Sterilisatie partner

Wow, dit had ik kunnen typen. Wij zitten in precies dezelfde situatie alleen de jongste is 13 maanden. Mijn man wil ABSOLUUT geen derde. Ik rationeel ook niet maar gevoelsmatig wil ik de optie toch open houden. Wat als ik over een aantal jaren toch wil? Wij zijn beide keren meteen zwanger geraakt dus we zijn ook behoorlijk vruchtbaar. Even een ongelukje of even het condoom vergeten zijn hierdoor echt niet mogelijk en mijn partner is heel bang dat er een derde tussendoor glipt. 😅 daarom wil hij graag een vasectomie. Maar voor mij voelt het nog te heftig.. ik wil over 1/2 jaar nog eens het gesprek aan gaan over een eventuele derde. Ik lees dus mee

Tja, wij weten zeker dat we geen derde willen dus dat was eigenlijk heel makkelijk? Als ik zou twijfelen zou ik ook nu nog niet gaan voor een sterilisatie… maar ik denk voor een spiraaltje ofzo ;)

Grappig, hier juist totaal geen twijfel. Zoon is 6 maanden en van mij had die knoop er al lang in mogen zitten bij hem. 2 kindjes is gewoon echt genoeg. Ik ben 36, man is 43 dus het is mooi geweest. Vind 2 ook wel een praktisch aantal. Genoeg ruimte thuis, auto etc. Voor een derde zouden we hier de boel moeten verbouwen. En ik voel die drang voor een derde gewoon echt niet. Als mn man nou nog eens opschiet.... ben die condooms echt zat.

Oh en hier 3x binnen een ronde zwanger geraakt dus ben echt bang dat als een keer het condoom scheurt dat het weer raak is 😂 en heb geen zin meer in hormonale anticonceptie.

Volledig eens met bloemetjesgordijn. Mijn jongste baby is 6 maanden en mijn partner heeft dit op 4 maanden uit laten voeren. Nog een maandje hannessen met condooms. Zal blij zijn als we daar vanaf zijn :)

Hier is het eerder anders om. Niet dat wij al klaar zijn. Ik ben nu zwanger van de tweede en een derde is nog niet uitgesloten. Maar had er wel met mijn man over dat als we wel klaar mee zijn of dat nu na de tweede of derde is, hij wel een knoopje erin mag laten leggen. Vooral na al die jaren anticonceptie bij mij, maar dat voelt voor hem allemaal wel heel definitief. Hij word er ook helemaal kriegel van als ik het een keer benoem. Ik neem nu na de tweede weer een spiraal die er 6 jaar in mag zitten. Als we voor een derde zouden gaan, willen we denk ik binnen 3 jaar wel daarvoor gaan, misschien zelfs eerder. Ik denk dat ik dan wel zou aansturen op een vasectomie bij mijn man. Na een eventuele derde zou ik denk ik precies hetzelfde doen, al zou ik er dan misschien wel iets eerder al over beginnen. Ik zit nu wel te denken als ik eerdere reacties lees, dat bij mijn man misschien ook leeftijd meespeelt, maar dan juist omdat hij en ik voor kinderen nog niet heel oud zijn (onder het gemiddelde) en dus nog wel lang mogelijkheden fysiek zouden kunnen hebben om zwanger te worden. Ik zou dat uiteindelijk alleen helemaal niet meer willen en hij volgens mij eigenlijk ook niet.

Hier andersom. Ik was na de 3e klaar, maar mijn man wilde nog een 4e. Ik ben nu zwanger en hierna is het voor mij klaar. Ik geef steeds een jaar borstvoeding en ben daardoor vanaf 2017 wisselend zwanger danwel aan 't voeden. Ik ben klaar weer mezelf te zijn hierna. Ik reageer erg op hormoon anticonceptie met neerslachtigheid, ik ben dan uit mijn doen. Hierna is hij aan de beurt ;)

2 kids, bijna 6 en bijna 3. Ik 38 hij 48. We hebben onze vol aan onze boefjes! Hij wilde 100% geen derde. Ik was er niet zo stellig in, maar als hij niet wil, heb ik me naar die keus te voegen na 2 bloed gezonde boys. Als ik rationeel denk… we hebben nu al voetbal en zwemmen met de oudste… dat dan x 2 straks. Hoe dan met een derde?? Minder geld om leuke dingen te doen (ja ik wil 2x pj op vakantie). Minder vrije tijd. Een ruimere auto moeten kopen? Omg 😱 hell no allemaal. Vind het ook zo fijn om ze nog wat persoonlijke aandacht te geven. Ze worden elkaars beste vrienden, de derde brengt andere dynamiek mee. En stellen met 3 kinderen zijn ook echt minder gelukkig dan met 2 kinderen. En dat snap ik wel haha 😂 Dus zo zie je dat het hart toch overruled kan worden door het verstand. Wel gezegd tegen m’n vriend ‘nu is het jouw beurt’. Dus hij heeft een vasectomie ondergaan en we hebben geen spijt!

Ik was er volledig van overtuigd. Natuurlijk is er altijd een stemmetje die zegt ja maar wat als... Maar na 2 jaar nog steeds blij met deze beslissing! Als ik me voorstel hoe het zou zijn met nog een kind voel ik direct weer enorme weerstand. Dat klinkt heel naar maar ik had een post natale depressie en ik weet zeker dat ik er weer een zal krijgen en het past ook niet in onze situatie.

Mijn advies: doe het pas als het voor jullie allebei 100% zeker voelt. Dan kan je nooit terugkijken en denken had ik maar naar mijn gevoel geluisterd.

Hier geen enkele twijfel! Wij hebben er 3 en wij willen 1000% geen kindje meer bij😅. Daar is geen ruimte meer voor en wij willen weer door naar de volgende fase met de kinderen. Leuke dingen doen met " grotere kinderen" en klaar met de kinderwagen enzovoort. Wij worden volgend jaar 40. Dus het is goed zo. Binnenkort gaat de ✂️erin🎉🎉🎉🎉 Ps ben ook aardig vruchtbaar en ben als de dood om nog zwanger te raken.

Hier sluit ik me bij aan. Want het is omonkeerbaar

Nu dit topic er toch is,, een vraagje aan degene wiens man dit al ondergaan heeft: Hoelang moest je man herstellen na de operatie? Een collega van mijn man was een week uit de running, dus mijn man is nu zo'n beetje aan het plannen wanneer hij een week thuis kan zitten bijkomen (en oke, vanaf wanneer we tijd en energie hebben voor 2x per week seks, want er moeten blijkbaar een heel aantal zaadlozingen zijn na de operatie?) Wat is jullie ervaring?

Ligt een beetje aan de ingreep zelf ook, mijn man had er best veel last van. Liep met z’n benen wijd naar buiten 🤣🫣🙈. Hij had er zo’n last van omdat er verklevingen zaten. Hij had een mattie op die afdeling opgedaan die voor dezelfde ingreep kwam en die liep fluitend naar buiten zonder dat ie moeilijk liep ofzo. Je man moet 25 zaadlozingen hebben en dan word het zaad (na ongeveer 3 maanden is dat) weer gecontroleerd. En bij de meeste is het dan zo dat ze na die 3 maanden steriel zijn

Herkenbaar! Hier ook 2 kindjes. De jongste is nu 14 maanden. Beide vinden we het goed zo, maar toch denk ik heel af en toe, maar wat als we ons in de toekomst bedenken. En m’n vriend vind het ook mega spannend om zich te laten steriliseren. Ik ben nu 32 en denk als ik 35 ben dat we een definitieve knoop willen doorhakken.

Nou, ik weet het eigenlijk ook wel zeker. Ik zou het ook niet echt een twijfel voor een derde noemen. Maar meer dat je niet weet wat de toekomst brengt ofzo. Er was ook ooit een tijd dat we geen kinderen wilden, maar jaren later begon het toch te kriebelen.

Wij hebben 'toevallig' morgen een gesprek met de gyn. Ten eerste omdat ik een keizersnede ga krijgen. En daarbij de optie bespreken om gelijk bij mij sterilisatoe te doen. Ik lig dan toch al open. Dus het zou 3 min langer duren zei hij. Mijn man zei vorig jaar al knip erin (bij hem) maar hij durfde niet 😅 ook vanwege verhaal van mijn broer die er veel last van heeft gehad. Hii zei ook als het niet goed gelukt is ik ga het niet nog een keer doen 😅

Wij zijn ook compleet met 2 kinderen (jongste is nu 7 maanden) en mijn man weet al dat hij een knip wil laten zetten. Maar we hebben samen besloten daar nog een paar jaar mee te wachten. Niet per se omdat we nog denken aan een derde, maar ook omdat we denken wat als er iets met één van de kinderen gebeurt? Ja, een lugubere en nare gedachte maar dat gebeurt… In onze omgeving al iets te vaak meegemaakt… Nu zij en wij nog jong zijn weten we zeker dat we dan wel nog voor een derde kindje zouden gaan.

Ja, hij is er idd ook stelliger in dan ik. Ook een goed punt om mee te nemen. Want als hij 100% niet wil, vind ik het ook prima om me daarnaar te voegen. Maar rationeel wil ik het zelf ook echt niet. Vind het nu al superdruk 😅 En ook echt ellendige zwangerschappen gehad, alhoewel me dat niet zou tegenhouden als ik écht zou willen.

Haha. Ik ben zwanger van onze vierde. Na de derde hebben wij deze discussie gehad. Twijfel wel of niet daarom de beslissing uitgesteld. Maar ook wij zijn super vruchtbaar en ben door de anticonceptie heen zwanger geraakt. Meteen die week daarna heeft mijn man de afspraak gemaakt. We zijn heel blij dat de beslissing ‘voor ons’ is gemaakt maar we willen geen risico’s meer nemen. Mijn man heeft de ingreep als niet heel vervelend ervaren en had snel en goed herstel. Voor ons is het echt klaar en eerlijk gezegd ook wel een opluchting dat mochten we ooit nog twijfelen het niet meer mogelijk is. Het is helemaal goed zo.