Tips voor rouwen huisdier??

Iemand ?😭

Oh wat vreselijk zeg! Wat zul jij verdrietig zijn... dat kan ik goed begrijpen. Misschien is het een idee om de hond na de tekenen van een foto? Kop thee erbij en iets lekkers. Muziekje op.

Oh wat vervelend dat dit is gebeurd. Afscheid nemen van een huisdier is nooit leuk, maar ik kan me voorstellen dat het met de hormonen er bij nog heftiger is. Verdriet mag er ook best zijn he, dus je mag best huilen, en je mag je best rot voelen. Iedereen rouwt op zijn of haar eigen manier. Heb je iets van een afscheid gedaan voor je hondje? Klinkt heel zweverig, maar het kan helpen om het ook in je hoofd af te kunnen sluiten. Maak er even een momentje van. En probeer ook afleiding te zoeken, er over te praten en toch leuke dingen te doen. Je leven gaat namelijk ook verder, en die kleine in je buik heeft jou ook nodig. Verwacht niet dat dit allemaal van de een op de andere dag gaat, maar bekijk het gewoon per dag. Vandaag heb ik een rondje gelopen in het bos, morgen bak ik een cake.. of iets in die trant. Zorg dat je de mooie en leuke dingen in het leven niet uit het oog verliest. Sterkte :)

Wat mega verdrietig! Ik kan je alleen meegeven om er gewoon over te praten en je niets aan te trekken van eventuele debiele opmerkingen van anderen 'het is maar een hond'. Een huisdier is een maatje en hoort bij je gezin en daar mag net zo hard om gerouwd worden als om een persoon. Laat je tranen maar stromen!! Veel sterkte.

Och arme... Kan me heel goed voorstellen wat het met je doet.. Wij hebben redelijk wat dieren en ik ben gek op allemaal.. en onlangs is mijn lievelingshaan ( ik weet het, voor sommigen kan het heel gek klinken) ineens dood van stok gevallen. Ik heb hem met de hand groot gebracht. Iedere dag knuffelen.. en ineens was ie weg, voorgoed. En ik wist niet waardoor..( net een jaar oud) Ik kan je zonder schaamte zeggen dat ik alles heb laten vloeien.. of het nu een goed moment was of niet. Alleen maar huilen. Klinkt zo stom, maar ik heb echt baat bij huilen. Het lucht ook op. En tijd... er moet tijd overheen gaan. Probeer wat afleiding te vinden. Al is het een grappige film kijken oid. Zodat de stille mis-momenten, een beetje minder hard en snel binnen komen. Dikke knuffel.

Wat verschrikkelijk zeg. Zo'n jong beestje nog. Ik heb tijdens mijn twee zwangerschappen ook moeten rouwen. Het maakt dan ook niet uit of het om je huisdier gaat of je opa. Verdriet is verdriet. Wat het beste helpt is uithuilen. Niet proberen tegen te houden. Niet veel eten is niet erg voor je kindje. Zolang je maar genoeg drinkt. En als je je zorgen maakt kun je ook vitamines slikken. Geef het tijd.

Wat ontzettend verdrietig 😞 ik heb niet echt tips voor je maar ik wil wel mijn ervaring met je delen... Tijdens deze zwangerschap heb ik mijn twee poezenkindjes in moeten laten slapen, precies twee maanden na elkaar. De oudste was weliswaar al 18 maar toch deed het zo’n pijn. Ze had heel veel goede dagen, maar was behoorlijk dement en de diabetes werd steeds moeilijker onder controle te krijgen door onderliggende oorzaken. Voelde zo raar om haar in te slapen terwijl ze nog zo vrolijk en lief aanwezig was, maar ik ben het echte lijden gelukkig wel voor geweest. Mijn andere poes van 13 jaar had ook kanker, een zeer ernstige vorm waardoor we op voorhand hadden besloten niet actief behandelen en haar nog een paar fijne laatste maanden te geven zolang ze nog vrolijk en pijnvrij was. En dat ging ook goed een paar maanden. Totdat ik met HG in het ziekenhuis kwam te liggen. Toen begon ze ineens heel hard achteruit te gaan. Mijn eerste opname heeft ze nog redelijk doorstaan, maar toen ik voor de tweede keer werd opgenomen leek het wel alsof ze de handdoek in de ring gooide. Ze was altijd extreem op mij gericht en ik weet dat de kanker zijn tol al had geeist, maar ik denk echt dat mijn afwezigheid voor nog meer stress bij haar heeft gezorgd. Ze was alleen maar op de deurmat aan het wachten en at niet meer en met het uur ging ze achteruit. Toen ik dat hoorde van mijn man heb ik mij tegen medisch advies in laten ontslaan uit het ziekenhuis en mij op laten halen. Bij thuiskomst was ze er nog erger aan toe dan ik dacht, ze kon niets meer en reageerde met haar laatste beetje kracht nog een beetje op mij en verder niet. Vol adrenaline ben ik zelf met haar naar de spoedkliniek gegaan (het was al avond) en heb ik haar laten inslapen. Het was echt een race tegen de klok voor mijn gevoel. En een hele impact op mij, ik was zo ziek maar ik moest en zou haar zelf wegbrengen. Wat heb ik staan janken daar. Lang verhaal, maar je hebt echt de goede keuze gemaakt. Ik heb achteraf zo ontzettend veel spijt dat ik te laat was bij mijn tweede poes, ook al kon ik er echt niets aan doen. Ze heeft die laatste uren zo ontzettend geleden. Je hebt er echt goed aan gedaan, vergeet dat niet. Je beestje heeft nu rust. Probeer dat echt elke keer te bedenken als je je zo verdrietig voelt. Ik heb mijn meisjes gecremeerd en liggen samen in één urn. Het voelde voor mij vooral bij die met kanker ‘goed’ om haar te laten cremeren, omdat die kl*te gezwellen hiermee ook verbrand werden en naar mijn idee werd ze dus ‘verlost’ van de kanker. Ik huil nog steeds elke dag om ze, ook al is het van de zomer gebeurd allemaal. Geef jezelf de tijd, je dieren zijn je baby’s daar ben je niet zo met een paar dagen overheen. Voel je niet schuldig als eten en drinken even niet zo goed lukt, het komt echt wel weer. Richt bijv een mooi plekje in ergens in een kastje oid waar je herinneringen kan plaatsen. Ik heb twee dubbele fotolijsten gekocht en daar per lijstje een pootafdrukje en foto van elke poes in gezet en onder elkaar gehangen op mijn slaapkamer. Iedereen is daar natuurlijk anders mee, sommigen zullen er niets mee hebben maar ik vind het fijn om zulke herinneringen te hebben. Heel veel sterkte ❤️

Oh wat ontzettend verdrietig!! :( ik snap je heel goed’ Toen mijn kindje net 2 dagen oud was, overleed ons katertje heel plotseling.. Hij was vast komen zitten in de motorkap van een auto. Ik was zo overstuur en verdrietig en voelde me schuldig.. een enorme rollercoaster aan emoties. Wat dan ook niet echt hielp was dat mensen zeiden; maar je hebt er toch een pracht kindje voor terug gekregen? (Alsof het een ruil is!!) Het enige wat helpt is tijd nemen om het verdriet te verwerken, erbij stil te staan en erover te praten. Wij hebben ons katje laten cremeren en een mooie urn voor hem uitgezocht. Zo konden we het verlies langzaam een plekje geven. En ook proberen we juist aan alle mooie momenten met hem te denken en dankbaar te zijn voor de leuke tijd die we samen hadden. Maar het is nu alweer een half jaar geleden en ik heb het er nog steeds moeilijk mee.. Ook vind ik het toch wel lastig dat veel mensen niet zo goed begrijpen hoe moeilijk het verlies van een huisdier is :|

Ik heb een gedenk plek gemaakt voor mijn kattenkind Luna. Daar staat een foto van haar en haar urn.

Oh wat verdrietig! Wij hebben onze hond moeten laten inslapen toen onze kleine 4 weken was. Mijn schoonvader heeft een urntje gemaakt en ik heb via internet een vrouw gevonden die portretjes van wolvilt maakt, zo heb ik hem toch nog een beetje bij me. Sterkte! Ennuh vooral lekker je emoties laten gaan!

Dankjewel voor je reactie! Wat een super mooi idee van wolvilt! Heeft u toevallig een naam ofzo bij wie u dit heeft laten doen? Ik wil daar ook voor gaan kijken

Dankjewel voor je reactie!

Dankjewel voor je reactie! Het is inderdaad verschrikkelijk 😭 We hebben gelukkig wel afscheid genomen en hem zelf begraven in de tuin.

Dankjewel! Ja die stomme rot opmerkingen... ook van m’n werk.. ja this maar een hond en je moet gewoon komen werken ( terwijl we hem gingen laten inslapen..) heb me gewoon ziek gemeld

Dankjewel voor je reactie, huilen doe ik zeker.. wist niet dat een mens zoveel tranen kon hebben😭

Ooo wat fijn om dit topic te vinden! Afgelopen zondag vrij plotseling mijn meisje (poes) moeten laten inslapen. Eigenlijk nauwelijks goed afscheid kunnen nemen en nu zit ik compleet vast in een cirkeltje te redeneren “had ik maar zus of zo”. Ze is gisteren gecremeerd en we halen haar vanavond op. Dan maak ik een mooi plekje met foto voor haar in huis. Maar mijn hemel, wat een verdriet en wat een leegte laat ze achter. Elk hoekje van het huis is nu leger omdat zij er niet rondloopt. Ik heb gisteren vrij genomen, maar vandaag weer aan het werk vanuit huis en in Teams-sessie met dikke rode kop van het vele huilen. Ik laat soms de webcam maar even uit :-) Sterkte!

Jeetje wat een heftig verhaal😔 Dankjewel dat je dit met me hebt gedeeld, het is zo oneerlijk allemaal😭

Jeetje wat heftig😭 Dankjewel voor je reactie!

Oh wa mooi😭 Wij gaan ook zeker een herdenk plekje maken!

Ik herken het, k heb me ziek gemeld want ik trek het ook echt niet, jij ook heel veel sterkte met het verlies 😭