Sterker in schoenen staan

Ik denk dat je niet te streng voor jezelf moet zijn. Het is sowieso niet realistisch om altijd maar te kunnen zeggen wat je denkt. Als iemand een cadeautje voor je koopt, dan lijkt het me meer dan normaal om diegene vriendelijk te bedanken ook al vindt je het eigenlijk niks. Er is een verschil tussen eerlijk zijn en asociaal zijn ☺️ Bij de eerste 2 voorbeelden die jij noemt, zie ik dan ook niet echt iets verkeerds. Vooral de eerste vind ik meer dan normaal (zoals ik hierboven al zei). Het tweede: tja, je moet bij jezelf nagaan of je een discussie wil beginnen of die opmerkingen gewoon laat gaan. Ik zou ook niet echt een discussie aangaan, alleen maar omdat ik mezelf de tijd en energie zou willen besparen 🤷🏻‍♀️ doe uiteindelijk toch lekker wat ik zelf wil. Het derde voorbeeld: een simpele ‘oh nee hoor ik neem haar graag mee’ is voldoende. Vergeet niet dat je verder geen uitleg verschuldigd bent aan mensen. Ik denk in dit geval dat het een kwestie is van ‘oefenen’.

Bedankt voor je bericht je heb wel gelijk maar me moeder koopt nou zoveel kleertjes voor me dochter terwijl ik die helemaal niet leuk vind en het verdwijnt ergens ver onderin de kast en het 2e inderdaad geen zin in discussie maar ik zou toch wel kunnen zeggen van dat het onze keuze is ofzo 3e is ook waar maar het ging ineens allemaal zo snel dacht daar pas in de winkel overna ik ga proberen te oefenen

Misschien helpt het je als je kunt definiëren wat sterk in je schoenen staan voor jou betekent. In mijn beleving is sterk in je schoenen staan dat je zelf besluiten durft te nemen waar je achter staat en waarmee je de veiligheid/het welzijn realiseert voor jezelf en voor degenen die afhankelijk van jou zijn (bijv. je kindje). Of dat betekent dat je elke keer ook met iedereen de discussie hierover moet aangaan of je besluit bespreekbaar maakt, vind ik niet. Zo lang jij maar doet waar je achter staat (gebaseerd op kennis, wijsheid en moeder intuïtie). Soms is het gewoon handiger om geen discussie aan te gaan, omdat je daarmee juist anderen de ruimte geeft om hun mening op te dringen. Vooral als het je moeder betreft zou ik de mooie band koesteren, luisteren naar haar lief en goedbedoelde adviezen en vervolgens datgene aannemen wat voor jou goed is. Discussies met moeders en kan al heel sn op een onvriendelijke manier bejegenen worden en dat is zonde.

Ohh dat van die kleertjes snap ik wel... Goed nieuws is dat kleintjes hel snel uit hun kleding groeien. Ik zou als ze een keer oppast aantrekken en ze spugen op het begin vaak. Moest soms wel 3 outfitjes op een dag wisselen. Dan kun je het weer uit doen of alleen om een foto te maken en lief te bedanken. De rest kun je doneren, zonder dat ze erachter hoeft te komen. Misschien kun je een keer rustig aangeven dat je zo veel kleding hebt dat je graag cadeautje in de vorm van herinnering wilt. Bijv. dat oma ipv 20euro aan een kledingstuk besteeds een toegangskaartje koopt voor een dierentuin o.i.d. Dan hoeft ze niet te denken dat je haar smaak niet mooi vindt. Hangt ook af van hoe de band is en of je zulke dingen uberhaupt kunt uiten naar elkaar toe.

Bedankt! Eigenlijk betekent het vooral de eerste maar ik heb geen zin in discussies dus daarom laat ik het denk vaak ook en ga ik er niet op in

Jaa dat is waar! Maar ze vraagt dan inderdaad naar een foto of als ze hier is doet ze soms wel is een luiertje en kleed ze der soms wel is om van wat zij heb gekocht

Misschien zou je de volgende keer dan kunnen zeggen: mam we hebben eigenlijk al genoeg kleertjes, maar *** hebben we nog nodig. Dan hoef je ook niet per se te zeggen dat je haar smaak 3x niks vind. Het is overigens ook niet erg om te zeggen dat je iets niet mooi vindt hoor, maar ik weet niet hoe je moeder is en zou me ook niet leuk lijken voor jullie relatie als ze zich beledigd gaat voelen daardoor. Het is uiteindelijk toch lief bedoeld van haar. Over het 2e: zou je bijv. niet beter kunnen zeggen: we hebben er heel erg goed over nagedacht mam, en we hebben er toch voor gekozen om het niet te doen. Ik vind ‘het is onze keuze’ meer iemand de mond snoeren en zou dat zelf ook niet zo chill vinden als iemand dat tegen mij zou zeggen, terwijl ik alleen maar goedbedoelde advies geef uit bezorgdheid. 🤷🏻‍♀️ Ik snap dat het lastig kan zijn als je gewend bent geraakt om nooit wat terug te zeggen tegen mensen, maar het is een kwestie van dingen op de juiste manier zeggen zonder verder iemand te kwetsen bijvoorbeeld.

Ik denk dat niemand het perfect doet. Je zal vast je best doen om een goede moeder te zijn en dat ben je waarschijnlijk ook. Ik kan mijn moeder bijvoorbeeld vertellen dat ik iets niet mooi vind en dit begrijpt ze dan. Ook heb ik mijn schoongemaakt moeder Alvast ingelicht over de kleuren die ik wel en niet mooi vindt zodat ze rekening houdt met cadeautjes. Het assertiviteit gedeelte kun je het beste oefenen met je naasten zoals je man, vriendinnen, bijvoorbeeld bij de kassa. Oefenen oefenen oefenen! Heel veel succes!

Jaa dat wil ik ook kunnen zeggen tegen mijn moeder maar ik ben bang dat ik haar dan kwets heb haar al genoeg gekwetst vroeger in me puberteit

Ik heb dit ook gehad toen ik net moeder was geworden... Ik wilde aardig blijven tegen mensen maar eigenlijk ook m'n eigen plan trekken met m'n baby...Maar dan koos ik voor die mensen ipv wat ik wilde en de baby. Vooral bij familie heel erg, zus, vader, tante... Nu de baby ouder is gaat het makkelijker om ze af te wijzen en voor m'n eigen gezin te kiezen. De mensen wachten maar even en wie dat niet wil die heeft pech... En als ze dat niet leuk vinden dan zijn ze m'n tijd ook niet waard... Gewoon steeds een beetje meer proberen! Kom je er vanzelf wel achter hoe de mensen werkelijk zijn als je he grenzen aan geeft en kun je daar vervolgens weer op besluiten hoe je daar mee om wilt gaan, of niet.

Oh ja, en misschien schrikt jou moeder wel als jij ineens niet meer zo'n volgzaam schaap bent als vroeger en ook zelf eigen ideeën hebt, maar daar komen jullie dan wel achter ;) Zal misschien even wennen zijn voor jullie allemaal, maar je ben nu tenslotte ook zelf moeder en niet meer het kind van vroeger

Ik heb aangegeven in mijn omgeving dat ik liever geen cadeautjes wil.. puur omdat ik dingen echt lelijk kan vinden en er niets mee ga doen (behalve het weggooi). Ik ben hier eerlijk naar geweest naar m’n omgeving want ik hou echt niks, wij kopen onze eigen spulletjes.. nikss asociaals aan, gewoon leven zoals je zelf wilt. Hier veel meningen over gekregen als: jaa maar ik wil iets geven etc. Dan zeg ik altijd: dat mag, een cadeaubon en laat ik een fotootje zien wat ik ervan gekocht heb. Ik vermijd discussies ik zeg altijd wij doen dingen op onze eigen manier, dat blijft zo, wat je er ook van vindt.. Echt serieuze oprechte gesprekken hierover vind ik prima. Maar wij zijn enorm sterk in het willen leven zoals we het zelf willen. De eeuwige discussies over vaccinaties die moet je niet aan willen gaan.. ieder heeft zn eigen belang hierin en dat is prima. En ik zeg dan altijd: heel goed dat jij je kind hiervoor laat vaccineren, alleen wij doen het niet. En dat veranderd ook niet. Mensen voelen hierdoor geen ingang om te bemoeien. Ik zit niet te wachten op bemoeienis. Ik zou vooral achter je eigen mening blijven staan en mensen vooral laten brabbelen..