Twijfels over relatie i.v.m. geaardheid

Ik denk dat je best wat afwacht. Een relatie verbreken is zo gebeurd terwijl een relatie herstellen duurt lang of zelf niet meer mogelijk. Ik denk dat je eerst moet samenwonen misschien wat commitment angst. Want je angst om ongelukkig in een relatie te zitten is totaal niet relevant want wie zegt dat je met een vrouw wel gelukkig zou zijn. Je weet toch niet of je volgende partner een man of vrouw zal zijn. Wat ik je aanraad is relax laat het op zijn beloop gaan en als blijkt dat je man niet je levenspartner is kan je nog uit elkaar gaan maar geef het eerst een kans

Mijn 2 cent als lesbische vrouw: je komt nooit onder je geaardheid uit. Het feit dat je biseksueel bent, sluit niet uit dat je heel gelukkig kunt zijn met 1 van beide geslachten. Is het je geaardheid waarom je twijfelt, of is het de relatie met je partner? Of is het koudwatervrees? Want face it, je zit toch al onlosmakelijk verbonden aan je partner, door het kind wat jullie samen hebben. Of jullie nou bij elkaar blijven of niet, is er altijd iets wat jullie verbindt. Ik zou met klem adviseren om het wel openlijk met hem te bespreken. Al is het alleen omdat een partner heus wel voelt dat er wat aan de hand is met je. Samen kun je dan gewoon praten over je gedachtes en gevoelens. Oh en maak met een (jong) kind niet zomaar een overhaaste beslissing. Door de hormonen en slaaptekort is alles anders op het moment.

Allereerst heel goed dat je dit schrijft en hopelijk krijg je reacties waar je wat aan hebt. Je hoeft jezelf absoluut niet te verdedigen wat betreft je zwangerschap, je bent er hartstikke goed mee om gegaan juist! Wat betreft je situatie met je vriend en je twijfels.. ik lees dat je twijfelt omdat je wellicht liever met een vrouw samen bent. Ik zou een stapje terug gaan, de reden dat je wellicht liever met een vrouw samen bent en niet met je partner komt toch ergens vandaan. Wat mist er in jouw relatie met je huidige vriend en valt hier nog iets aan te doen? Of heb je eigenlijk voor jezelf al besloten dat je niet met hem verder wilt? In beide gevallen zou ik dit aankaarten bij je vriend : of aan de relatie werken hierna samen of er een punt achter zetten. Als je begint met bespreken dat je liever later met een vrouw verder zou gaan dan overrompel je hem natuurlijk maar dat klopt naar mijn mening ook niet. De twijfel ligt hem aan iets binnen de relatie, niet puur vanwege dat hij een man is en geen vrouw. Dus als het hierna over is dan is het natuurlijk logisch dat je op een gegeven moment verder gaat en er een nieuwe liefde op je pad komt en dat dit dan een vrouw is. Het zou oneerlijk richting jullie alle 3 zijn als je vanwege praktische zaken of schuldgevoel de relatie in stand houdt, want dan barst de bom op een later moment alsnog vrees ik!

Zou denk ik wel met je vriend bespreken dat je je twijfels hebt. Zou samenwonen dan toch uitstellen.

Dat vind ik wel oneerlijk naar de partner toe. Hij gaat dan samenwonen met het idee om de rest van zijn leven met zijn vriendin en dochter door te brengen terwijl zij het als “test” ziet of ze wel met een man samen wil leven? Ik zou als ik daarachter kwam niet alleen een gebroken hart hebben maar ook niemand meer vertrouwen.

Hou je nu wel van je vriend? Of ben je nu al alleen maar bij hem omdat jullie samen een kind hebben? Als het laatste het geval is dan is het naar mijn idee al geen optie om dan samen te gaan wonen. Omdat jullie een kind hebben samen betekend dat niet dat een van jullie ongelukkig moet zijn omwille van je kind, die gaat dat ook op den duur voelen. Ik zou het sowieso bespreken, zet het desnoods eerst voor jezelf op papier zodat je het goed kan uit leggen en je niet dicht klapt. De eerste keer dat ik ging samen wonen met m'n man (des tijd vriend) was ik na het weekend weer thuis, ik had enorme paniekaanvallen omdat ik bang was dat het stuk zou lopen en ik weer alles kwijt zou zijn ( m'n ex was vreemd gegaan en we woonde samen) Tweede keer zijn we gaan samen wonen toen m'n moeder was overleden, toen had ik er veel meer vertrouwen in dat ik niet zomaar op straat zou staan. Ik hoop in ieder geval dat je iets gaat doen waarbij jij je ook gelukkig kunt voelen en niet alleen maar of je nu wel de goeie keuze hebt gemaakt

Hi, wat een moeilijke situatie. Heb je voorheen een relatie of ervaring gehad met een vrouw? Misschien dat het een verlanging naar het onbekende is?

Ik herken het wel in grote stappen die je samenzet. Samenwonen, huiskopen en ook toen ik zwanger was. Het klinkt negatief om te zeggen dat het definitief voelt, maar dat was wel wat in m'n hoofd op kwam. Hoewel ik nooit heb getwijfeld aan wat ik voor hem voel en dat hij me gelukkig maakt was het gewoon het gevoel van 'dit is het'. Voelde soms heel spannend en benauwend. Het ging bij mij altijd weer over, hoe lang verschilde maar ik praatte er wel over met hem of met vriendinnen. Los van je geaardheid denk ik dat je moet onderscheiden of dit gevoel koudwatervrees is of dat het echt is dat je niet met je vriend wilt zijn. Helemaal los van samen een kind hebben, ben je gelukkig met hem? Maakt hij jou gelukkig? Misschien is het samenwonen wat te snel voor je? Ik denk dat je ergens diep van binnen wel weet of het echt je geaardheid is of dat je gewoon de volgende stap heel spannend vindt. Praat er ook over, met hem met je vriendinnen. Dan kom je vaak wel tot inzichten. Ik wel in ieder geval

Hoe sta je in je huidige relatie? Houd je van hem en wil je graag bij je zijn of zijn jullie samen vanwege je kind? Als je gelukkig bent in je relatie en van hem houdt zou ik persoonlijk de kans aangrijpen. Twijfels hebben is niet erg, het is ook een grote stap maar als je je alleen door “wat als” laat tegenhouden kom je nergens. Je weet nou eenmaal niet wat de toekomst brengt. En er is altijd weer een uitweg. Als je meer samen bent vanwege jullie kind maar je eigenlijk in je hart wacht op een vrouw denk ik dat je eerlijk naar jezelf en naar je vriend toe moet zijn. Als jij niet gelukkig gaat zijn gaan je vriend en kind dat ook niet zijn.

Ik denk dat heel veel koppels het spannend vinden om te gaan samenwonen, ook als je vrij zeker van je zaak bent. Ik zou je wel adviseren om je gevoelens te bespreken met je vriend. Ook de gevoelens over je geaardheid. Mijn tante heeft 2 kinderen en is na 20 jaar getrouwd te zijn geweest met de vader van de kinderen, toch met een vrouw getrouwd. Dit heeft een behoorlijke weerslag gehad op de kinderen toen (middenin de pubertijd), maar is uiteindelijk wel goed gekomen. Jouw kindje ziet jou ook het liefste gelukkig! Echter is het wel voor de man een enorme klap wanneer hij dit na zo lang pas hoort.. Dan kun je beter zo vroeg mogelijk eerlijk zijn.

Ik zou het gewoon uitzoeken. Je kunt misschien wel bi zijn, maar liever met een man wonen bijvoorbeeld. Ik weet niet in hoeverre je al dingen hebt onderzocht, maar kijk eens hoe je dit vind en ervaart. Ik weet natuurlijk niet in hoeverre je vriend "begripvol" is. Dat vind ik lastig te beoordelen en voordat je de knuppel in het hoenderhok gooit eerst eens kijken? Desnoods bij zo'n bar of wat dan ook?

Zeg je nou serieus dat ze eerst maar eens vreemd moet gaan om erachter te komen wat ze wilt?!

Wat is dit voor een vreemd voorstel?!

Zou je dit ook aan een hetero voorstellen? Twijfel je aan je relatie, zoek een nieuwe man en kijk of dat was is voor je je oude inlicht?

Je zit er duidelijk me zo te lezen. Mijn advies; praat eens met de praktijk ondersteuner ggz. Zij kan je helpen om je gedachtes te ordenen. Dat is belangrijk voor je deze beslissing gaat nemen.

Hey wat een lastige beslissing!! Val je inderdaad "ook" op vrouwen of eigenlijk uitsluitend op vrouwen? Als je helemaal niet op mannen valt, zou ik het snel aan je vriens vertellen. Het zal vast een schok voor hem zijn (zelf heb ik meegemaakt dat mijn ex mij opbiechtte homo te zijn en dat was een schok maar ook heel fijn omdat ik allerlei zaken plotseling kon plaatsen). Dan kunnen jullie samen beslissen of jullie nog willen samenwonen, eventueel als beide verzorgende huisgenoten maar niet als stel. Als je op mannen én op vrouwen valt en veel van je vriend houdt, zou ik hem ook vertellen dat je bi bent. Maar dat hoeft verder niks in de weg te staan, jullie kunnen gewoon gaan samenwonen als jullie relatie goed is. Hoe dan ook belangrijk om je partner gewoon in vertrouwen te nemen. Jij zou het vast ook willen weten als hij bi of homo zou zijn. Sterkte 💖💙💚💛🧡❤💜

Het lijkt mij een hele moeilijke en emotionele situatie als ik het zo begrijp. Wat je voor jezelf zou kunnen en nagaan is of je van je vriend houdt op relationeel gebied, Ongeacht je geaardheid, en daar de keuze over maken of je wel of niet samen gaat wonen. Heb je het al met hem besproken? Mocht je echt heel erg twijfelen, doe wat goed voelt. Indien het samenwonen nog niet goed voelt, kun je voor jezelf uitzoeken waar de twijfel zit en probeer er achter te komen wat je echt wilt. Misschien wat extra proffesionele hulp/ondersteuning kan helpen om inzicht te krijgen in wie jij bent en waar jij gelukkig van wordt. Wees er ook eerlijk in tegen je vriend over je twijfels en vraag of hij geduld kan hebben en begrip. Als hij om je geeft zal hij ook zeker begrip hebben voor de situatie. Je dochter hoeft niet perse er onder te leiden. Het ligt aan weke afspraken je met je vriend kan maken en hoe betrokken hij is in haar leven. Misschien zal er een periode van wennen zijn. Ik denk dat het belangrijkste is om erachter te komen waar je het meest gelukkig van wordt. Want als jij gelukkig bent, zal dat ook reflecteren op je dochtertje. Een van mijn beste vrienden die ik al sinds de brugklas ken valt op mannen. De “transitiefase” was een hele moeilijke fase voor hem. Ook veel twijfels en angst. Hij heeft er in zijn tienerjaren heel erg mee gezeten. Toen hij begin 20 was Was het zo ingesleten en met professionele hulp heeft hij handvaten gekregen om inzicht te krijgen in wie hij was, waar hij het meest gelukkig van werd. Toen hij uiteindelijk duidelijk had voor zichzelf wie hij was, duurde het niet lang dat hij het ook accepteerde en er openlijk voor uit kwam. Hij zei dat het was alsof zon voor de eerste keer scheen en er een enorme last van zich afviel. Hij voelde zich bevrijd en gelukkig. Hij weet nu wie hij is en wat hij wilt en niemand die hem tegenhoudt 😊 en vanuit daar heeft hij de rest van zijn keuzes in het leven gemaakt. En inmiddels is hij getrouwd en geen enkele vrouw had hem het geluk, vreugde en leven kunnen geven die hij nu heeft 😊 Dus ik raad aan om even pas op de plaats te zetten en goed voor jezelf na te gaan, wat wil jij voor jou leven. En vanuit daar een beslissing maken. Je dochtertje zal er niks aan hebben als jij denk dat over een aantal jaar de bom gaat barsten. Het kan dan erger zijn dan nu even een stap terug en goed relativeren.

PS mocht je alleen op vrouwen vallen en niet willen samenwonen met een man, dan is dat helemaal niet erg. Er zijn genoeg moderne gezinnen, daar komen jij en de vader van jouw kindje echt wel uit! Het is beter voor jouw kindje als jij gelukkig bent met de vrouw van je leven dan wanneer je altijd ongelukkig rondloopt omdat je je geaardheid onderdrukt of geheim houdt. Op een dag wil je het dan misschien sowieso aan je kind vertellen. Lijkt me beter als het kind altijd weet, mijn moeder is lesbisch en dat is 100% oké. Als gezegd, als je je seksueel aangetrokken voelt tot je vriend en jullie hebben een fijne relatie, dan is samenwonen met de baby vast heel fijn.... Good luck!!

Hi! Ik heb een soort gelijke situatie gehad maar dan zonder kind. Ik woonde samen met een man en heb lang gedacht: is dit het nu? Ik mis iets? Maakt dit me gelukkig? Is dit mijn toekomst? Vervolgens werd ik verliefd op een vrouw en wist ik bijna direct: dit is het. Maar ja, was dit het echt of is dit tijdelijk? Durf ik de zekerheid op te geven? Durf ik voor mezelf te kiezen? Wat vind ik belangrijker? Uiteindelijk veel onrust gehad in m'n hoofd want deze vragen gaan heel de dag door je hoofd. Moest ik erover praten? Moest ik iets doen? Op een dag liep ik buiten en wist ik het... Ik ga de boel open gooien, ik trek dit niet meer. Ik heb het verteld aan mm ex en ook benoemd dat ik het voor mezelf duidelijk had. Mijn toekomst was niet met hem. Natuurlijk geen leuke weken erna..hoop gedoe, uitleggen en regelen want er moest een huis verkocht worden. Nu had ik de mazzel dat ik bij mijn nieuwe vriendin kon intrekken en ik geen kinderen had met hem. Ik denk wel dat je goed moet nadenken over wat je zou willen. Wil je twijfelen en een ander gelukkig maken of kies je voor jezelf? Niemand kan je hierbij helpen, jij moest de keuze maken en hier achter staan... En of je het moet bespreken? Ook dat zelf bedenken. Hier kan je wel veel onderliggende spanningen mee creëeren terwijl je nog niet weet wat je wil.. Lastig lastig En mega stressvol 😘

Als buitenstaander klinkt het voor mij niet ingewikkeld. Je bent er voor jezelf uit dat je liever met een vrouw zou zijn. Dat is dus een onvermijdelijke stap die je ooit nog gaat maken. Als je respect hebt voor je huidige partner dan bespreek je dit met hem open en eerlijk. Hij verdient het om te weten waar hij aan begint, hoe het ook afloopt. Je maakt nu in je eentje een keuze die je samen hoort te maken.