Twijfel uit elkaar met vriend gaan

Ik zit niet in dezelfde situatie, maar vraag je zelf eens af wat je je dochter wil leren over relaties. Wat zou je haar in een soortgelijke situatie adviseren? Hoort een relatie voor haar liefdevol te zijn? Zou je willen dat een toekomstige partner haar grenzen meermaals zou overschrijden of zou je zeggen dat ze haar grenzen moet bewaken? Etc. Bedenk je heel goed dat je vanaf nu ook haar voorbeeld bent. Ze zal door jouw leren wat het betekent om lief te hebben en liefde te geven. Ik kan mij niet voorstellen dat je haar wil leren dat ze genoegen moet nemen met een ongelukkige relatie.

Ik zit niet in dezelfde situatie maar hoe oud is je kleintje? En op welk vlak passen jullie niet bij elkaar? Welke dingen zijn niet Oke? En waarom ben je niet meer gelukkig?

Ik weet niet hoe oud je kindje is, dus of dit voor jou van toepassing is. Ik heb ervaren dat het eerste jaar pittig kan zijn, en een deuk kan geven in je relatie. Er wordt veel van elkaar gevraagd. Zodra er meer rust en regelmaat komt, groei je weer meer naar elkaar toe misschien met minder ergernissen, minder hormonen die een rol spelen.

Is het misschien idee om dit met een professional te bespreken? Dit is namelijk best een belangrijk en wezenlijk onderwerp. Een professional kan gefundeerd adviezen en tips geven. Succes en veel wijsheid bij het maken van je beslissing!

Hoi, Ik lees dit nu.. geen idee hoe het op dit moment met je is. Maar ik begrijp je helemaal, zit op dit moment helaas precies met dezelfde twijfels en afwegingen wat wijsheid is.. enorm moeilijk!

Ik lees dit nu omdat ik al enige tijd in een soortgelijke situatie zit. Net als jij zou ik weg zijn als onze dochter er niet was. De liefde is er van mijn kant al enige tijd niet meer. Is ook het eea gebeurd. Anyway, ik ben benieuwd hoe de dames van dit topic inmiddels verder zijn gegaan. Zijn jullie inmiddels uit elkaar? Zijn jullie nog samen? Wat heeft jullie tot de keuze gedreven? Ik hoor het graag!

Toch raar om een topic te starten en vervolgens niet meer te reageren 🤷🏼‍♀️

Wij zijn nog steeds bij elkaar. En niet omdat ik daar met volle 100 procent al Voor gekozen heb, maar dat ik het nog steeds een kans wil geven. Ook omdat er inderdaad veel is veranderd en dit voor mij en elke moeder natuurlijk heel erg wennen is en met momenten gewoon heel zwaar. Heb met mezelf afgesproken dat ik eerst de rust zelf maar even terug ga vinden en wat meer mijn eigen plan ga trekken. De beslissing moet echt heel goed afgewogen worden vind ik en ben kennelijk nog niet klaar om die te maken. Dus ik heb alles alvast uitgezocht hoe ik het wil gaan doen, waar ik recht op heb en waar hij recht op heeft. De liefde is hier ook al enige tijd weg van mijn kant maar stiekem hoop ik dat zoiets ook terug kan komen hier namelijk ook het eea gebeurd. Ik blijf me vasthouden aan de gedachten dat het allemaal zo goed KAN zijn..

Wat nog raarder is, is op een topic reageren dat je het raar vind dat iemand zelf uitmaakt of ze alleen de adviezen leest of daar ook nog heel inhoudelijk op wilt ingaan.

Moet zeggen dat ik het hier mee eens ben. Vind het een beetje een ongevoelige en onnodige reactie zo uit het niets… Fijn dat je mijn vraag beantwoord hebt. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen en dat je als je wel uit elkaar gaat dat met een goed gevoel kan afsluiten. Wens je veel sterkte toe met dit alles, ik sta er altijd open voor om te praten als je dat zou willen!

Ik hoop voor jou het zelfde ❤️

Twijfels in een relatie zijn heel normaal, dit betekent niet dat je meteen uit elkaar hoeft te gaan. Voor dit soort beslissingen mag je tijd nemen en uiteraard ook de tijd nemen om je goed voor te bereiden als je wel uit elkaar wil gaan. Een belangrijke vraag die ik regelmatig aan mezelf stel. Wie wil ik zijn voor ons dochtertje, welk voorbeeld wil ik haar voorleven en welke keuzes passen daar bij. Blijf aub niet ik een liefdeloze relatie, ik geloof niet dat je dat voorbeeld wil leven voor je kindje

Ik weet niet hoe oud je kindje is, maar ik hen het eerste jaar a 1,5 jaar heeeel veel getwijfeld over alles. En nu, 1,5 jaar later zijn die twijfels helemaal weg. Bij ons kwam het dus echt door de komst van de baby. We hebben nu weer meer tijd voor elkaar en ik vind hem nu weer veel leuker, geen slapeloze nachten meer, geen gestress. Dus ik zou iedereen aanraden om even af te wachten als je een klein kind/baby hebt. En daarna nog eens goed na te denken. Ik heb hier weleens ooit gelezen dat iemand met haar man haf afgesproken om sowieso de eerste 3 jaar van hun kind niet uit elkaar te gaan, dat vond ik ook wel wat hebben.

ik kan deze beamen je gaat beide anders om met een kind in je leven.. moet je relatie opnieuw smeden.. etc kost tijd als je elkaar niet de pan uitslaat en echt diep ongelukkig bent zou ik echt even afwachten en ook! werken en aan de bak met jezelf en elkaar

Her eerste wat bij mij opkomt is. Leef eerst in het moment, in plaats van doemscenario's bedenken. Wat is voor jou het breekpunt, waardoor je vindt dat jullie niet bij elkaar passen? Zonder komst van een kind, verandert een relatie na verloop van tijd. Dat wordt nog meer versterkt met een kind. Zijn er dingen die je ook als aanvulling kunt zien? Natuurlijk is het niet goed als je alleen bij elkaar blijft voor een kind. Maar kun je het uitgangspunt veranderen? Wat als je voor jullie relatie/jezelf uitzoekt wat je nodig hebt en kunt bieden om het weer gezellig te maken? Dan leert je kind ook om niet zomaar op te geven als iets moeilijk wordt. Succes!

Hi… Zo herkenbaar wat je schrijft. Alsof ik het zelf geschreven heb. Zie dat je bericht van een jaar geleden is.. mag ik vragen hoe het nu met je is? Wat je keuze is geweest? 🙈

Hi, ik herken dit ook helaas..