Traumatherapie na bevalling

Emdr👌Wat n verhaal, heel veel sterkte mrt het geven van n plekje. Veel geluk met jullie zoon.

Sterkte, wat een heftig verhaal! Hier is emdr echt heel effectief geweest! Had nooit verwacht dat het zo doeltreffend en snel zou werken. Succes!

Wat voor therapie ga je krijgen? EMDR is heel effectief, ikzelf heb nu cognitieve gedragstherapie, ben er enorm blij mee hoe het nu met me gaat en ben pas op de helft. Sterkte met het verwerken hiervan, klinkt heel heftig ❤

Hier ook EMDR. Heeft goed geholpen

Wat ontzettend heftig voor je, ik kan me heel goed voorstellen dat je daar nog nachtmerries en triggers van krijgt. Ik zou EMDR idd doen, maar misschien kun je daarnaast ook je eigen sociale netwerk inzetten om erover te praten en het te verwerken. Misschien ook samen met een vriend(in) juist even naar dat ziekenhuis of iets anders en daarna samen ontspannen lunchen elders ofzo. Geef jezelf ook de tijd om elke week een klein klein stapje te maken. Ik wens je alle goeds en hoop dat je ook kracht en vertrouwen kan halen uit de goede afloop xox.

Allereerst gefeliciteerd met jullie zoon! Heftig wat jullie hebben doorgemaakt! Wat goed dat je aan therapie denkt. Ik werk als GZ psycholoog/psychotherapeut en zie met enige regelmaat vrouwen met een soortgelijke situatie. EMDR is, zoals al genoemd, een heel effectieve methode om van het grootste deel van de klachten af te komen. Zoek het liefst wel een BIG geregistreerde therapeut met specifieke ervaring omtrent traumatische bevallingen. Veel sterkte en veel geluk!

Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon. Hier een heel herkenbaar verhaal. Ik ben sinds kort begonnen met brainspotting, een vorm van EMDR. Pas heel kort begonnen, twee behandelingen zitten erop, en ik merk nu al verschil. Ik denk minder terug aan de bevalling. Als ik terug denk aan de bevalling is het al met minder angst of negatieve emoties. Ik heb bijna alleen flashbacks naar het moment dat we na de geboorte gescheiden werden op het moment dat mijn schoonzus mijn zoontje uit m’n armen pakt en dat gaat hoogstwaarschijnlijk donderdag gebeuren. Dus ik ben heel erg benieuwd hoe dat me vergaat. Ik kijk er in ieder geval al minder tegenop dan eerst. Mijn eerste stap was gewoon naar de huisarts gaan. Van haar kreeg ik een doorverwijzing. De wachttijden hier waren alleen minimaal 20 weken, dus ik ben zelfstandig op zoek gegaan naar een therapeut waar ik sneller kon starten.

Ik ga ook EMDR therapie krijgen, ben benieuwd welk effect het zal hebben.

Ik start binnenkort met EMDR therapie, heb bijna het zelfde meegemaakt, enkel geen keizersnede maar een vroeggeboorte. Na de bevalling direct wel aan mn baarmoeder geopereerd. Ik denk dat emdr hier zeker bij kan gaan helpen!

Ik krijg ook emdr therapie. Ik vind het erg intensief en de tijd lijkt wel voorbij te vliegen tijdens een sessie en ik ben ook echt gesloopt aan het eind. Ik heb wel het idee dat het me echt goed doet.

Wat fijn dat alles goed afgelopen is! Ik snap heel goed dat dit nog wel wat verwerkingstijd nodig heeft. Goed dat je aan de bel trekt! Ik heb zelf EMDR geprobeerd, maar heeft bij mij niks gedaan. (Net als alle andere vormen van therapie overigens.) Maar zou het zeker proberen!

Ik zou mijn partner er ook willen in betrekken, hij gaat er op dit moment op een andere manier mee om dan ik (minder emotioneel) . Maar hij zegt zelf dat hij er misschien ook baat bij zou hebben. We zitten er aan te denken om samen naar de therapie te gaan.

Holy moly, wat heftig, babyjuli1993!! Wat ontzettend fijn dat het goed is afgelopen en dat je een lieve zoon hebt! Maar dit is natuurlijk een trauma... en wat goed dat je ermee aan de slag wilt. Je vraagt naar tips nav ervaring.. Ik heb zelf een traumatische ervaring aan mijn bevalling (ook in juli bevallen), en dat was niet zo heftig als bij jou, maar 'zelfs' bij mij werd het heel serieus genomen. Laat staan na wat jij hebt meegemaakt. Wat ik heb geleerd: Ook ik was in het begin vooral blij dat het goed is gegaan, maar met de tijd merkte ik dat het toch dieper zat dan ik dacht. Ik ben dus ook na een tijdje hulp gaan zoeken. Tegen mij is met klem aangeraden om niet te beginnen met werken en eerst de bevalling te verwerken. En in jouw geval, omdat je werkt in een ziekenhuis, snap ik je gevoel daarin helemaal. Good to know: Als je je zorgen maakt of je werkgever het begrijpt: als je je aansluitend aan je verlof ziekmeldt (desnoods met twk) en je kunt aantonen dat het te maken heeft met de bevalling, dan krijgt je werkgever een vergoeding van het UWV. Waarom aangeraden om niet te werken? Als je hiermee blijft lopen en je niet voldoende ruimte neemt om dit te verwerken, dan heb je een kans om een burn out te krijgen. Omdat het op de achtergrond heel veel energie pakt als het op de achtergrond leeft. Ook een reden voor je werkgever om je de ruimte te geven.. Verder vind ik het volgende best lastig en verwarrend: Ik voel me soms supergoed, want ik ben ook blij met mn baby en voel me niet depressief, maar er hoeft maar iets te gebeuren wat me doet denken aan de bevalling en ik ben in paniek, of van t een op andere moment heel erg verdrietig. Maar omdat ik me ook goed voel, lijkt het naar mezelf toe soms alsof ik het te zwaar maak en 'toch maar snel aan het werk moet'. Maar elke hulpverlener die ik heb gesproken (huisarts, haptonoom en bedrijfsarts) geeft aan dat het goed is om het direct aan te pakken en de ruimte daarvoor te nemen. Ik zeg dit, want mocht je dit gevoel ook hebben. Weet dat je de ruimte mag pakken! Ik ga EMDR-therapie doen, maar ben daarnaast ook heel blij met de haptonoom waar ik heen ga (zijn ook eerder beschikbaar). Zij luistert naar mijn verhaal, en helpt me ook weer 'mijn lichaam in'. Er is zoveel gebeurd met je lichaam, en je was er zelf (deels) niet bij. Zij gaf aan dat dat heel veel doet als dat gebeurt bij een bevalling. Ineens is je lichaam, je buik, leeg.. En zij helpt mij daar in ieder geval heel erg mee. Ik kwam bij de haptonoom via mijn verloskundige. Ze is niet een gewone haptonoom, maar gespecialiseerd in zwangerschap en bevalling. Hoop dat je uit alle reacties steun en hulp vindt die je nodig hebt voor je volgende stappen! Alle goeds!!

De tip die ik kreeg voor met je partner is om allebei jullie versie van je bevallingsverhaal op te schrijven en deze aan elkaar te laten lezen. En dan niet de feiten alleen, maar vooral wat voor gevoel iets je gaf. Kan een klein detail zijn, bijvoorbeeld een blik of toon van een hulpverlener die je onzeker maakte. Ik noem maar wat. En wat je eigenlijk had gewenst of nodig had gehad op dat moment. Zo kan je partner jouw gevoel beter begrijpen en komen er ook nog gevoelens naar boven van zijn kant. Pittig, maar ik geloof wel dat het goed kan zijn. Ik vertel dit wel allemaal, maar ik ben nog bezig met het opschrijven, vind het best wel lastig, maar denk echt dat t helpt.. We'll see!

Dan zou ik dat aangeven bij je therapeut. Mijn man had er geen behoefte aan, maar heb hem wel aangegeven dat als hij er wel behoefte aan heeft, hij mijn therapeut kan bellen/appen. Ik ben zojuist voor de derde keer geweest en we hebben voor nu besloten dat dit voor mij voldoende was. Ik ben echt helemaal super positief verrast hoe goed therapie voor mij werkte 🤭 drie afspraken en ik kan echt oprecht met een positief gevoel terug kijken op m’n bevalling. Ik denk er niet meer dagelijks aan en als ik er wel aan denk denk ik eigenlijk gewoon met blijdschap terug aan m’n bevalling. Had dit echt al veel eerder moeten doen 😊 Dus ik zou je echt willen mee geven er werk van te maken. Ik voel me zo ontzettend opgelucht 🥰

Jeetje wat heftig! Ik begrijp heel goed dat je wat hulp nodig hebt bij het verwerken van dit alles. Ik zelf ben in 2019 door mijn man de Eerste Hulp binnengedragen in Septische Shock. Mijn vriend heeft alleen maar geschreeuwd “mijn vriendin gaat dood!!” Het was ook kantje boord en na een IC opname, kreeg ik ook nachtmerries. Iedere keer als ik iets over mijn grens ging, reageerde mijn lichaam met koorts. Maar koorts was ook hoe die dag begon, dus ik natuurlijk iedere keer in dikke paniek dat ik weer dood zou gaan. Zo erg dat ik in Thailand op een hotelkamer de hele nacht wen paniekaanval heb gehad. Ik heb toen gesprekken gehad met een medisch psycholoog in het ziekenhuis. Ik vond dit fijn omdat zij ook medische achtergrondkennis heeft. Na wat EMDR ben ik nu van de paniek af. Dus ik kan het je zeker aanraden!