Twijfel 1 of 2 kinderen

Hoi. Ik ben 9 weken zwanger. Wij hebben besloten maar 1 kind te willen. Dit heeft voor ons meerdere redenen. De maatschappij word steeds drukker en veeleisender. Met 1 kind hebben we meer tijd, energie en aandacht voor het kind. Ook vinden we het belangrijk dat we tijd voor om zelf hebben. Om ons heen zien we zoveel gestressde ouders van jonge gezinnen. Die worstelen met de ratrace van het dagelijkse leven. Zelf denken we dat met 1 kind dit behapbaarder is. En in onze situatie uiteindelijk beter voor het kind en ons als ouders. Ook financieel gezien is 1 kind behapbaarder.

Heel wat redenen: de dynamiek is prima zo, het valt te regelen, de balans privé-werk is in orde, ik heb nog tijd voor mezelf, ik hoef mijn aandacht niet te verdelen en kan me focussen op één kind, kan mijn sport er nog gemakkelijk bijhouden, het lukt financieel, ons huis is net groot genoeg,… Daarnaast kan een tweede kind ook een pak intenser zijn als baby. Onze zoon was vrij makkelijk, een tweede kan het tegenovergestelde zijn. Dat in combi met een ander kind: nee dankjewel. De voornaamste reden voor mij: 1 kind = een goeie mentale balans. Ik heb veel tijd voor mezelf nodig, en nu lukt dat nog redelijk. Met een tweede erbij zou ik verzuipen en helemaal aan mezelf voorbijgaan.

Ik kan het onder controle houden nu, of denk dat toch 🤪 Ons meisje is een zalig kindje, slaapt goed, eet goed, past aan alles en iedereen aan en doet gwn mee met ons leven precies. Dus ik geniet er echt van en heb het gevoel dat het goed is zo, niet dat er iets moet veranderen met bv ng een 2de. Natuurlijk speelt het financiële plaatje ook mee maar al zouden we elke maand 1000€ over hebben zou ik nog niet voor een 2de gaan 😅

Ik lees hier een paar keer reacties over tijd voor jezelf hebben. Maar dat is zo kind afhankelijk vind ik. Je kan een kind hebben dat heel zelfstandig speelt, dus je hebt veel me-time. Of juist een kind dat niet alleen kan spelen. Daar gaat je me-time. Geldt ook voor als je 2 kinderen neemt overigens. Twee kinderen kunnen elkaar bezig houden, meer me-time. Kinderen kunnen continu ruzie hebben, weg me-time. Je weet het gewoon niet. Je komt er pas achter als ze er zijn. Ik heb nu 2 kids en zij schieten gelukkig goed met elkaar op. Ik heb er wel bovenop gezeten, maar ik geloof dat zij ook matchende karakters hebben. Sommigen karakters botsen zo erg, je leest verhalen dat soms broer en zus elkaar niet uit kunnen staan. Ja, dat is lastig. Tot nu toe zijn mijn kereltjes nog heel sociaal naar elkaar 😁 Ik wilde graag 2 kids omdat mij dat gezellig leek 😄. Twee personen verschillend zien ontwikkelen. Het is prachtig. Hoe het uiteindelijk zal uitpakken blijft een verrassing. Ik had zelf een grote broer, misschien deed dat mee in mijn beslissing.

Wij hebben begin dit jaar een zoontje gekregen. Voor mij de eerste maar mijn man heeft al twee kinderen met een andere vrouw gekregen die de helft van de week bij ons zijn. Op zich druk zat en toch zou ik zelf nog een tweede kindje willen. Mijn man begrijpt dat en zegt dat als ik zwanger word dat hij blij is en dat het welkom is. Toch twijfel ik of dit niet te druk gaat worden. Dit betekent dat we de helft van de week 4 kinderen zouden hebben. Ik hou ook heel veel van zijn kinderen en behandel ze alsof ze mijn eigen kinderen zijn. Deze kinderen zijn trouwens net 3 en 5 jaar geworden dus nog heel jong. Voor mij is het dus een kwestie van het lot. Als het gebeurt dan gebeurt het, en als het niet gebeurt dan mocht het niet zo zijn.

Nou ik vond het begin heel lastig mijn dochter is heel klein geboren en ik was extreem gestrest en bang dat er iets met haar zou gebeuren. Nu ben ik nog steeds heel erg over bezorgd. Wij hebben er 7 jaar over gedaan om het toch aan te durven voor een 2de te gaan. Ik ben nu zwanger en vind het nog steeds echt heel eng. Hoe gaat het zijn? mijn dochter heeft 7 jaar lang alle aandacht gehad en dalijk niet meer. Voel me ook schuldig ofzo. Heel lastig. Maar uiteindelijk komt het wel goed natuurlijk en zijn we ook heel blij.

Dus dacht altijd dat het bij 1 bleef maar nu toch een 2de haha

het gaat echt vaak over één kind op t forum of lijkt dat maar zo.. ik heb er één, die is nu 1 jaar en dat bevalt heel goed ben ook blij (nu) met de consensus om het bij 1 te houden

Wij wisten eigenlijk al voordat ik zwanger was dat we het bij 1 kind willen houden. Verschillende redenen, omdat we liever 1 kind alles (wat ie nodig heeft) willen kunnen geven, alles is tegenwoordig al zo duur😅 En wij voelen allebei niet de behoefte voor nog een kindje, dat hebben we nooit gehad. Ik zeg wel altijd zeg nooit nooit, maar ben er vrij zeker van dat het bij ons zoontje blijft. Andere mensen vinden dit altijd raar, of ‘zielig’ voor mijn zoontje 🤷🏼‍♀️ Ik vind het heerlijk om nu 1 kind te hebben (al weet ik natuurlijk niet hoe het is om er 2 te hebben) maar ik heb alle tijd voor mijn zoontje en we doen heel veel leuke dingen met z’n 3e en we hebben het gewoon heel fijn zo 😊

In het verleden wou ik altijd twee kinderen maar heb naar de eerste wel getwijfeld. Ik vond het moeder worden wel intens. Ben denk ook niet de geboren moeder-moeder maar werk graag en heb ook graag een keer een dag voor mezelf. Nu hebben we in mei een tweede gekregen (onze eerste was toen 2 jaar en 3 maanden) en moet zeggen dat ik er zeker geen spijt van heb. Heel schattig om de interactie tussen mijn twee kinderen te zien en nu gaan ze beiden in de middag nog slapen. Maar onze tweede is ook een makkelijke baby. Je kunt ook pech hebben en een moeilijke baby en een jaloerse peuter hebben.

Ik heb op een ander topic laatst dit gereageerd (hopelijk nog leesbaar). Hierbij telt ook wel mee dat we het ouderschap om meerdere redenen pittig vinden (mijn dochter is 2 en slaapt al 2 jaar niet echt goed + we hebben een jaar lang ziekenhuis traject achter de rug omdat ze haar beentjes niet wilde belasten). Nu kunnen we dit nog enigszins handelen ook al vinden we het zwaar. Ik moet er niet aan denken dat er een tweede bijkomt waar misschien ook wat mee is of we opnieuw een jarenlange slecht slapen periode in gaan😅

Mijn zoontje is nu 6 maanden. Hij word nog 3 keer per nacht wakker, valt niet zelfstandig in slaap en slaapt bij ons in bed. Ieder dutje is het een struggel om hem in slaap te krijgen. Maar als hij wakker is, is het echt een fantastisch kind. Hij kan ook niet alleen spelen. Dus al mijn tijd zit in hem. Heb geen me-time meer. Maar toch weet ik dat ik een tweede wil. Ik vond het zwanger zijn heel leuk en heb een hele goede bevalling gehad. Ik voel gewoon dat ons gezin niet compleet is. Ik wil wel nog minimaal anderhalf jaar wachten voor een tweede.

Ik denk dat je gevoel vanzelf wel aangeeft of je echt nog een kind wil of niet. Ik ben in december uitgerekend en heb tot een jaar geleden nooit een sterke kinderwens gehad totdat ik zo'n sterke drang voelde en er constant aan moest denken. We hebben altijd gezegd dat we in ieder geval voor 2 kinderen willen gaan, zodat ze elkaar hebben, maar sinds de zwangerschap wil ik toch heel graag 3 kinderen. In mijn omgeving zie ik dat sommigen het erg druk hebben met 1 kind terwijl het anderen weer gemakkelijk af gaat met 3 kinderen. Ik denk dat het erg afhangt van je kind en hoe je er zelf mee omgaat. Lastige keuze dus maar ik zou je aanraden goed naar je eigen gevoel te luisteren en natuurlijk ook naar alle praktische zaken eromheen. Of je het financieel aan kan en genoeg tijd voor je kinderen, gezin maar ook jezelf over houdt.

maar vanaf welke leeftijd is het 'maar 1' ik ken bijvoorbeeld twee stellen die best graag een 2e willen maar de 1e is met een ivf traject geboren en die 2e laat op zich wachten of lukt niet.. bij één stel zijn de behandelingen 'op' qua wat vergoed wordt.. die zijn gestopt en gezegd t blijft bij één (vooral voor hun eigen hoop) maar wellicht op natuurlijke wijze.. hun kindje is nu 4 andere stel is de moeder inmiddels 40, vader heeft iets vervelends medisch en volgens mij hebben zij nu ook zoiets van wel welletjes met de behandelingen.hun kindje is 2,5 en ik ken een familie die besloten hebben minimaal totdat hun kind 5 is niet aan een 2e denken.. omdat het te heftig was allemaal nog een stel die heel jong een kindje gekregen hebben, die is nu 10, maar leeftijdstechnisch kunnen ze voor nog eentje gaan maar ja waarschijnlijk niet naja beetje dat soort verhalen

Nee. Verandering van 0 naar 1 was pittiger vonden wij. We hoefden bij 0 nergens rekening mee te houden. Bij 1 was ALLES anders. Van 1 naar 2 draaide nummer 2 in het ritme mee dat we al hadden eigenlijk. Plus mijn partner en ik hadden al proefgedraaid bij nummer 1 😁. Je kan er genoeg over lezen om je voor te bereiden op een kind, maar je maakt pas echt kilometers als je kind er eenmaal is 😆. Als je twijfelt is dat lastig. Is er iets specifieks waar je over twijfelt? Mis je iets? Of is het gewoon goed zo? Niemand kan je vertellen hoe het gaat zijn. Omdat elk kind weer anders is. Het blijft een gokje 😅

Goh, onze zoon is zelfstandig en speelt veel alleen, maar me-time is voor mij toch echt wel tijd alleen zonder iemand erbij. 😅

Onze dochter is nu 2 jaar en 3 maanden. Het eerste jaar was heel zwaar. Ze sliep nauwelijks en ze was continu aan me geplakt. Ik kon haar niet wegleggen. Ik kreeg totaal geen lucht. Het trok ook een enorme wissel op de relatie met mijn man. Ik heb me nog nooit zo gevangen gevoeld. Nu gaat het echt veel beter. Ze praat al best goed en ze is een wijs en ondernemend kind. Ook de relatie met mijn is weer ok. Ik heb eindelijk het idee dat ik m'n leven weer terug begin te krijgen. Maar als ik aan een tweede kind denk dan krijg ik echt vlekken in m'n nek.

Kijk ik anders naar 😊. Als ik iets voor mezelf kan doen vind ik dat me-time 😄. Half uurtje boek lezen doe ik toch echt voor mezelf 😁.

Denk er goed over na en weeg alles af, zoals je nu doet eigenlijk. Misschien is het moment nog niet zover, misschien komt het nooit. Wat wil je partner?

Ik was ook zo naïef. Mijn oudste werd ook nog geboren met aangeboren afwijking (en bleek genetisch te zijn). Dus veel ziekenhuisbezoeken, het was een huilbaby, tot 2 jaar en 3 maanden waren de nachten vreselijk. Pas het moment dat hij doorsliep en we de boel wat op de rit hadden willen we een 2e. Dat bleek een hele makkelijke baby te zijn en de overgang was zo makkelijk. (Ondertussen zwanger van nr 3). Maar zolang je twijfelt, niet doen!