je bijna niks meer van jezelf voelt! Ik merk al als ik de hele week met mijn kindje alleen ben geweest ik er echt even uit moet .. Misschien toch met je ex partner kijken naar hoe ook jij wat meer tijd voor jezelf kunt hebben, het zijn immers ook zijn kinderen? Liefs van mij 🍀

Ik ben geen spijtmoeder maar lees wel in je verhaal dat je meer netwerk nodig hebt zodat je zelf kan bijtanken! Je kindjes zijn voor altijd, een weg terug is er niet, de enorme opgaaf waar je voor staat is er binnen de mogelijkheden het beste van te maken! Heel veel sterkte!! Mocht je willen sparren dan mag je een berichtje sturen. Ik ben bewust alleen moeder geworden, dat is dus sowieso al anders, bij jou is het gezinsbeeld ingestort na de kindjes, bij mij al voor mijn kindje. Wellicht woon je bijvoorbeeld toevallig enigszins in de buurt en kan ik komen oppassen, om maar iets te noemen. Sterkte en stoer dat je ervoor uitkomt!!

❤️ wat goed dat je dat durft te zeggen en voelen. Ik (herken het helaas ook niet sorry) ben het verder eens met de andere moeders die hier reageren: jouw situatie is zwaarder en anders dan je dacht. Misschien als ze ouder zijn, of iemand je wat meer helpt, dat het gevoel van spijt minder wordt. Lijkt me zwaar zo in je eentje. En dat mbt de 1.5 jaar ertussen herken ik wel. Hier 2 en achteraf denk ik wel: had iets meer tijd genomen😅

Ik begrijp je heel erg goed! Ik herken het gevoel van spijt. Ik heb nooit een uitgesproken kinderwens gehad en weet ook echt niet meer waarom ik nou opeens wel zo nodig kinderen wilde. Ik mis mijn oude leven, de vrijheid en de dingen die ik leuk vond om te doen. Ik moet wel zeggen dat het elk jaar dat de kinderen groter en zelfstandiger worden makkelijker en leuker wordt, dus dat hoop ik ook voor jou. Ik heb ook gelukkig wel een hele lieve man en veel hulp van familie, dus ik heb nog relatief veel tijd voor mezelf. Ik besef me ook heel goed dat dat er voor zorgt dat ik het allemaal nog red, in jouw situatie zou ik me denk ik echt precies hetzelfde voelen. Heel veel respect voor jou! Ik hoop voor je dat je ergens toch wat meer hulp kunt vinden zodat je meer tijd voor jezelf hebt en dat je uiteindelijk ook de leuke kanten steeds meer kunt gaan zien. Dikke knuffel

Wat naar dat je je zo voelt, en heel dapper dat je dit deelt ❤️ Ik herken het gevoel zelf niet. Maar als ik hou verhaal zo lees heb je het wel extra pittig. Je begint ook niet met het ouderschap met het idee dat je het allemaal zelf moet gaan doen natuurlijk. Maar de realiteit is nu wel zo. En dat in combinatie met slechte nachten kan natuurlijk een groot effect hebben op je gevoel. Met zn 2en zijn de tropenjaren al pittig, laat staan alleen. Ga er over praten. Je kan ook naar de huisarts en vragen of je bij een pohggz of bij een psycholoog hiervoor terecht kan. Alleen al even heel goed je hart luchten en handvaten krijgen is fijn. Ik denk wel dat er heel veel kan veranderen in je gevoel zodra de kinderen wat ouder zijn en straks naar school gaan. Klinkt nu nog als een ver van je bed show, maar dat moment komt natuurlijk wel. En als ze op school zitten kan jij misschien weer wat meer lucht krijgen.

Herkenbaar hoor. Ik hou ontzettend veel van mijn dochter maar ik vind het moederschap vaker niet leuk dan wel en ik durf dat ook gewoon uit te spreken

Geen spijtmoeder maar ik wil je wel echt een knuffel geven. Het stukje dat je je oude jij mist herken ik wel, ik had en heb er af en toe ook wel moeite mee. Alles ging voorheen natuurlijk makkelijker. Wat bij jou inderdaad het moeilijk(er) maakt is je netwerk om je heen, je zou wel wat steun kunnen gebruiken, vriendinnen, ouders, kennissen of buren? Als je ooit met iemand wilt praten kun je me altijd een pb sturen ❤️.

12 van ze 14 dagen er alleen voor staan, kan pittig zijn met name in de tropenjaren. Dit was vast ook niet je uitgangspunt toen jij en je ex kozen voor 2 kindjes vlak na elkaar. Jammer dat hij het zo laat afweten. Ik ben ook gescheiden toen mijn dochter 2 was, die periode met haar was pittig. Zei gaat ook 1x per 14 dagen naar haar vader. Toch probeer ik momentjes te zoeken/vinden om de dingen te doen ik graag doe, zodat ik mezelf blijf en zo blijf voelen. Ik ben bijv toen ze 3 was gaan hardlopen en zei mee op d'r fiets, sportschool gezocht met kinderopvang bijv. Uiteindelijk ook gebruik gemaakt van 1 ochtend peuterspeelzaal. Toen ze eenmaal naar school ging, was de situatie thuis al rustiger/beter en dan wordt het makkelijker. Hou vol! Zoek naar momentjes voor jezelf, om jezelf terug te vinden. Desnoods via POH'er ofzo. De gedachten dst je geen relatie kan vinden met deze omgangsregeling, klopt niet. Ik heb zelf ook een relatie gevonden, ondanks dat ze 1e van de 14 dagen hier is. De relatie hield geen stand, maar daar staat m'n dochter los van. Ik werk ook niet fulltime, afgelopen jaren flinke salaris stappen kunnen zetten, dat geeft ook meer mogelijkheden. Zelf ben ik ook gestopt met m'n studie, trok dat ook niet i.c.m. alleenstaand ouderschap, iets wat ik nog steeds jammer vind.

Ik heb geen spijt in de zin dat ik mijn leven nu vreselijk vind. Maar als ik het opnieuw zou kunnen doen, zou ik absoluut niet aan kinderen beginnen.

Ach lieverd, wat heftig. Ik heb zelf geen spijt maar wat moet dit zwaar zijn. Alleen je kids opvoeden is ook wel mijn grote nachtmerrie hoor, lijkt me ook tig keer zwaarder. Hopelijk wordt je gevoel op een dag zachter/milder.

Gelukkig niet herkenbaar maar soms lopen dingen helaas anders je man is ook niet meer bij je dat lijkt mij ook wel zwaar ! Misschien kan je huisarts je verwijzen naar een psycholoog gewoon lekker uitpraten ! Ik mis mijn oude leven absoluut niet zou juist niet terug willen.

Wat dapper van je om dit te delen ♥️ Ik herken het niet op de manier die jij omschrijft. Wat ik wel denk: 12 van de 14 dagen alleen voor de kinderen zorgen lijkt me rete zwaar. Kunnen jullie niet het ouderschapsplan aanpassen zodat je ex wat meer voor de kinderen zorgt? Leuk dat hij heeft bepaald dat hij ze niet vaker wil hebben, maar dat kun jij toch ook? Lekker makkelijk van hem, hij zijn wensen en jij gaat eraan onderdoor...

Deels herkenbaar. Kunnen niet meer zonder onze meid. Maar als we dit vooral allemaal hadden geweten (ivm medische start)weet ik niet of we er aan waren begonnen.

Ik had een collega met 2 kinderen in puber leeftijd. Ze liet een keer vallen dat als ze opnieuw mocht kiezen ze niet voor een leven met kinderen zou kiezen. Ik vond dat toen zo bizar. Nu heb ik zelf kinderen en ergens begrijp ik het wel. Ik vind mijn kinderen geweldig, maar het moederschap vaak zwaar en niet leuk. Of ik echt spijt heb weet ik niet, maar als er stellen twijfelen om voor kinderen te gaan merk ik dat ik echt een terughoudend advies zou geven. Ik hoop voor mijzelf dat er weer iets meer ruimte gaat komen als mijn kinderen wat ouder zijn. Tot die tijd voor mij belangrijk om tijd voor mijzelf te nemen en genoeg te rusten.

Wat zijn jullie lief en begripvol allemaal, bedankt daarvoor. Dat doet me echt goed. Mijn gevoelens zijn er nu eenmaal maar dit neemt wel een beetje van mijn schaamte weg. Bedankt🫶🏼

Wil je me wat meer vertellen over hoe dit voor jou voelt? Hoe ga je hiermee om?

https://community.24baby.nl/forum/baby/spijt-2RR6aRr Je bent niet de enige dikke knuffel. Ik ben ook erg benieuwd naar deze docu en hoop dat ik hem terug kan kijken morgen. Ben nu te moe.

Ik sluit me hier helemaal bij aan! Daarnaast is het super goed dat je het uitspreekt, taboe onderwerpen maken het moeilijk je gevoel te delen en dat maakt het nóg eenzamer. Ik gun de liefhebbende, trotse, geduldige, spelende, troostende en zorgende moeder in jou ook aandacht en liefde vanuit hulp door professionals (huisarts/praktijkondersteuner)!