Vader doet afstand van dochter

Ach god dat kind en wat moet het ook verschrikkelijk moeilijk voor jou zijn, om deze rol op je te moeten nemen... En wat voor lul is het! Ik vind dat je het heeeeel goed doet, dat als eerste! Ik zou niet weten hoe ik in deze situatie zou hebben gehandeld, maar heeft de vader aangegeven wat de reden is? Misschien valt daar dan over te praten? (Kan me ook heel goed voorstellen dat je uitgelult bent met deze man).. Als de vader echt de deur dicht heeft gedaan, zou ik je dochter beschermen en inderdaad weghouden voor teleurstelling, maar hoe? Poeh meid........ Nu ik zo aan het typen ben, heb ik eigenlijk ook geen advies, anders dan wat ongelofelijk klote voor jou en je meisje... Misschien kun je zeggen dat de “papa” voor zijn werk naar het buitenland is verhuisd (heeft ze ook iets anders te vertellen tegen vriendjes en vriendinnetjes) en kun je een kaartje sturen naar een fictief adres? Zou kan het altijd (mocht de vader ineens wel weer contact willen) uitlopen op “je vader is weer terug in het land”... Geen idee of dit pedagogisch verantwoord is, maar zo kun je het misschien rekken totdat ze oud genoeg is om te begrijpen wat voor situatie het is? Heel veel sterkte gewenst voor jou en vooral voor je meisje! 😘

Jeetje! Geen ervaring maar wat een ontzettend lastige situatie :( Ik snap echt niet hoe een vader afstand kan doen van zijn kind, zeker na zoveel jaar. Hoé dan? Supergoed dat je hulp hebt ingeschakeld voor haar. Misschien kan je nog eens 1 op 1 in gesprek proberen te gaan met hem, zonder je dochter er nog bij te betrekken. Hem laten weten hoeveel jullie dochter hem niet en of er niet een tussenweg is, of dat er misschien iets is waarmee hij zit en of dat opgelost kan worden ofzo? Heeel veel sterkte in ieder geval 😘

Wat afschuwelijk!! Hoe kun je dit een kind, je eigen kind, aan doen!? Hartverscheurend. Veel sterkte. Goed dat je hulp voor haar hebt geregeld.

Heftig 😔 zou hem een mailtje sturen en uitleggen hoe moeilijk je dochtertje het heeft met deze beslissing, misschien ziet die dan ook wel in dat die een domme fout heeft gemaakt. En als die niks met jou te maken wilt hebben wil er dan niemand als tussenpersoon optreden om contact te onderhouden?

Ik zit te huilen verschrikkelijk....dit. Mijn ouders zijn ook gescheiden toen ik 7 was . Dat was ook een lastige tijd. Me vader wel gezien. Maar niet de band en aamdaxbt ik had gewild. Man toen ik mijn eerst kind kreeg 4 jaar geleden heb ik best wat uurtjes therapie moeten volgen. Wat vreselijk van je ex.... oke hij vind om het weekend lastig maar jeetje maak dan 1 keer in de maand tijd voor dr... Maar goed ik dwaal af. Misschien is er kans om met hem opnieuw te contacten? Uitleggen dat zn kind hieraan onder doorgaat? Oplossing vinden? Wat is de echte reden? Tegemoetkomen? Poeh succes en veel sterkte meid. Echt vreselijk...

Dankje Maybe, ik doe ook alleen maar mn best😊. Zijn reden is dat hij denkt dat het beter is voor haar. We hadden vaak digitale ruzzie waar ze dus nauwelijks wat van mee kreeg. Verder heeft deze vent er ook voor gezorgt dat ik overspannen thuis zit nu. ( zit nu zelfs bij psycholoog. Ben er achtergekomen dat ik lijd aan PTSS, waar hij o.a. ook een onderdeel van is) wat mij betreft is de deur helemaal dicht, maar dat kan ik niet aan tegenover de glimlach en de tranen van mn lieve schat😩

Das was mijn reactie toen ik zijn mail las dus ook😭. Maar volgens hem is zijn reden dat het beter is voor onze dochter. We zouden teveel ruzzie maken. (Via e-mail bespraken we altijd alles dus krijgt ze niks van mee). Heel hard gezegt nu misschien naar het was makkelijker geweest als hij zichzelf had dood gereden tegen een boom🥺😔

Wat vreselijk voor je dochter. Arme lieve meid kan hier niks aan doen en dit doet zoveel pijn. Misschien als je de pijn uitlegt aan je ex, dat hij gaat begrijpen dat hij een fout maakt en zijn dochter hier zoveel verdriet mee doet. Misschien als hij niks hoort, dat hij denkt het is goed zo en ze gaan prima door zonder mij (maar goed ik heb geen idee natuurlijk). Ook voor jou heb je dan het gevoel er in ieder geval alles aan gedaan te hebben. En ook wel raar dat hij hier ineens mee komt, dus misschien een verklaring voor. Sterkte voor jullie en geef je meisje heel veel knuffels en liefde 💖💖

Heel heftig, maar ik zou haar absoluut geen verhaaltje vertellen dat hij ergens anders werkt of woont en daardoor niet meer contact kan hebben. Laat je dochter zelf opbellen, of een brief schrijven met jouw hulp. Liefst met als uitkomst dat hij weer wel wat contact met haar wil. Wat fout van hem om zelf te beslissen dat het beter voor haar is geen contact meer te hebben. Ze kan zelf heus al duidelijk maken dat ze dat niet wil, dat merk je zelf maar al te goed. Als dat op niks uit draait, laat haar dan filmpjes maken , tekeningen, verhalen met dingen die ze aan papa zou willen laten zien, maar wat niet kan. Bewaar het in een grote doos. Wie weet komt er een tijd dat ze wel weer contact krijgen, dan kan ze laten zien hoe moeilijk ze het had, maar ook welke leuke herinneringen ze heeft gehad. En hoe moeilijk het ook is, ook omdat hij jou zoveel pijn doet.. probeer je woede niet (teveel) op je dochter over te brengen. Tuurlijk het is een klootzak, maar het blijft haar vader. Veel sterkte

Wat ontzettend naar voor jou en je dochter. Je hebt nu het levende bewijs dat het voor je dochter noet goed is dat ze haar vader niet ziet. Laat haar alsjeblieft kaartjes sturen naar haar papa. Lijkt me goed voor haar en hopelijk ziet hij dan ook in dat ze hem mist. Dat jij nu klaar met hem bent, snap ik helemaal. Misschien is er iemand, die als tussenpersoon kan dienen? Dat je je dochter daar naartoe brengt en die persoon haar naar haae vader brengt? Iets in die richting? Dan hoef jij hem niet te zien en hoeft hij ook niet bang te zijn dat jullie dochter last heeft van jullie ruzies. Waar ze op dit moment juist helemaal de dupe van is. Heel veel sterkte.

Wat een naar verhaal zeg! En wat moeilijk moet het zijn dat je daar eigenlijk helemaal geen invloed op hebt. Overigens mag je volgens mij als ouder niet zomaar afstand doen van je kind, dus je kunt nog afwegen in hoeverre je hieraan mee wil werken. In principe ben je tot 21 jaar verantwoordelijk voor je kind. Maar dat gaat meer op de 'zakelijke' kant: dwingen tot contact is een ander verhaal, en daar gaat juist je vraag over. Volgens mij is het goed om de therapeut/coach/??? van je dochter om advies te vragen. Wat ze daar doet helpt blijkbaar, en het is waarschijnlijk handig om daarbij aan t sluiten. Zijn ze bezig met het hoofdstuk afsluiten? Of juist met papa een plek geven ook al is hij er niet fysiek bij? Het gemis doorleven? (en kan dan het thema feestdagen aan bod komen?) Etc. Dat maakt denk ik nogal uit wb een passende oplossing hierin.

Als aanvulling trwns: je schrijft dat je tegen je dochter zegt dat je heel boos bent op papa. Het is maar de vraag of dat helpend is. Daarmee moet zij nl én met jou mee boos zijn (waarbij ze een deel van zichzelf moet afwijzen want het is toch haar vader), én haar vader moet verdedigen (waarbij ze jou weer afvalt). Een onmogelijke positie, zeker voor een klein kind. Lukt het misschien om bij háár aan te sluiten? Bij haar staat blijkbaar niet boosheid maar verdriet voorop. Als je haar laat vertellen wat ze vindt/voelt en haar daarin erkent, ga je minder snel sturen (hoewel ze ws alsnog wel zal merken welke antwoorden wel en niet in jouw straatje passen). Dan laat je zien dat ze er zelf iets van mag vinden en jou niet hoeft te volgen. Ik ken jullie helemaal niet he, dus als dit een slecht advies is zeker niet doen! Maar misschien heb je er iets aan...

Arm, arm meisje 🥺 Wat een afschuwelijke rotvent is die ex van jou! 🤮 En wat een goede mama ben jij dat je hulp hebt gezocht voor je meisje! 💖 Je zegt dat ze heel wat aan die hulp heeft gehad. Misschien kan je met die instantie overleggen of ze misschien deze periode wat vaker kan komen praten? Als mama ben je natuurlijk super emotioneel betrokken en is het moeilijk om objectief te blijven. Misschien dat ze deze tijden iets heeft aan een meer neutrale mening waar ze iets vaker haar gevoelens kan gaan uiten? Heel veel sterkte alleszins! Het feit dat je zo hard zoekt naar een oplossing maakt van jou echt een topmama. Op een dag zal ze zich realiseren hoe de liefde van mama toch misschien het gemis van papa een beetje heeft kunnen compenseren 💖 Ik weet dat mijn vader bijvoorbeeld de wereld voor mij betekent sinds het moment mijn moeder koos voor een ander leven. Zelf was ik wel wat ouder dan je dochter maar toch...

Jeetje wat heftig, ik lees dat papa het doet omdat hij denkt dat het beter is voor jullie dochter. Omdat jullie als ouders te veel ruzie zouden maken. (ook digitaal zal je dochter vast de frustratie van jullie als ouders gezien hebben) wellicht is mediation of communicatie therapie tussen jullie (de ouders) een idee. Zodat de frustratie opgelost kan woorden en er duidelijke afspraken gemaakt kunnen worden. Ik moet wel aangeven dat ik persoonlijk de keuze om afstand te doen en op deze manier echt afschuwelijk vindt voor je dochter. Veel sterkte ❤️

Ik begrijp dat de communicatie tussen jou en de vader niet prettig verliep. Ik zou dit proberen aan te pakken. Ga samen hulp zoeken om beter met elkaar te leren communiceren.

Ik heb niet alle reacties gelezen, maar ik heb iets soortgelijks gehad vroeger. Mijn ouders waren ook gescheiden en in het begin zag ik mijn vader inderdaad om het weekend. Dat werd steeds minder omdat mijn ouders ruzie hadden over brengen en halen.. wij werden letterlijk gedropt bij de mcdonalds en van daar weer opgehaald. Op een bepaald moment zag ik mijn vader ook nog maar 2 a 3x per jaar. En toen ik 11 was is hij overleden. Ik heb zelf echt geen herinneringen aan hem, maar mis hem nog steeds. Dus ik zou toch proberen in het belang van je dochter om te zorgen dat jij contact met je ex hebt zodat jouw dochter wel haar vader kan zien. Een band kan opbouwen en herinneringen kan maken. Ik merk bij mezelf dat er gewoon een stukje mist. Ik hoop echt dat jullie hier uit kunnen komen!

Wat ontzettend verdrietig voor je dochter, maar ook voor jou. Ik kan me goed voorstellen dat dit jou ook veel pijn doet. Ik was zelf ooit jouw dochter, mijn vader deed ook afstand van mij. Mijn moeder heeft heel lang geprobeerd mij te behoeden voor het 'waarom' en verzon allerlei excuses om hem maar buiten schot te houden. Ze hoopte dat ik zo niet een al te negatief beeld van mijn vader kreeg omdat het immers mijn vader was. Mijn moeder zat destijds ook in therapie en haar psycholoog raadde het haar af. Die vond dat ze eerlijk tegen me moest zijn omdat kinderen vaak wel aanvoelen dat er iets anders speelt. Mijn vader beloofde me wel eens te komen halen en dan zat ik te wachten en kwam hij nooit. Mijn moeder verzon dan excuses dat hij druk was met werk, maar volgens de psycholoog had ze gewoon moeten zeggen dat papa niet kwam en erkennen dat dit heel verdrietig voor mij was. De psycholoog gaf aan dat mijn moeder niet per se haar eigen emotie naar mij hoefde te uiten. Dus als mijn moeder woest was op mijn vader, dan hoefde ze mij dat niet te zeggen. Het ging meer om het erkennen van mijn verdriet. Dat deed mijn moeder ook niet echt, ze was best vaak negatief over hem. Ik weet natuurlijk niet hoe het anders voor mij had gevoeld, maar toen ik ouder werd, merkte ik dat er bij mij een hoop oud zeer zat. Alsof ik me niet echt gehoord voelde. Ik ben later ook in therapie gegaan hiervoor. Misschien helpt het om je kind vooral enorm te troosten, te erkennen wat er speelt en haar de mogelijkheid bieden nu al met psychologen/of die ene instantie te praten. Dit is slechts mijn ervaring, ik ken jullie natuurlijk niet. Ik wil jullie heel veel succes en liefde wensen in ieder geval!

Ik heb hier geen ervaring mee, wat wat sneu voor jouw meisje. Veel sterkte en succes in deze periode ❤️🍀

Ik ga het niet opnemen voor vader, maar ik snap niet dat jij 200 km verder op hebt mogen wonen. Dit mag nl. niet zonder toestemming van de vader. Als hij dit dus heeft toegestaan wist hij waar aan begon, maar als je dit op eigen houtje heb gedaan hebben jullie allebei zitten te slapen. Deze informatie mis ik compleet je verhaal, dus ik kan niet anders adviseren om het gesprek aan te blijven gaan en een middenweg te vinden. En ja laat haar kaartjes sturen, het helpt haar en dat is belangrijker.

Hij heeft zelf toestemming gegeven hiervoor. En nee dat staat er niet in inderdaad. Als ik alles erin had gezet ook dat hij zijn dochter meerderemalen in de steek heeft gelaten ed. Dan was het een super langdradig verhaal geworden😉