Stoppen met werken..

Tja luxe en lui is het naar mijn mening zeker niet als je fulltime thuis bent bij je kindje! Maar je zegt het zelf: zo veel mensen zo veel meningen. Er is altijd wel iets aan te merken op elke keuze. Het lijkt mij dat je voor jezelf moet bedenken waar jij het blijste van wordt en dat je toch maling moet hebben aan de mening van anderen. Je wil niet later denken: had ik maar.. het is zo’n bijzondere periode met een klein kindje het zou jammer zijn als je het gevoel hebt dat je daar niet van hebt kunnen genieten. Mijn dochter is ook 5 maanden en ik werk sinds een paar weken weer 2 dagen in de week. Voor mij de ideale werk/privé balans! Zo vind ik het werken ook leuk. Mijn baas ziet liever dat ik meer werk maar goed, dat wil ik niet dus doen we het zo. Maar ik besef me ook dat dat niet in elke branch kan .

Vervelende situatie, maar zoals je zelf ook aangeeft: mensen hebben altijd wel wat te zeggen. In deze zie ik geen goed of fout. Als jij zo gelukkiger bent en jullie redden het financieel prima, dan zie ik geen probleem waarom je het niet zou doen? Je leeft voor jezelf en je gezin.. wat anderen te zeggen hebben moet je de ene oor in laten gaan en de ander er weer uit vind ik.

Ik ben inmiddels een goed half jaar thuis met onze zoon en ik vind het heel fijn. Mijn man vindt dit trouwens ook. Financieel redden we het, mijn man vind het heerlijk dat als hij thuis komt hij eigenlijk niks meer hoeft te doen, zeker nu het op zijn werk echt super druk is en hij heel lange dagen maakt en onze zoon is lekker altijd bij mij. Wij staan niet achter opvang zolang kinderen nog niet goed kunnen praten, al snap ik ook dat er voor sommigen geen andere optie is, ik ben heel blij dat deze optie er voor ons wel is. Gezien ik graag anoniem blijf op dit forum zal ik mijn andere, meer persoonlijke redenen, hier niet noemen;) Ik krijg geregeld opmerkingen over het huismoeder zijn en merk dat mensen snel meer begrip kunnen opbrengen wanneer je goed kunt uitleggen waarom je hiervoor hebt gekozen en dat je partner hier ook volledig achter staat. Natuurlijk blijven er altijd mensen die je niet zullen begrijpen, maar er zijn ook genoeg mensen die ik, om welke reden dan ook, niet begrijp. Dus dat laat ik los hoor.

Ik ben ook thuis gebleven voor mijn kindje. Ik ben in de tijd voor mezelf gestart waardoor ik avonden werk en het weekend een dag, zodat ik overdag thuis ben. Vroeger 😉 was het gek om je kindje naar de opvang te brengen en bleven mamas vaak thuis. Er is ons een soort opgelegd nu te MOETEN werken want anders maak je je niet nuttig. Ik vind mijzelf mega nuttig als moeder die er altijd voor haar kindje is, die zelf haar kindje opvoed, die zelf fulltime zorgt en een stabiele situatie creëert. Wat jijzelf al schrijft, hoeveel zie je je kindje anders? Bijna niet? Ze zijn maar zo kort klein! Straks naar de peuterspeelzaal kan je weer wat meer werken als je wilt en voor ik zorg dat als de basisschool tijd aanbreekt ikzelf mijn kindje breng en haal van school. Ik vind dit fijn zodat ie altijd weet dat moeders er is als hij mij nodig heeft. Stukje rust en regelmaat. Daarbij werkt mijn man wel keihard en werk ik dus parttime. Super fijne combi zo. Ik doe alles thuis verder waardoor het huis op orde is, boodschappen binnen zijn en alle administratie van onze zaken geregeld zijn. Ik zit absoluut niet stil de hele dag :) druk zat! Lekker doen waar je je goed bij voelt. Mijn mening is dat kinderen die van hot naar het worden gesleept vaak kids zijn die weinig rust en regelmaat kennen en soms flink gefrustreerd raken hierdoor. En hier vinden heel veel mensen wat van, dat mag . Ik moet mijzelf ook heeeeel vaak verdedigen waarom ik thuis ben en mijn kindje niet naar een kdv gaat. Daar ben ik mee gestopt. Ik stel een wedervraag met waarom het normaal is je kindje weg te brengen? Het eeuwige antwoord met “ worden ze sociaal van” veeg ik inmiddels mn billen mee af🤣 Succes met je keuze! Wellicht kun je ook voor jezelf starten of avonden werken? Of misschien 2 daagjes die op te vangen zijn door familie?

Ik ben ook gestopt met werken. En gelukkig maar want ik vind fulltime thuis zijn met een ventje van 5 maanden, het huishouden en 2 grote honden best pittig 😅

Voordat ik zwanger werd was ik ook een echte carrière tijger Ik werd zwanger op mijn 41e totaal onverwacht (kon geen kinderen krijgen volgens de artsen 🙈) Mega zware zwangerschap gehad dus ging steeds minder werken, toen dochter geboren werd 7 maanden “ellende” gehad dus ik kon niet eens terug naar dat wat ik ooit werkte. Nu is ze een jaar en werk ik nog 1 dag qua uren per week. Vader en ik wonen niet samen, de zorg overdag merendeels alleen ik kan dat allemaal niet combineren. Ze gaat nu 1,5 dag naar de opvang niet om sociaal te worden maar zodat ik wat lucht heb en zij lekker met andere kindjes samen kan spelen (geen jonge kids in omgeving) daar ze veel onder alleen volwassen zit. Een kind groot krijgen is hard werken ik zeg altijd vermoeiender dan 60 uur per week werken en mensen hebben altijd een mening. Doen waar jij gelukkig van wordt!! Je mag mij altijd een berichtje sturen.

Ik ben inderdaad bang dat er altijd wel iemand ergens kritiek op heeft, dus probeer vooral te kijken naar wat jij echt zou willen! En wat je partner vindt/financiële opties natuurlijk. Ik zag zelf de laatste weken van mijn verlof ook enorm op tegen weer werken, thuis blijven leek me opeens ook helemaal wat voor mij, terwijl daarvoor echt nooit. Maar nu ik weer een jaar aan het werk ben (en ik had het eigenlijk al na een paar dagen of zeker weken), ben ik erg blij dat ik dat wel weer ben gaan doen. Ik werk parttime, afgelopen jaar 3,5 (ene week 3, andere 4) en straks 3 dagen, en ik kan nu oprecht zeggen dat ik een leukere moeder ben als ik ook af en toe even geen moeder hoef te zijn. Dus misschien ook nog een overweging voor je 😊 succes met bedenken!

Ik ben juist blijven werken (4 dagen) en krijg ook enorm veel commentaar. Ik vind mijn werk gewoon ontzettend leuk. En kon in mijn verlof al niet wachten om weer te beginnen. Ik miste de normale praat , kon nergens over mee praten en voelde me gewoon eenzaam. Want verder werkt iedereen in mijn kring. Ik zou er dus echt niet aan moeten denken om thuis te zitten. Ik ben een leukere mama voor mijn zoon als ik ook gewoon lekker mijn ding mag doen. Voor ons werkt dit dus ook gewoon erg goed. Geld speelt natuurlijk ook wel een rol. Voor wat wij betalen aan de opvang kan ik nog geen dag minder gaan werken. Daarnaast vind hij de opvang ook ontzettend leuk.

Ik ben ook thuis met de kinderen, oudste is nu 3, jongste is 1 en de 3e is onderweg. Ik weet dat mensen vaak denken dat een thuisblijfmoeder lui is aangelegd, maar ik begrijp echt niet hoe dit kan haha. Ik vind thuis zijn met de kids zooo pittig. Het constant aan staan, in dienst staan van.., zorgen voor, in de gaten houden van, alle ballen hoog houden terwijl er weinig tot geen tijd voor jezelf overblijft want je bent 24/7 thuis. Mij lijkt nu 2 a 3 dagen werken meer ontspannen dan 7 dagen thuis zijn, is dat gek? 2 a 3 dagen even iets voor jezelf.. even geen mama, geen luiers, geen troep opruimen, even geen drama scènes waarbij de een de ander aansteekt en je in het midden staat.. want wie troost je eerst?, even geen "niet doen, schei uit, wat had ik nu gezegd?, stop daar mee", etc etc. Maar gewoon doen wat er van mij verwacht wordt op het werk, mijn brein kunnen gebruiken in een normale volwassentaal ipv Jip en Janneke taal, mijn lunch rustig op kunnen eten zonder 300x op te hoeven staan om dan wel speelgoed voor de dreumes op te rapen (anders een ze stug niet verder) of simpelweg omdat iemand nog een extra of een andere boterham wil omdat deze toch niet goed genoeg is, etc etc. Ik vind thuis zijn met de kids echt een topsport en alles behalve lui.. ik zit praktisch nooit 😅. Als ik zit, krijgen mijn kids het altijd klaar om weer eten of drinken te laten vallen, ruzie te maken, iets ondeugends te doen of wat dan ook. Verder ben ik wel blij dat ik thuis ben omdat ik alle eerste stapjes meemaak en ze letterlijk zie groeien.

Ik moet zeggen, toen ik weer aan het werk moest toen mijn kindje vijf maanden was had ik het liefst ook ontslag genomen. Ik heb het niet gedaan en ben daar heel blij om. Ja het was even wennen, en het loslaten was lastig. Maar al snel vond ik het toch wel fijn om weer te werken en als ik zie hoe leuk mijn zoontje het KDV vindt en zijn dag met papa en oma was dit de beste keus.

Ik zou 4 dagen gaan werken waar ik voorheen 5 dagen werkte. Dat heb ik immers mijn hele volwassen leven gedaan. Nu de kleine er is en ik weer ben begonnen met werken worden en blijven het 3 dagen de komende jaren. Wat mij betreft tot hij naar school gaat. Wat 'de maatschappij' daar van vindt zal me echt jeuken. 😅

Hallo, ik heb ook 17 jaar gewerkt in de zorg. Sinds een maand bewust 'werkloos', mijn vriend staat er ook achter. Financieel maakt t ons niet uit; het gros van mijn loon verschoof naar de kdv. Het is voor mij sociaal meer isolerend, maar ook daar heb je zelf vat op. (heb een vollediger uitleg in een andere topic). Waar je zelf geen vat op hebt is de gedachten en meningen van anderen. Iedereen, wijzelf ook, hebben vooroordelen. Het enige waar je vat op hebt is hoeveel je je dit laat raken en beïnvloeden. Ik heb een dochter van 4. Disney heeft naar mijn idee Frozen voor deze moeders gemaakt; Let 'Let it go' be youy daily mantra mom😉 Jouw gevoel en intuïtie als moeder ia goud waard. Deze tijd dat ze nog zo klein zijn, gaat zo immens hard. Werk is er altijd nog. De baby, dreumes en peuterfase vliegt je om de oren. Thuismoeder zijn is zwaar. Maar niks is zwaarder dan een moeder, partner, werknemer en vriendin zijn, die overleeft op schuldgevoel en zichzelf verliest in dit proces. Je bent niemand uitleg verschuldigd.. 👸🏼❄️💙

Heel knap dat je zo voor jezelf durft te kiezen. Ik herken ook de meningen van anderen en moet eerlijk toegeven dat ik ook het gevoel heb dat je je kinderen tekort doet als allebei de ouders 5 dagen blijven werken. Bij mijn eerste kindje bleef ik ook thuis en voelde ook steeds de noodzaak me te verantwoorden naar anderen. Uiteindelijk ben ik na 5 maanden weer gaan werken omdat ik dat graag wilde, maar wel parttime. Nu neem ik ivm opvanggebrek nog een dag ouderschapsverlof op en werk ik straks 2 dagen in de week. Laatst las ik ergens die berekend had dat als je kind 4 wordt en naar school gaat, je al 90% vd tijd die je samen doorbrengt van zijn leven hebt doorgebracht. Dat vond ik wel echt een wake up call. Wil ik in die tijd er maar zo weinig zijn? Daarnaast merk ik dat je op je werk vervangbaar bent. Als er bezuinigd moet worden, vlieg je er gewoon uit en thuis ben je onvervangbaar. Geen pleidooi om iedereen te overtuigen minder of niet te werken, maar wel iets wat je mee kunt nemen in je overweging. Heel veel succes met je keuze, en ik hoop dat je dat gevoel om je te verantwoorden gewoon lekker kunt negeren😘

Be that parttime Elsa

Typetje Eva Jinek geëmancipeerd 😂 love it. Ik herken je gevoel compleet, ook altijd veel gewerkt en goede banen gehad. Werd ook altijd verwacht van m’n omgeving dat ik ‘’goed terecht zou komen’’ Was zelf dus ook erg carrière gericht. Sinds ik moeder ben vind ik het zó niet meer belangrijk. Ik wil graag m’n eigen kind opvoeden & de mooie momenten meemaken. Ik moet ook eerlijk zeggen dat alhoewel ik respect heb voor iedereen z’n keuze, ik het zelf ook jammer vindt dat wij als maatschappij nu zo functioneren. Ouders allebei full time werken, kinderen naar de opvang. Ik denk niet dat dit vanuit de essentie de bedoeling is. Ik heb er dus voor gekozen om zolang mijn kinderen niet naar de basisschool gaan thuis te blijven. En wat is dat soms zwaar, je hebt namelijk nooit vrij. Ik vond full time werken en dan s’avonds ‘’gewoon’’ bedtijd ritueel doen 10 x makkelijker dan 24/7 zorgen voor. Maar het is wel iets wat ik graag wil en ook van denk dat het z’n vruchten af gaat werpen qua ontwikkeling, hechting etc van m’n kinderen.

Ik zou beginnen met (leren) je er niks van aan te trekken wat de mening van een ander is. Een ander staat niet in jouw schoenen en ieder persoon is anders en ervaart het leven anders. Ik had voor de zwangerschap een goede, drukke baan met 40+ uur werken in de week. Iets wat naar mijn mening niet te combineren was met een gezin, ook omdat mijn man doordeweeks 4/5 dagen van huis af is voor zijn werk. We hebben beiden besloten dat ik zou stoppen met werken en er voor onze kleine zou zijn. Ik kreeg na 2 jaar thuis wel weer de kriebels om toch weer te gaan werken en liep tegen een baan aan wat op mijn lijf geschreven is en waar ik nu 20u in de week met veel plezier werk. Ik vind dit voor ons de perfecte combinatie.. Voor mij om toch iets voor mezelf te kunnen doen, volwassen gesprekken en stukje gevoel van zelfstandigheid (ondanks dat we juist onafhankelijk waren van derde partijen natuurlijk), tijd samen met onze peuter, het huishouden en in de weekenden quality time met z’n drieën. Ik heb echt geen spijt van de eerste twee jaar thuis, ik vind het heerlijk dat ik zoveel tijd heb kunnen doorbrengen met onze zoon en niks heb gemist. En nog steeds breng ik veel tijd met hem door natuurlijk, ik ben nu ook eindelijk eens heerlijk een parttime prinses 😂 Dit is wat voor ons werkt! 😊 Je prioriteiten veranderen als er een kleintje komt, ik denk dat dat heel normaal is. Doe waar je zelf gelukkig van word! 🍀

Mijn gedachte is dat jij moet doen waar jij je goed bij voelt of wat nodig is. Sommige ouders kunnen het zich niet permitteren om niet beide te werken en dat is ook gewoon goed. Ik vind het persoonlijk heel kort door de bocht om dat 'te kort doen' te noemen. You do you, als jij wilt stoppen en het kan moet je dat gewoon doen. Ongeacht wat andere er van vinden, die kijken namelijk uit hun eigen referentiekader en niet uit die van jou

Ik ben ook een thuisblijf moeder en vind het heerlijk, wij genieten echt. Ook mij man zegt nog steeds wekelijks een een keer dat die zo blij is dat ik thuis bent, wanneer hij klaar is met werken kan hij gewoon van zijn vrouw en kind genieten. Hij heeft genoeg stress op het werk en werk veel en voor hem is het heerlijk om thuis aan mij over te kunnen laten. Dat betekend trouwens niet dat hij helemaal niks thuis doet, op zaterdag zorgt hij voor het eten en gaat hij gezellig met de kleine boodschappen doen want dat vind hij leuk (hoeft van mij niet, maar heerlijk om even tijd voor mijzelf te hebben). Ik vind dat het veel rust brengt in de relatie en in ons huis in het algemeen.

Dit herken ik enorm. Door verschillende omstandigheden hebben mijn partner en ik ervoor gekozen dat ik na verlof van de 2e (voorlopig) niet meer aan het werk zou gaan. De oudste is inmiddels net 2 jaar geworden en de jongste nu 10 maanden. En ik er echt enorm druk mee en iedere dag om 6.00 op. Ook in het weekend. En dan durven mensen te zeggen.. druk? Je werkt niet eens! Terwijl ik nu echt zoveel vermoeider ben dan toen ik nog 50/60 uur werkte zonder kinderen. Ik denk dat als de jongste 1.5 is oid dat ze 1-2 dagen naar de opvang gaan en dat ik weer een parttime baan ga zoeken, maar voor nu vind ik het wel fijn (maar ook zwaar) om 24/7 er voor de kids te kunnen zijn.

Mensen vinden altijd wel wat, zoals je zelf eigenlijk ook al omschrijft. En daarbij gelden dan voor mannen ook weer heel andere standaarden dan voor vrouwen. Mijn man en ik werken evenveel, hij krijgt vaak te horen dat hij wel weinig werkt, ik dat ik wel veel werk. Zij hoeven jouw leven niet te leiden, kies wat voor jullie werkt ❤️ En het getuigt in mijn ogen alleen maar van volwassenheid en groei om te durven terugkomen op een standpunt dat je eerder innam.