Teleurstellende oma

Wat lastig voor je! Herken wel de verschillende reacties tussen ouders en schoonouders maar verder weinig. Ik begrijp dat je je moeder wil zeggen wat jullie stoort, is het ook mogelijk om te vragen wat je wil? Je wilt bijvoorbeeld zelf aan anderen vertellen dat je in verwachting bent en zelf de eerste reactie ontvangen. Je vind het fijn om elkaar te zien, maar niet te vaak omdat je momenteel wat rust moet nemen. Maar kan ze bijvoorbeeld een keer bij jou thuis komen koken? Wat ik lees is dat je moeder wel verbinding zoekt maar jullie vinden elkaar niet. Ik zou je willen aanraden om weg te blijven van een ruzie daar schieten jullie allemaal heel weinig mee op! Succes morgen!

Ik herken dat wel...En dan van mijn eigen schoonmoeder. Continue in die slachtoffer rol blijven hangen. Wat er ook met wie gebeurt, het is altijd vreselijk voor háár. Heb je ergens last van, zij heeft t altijd ook zelf gehad en net wat erger dan jij. Steken onder water over niet vaak genoeg op bezoek komen. Mijn oudste zoontje heeft autisme, nou dat is vreselijk voor háár. Arme oma, die moet dat aan iedereen uitleggen. In mijn geval gelukkig niet mn eigen moeder,maar ik weet wel inmiddels dat t nooit zal veranderen. Dat zit er nu eenmaal in. Als we er gesprekken over hadden dan was ze gelijk weer het slachtoffer en vielen we haar aan. Het komt gewoon niet binnen. Dus conclusie is ermee leren dealen of contact verbreken. Wij hebben vanwege onze schoonvader gekozen om ermee te leren omgaan. Alles gaat links erin en rechts eruit. En verder verwacht en wil ik er niks van. Ik hoop dat jouw moeder wel kan luisteren naar je en op znminst probeert eraan te werken.

Mijn moeder is ook verschrikkelijk.. ze wilde vandaag helpen met klussen, okayyy... Wat lief. Nou ik kan haar achter het behang plakken inmiddels (maar morgen staat behangen op de planning, drommels). Alleen maar zeuren zeuren zeuren. Over m'n broertje, over de rommel, auwtje hier, pfff daar, ikke ikke ikke, over m'n schoonzus, dat m'n vent eigenlijk moet klussen, over het feit dat ik te weinig koek in huis heb, over zuurstof, haar zere heup, der bekkeninstabiliteit, der dikke buik, babystoeltjes, haar huisarts, de fysio, het leven... en ze is er pas 2 uurtjes. Arg, ben er weer ingetrapt 😵 Ondertussen is de kleine karate kid bezig in m'n buik, te leuk 😆 Maar ik zal vanavond goed slapen 🤷

Heb wat een vervelende situatie. Erg herkenbaar. Ik ben inmiddels (door vaak frustratie) proberen te stoppen met verwachtingen te hebben. 'verwachtingen zijn uitgestelde teleurstellingen'. En ben ik tot de conclusie gekomen dat ze het niet beter weet, hoe erg ook. En het niet lukt om dat tegen haar te zeggen. De enige (ongevraagde tip) die ik kan meegeven is: verwacht niet teveel en bedenk maar zo dat zij er niets aan kan doen. Stukje generatieverschil. Succes morgen!

Je hebt je moeder niet voor het uitkiezen helaas. Maar ik denk dat je, je heel goed moet afvragen wat deze relatie jou nog voor leuks en positiefs brengt. Het is en blijft je moeder natuurlijk. Maar iemand die zo met zichzelf in de knoop zit en totaal geen empathisch vermogen heeft voor haar bloedeigen kind die moet eerst eens aan zichzelf gaan werken. Ik wens je heel veel sterkte toe en ik hoop dat je moeder uiteindelijk bij draait en ziet dat ze kinderachtig gedrag vertoont.

Haha balen zeg!

We zijn thuis van de lange reis. 5 uur totaal in de auto gezeten. Er is totaal niet gesproken over de ruzie, enkel weer over haar en haar kwaaltjes en alles wat haar niet aanstaat. Ze wilde zelfs de echo niet zien. Gelukkig was mijn vader goed aanwezig en hebben we naast haar gezeur voornamelijk met hem gesproken. Jullie hebben inderdaad gelijk, op dit soort momenten kan je beter geen verwachtingen hebben. Zo kan je ook niet teleurgesteld worden. Het is jammer dat het zo moet maar wat doe je ertegen, je kan mensen niet dwingen. Gelukkig hebben we hier een plekje om te klagen over dit soort dingen, het lucht ontzettend op. Bedankt voor jullie verhalen en advies ❤️

Pfff vermoeiend lijkt t me wel. Hopelijk kun je het volhouden op deze manier met haar, lijkt me heel lastig.

Het is inderdaad vermoeiend. Gelukkig is mijn man een goede steun en heb ik vrienden om erover te praten. Ik ben ook heel eerlijk dat ik waarschijnlijk mijn zwangerschap als excuus ga gebruiken om niet vaak te gaan. 5 uur rijden is dan niet heel fijn eerlijk gezegd.

Nee dat snap ik, dat is erg lang voor een bezoekje. Zou er dan zeker gebruik van maken dat je zwanger bent😉

Ik hoop dat je schoonmoeder ook normaal gaat doen trouwens. Ik kan zulke mensen niet uitstaan die alle problemen van anderen hun eigen probleem gaan maken. 🙄 Hypocriet gewoon

Ah, zo te zien wonen jullie niet om de hoek, dat scheelt misschien wel een beetje? Ik heb zelf met mijn moeder zoiets van - het is zoals het is. Lang geleden heb ik het al een plekje gegeven dat ik bepaalde dingen niet met der kan uitspreken en dat ik haar niet kan laten inzien dat het ook anders kan. Dat haar leven niet zo negatief is zoals ze zelf 24/7 denkt. Ondanks het feit dat zij (net als jouw moeder) een zware jeugd heeft gehad. En ik daardoor ook. Die traditie houdt bij mij iig op. Ik ben leuk, heb een leuke vent, zaakjes op orde. En de dingen die even niet gaan zoals ik wil dat ze gaan, zo zit het leven ook gewoon in elkaar. Ik ga mezelf niet opvreten, zoals mijn moeder doet. Helemaal met zoiets leuks in de buik 🥰 En ondanks mijn moeder en haar ellende, die genoeg op mij geprojecteerd wordt, denk ik zo: ze heeft toch een verdomd slimme en leuke meid op de wereld gezet (zou ze nooit tegen me zeggen hoor). En als ze me teveel wordt, zeg ik er wat van, wordt ze boos en belt ze een paar dagen niet. Of ik neem een keertje niet op (meestal op zondag, m'n rustdag 😉). Fijn dat je iig wel met je vader kan praten - heb ik ook 🍀 en ook m'n schoonouders zijn ook top. Laat je niet gek maken door je moeder, het is zoals het is. Soms gewoon kl***. Maar ook jij bent waarschijnlijk gewoon een toffe meid met een leuke vent. 😉 Hou daaraan vast! 😘

Haha dankjewel Cece, ik weet dat haar kant van de familie allemaal een zware jeugd gehad hebben. En mijn jeugd was jammer genoeg ook niet heel makkelijk, maar vroeger gaven ze veel meer steun. Ik ben heel blij dat de traditie bij mij ook stopt, mijn man en ik gaan heel anders met elkaar om dan mijn ouders met elkaar doen. We maken ook nooit echt ruzie en ondersteunen elkaar met alles. De 180 graden draai van mijn moeder vind ik wel echt raar. vroeger toen ik nieteens een relatie had was het altijd van ' zou je vroeg zwanger worden en naar school gaan, ondersteunen we je en passen op' en ' we passen dan ook zeker graag op als je kindjes hebt' Naar totaal onverschillig zijn en nieteens praten over de baby. Maar alleen een zwangerschap. Raar genoeg praat ze wel over de baby van mensen die ik niet ken waarop ze past. Vandaag ging dus over kwaaltjes en het kindje dat ik niet ken. Maar gelijk heb je, ik ga lekker genieten en deel wel mijn echo's voor mijn vader. En richt me gewoon lekker op mijn eigen gezin ❤️

Hmm, waar die ommekeer dan opeens vandaan komt ja, wat balen! 🙌 Topper - we gaan dit gewoon doen 😉🍀