Teleurgesteld in vriendschap

Wat een moeilijke en vervelende situatie. Ik kan me heel goed voorstellen dat je hier verdrietig en teleurgesteld om bent. Ik denk dat het een hele goeie was om te vragen of er iets is, maar als daar niks uit komt dan kan je ook niet veel meer. Misschien zit je vriendin in een baby bubbel of juist het tegenovergestelde en vindt ze het confronterend om met iemand anders met een baby te spreken, maar wilt ze dit uit schaamte niet toegeven? Hoe dan ook denk ik dat je beste even afstand kunt nemen, hoe jammer ook. En dan over een tijdje nog eens contact zoeken, wie weet is het een tijdelijk iets ( die hormonen kunnen je/haar gedrag ook flink veranderen).

Wat jammer... ik kan me je gevoel van teleurstelling helemaal voorstellen. En het lijkt wel of ze een ander mens is dan eerder. Ik zou het gewoon even laten, als ik jou was. Zo te lezen levert het jou alleen maar negatieve energie op. Je kunt dit nog een keer bij haar benoemen, zodat je het kwijt bent. En benoem dat je er voor haar bent, als zij dat weer wil. Maar zo te lezen kun je haar niet tot inkeer brengen; blijkbaar is ze met andere dingen bezig in haar leven dan met jullie vriendschap. Laat het gaan, en misschien komt ze vanzelf weer bij je terug. Hopelijk kun je je energie nu richten op mensen die wel leuk voor jou zijn.

Dank je, klopt, ze had ook een pittige zwangerschap en kan me dan goed voorstellen dat je dan minder behoefte hebt aan contacten en in je babybubbel wil kruipen maar zie op social media dat ze wel veel leuke dingen doet met anderen. Dat steekt dan...

Dat is een goeie, om het te laten gaan en evt nog te noemen er voor haar te zijn als ze dat weer wil. Maar denk idd ook dat het beter is m'n energie voor nu op "leukere" mensen te richten!

Hormonen doen veel met iemand, en inderdaad bij sommige mensen lijkt het wel of ze een compleet ander persoon worden. Ik denk dat je wel genoeg heb gedaan en gevraagd en zou het voor nu laten rusten, het moet nu echt van haar kant komen.

Als ze / de vriendschap veel voor je betekend zou ik het nog 1 laatste keer benoemen met daarbij dat je voor nu even het initiatief bij haar laat en (dit vond ik ook een hele mooie in een eerder berichtje) dat je er bent als ze je nodig heeft. Op deze manier is het duidelijk waarom jij minder of zelfs niks van je laat horen, maar laat je toch de deur op een kier. Je moet / mag voor jezelf bepalen hoelang je die deur op een kier houdt, of dat je het laat afhangen van de reden die ze er uiteindelijk misschien voor geeft. Ook jou tijd en energie is waardevol, daar mag je best keuzes in maken. 😊

Je bent niet alleen. Hier had zij een jaar eerder een relatie en baby gekregen en ik was diegene die geen makkelijke zwangerschap, bevalling en 1ste baby jaar had gehad. Het klikte niet meer tussen ons. Begon al tijdens haar relatie met haar vriend. Ze was er totaal niet voor mij, moest op haar tijd, luxe werd belangrijk en begreep niet waarom ik zo deed. Lag ziek in het ziekenhuis en was nog de vraag of ik en de kleine het zouden redden. Ze zei dat ze kwam en is niet geweest. Het strand was belangrijker. Ben met 34 weken bevallen en dochter een tijdje in het ziekenhuis gelegen, toen ook niet gekomen. We waren een tijd thuis en omdat mijn vader wat zei is ze kort geweest. Kon niet praten over de ziekenhuis tijd of over het hartprobleem van de kleine. Praten over aanbouw zwembad was belangrijker. Het is jammer en ook om gerouwd. Ze was als een zus voor mij en was meer dan 20 jaar vriendschap. Waren we periodes dat we elkaar niet zagen of praatte, maar nooit zo geweest. Uiteindelijk wel de beste beslissing geweest om die vriendschap te laten gaan. Vriendschappen zijn meestal voor een bepaalde periode en daarmee heb ik inmiddels vrede gevonden.

Lastig zeg, het klinkt wel alsof er iets is omdat het zo’n contrast is met hoe het vroeger was. In jouw situatie zou ik haar denk ik een berichtje sturen met iets van: ‘hé, ik heb het gevoel dat er iets tussen ons staat en dat je om een of andere reden minder zin hebt om me te zien. Ik snap het niet zo goed, maar ik mis je als vriendin en ik zou het zo fijn vinden om elkaar weer fijner te zien. Ik laat het initiatief om verder af te spreken nu even bij jou liggen, en hoop dat als er iets is je het me wilt vertellen. Liefs…’ Of iets van die strekking. Dus eigenlijk vertellen wat je hier aan ons vertelt, met je gevoel en wens erbij. Sterkte, dit soort dingen zijn zoo lastig!! Vooral als je niet weet wat er aan de hand is. Ik had zelf bijv een enorme huilbaby en ik merkte ook wel dat ik me soms erg alleen en verwijderd voelde van vriendinnen die juist net als ik een kindje hadden gekregen maar een totaal andere ervaring hadden. Dat was uiteraard niet persoonlijk, maar we begrepen elkaar gewoon even niet. Zou het nog zoiets kunnen zijn?

Moeder worden, kan iemand flink doen veranderen. Je hebt een compleet ander leven en (vooral de eerste tijd) nog volop last van de hormonen. Waardoor je behoeftes ook flink veranderen. Ik spreek ook sommige mensen een stuk minder dan vorig jaar, puur omdat het niet echt meer van mijn kant komt. Aan sommige mensen heb ik (tijdelijk) minder behoefte. Komt wel weer ! Je zou haar nog 1 x kunnen vragen of er echt niet iets is en eerlijk de details uitspreken die je in dit topic met ons deelde en aangeven dat je dat jammer vindt. Mocht daar weer niks uitkomen, zou ik niet meer aan een dood paard gaan trekken. De vriendschap komt vanzelf ooit wel weer als het zo moet zijn.

Bij mij is ook een jarenlange vriendschap afgelopen tijdens mijn zwangerschap. Weliswaar met een mannelijke vriend, dus dat is wellicht heel anders. Toch was ik ook teleurgesteld. Ik vertelde hem dat ik zwanger was en hij reageerde verrast maar tegelijkertijd een soort van geshockeerd ofzo. Sindsdien heb ik niks meer van hem gehoord. Ook geen appje meer na mijn uitgerekende datum van 18 oktober hoe het ging. Ik heb het bij hem gelaten of hij nog contact wil, maar het uitblijven van contact is wel duidelijk voor mij. Ik gooi de deur niet definitief dicht en dat zou ik in jou geval ook niet doen. Stuur haar nog 1 keer een berichtje waarin je je gevoel uit en de keuze om elkaar nog te zien bij haar laat. Het kost jou anders alleen maar negatieve energie.

Dit is zo'n rotgevoel. Enerzijds wil je ermee kappen maar anderzijds hoop je dat er nog verandering in komt. Als ik je verhaal zo lees is ze vooral met haarzelf bezig, wat enigzins begrijpelijk is in deze situatie. Maar dat praat natuurlijk niet goed hoe ze met jou om gaat. Wat ik zelf erg merk in vriendschappen is dat als de ander initiatief neemt, ik afwacht en reageer. En als iemand nooit initiatief neemt, trek ik de kar. En bij die laatste krijg ik dan ook altijd twijfels hoeveel prioriteit ik ben. Terwijl de ander het allemaal leuk en gezellig vindt. Wat ik zelf zou doen, haar opbellen, vragen hoe het echt gaat, doorvragen, en proberen wat af te spreken. Dan tijdens de afspraak met interesse vragen hoe het komt dat je weinig hoort. Ergens zal je een grens moeten trekken, want nu denkt zij dat alles koek en ei is. Misschien ben jij voor haar een fijn persoon om op terug te vallen en vergeet ze even te 'geven'. Als je met verwijten komt, of dingen die gebeurd zijn, zal ze alleen maar minder zin krijgen om jou te contacten. Dus ik zou die grens vanaf nu gaan stellen, en niet meer terug komen op de babyshower en het kraambezoek. Ik lees ook dat ze de fles thuis wil geven. Is ze misschien onzeker wat betreft het hele moeder zijn? Of denk je dat dit alleen een reden was om weg te gaan. Je kan natuurlijk eens peilen hoe ze met deze dingen om gaat, veel thuis of gaat ze er wel op uit met haar kindje. Dat soort dingen kunnen bevestigen dat niet jij het probleem bent, maar haar situatie. Niet meer denken dat het aan jou ligt. Je hebt al zoveel moeite gedaan. En zoals ze zelf ook zei is er niks gebeurd. Probeer zoveel mogelijk in haar schoenen te gaan staan, maar laat dit niet ten koste van jou gaan. Je mag best zeggen dat je het jammer vindt als ze na een half uur weer weg wil, of dat je graag wat van haar hoort.

Zo te lezen trek je de juiste conclusie en heeft ze geen behoefte meer aan een hechte vriendschap. Jammer dat ze de reden niet wil delen, maar het is wat het is. Ga door en zoek nieuwe vriendinnen die je tijd wel en aandacht wel waarderen, zou mijn advies zijn zonder de gevoelens en emoties die er nu natuurlijk zijn. Je zou nog wel een berichtje eraan kunnen wagen waar je geen vraag stelt maar de constatering gewoon doet. Iets in trant van, joh ik merk op dat .... ik vind het heel jammer. Ik mis je als hechte vriendin. Weet dat ik bereid ben om rekening met je te houden / er voor je te zijn / whatever, maar als je niet met mij deelt wat er aan de hand is en de afstand behoudt dan weet ik het ook niet. Ik moet eerlijk zeggen, ik heb ook wel eens ghosting gedaan bij vriendinnen zoals ze dat noemen. Ik wenste ze het allerbeste toe, maar niet meer met mij. Ik merkte dat ik niks meer uit de vriendschap haalde en alleen maar gaf voor m'n gevoel en ondanks m'n tegengas de boodschap niet overkwam. Dan is het tijd om verder te gaan, denk ik... overigens hebben zij mij nooit direct de vraag gesteld waarom, hadden ze dat wel gedaan was ik eerlijk geweest.

Ik denk dat ze er klaar mee is. Zeker als ze zo snel al weer weggaat op belangrijke momenten en geen tijd voor je vrijmaakt. Je hebt het al bespreekbaar gemaakt, dus ik zou het contact nu eens van haar kant laten komen. Als ze je niet meer appt/belt dan weet je voldoende.

Je kunt gissen naar de oorzaak waarom iemand niet langer een vriendschap ziet zoals die was, maar tijden veranderen soms gewoon waardoor gevoel en denken anders worden. Het lijkt erop dat ze wel een verplichting naar je voelt omdat ze nog wel wat laat zien. Maar aan haar gedrag te lezen, probeert ze het af te sluiten. Ik denk ook beetje om niet te kwetsen. Voorbeeld: Uit mijn cp groep ging ik veel met een dame zwemmen en soms lunchen. Het was gezellig want beide zwanger. Maar ik merkte al snel, tijdens de zwangerschap, dat ons leven totaal verschillend was en ik niet altijd even lekker kon aansluiten. Desalniettemin is het een fantastische lieve vrouw en moeder. Na de bevalling verwaterde ons contact. Ik zie dat ze (nu minder) nog steeds contact probeert te zoeken alleen voor mij hoeft dat niet perse. Uit aardigheid drinken we nog wel is koffie, maar voor mij hoeft het verder niet. Geen specifieke reden. En ook dat kan er zijn. Dus mijn advies is, wil je weten of de vriendschap voort kan bestaan, dan recht op de man afvragen of niks meer van je laten horen en kijken wat zij doet.

Tja, lastig. Ik merk aan mezelf dat ik ook veel meer terughoudend ben sinds ik zwanger ben. Vooral doordat ik me maanden niet lekker voelde en ook de vermoeidheid hielp niet. Als ik al moe was van werk, dan was een appje sturen al teveel moeite. Zo voelde het tenminste. Ik reageerde dan meestal wel als iemand mij appte (al vergat ik het soms ook maar niet expres). Afspreken was al helemaal lastig. Dat vind ik zelf ook heel jammer en heb je daardoor ook eenzaam gevoeld af en toe. Maar als iemand vroeg was ik wel eerlijk over de reden. Het lag nooit aan mijn vrienden, maar echt aan mij. En als ik wel energie had, dan doe ik ook meer moeite om wel af te spreken, contact te zoeken. Ik snap vooral niet zo goed waarom je vriendin niet gewoon eerlijk is over wat er is. Zoveel simpeler en dan kunnen jullie het allebei uitpraten of afsluiten.

Misschien jaloers dat je haar pregnancy shine hebt afgepakt? Hadden jullie wel goed een op een contact voor de zwangerschap?

Heel eerlijk klinkt het alsof ze sinds ze zwanger is prioriteiten is gaan stellen (niet bewust, maar je hebt toch minder energie en andere behoeften dus ga je keuzes maken). Mijn kringetje is ook kleiner geworden sinds de zwangerschappen en je spreekt met minder mensen af. Ze heeft dus niet geen behoefte aan leuke dingen doen, maar doet dat selectief. Heel rot gevoel, snap ik, waarschijnlijk voelt het van haar kant alsof ze niet iedereen evenveel kan zien en spreken als voor de zwangerschap. In principe dus niks aan de hand, al zou ze het wel zo kunnen benoemen. Iedereen is ook anders met afspreken. Merk in mijn omgeving dat de één heel snel roept: jaa laten we iets plannen (maar dan vervolgens niet over de brug komt met een datum of ook net zo makkelijk weer afzegt) en de ander plant iets voor over 3 maanden (wat dan wel vast staat en doorgaat). Ik vind dat ook soms lastig als mijn behoefte naar een bepaald persoon daarin anders is. Ik heb alleen door de tijd heen wel geleerd dat het iets van de ander is om het zo aan te pakken, niks persoonlijks alleen andere behoeften. Ik zou haar niet nog een keer confronteren, ik denk dat je haar daar sowieso mee wegduwen en geen antwoord krijgt. Zeker omdat je het al gevraagd hebt. Ik zou gewoon iets meer afwachten, haar meer ruimte geven om initiatief te nemen of iets verder weg plannen. Liever een waardevolle vriendschap van twee kanten dan dat het eenzijdig is.

Ben het niet helemaal eens met de meningen die zeggen dat ze er klaar mee is. Dan had ze toch helemaal niet de moeite genomen om bij een babyshower, kraambezoek e.d. te komen? Of heb ik nou zo'n bord voor mn kop? Ik heb ook een vriendschap die zo gaat, gezin gaat altijd voor ook al is het iets super kleins. Heb mn verwachtingen bijgesteld om teleurstellingen te voorkomen. En dan is het eens in de 3 maand super gezellig. Toevallig ook degene die ik totaal niet zag staan toen mijn kinderen onder de 2 waren. Maargoed ik heb dan soms 6 jaar nodig om tot de conclusie te komen dat en vriendschap niet werkt😅

Ik denk hetzelfde, ik hoor het wel vaker dat er door een zwangere helemaal niet enthousiast gereageerd wordt wanneer een vriendin of familielid ook zwanger blijkt te zijn. Ze willen die aandacht dan helemaal niet delen vooral niet als je nog dezelfde vrienden/familie hebt.

Herkenbaar, heb nu precies hetzelfde met een familielid. Aan het begin was het allemaal leuk en van de een op de andere dag deed ze heel raar en negeerde ze me als we elkaar (bij familie) zagen. Heel bijzonder.. ik zou er zelf geen woorden of tijd meer aan vuil maken, TS, maar ik ben daar vrij hard in. Ik zou haar nummer en social media verwijderen (ja, heel kinderachtig..) en doorgaan met mijn leven. Graag of niet, joeee!