Toxic relatie moeders

Wat een vervelende situatie.. Ik herken het wel een beetje maar vooral vanuit het ‘kleinkind’ positie. Uit mijn eigen ervaring van toen ik vroeger jong was had ik een oma en opa die totaal niet naar mij om keken en geen interesse in mij hadden. Ik heb dat altijd heel moeilijk gevonden omdat je eigenlijk gewoon persoonlijk wordt afgewezen (niet goed genoeg zijn). Ik had liever geen contact met hun gehad. Zelf zou ik als mijn moeder straks op haar moeder zou gaan lijken zou ik het contact flink verminderen zodat mijn kind niet de constante afkeur hoeft te voelen. Hoop dat je hier wat aan hebt

Dankjewel voor je reactie en herkenning, vanuit ander perspectief. Het is altijd lastig en vervelend want je wilt ook niet de oma van je dochter weghouden, maar ik denk in deze situatie dat het beter is van wel. Ik wil niet dat ze later op haar tenen moet lopen of moet inschatten in wat voor emotionele toestand oma nu zit. Dit was bij mijn jeugd helaas wel zo.

ik zal je niet vertellen wat je wel en niet moet doen want het is en blijft jou keuze maar ik zal even vertellen wat ik heb gedaan . mijn ouders waren ook geen geweldige ouders ik zal niet jou topic stelen maar mijn dochter van 3 kent mijn vader niet en die zal ze nooit kennen . ik zal een kaartje sturen als me 2de dochter geboren word puur omdat ik het netjes vind en ik kan mijn kinderen dan altijd in de ogen aan kijken en zeggen dat ik niemand uit haar leven heb gehouden. mijn vader denkt alleen aan zichzelf en vind dat de wereld om hem draait dus vandaar wil ik mijn kinderen daar niet aan bloodstellen en ja het blijft mijn vader maar ik ben moeder en ik doe alles voor me kinderen . ze hebben 1 opa en oma dat zijn mijn moeder en stiefvader en mijn dochter komt niets te kort ze is gek op hun en het gesprek van waarom ze er 1 maar 1 opa en 1 oma heeft komt nog wel . ik weet dat als mijn 2de dochter geboren word die ook in de armen word gesloten en het geluk van me kinderen is het belangrijkste . ik hoop dat je het juiste kiest voor je gezin je kan je moeder niet veranderen maar wel hoe je zelf doet

Dankjewel!🙏🏻

Wow.. Ik snap jou zo goed. Mijn moeder is precies zo. Voorzover ik weet geen alcoholiste, maar niks verbaast me. En ze heeft nooit een relatie, maar ze behandelt haar ex wel als een soort sloofje (terwijl ze al 15 jaar uit elkaar zijn). Ik stuur je een vriendschapsverzoek, is dat goed?

Helaas is dit een heel herkenbaar verhaal. Wat hier heel erg helpt zijn hele duidelijke grenzen stellen. In het begin was dit moeilijk, ik vond het moeilijk, maar inmiddels weet mijn moeder dat wanneer zij gedrag vertoont die ik absoluut niet rondom mijn dochter wil (jaloezie, negeren, schelden ect), ik mijn spullen pak en vertrek. Wij wonen 2,5 uur van elkaar vandaan, dus dat helpt ergens wel, ze weet dat ze me erna makkelijk 3 maanden niet meer ziet. Wanneer ze belt en ze doet dit, hang ik de telefoon op. Voordat ik mijn dochter had kon ik dit niet, maar nu met mijn dochter erbij ben ik er veel harder in geworden. Zij hoeft niet de dupe te worden van het gedrag van mijn moeder. Het over andere mensen praten laat ik meestal wel gebeuren. Ik knik dan afentoe een beetje maar luister eigenlijk helemaal niet. Dat stukje neem ik dan maar voor lief. Maar zodra het over mijn vader/stiefmoeder/schoonouders gaat kap ik het gelijk af. Het is moeilijk maar stel voor jezelf wel grenzen. Wat wil je uit de situatie halen als zij zo doet? Gezellig is het niet in iedergeval. Verwachtingen bijstellen zou ook kunnen helpen. Je hebt bepaalde verwachtingen van je moeder, wat helemaal oke is, maar wat zij waarschijnlijk nooit zal waarmaken. Dit levert jou veel stress op. En als laatste, ja het is je moeder. Dat wordt makkelijk gezegd door mensen zonder dat zij weten wat de precieze situatie is en wat voor een effect dit kan hebben. Maar omdat het je moeder is hoeft het niet te betekenen dat zij zich altijd zo tegen jou en je dochter kan doen. Dat heeft niks met moeder zijn te maken en dat hoef je echt niet te accepteren.

Bleh voor een deel zo herkenbaar helaas. Mijn vader is functionerend alcoholist, niks ligt aan hem, zegt nooit sorry, alles ligt altijd aan mij, zegt dan de meest kwetsende dingen, trapt me na als ik op mijn kwetsbaarst ben, verwijt mij altijd vanalles etc etc. Ik dacht dus ook: als mijn moeder ooit van hem is gescheiden, waarom doe ik dat dan ook niet gewoon?! Nou dat heb ik twee jaar geleden dus gedaan. En wat een rust. Ja het is heel soms lastig, vooral met de verjaardag van de kinderen van mijn zus. Hij gaat daar gewoon naartoe dus dan besluit ik niet te gaan. Dat vind ik heel rot voor de kinderen van mijn zus en mijn zoontje. Maar we halen dat altijd heel dik weer in. Maar verder heb ik weer adem ruimte. Ik heb jaren lang loyaliteit naar hem gevoeld maar het ging niet meer. En het ging ook niet veranderen. Hier was het contact verbreken dus de beste uitkomst voor mij. Heel veel sterkte!

Is goed 👍🏼 dankjewel!

🙏 heel herkenbaar. @TS Denk vooral in het belang van jouw dochter. Haar oma mag door haar wrok/jaloezie haar nooit het gevoel geven dat ze niet goed genoeg is

wat een schrijnend verhaal zeg. jouw jeugd was niet niks... een veilige gezinssituatie is het fundament in veilig opgroeien. het hebben van alle opa's en oma's is daar geen vereiste voor. dus om heel kort te zijn: het maakt niet uit als je dochter je oma niet meer ziet. ze is pas 2. ze zal er hoogstens een paar x naar vragen maar neemt het zoals het is . net zoals dat jij jouw leven genomen hebt zoals het was ik denk dat her cruciaal is dat jij jouw dochter de veilige basis kan bieden als moeder. daarmee valt of staat alles. als jij wankelt, wankelt het fundament waarin je kind opgroeit. en waarneer wankel je meer? met contact of helemaal zonder? het is een duivels dilemma en die keuze kan niemand voor jou maken maar ik lees hier een lieve bezorgde moeder die het beste voorheeft voor haar kind. die al therapie heeft (gehad?) en dus hulp accepteert waar dat nodig is. ik geloof er in dat je de kracht vindt om voor jullie het pad te kiezen wat het beste voelt. heel veel sterkte en succes met je keuze.

Dankjewel 🙏🏻

Iedereen bedankt voor de reacties!

Hier had ik ook een opa/oma die in mindere mate naar ons omkeken tov andere kleinkinderen. Toch hebben mijn ouders pas later het contact op een laag pitje gezet en verbroken (toen ik 20 was). Ze hebben wel veel van hun gedrag genoemd en werd ook veel over gesproken thuis. Toch had ik ze niet willen missen, ik heb veel gezien van hoe dingen niet moeten en dat ze ook bepaalde situaties en dingen lastig vonden. Door het contact met hun, kan ik dingen wel goed in een perspectief zetten ergens. Want ondanks hun jaloezie, voortrekken van anderen enzo, hebben we ook veel leuke momenten beleefd. Ik denk als ik mijn broertje vraag, dat die het contact liever niet had gehad. Denk dat hij en mijn vader er de meeste moeite mee hadden. Je moet vooral doen wat goed voelt. Ik denk vooral met communicatie en verwachtingen (wat mij heel erg hielp) bijstellen kom je een heel eind.

Deels herkenbaar... Woonde bij mijn schoonouders vanaf mijj 17e. Werd ze ook jaloers van. Zelf heb ik nu al een aantal jaar geen contact meer met mijn moeder. De redenen die jij zegt had ik eerst ook; het is toch je moeder.. Maar sinds de 'breuk' voel ik mij zo veel beter. Geen geloop op tenen, niet meer hoeven na te denken over wat je zegt. Maw ik kan weer MIJN leven leiden ipv die van haar. Beste beslissing ooit. Mijn broer heeft nog wel contact met haar. En hem heb ik gezegd dat ik pas weer contact wil als ze naar een psycholoog gaat. Want dan erkent ze tenminste dat niet alles aan mij ligt. (Sowieso vraag ik me af hoe iets aan een kind kan liggen) Maar voorlopig zit dat er niet in. En om eerlijk te zijn, zit ik er ook niet op te wachten. Afgelopen jaar heb ik wel even getwijfeld. Vanwege mijn dochter die nu alleen nog maar 1 opa heeft. Maar gelukkig heeft ze vele andere lieve mensen om haar heen.

Dankjewel voor je reactie

Mijn moeder heeft wantrouwen in iedereen en gebruikte mij om achter dingen te komen of voor een extra steun. Vooral als het over mijn vader ging. Als ik een belangrijke examen, drukte op werk ofzo had, dan was er altijd wel iets gaande. Moest een keer van haar aan de overkant van het water staan met auto, zodat zij een tijdje naar hun huis kon kijken of hij niet stiekem wat deed. Ze beschouwde mij niet als dochter, maar als haar beste vriendin. Gelukkig is dit via mijn psychiater in een gezamenlijke gesprek gestopt. Geeft mij pest kado's (haar term) om grappig te zijn. Een keer rare sokken en dan kwaad worden als ik zeg is de verkeerde maat of een sportwaterfles voor 2L. Ook wordt er altijd rekening met anderen gehouden en nooit met mij. Was zwanger met Pasen en werden dingen op tafel gezet qua eten. Kon alleen 1 ding nemen met excuus ja wisten niet dat je dat niet kon eten. Had meerdere malen gezegd kon geen gerookte vis eten en kreeg van Ham maagzuur. Ze hadden wel speciaal voor mijn vriend een kaasplankje gehaald. Als het contact enigszins goed is dan krijg ik na een aantal dagen een berichtje van is alles goed, want hoor maar niets. Ze is zelfs toen ik daar niet op reageerde naar ons toegekomen en een preek gehouden met de woorden. Jullie hadden wel dood kunnen liggen. Als er geen goede contact is en ze is kwaad/gepikeerd dan reageert ze niet en houdt zich weken stil. Eerst was ze heel blij met de relatie voor jaren en nu we naar zijn thuisland zijn geëmigreerd is het dat we een te groot leeftijdsverschil hebben en niet bij elkaar passen. Ook alles is negatief over zijn familie of de omgeving waar we wonen. Ze zijn speciaal dichterbij gaan wonen om de afstand te verkorten, wonen weer in hetzelfde land (gelukkig andere kant) en als het aan haar lag was het hier om de hoek. Mijn oudste mocht eindelijk naar huis na couveuse tijd. Ik moest van haar mijn tassen dragen, want ze vond het lichter voor me dan de maxicosi. Liep uit het ziekenhuis van herstel keizersnee en hellp met mijn tassen en zij met mijn dochter. Rende zowat het ziekenhuis uit met haar en werd kwaad dat ik er wat van zei. In auto vroeg ze of ik het redden en zei ja. Kwaad dat ik alles zelf naar de flat had gesleept. Ze heeft huilend mijn vader op zijn werk gebeld en die heeft mijn vriend op het matje geroepen. Conclusie van mijn ouders was dat ik schuld had. Heb al een aantal keer gezegd tegen partner van ik ben er klaar mee. Hou zelf nu veel afstand. Hij is deels van het is zielig voor de oudste, want houdt van oma. Ookal ziet hij hoe de 2de wordt behandeld en hoe ze op bepaalde dingen reageert. Had enorm veel pijn aan mijn bekken, liep als een oude vrouw, zat alleen lekker op de bank en kon niet begrijpen waarom ik niet mee naar het restaurant ging en de volgende dag naar de kerstmarkt. Ze kwamen van de markt vandaan en vroeg of ik lekker had geslapen. Weet nu wel dat het niet aan mij ligt als ze kwaad of verdriet heeft door mij. Ze weigert zelf in therapie te gaan, want ze vind het niet werken. Ze vindt dat ze zelf onder controle heeft en dat wij haar zo moeten accepteren, omdat ze ziek is en traumatische ervaringen had gehad. Blijf nu alleen nog in contact voor de oudste, want nummer 2 (is 5 jaar) heeft al gezegd wil niet meer heen en toen oma het persoonlijk van haar hoorde reageerde ze bot er op. Zit niet te wachten op haar na de bevalling of eigenlijk iedere keer als ze komen. Heb ook een gevoel dat de bom dit keer goed barst en de kraamtijd flink erdoor wordt verpest.

Wat een vervelende situatie! Ik wil vooral even inhaken op de "maar het is wel je moeder" en daar ook de andere kant van mee te geven. Zelf ook geen gezonde relatie met mijn moeder, maar vanuit loyaliteit problemen en andere issues heb ik ook nog steeds contact. Ik zei ook altijd van "ja het is wel mijn moeder". Door omstandigheden hebben wij het contact met onze schoonouders helemaal verbroken (iets wat ik dus bij mijn eigen moeder niet durf). Als mensen dan dus zeggen van "maar het zijn wel je ouders", draait mijn man die opmerking altijd om. Als in: ja het zijn mijn ouders en dat maakt het juist extra erg dat zij dit gedrag vertonen naar hun kind toe. Je zou niet van alles maar moeten pikken alleen maar omdat het je ouders zijn. Als het geen familie zou zijn zou je het contact al veel eerder verbroken hebben of het in ieder geval niet in zulke mate accepteren.

Dankjewel voor je reactie. Inderdaad je kan het ook omdraaien zo..

.

Update: ze is dus ook niet op de verjaardag gekomen van mijn dochter. Had de uitnodiging al een maand geleden gestuurd maar ze keek nog wel even.. het kwam niet echt uit. Gisteren was de verjaardag en heb niks gehoord, ze is niet gekomen. Ben er echt helemaal klaar mee