Twee kinderen

Beetje flauw maar hoe meer je het doet hoe zekerder je wordt 😬 Maar die ‘angst’ is bij mij wel een dingetje wat gewoon regelmatig weer terugkomt hoor. Soms heb ik periodes dat ik van alles met ze doe en soms ineens zie ik overal beren op de weg. Dat laat ik dan ook maar een beetje gebeuren en dan word ik vanzelf wel weer gek van de beperkingen die ik mezelf opleg en dan ga ik weer meer ondernemen.

Je moet even je draai vinden. Bij mij was dat vanaf 6 weken, dat ik prima een dag alleen met een baby en peuter door kon komen. Maar vanalles ondernemen, mij niet gezien hoor. Als je de oudste naar school moet brengen zal het ook vanzelf gaan. En dan kan je daarna bijv. besluiten even naar een winkel te gaan (is veel makkelijker met 1). In de lente straks lekker naar de speeltuin wandelen, met mooi weer gaat het ook gemakkelijker allemaal. En verder lekker bezoek bij je thuis uitnodigen, vriendinnen of familie snapt ook dat je dan alles bij de hand hebt voor de kleine.

1 maand is wel echt jong, op gegeven moment wordt je er handig in. In mijn verlof heb ik best vaak iemand gevraagd om samen mee op pad te gaan, misschien voor jou ook fijn

Nou als ik oudste naar school breng, voelt het daarna als zoveel ‘vrijheid’. 🙈 dan heb ik alleen een peuter om voor te zorgen en dat is zo rustig, lijkt wel of de wereld aan mijn voeten ligt. Ik denk dat je eraan went en niet bang moet zijn 😊 ook niet dat er weleens wat fout loopt. Ach hier ook wel eens gehad dat 1 van de 2 in de speeltuin door de waterpomp binnen 5 minuten zeiknat was en dan moest de ander helaas ook direct naar huis.. tja. Ze krijgen er ook veel liefde van een broer/zus voor terug. Ze spelen hier zo leuk en lief samen en genieten soms zo van elkaar, het is echt elke dubbele strubbel waard