Tweede kind intensiever dan verwacht.

Zo herkenbaar! Ik heb het eerste jaar met 2 kinderen ervaren als 1 grote waas. Mijn oudste was 2 jaar 2 maanden toen zijn zusje geboren werd. Ze zijn nu 4 en 2 en ik geniet echt volop! Al vind ik het nog steeds intens, want je bent echt continu aan het rennen en vliegen. Maar ik heb wel gewoon weer mentale ruimte voor mezelf. Maar voor ons nooit een derde, dat zou ik echt niet aan kunnen. Het wordt echt beter lieve mama! En vraag misschien toch hulp bij de huisarts voor je eigen mentale klachten? 🥰

Oooh meid Geeef het de tijd. Je kleinste is nog zo jong. Iedereen moet nog wennen en zn draai nog vinden. Hebben jullie hulp bij individuele klachten? Denk zeker nog niet aan werk en hoe het dan gaat, dan is je huidige situatie al 4x veranderd.

Ohh wat rot dat je je zo voelt. Ik heb dit precies zo ervaren. Mij zoon was precies even oud als jouw zoontje toen mijn tweede zoon werd geboren, hij was 4 jaar en 2 maanden. Ook een pittig karakter, slecht luisteren etc. Dan komt er ook nog een broertje bij en dat merk je natuurlijk ook ontzettend in het karakter. De baby was alleen ook heeeeel aanhankelijk, die kon ik niet neerleggen of hij schreeuwde alles bij elkaar.. waar oudste zoon ook weer heel onrustig van werd. Het was intens en zwaar.. waarschijnlijk niet wat je wilt horen maar je moet er echt ff doorheen.. hij is net 1 maand geboren en iedereen moet wennen. Jullie gezin heeft een andere vorm gekregen en dat is voor iedereen even opnieuw z’n draai vinden. Bij mij heeft het wel een half jaar geduurd voor ik dacht oké het begint langzaam te lopen zoals ik wil. Wat hier wel eens hielp was de kleine even naar oma brengen en dan weer even ouderwets weg met zijn drietjes.. dit vond de oudste altijd fijn en daarna miste hij z’n kleine broertje ook wel weer. Heel veel sterkte en succes! Het word echt beter! De kleinste is nu bijna 2 en de oudste 6 en t zijn echt dikke vrienden geworden. Nummer 3 is onderweg dus het zal weer even zoeken worden straks😅

Oh en ik ben het eerste anderhalf jaar dat de jongste geboren was thuis gebleven.. als jij oververmoeid bent en het niet red om te werken dan red jij t niet..

Herkenbaar! Onze oudste is ook 4, haar zusje bijna 10 maanden. En jeeeetje wat heb ik veel gehuild het afgelopen jaar. Ik vond het zo intens. En dat terwijl onze oudste echt een schat is waarvan we altijd hebben gezegd dat we van haar er wel 10 konden hebben. Ik vrees dat we het bij 2 gaan laten. Mijn vriend werkt veel en de zorg voor onze kinderen ligt voornamelijk bij mij. Dat maakt het denk ik ook pittig, want ik heb me echt eenzaam gevoeld. Ik vond het makkelijker worden vanaf een maand of 5, toen kon de jongste al erg goed zitten en zichzelf wat beter vermaken. Inmiddels kruipt ze het hele huis door en speelt ze zelfs samen met haar zus. En echt: op de liefde die je voelt wanneer je je kinderen met elkaar ziet spelen, daar heeft echt niemand je op voorbereidt. Intens genieten. ❤️ het wordt beter lieve mama. En dan wordt het weer even kut, maar daarna altijd weer beter. Wat mij heeft geholpen: accepteer de situatie. Dat gaf mij veel rust. Het ís nu onwijs pittig en het ís vaker niet leuk dan wel. Zorg goed voor je mentale gezondheid en schakel indien nodig op tijd gespecialiseerde hulp in. Knuffel ❤️

Op een andere manier vond ik de tweede heel intensief, namelijk omdat hij de eerste maanden ontzettend slecht sliep en ik door borstvoeding alle nachten zelf deed. Ik kon het daardoor ook nog niet aan om weer te gaan werken en heb daarom extra ouderschapsverlof opgenomen. Ik ben weer aan het werk gegaan toen mijn jongste zoontje 5 maanden was. Dit heeft mij veel rust gebracht.

Herkenbaar hoor, ik vond het ook pittig. Daarom besloten om op de dagen dat ze beiden thuis waren (2 dagen per week), allebei verlof te nemen tot 5 maanden. We hebben ook regelmatig familue gevraagd om wat te ondernemen met de oudste. Inmiddels zijn ze bijna 4,5 jaar en ruim 2j, maar nog steeds vind ik het wel aanpoten (peuterpubertijd). Voor mij is vrije tijd het meest schaarse goed wat ik heb, dus ik koop zonder twijfel het maximale aantal vakantiedagen bij om wat tihd voor mezelf te hebben. Andere optie: je kind vaken naar het kdv brengen? Als wij vakantie hebben laten we de kdv vaak doorlopen. Alles om zelf overeind te blijven staan.