Uit elkaar gaan

Wat bedoelt hij met dat jij niet verandert? Wat voor verandering zou hij graag bij jou zien? Hoe zou hij het graag anders zien? Is de verantwoordelijkheid teveel voor hem? Ik zou een goed gesprek met hem aangaan en bovenstaande dingen vragen.

Heel veel succes! Goed praten met elkaar. En hopelijk komen jullie er samen uit.

Dat ik hem een beetje met rust laat maar hij zegt ik wil het wel proberen als ik me eigen huis heb

Misschien helpt het om over bij je moeder te gaan wonen en hem die rust te gunnen. Misschien kan je dan ook jezelf eens in kaart brengen en kijken hoe je hem tegemoet kan komen. Goed praten met elkaar is de boodschap. Maar gun hem zeker de rust die hij zelf vraagt. (Dus als je even bij je moeder woont hem niet elke 5min een berichtje sturen) Hopelijk komen jullie er samen uit

Maar waarom wou hij dan een tweede kindje als de relatie al niet goed ging? Ben je per ongeluk zwanger geraakt?

Wat een nare situatie! Hoe bedoelt hij met dat je teveel van hem vraagt. Heb je concrete voorbeelden? Beide even eigen space en rust kan helpen. Maar er is wel werk aan de winkel. Als jullie het samen nog een kans willen geven zou ik aan de slag gaan met een relatietherapeut

Zou er toch alles aan doen om bij elkaar te blijven jullie hebben kinderen.

Ik zou er ook altijd alles aan doen. Maar wat niet meer gaat gaat niet, kinderen hebben meer aan twee losse stabiele ouders, dan in een gezin wonen waar alleen maar ruzie en stress is.

Lijkt mij geen makkelijke situatie.. de bedenking die ik mij wel maak is dat je zegt dat je het overbodig vind om uit elkaar te gaan omdat jullie van elkaar houden "en de liefde er gewoon nog is vanuit jouw kant".. is die er dan niet meer vanuit zijn kant? Ik vind het niet zo duidelijk in jouw bericht maar het is wel een belangrijk verschil natuurlijk.. Ik vind dat het een beetje overkomt alsof hij niet per se al uit elkaar wilt gaan maar wel dat hij nood heeft aan meer ruimte, en het is in principe goed dat hij dit zo aangeeft want dat betekent dat hij hierover wel open is naar jou toe. Ik zou in dat geval zeker niet "opdringerig" gaan doen en even luisteren naar wat hij nodig heeft. In een relatie zit je nu eenmaal met 2 en soms moet je elkaar gewoon even de ruimte geven om samen verder te kunnen.

Maar als het niet meer gaat probeer je toch niet voor een tweede kindje? Lijkt me niet dat 28 weken geleden dan alles koek en ei was? Heb het gevoel dat er wat informatie mist.

Dit doet mij denken aan mijn relatie met m’n ex-partner. Ook zwanger van hem en het ging absoluut niet lekker tussen ons. Alles wat ik hem vroeg was te veel, constant aan het ‘vechten’ om het minimale wat ik verwacht van een partner te krijgen van hem. Alles was mijn fout en toch bleef ik van hem houden en wou ik ook niet uit elkaar. Ik moest van hem ook weg. Ik heb hier heel veel van geleerd. Want nee, ik vind niet dat je kosten van alles samen moet blijven omwille van kinderen. Welke verwachtingen heb jij van een partner? Voldoet hij hieraan? Als jullie geen kinderen zouden hebben zou je nog samen willen zijn? Erkent hij zijn eigen fouten of schuift hij alles op jou? Als ik terug kijk wist ik diep van binnen dat ik vast hield aan een bepaald beeld. Een bepaald beeld wat ik van hem had, en wat ik voor ons als gezin had. Maar dat beeld kwam niet overeen met de realiteit, of wat ik met hem kon bereiken. Een aard van een een beestje kan je namelijk niet veranderen. Ja je kunt jezelf in sommige vlakken aanpassen, maar iemand die van nature bijvoorbeeld geen knuffelaar is, gaat nooit nooit aan jouw level van affectie voldoen als je wel een knuffelaar bent. Ben eerlijk naar jezelf toe over hem en de situatie. Voor nu, laat het rusten. Ga naar je moeder toe, ga niet smeken, ga niet bedelen. Je moet niet bij iemand willen zijn die je alleen bij hem laat omdat je huilend hebt zitten smeken. Dit moet vanuit hem komen. Het beste wat je kan doen is weggaan, focussen op de kinderen en jezelf. Als hij je mist komt hij vanzelf terug. En als niet is er iets beters voor jou bestemd. Geloof me, ik kon mij dat ook echt niet voorstellen toen ik in hetzelfde schuitje zat met m’n ex. Inmiddels dolgelukkig met mijn nieuwe partner, iemand die zonder moeite, uit zichzelf, aan m’n verwachtingen voldoet. En zwanger van onze eerste samen. Met hem ben ik nu het gezin waarvan ik altijd droomde. What’s meant to be will be. Je mag me altijd een vriendschapsverxoek sturen als je wilt praten.

Wat mij triggert is dat je zegt het is overbodig uit elkaar te gaan want we houden van elkaar en er is liefde van mijn kant. Dit interpreteer ik als dat de liefde er niet meer is van zijn kant? Je kan iemand niet dwingen bij je te blijven en denk dat niemand je goed advies kan geven want we kennen je relatie en je vriend niet. De reden die hij noemt kan je, zonder voorbeelden etc en zijn toelichting niets over zeggen. Maar hij wilt blijkbaar dat je veranderd en hij ziet het niet gebeuren. Jij wel? Alleen jij kan aangeven of wat hij van je verwacht realistisch is. Los van het feit dat ik vind dat iemand veranderen altijd beetje naar klinkt. Afhankelijk van wat de ander vraagt. Ik snap dat je verdrietig bent maar dat jij nog van iemand houdt (en dat je samen kinderen hebt) is nog geen reden om bij elkaar te blijven. Dat moet van 2 kanten komen. Voor je kinderen wil je ook een liefdevol voorbeeld. Ik kan je alleen maar aanraden met hem te praten en ook eerlijk te zijn naar jezelf: wat hij van je verwacht is dat realistisch en eerlijk? En het gedrag dat je laat zien dat hij niet fijn vindt, is dat terecht? Sterkte!

Wat doe je dan precies waardoor hij vindt dat hij geen ruimte krijgt? Heb je voorbeelden. Het is nu lastig inschatten of hij een punt heeft.

Het is niet overbodig want hij wil geen relatie meer. Zijn gevoelens zijn niet overbodig.

Jij veranderd niet, alles wat jij doet maakt hem boos?. Zou er over proberen te praten, want als er liefde is geef je niet zomaar op. Maar we moeten t doen met de weinige info die je geeft.

Ik ben het hier niet volledig mee eens.. dat je alles probeert te doen om jouw relatie te doen werken, ja. Die wil moet er wel zijn van beide partners. Maar als je dit bericht leest gaat er duidelijk iets mis en geeft hij van zijn kant aan dat hij ruimte nodig heeft (en al dan niet uit elkaar wilt gaan, vind ik niet helemaal duidelijk). In een relatie ben je met 2 en zoiets kan je niet afdwingen. In het bericht van TS vind ik het trouwens ook allemaal wat pusherig overkomen.. maar goed, we hebben hier maar beperkte info dus het is moeilijk om hierover te oordelen.

Zeker. Maar we kennen de situatie niet. Dus dat is het lastige.

Ook heel benieuwd naar!

Je staat nu waarschijnlijk op standje paniek door dit nieuws en het feit dat je dit niet wil. Geef het even een paar dagen om te kalmeren. Je eerste reactie is waarschijnlijk je wanhopig vast te klampen aan hem omdat het je zoveel pijn doet. Maar probeer adem te blijven halen en realiseer je dat dit een hele normale reactie is op een (eventuele) relatiebreuk. En ook al voelt het alsof je hart wordt samengeknepen, je gaat hier sowieso hoe dan ook doorheen komen, net als alle anderen die dit hebben meegemaakt. Probeer hem nu de ruimte te geven die hij zegt nodig te hebben. Ga inderdaad naar je moeder of eruit met je kindje. Ook al voelt het nu niet zo, alles komt hoe dan ook goed, misschien anders dan je nu denkt, maar het komt goed. Heel veel sterkte 😘

Jij kan het overbodig vinden maar als hij dat niet zo voelt werkt het gewoon niet, liefde moet van 2 kanten komen. Verder is liefdesverdriet gewoon ontzettend rot. Je moet hier doorheen maar je zal gaan zien dat het over een tijdje echt wel beter gaat. Ga lekker huilen, schreeuwen etc. Het komt goed ❤️