Vader met dementie, familieproblemen

Jeetje wat heftig allemaal zeg... ik kan me heel goed voorstellen dat je even niet weet wat je moet, want naast alle zorgdingen heb je ook gewoon je eigen emoties over het verleden en heden. Puur praktisch, als je vader gedwongen is opgenomen, klopt mijn aanname dan dat hij, iig op dit moment,niet bekwaam is om beslissingen over zijn eigen welzijn te nemen? Is er iemand binnen jullie gezin met medische en financiële volmacht? Ik zou iig kijken of je daar wat mee kunt regelen. Dat t iig allemaal even bevroren blijft tot ze ergste kou en shock uit de lucht zijn. Verder heb ik weinig zinnigs te zeggen, behalve dat ik je heel veel sterkte wens!

Jeetje wat heftig! Ik weet hoe het is om een vader met dementie te hebben.. mijn vader is nu 5 jaar terug overleden hieraan. Dat moment van opname met de crisisdienst was heel heftig, ik was toen zelf nog maar 22. En de manier waarop je moeder, zus en halfbroer reageren moet ook heel naar zijn voor je. Het heeft ook een wig tussen mij en mijn moeder gedreven uiteindelijk, omdat zij ook hele rare dingen ging doen na die opname. De hele balans in het gezin/familie wordt eerst al sluimerend maar dan in één klap verstoord door die ziekte. Nu 5 jaar na zijn dood komen ik en mijn moeder langzamerhand weer tot elkaar, maar het zal nooit meer een normale band worden. Qua financiën weet ik bij ons toentertijd dat mijn moeder via de rechter was aangewezen als bewindvoerder (dacht ik, kan ook een andere titel zijn) en zij moest ieder jaar aan de rechter zijn financiën verantwoorden ook al waren zij in gemeenschap van goederen getrouwd. Als je familie nu meteen aan de haal gaat met zijn geld, zou ik snel advies inwinnen van het juridisch loket, want dat kan gewoon niet. Ook als het een permanente opname wordt zijn er nog kosten aan verbonden, dus nu geld over de balk smijten is heel onverstandig.. Hopelijk heb je hier wat aan. Ik weet niet meer alles in detail van die periode, maar je mag me anders altijd een berichtje sturen. Heel veel sterkte!

Dit lijkt me een hele lastige situatie. Ik denk dat er best een aantal zaken zijn in jouw verhaal die sowieso vervelend gaan blijven, wat jij nu ook voor actie gaat ondernemen. Dus ik zou me als ik jou was afvragen wat je echt belangrijk vindt en waar jij je het best bij gaat voelen. De relatie tussen jouw ouders klinkt bijvoorbeeld heel problematisch, ook zonder de diagnose van je vader. Maar daar ga jij niks aan kunnen veranderen, en gezien hun leeftijd en ziektebeelden zullen ze daar zelf ook waarschijnlijk niks meer mee doen. Dus is dat iets waar je nog veel mee bezig wilt zijn? Je geeft aan dat jouw moeder borderline heeft, en dat ze zich eigenlijk gedraagt zoals altijd. Ik snap dan eigenlijk niet waarom je had gedacht dat je moeder overstuur zou zijn na de opname van je vader. Ik lees alleen maar negatief gedrag van haar richting hem en je beschrijft dat hij agressief en gevaarlijk was (met mes rondlopen). Voor haar is het waarschijnlijk een opluchting dat hij nu is opgenomen. Dat is misschien hard gedacht, maar ik denk dat dat bij haar de overheersende gedachtengang is. Zit het pijnpunt bij jou in hoe ze zich richting jouw vader gedraagt? Of ook in haar gedrag in zijn algemeenheid? Hoe is jouw band met haar? Kan je zaken met haar bespreken op een redelijke manier? Ik zou zelf ook niet zo goed weten wat ik met die uitgaven zou doen. Je geeft aan dat dit een gevoelig onderwerp is. Wat vind je zelf het belangrijkst? Je kan hierover juridisch advies inwinnen als je echt wat zou willen doen om het aan banden te leggen. Maar zou je ook echt juridische stappen tegen je familie willen zetten? Als ik jouw verhaal lees dan lijkt het alsof je vooral zorgen hebt om de familiebanden. De manier waarop iedereen zich richting elkaar gedraagt. Voor zover ik het begrijp heb je twee opties. Alles accepteren en verder gaan zoals het tot nu toe altijd gaat. Of het gesprek met iedereen aangaan en uitleggen wat je dwars zit. Wat betreft je zus, denk ik dat je het gesprek wel aan zou kunnen gaan. Als jullie relatie hiervoor zo goed was dan zal die vast niet helemaal kapot gaan door een kritisch gesprek. Met wat je over je moeder schrijft weet ik niet of een gesprek jou veel gaat opleveren, ik denk dat je dat het best zelf kan inschatten. Veel sterkte de komende tijd! Hopelijk wordt er voor je vader een goede plek gevonden waar voor hem gezorgd wordt en kan jij ook rust vinden in deze situatie.

Hoi dames, bedankt voor jullie reacties. Ik ben even offline geweest door de situatie hier. Uiteindelijk is zondag de bom gebarsten, niet vanuit mijn kant. Mijn zus vertelde iets waarop ik (en ik heb oprecht geprobeerd niet aanvallend te zijn) zei dat ik het daar niet helemaal mee eens was. Helaas is zij vol in de verdediging geschoten en kreeg ik ineens haar nieuwe vriend via haar telefoon op WhatsApp te spreken. Die had ook niks goeds te zeggen, voordat ik kon reageren werd ik geblokkeerd en ook via mijn moeders telefoon ben ik ineens geblokkeerd terwijl ik helemaal geen contact had gehad die dag met haar. Mijn zus loopt mij dus flink zwart te maken. M'n moeder heeft mij smaandags namelijk ook niet gebeld of iets voor m'n verjaardag. Ik ben dus zo'n beetje uit de familie gezet en mn moeder reageert ook niet op een sms'je wat ik heb gestuurd waar ik vertel dat ik het jammer vind hoe het is gelopen. Dit alles zegt mij eigenlijk wel genoeg. Ben er een beetje beduusd van, maar ergens ook opgelucht dat ik niet steeds mijn woorden moet inslikken meer. Ik heb ook advies ingewonnen en ga zorgen dat de financiën verantwoord moeten worden. Voor nu focussen wij ons daar op en op de zorg voor mijn vader. Mijn zus liegt helaas ook over haar bezoek daar, zegt langs te gaan en de was te doen, maar toen ik kwam had m'n vader al even geen schone kleding meer (de verzorging zorgt daar gelukkig wel dat ie echt niet helemaal zonder komt te zitten).

Wauw.. je zus moet daar zsm weg! 4 kinderen en zwanger en wel profiteren van mensen die het moeilijk hebben, en ook nog eens je nieuwe vent in iemand anders huis halen? Is ze helemaal gek geworden!!!! Verder is het goed dat je pa weg is bij je moeder want als dit andersom was geweest had iedereen van de daken geschreeuw dat het huiselijk geweld is. Hoe zijn de financiën? Zijn je ouders getrouwd? Anders zou je kunnen kijken voor een bewind voor je vader ivm dementie

Wat ongelofelijk rot dat het zo geëscaleerd is, kan me voorstellen dat dit je vooral tegenvalt vanuit je zus. Ze lijkt echt misbruik van de situatie te maken als ik jouw update lees. Goed dat je gekozen hebt voor wat je zelf belangrijk vindt en focust op de zorgen rondom je vader!

Ja ik had het totaal niet verwacht van m'n zus... Ze zetten niet alleen mij aan de kant maar ook m'n kinderen. Dat maakt me wel boos. Mijn ouders zijn getrouwd idd. Heb advies ingewonnen en t enige wat ik kan doen is een gedeelde volmacht met mijn moeder zodat ik kan inzien waar t geld naartoe gaat. Want ze zal zelf wss ook aangewezen worden als volmacht.