Tips hoe om te gaan met een man/vriend/partner die een burnout/stress heeft

Hey, nee wel een compliment. Dapper van je dat je goed voor jezelf zorgt door er toch tussen uit te gaan. Ik denk onbewust dat dat mijn tip zou zijn. Blijf goed voor jezelf zorgen en luisteren en handelen naar je eigen behoeftes. Daarnaast de vraag krijgt je vriend ondersteuning voor zijn Burn out klachten/stress? Hug

Wat vervelend dat je man een burn-out heeft en zeker nu je zelf hoogzwanger bent. Ik kan spreken vanuit mijn eigen ervaring. Ik heb zelf 1,5 jaar een flinke burn-out gehad. Ik kon alleen maar in bed liggen en mijn man deed echt alles voor me. Het enige wat je kan doen in jouw situatie is een luisterend oor bieden denk ik. Misschien dat je hulp kan krijgen van je omgeving wanneer huishoudelijke taken niet meer gaan of zodra jullie kindje er is. Wat bij mij ook hielp is in therapie gaan, zodat je niet weer in je oude patroon valt. Vaak is het zo met een burn-out dat je toch dingen in je leven zal moeten veranderen bijvoorbeeld werkgerelateerd. Ik hoop dat hij er snel boven op komt, maar de enige weg naar spoedig herstel is luisteren naar je lichaam en rusten.

Wat goed dat je zelf bent gegaan. Ik weet dat dat moeilijk is, maar probeer er toch van te genieten en goed voor jezelf te zorgen. Mijn man is chronisch ziek en kan daardoor ook weinig voor mij en ons kindje van inmiddels 10 maanden zorgen. Ik wil je aanraden om de paar dagen/ elke week bij hem te checken hoe het gaat en af te stemmen wat hij wel/ niet kan. Sommige eenvoudige dingen kunnen voor hem misschien heel belastend en vermoeiend zijn. Probeer eerlijk te kijken naar wat hij wel en niet kan en bereid je erop voor dat je waarschijnlijk de komende tijd veel alleen zal moeten doen. Heb je hulp van familie en vrienden? We gaan regelmatig op pad met hen. Het is verdrietig want je wilt leuke dingen het liefst als gezin doen, maar het is ook zonde om het helemaal te missen. Krijgt jouw partner hulp? Dat is ook erg belangrijk.

Wat lastig, voor jou en je vriend. Ik heb zelf vorig jaar richting burnout/teveel stress gezeten. En alles is op dat moment lastig en te veel (eten koken en twee pannen in de gaten houden ging niet). Als jullie de mogelijkheden hebben zou ik voornamelijk kijken naar hoe jullie het jullie zelf makkelijker kunnen maken. Schoonmaakster, voor gekookte maaltijden, etc. jij en je vriend de rust kunnen pakken. Wij hebben een tijdje gebruikt gemaakt van www.uitgekookt.nl - allemaal voor gekookt en toch redelijk gezond. Ik hoop dat je vriend zich beter voelt op moment dat het kleintje er is. Sterkte

Heel erg bedankt voor de tip! Erg fijn.

Hoi hoi, Bedankt voor je lieve bericht. Hij krijgt gelukkig hulp dus dat is wel fijn het gaat gelukkig ook de goede kant op maar tips zijn altijd welkom

Dank voor je berichtje!

Bedankt voor je berichtje heel fijn te lezen wat ik zou kunnen doen. Hij krijgt gelukkig hulp en ik heb een hele lieve familie om me heen dus haal daar nu vooral de steun en support van. Hij krijgt hulp en is gelukkig wel herstellende dus hopelijk komt hij / komen wij er snel samen uit.

Vraag of je keer. Mee kan naar psycholoog. Die kan jullie en jou het beste tips geven over hoe om te gaan met elkaar elenekng houdend met de situatie en hem. Wij kunnen je geen goede tips geven omdat het heel verschillend is, hoe om 't egaan met iemand met een burnout.

bedankt voor je tip!

Ik denk dat het heel erg belangrijk is om je te realiseren dat jij niet verantwoordelijk bent voor zijn welzijn. Hoe hard je ook je best doet, als hij zich naar voelt, kun je daar niet echt invloed op uitoefenen omdat het van binnenuit komt. Dat voelt erg machteloos, maar het besef zou wel kunnen helpen misschien. Je kunt natuurlijk wel zijn omgeving zo comfortabel mogelijk maken, rust en ritme creëren… maar natuurlijk ook weer niet ten koste van jezelf! Heel veel sterkte ❤️

❤

Hier hele zwangerschap een partner met burn out gehad. Nu met 3 mnd baby is hij nog lang niet hersteld, wel bijna volledig aan het werk en dat opbouwen kost energie. Ik heb in mijn zwangerschap 90 procent alleen gedaan. Zware bevalling, moeilijkheden met borstvoeding, baby met extreem veel kramp en krijsbuien (nu na 3 mnd word het beter). Ik heb bijna alles alleen moeten doen en merk dat het me nu gaat opbreken. Dus tips: -Blijf praten! Vraag hem (niet te vaak) hoe hij zich voelt en wat hij kan. -Als hij wat kan helpen vraag niet meteen de nachtvoeding maar bijv dat je overdag een uurtje kan liggen en hij op een slapende baby past. -Als je hulp kan inschakelen van buitenaf schroom dan niet. -Stuur hem naar een psycholoog die heeft niet alleen tips hoe hij zijn burn-out kan verwerken maar ook hoe hij met de nieuwe gezinssituatie kan omgaan. -Blijf eten en drinken! Dat vergat ik namelijk wel eens en heeft veel energie gekost. -als het mogelijk is vraag dan of hij een ochtend voeding kan doen, kan jij even extra liggen. -luister naar de kraamzorg als ze zegt dat je moet liggen (ookal sta je vol van de adrenaline). -ik ben er nog niet aan toe maar vraag iemand even op te passen terwijl je even tijd voor jezelf neemt. Sterkte! Het is zwaar want je hebt soms niet alleen het gevoel alleenstaande moeder te zijn maar ook voor je partner te moeten zorgen. Het komt goed! En waarschijnlijk is de vader dan de liefste papa in de wereld. Zodra de verandering komt dat hij wat meer kan betrek hem erbij zodat je zelf ook rust krijgt!!

Heel erg bedankt voor de tips en sterkte daar 🙏❤

😘

Iemand nog tips voor mijn situatie. Vriend heeft burn out. Maar vlak voordat dat bekend werd dat dat speelde, heeft hij gevoelens gekregen voor iemand anders. Iemand die hij nog maar 3 weken kende en ook maar 3 keer heeft gezien, heel oppervlakkig dus. Hij twijfelt nu aan alles: een goede vader zijn, zijn werkplek, onze relatie, hoe hij zijn vrije tijd besteed. Het geeft dus ook veel spanningen op onze relatie. Hij zegt er zijn best voor te willen doen om te kijken wat er in zit. Maar hij mist een bepaald gevoel dat hij eerder wel had. Wat dat is, weet hij niet. Hij zegt veel van me te houden en ook met vlagen nog wel kriebels te voelen, maar weet niet of dat genoeg is om door te gaan met de relatie. Maar dat wisselt echt per dag, ook zijn humeur. We zijn 13 jaar samen en hebben een zoontje van 8 maanden. Hij zegt het gevoel nu al langer te hebben maar had het niet door of sprak het niet uit. Het is net alsof het een compleet ander persoon is geworden en ik weet niet goed wat ik er mee moet. Heb het gevoel dat het allemaal maar van hem afhangt, hoe hij zijn hoofd heeft staan. Het speelt nu bijna 3 weken en hij krijgt komende week ook professionele hulp. Iemand tips, die in eenzelfde situatie zit? Ik heb gelezen dat mensen met een burn out ook aan hun relatie kunnen gaan twijfelen. En ja, na zo'n lange tijd samen en een baby gaat het spannende er misschien wel vanaf. Maar toch hebben we echt samen voor dit kindje gekozen en is hij uit heel veel liefde geboren. Ik ben echt radeloos. Doe mijn best voor mijn zoontje, maar ik weet niet hoe om te gaan met deze situatie.

Wat betreft partnerkeuze niet. Maar door een burn out kunnen ze aan alles gaan twijfelen. Mijn tip: zoek psychische hulp! Maak niet te snel beslissingen. Maar hij moet wel laten zien dat hij mee wil werken aan een oplossing. Kan zijn dat hij problemen nog ontkent. Geef het even de tijd maar jullie hebben beide hulp nodig. Want mentaal is dit ook voor de partner zwaar. Sterkte