Vasthouden leuning trap

Ik vind het persoonlijk een tikkeltje overdreven. Maar als je het heel vervelend vind, dan zou ik er gewoon even op terugkomen door te zeggen: nog even over het vasthouden van de leuning van de trap, dat is iets wat ik heel belangrijk vind. Het maakt me angstig als je dat niet doet. Ik zou haar zeker niet weer naar boven sturen ter controle, lijkt me vrij absurd. Is het een ervaren oppas? Of moet ik meer denken aan een jonge meid van 15?

Waarom moet ze zich vasthouden? Zegt helemaal niets over wel of niet van de trap vallen🤷‍♀️ ik zou het wat loslaten.

Ik ben zelf niet zo bang aangelegd met dat soort dingen dus ik zou altijd adviseren het los te laten (fijner voor jezelf🤭). Als dat lastig is, zou ik het inderdaad gewoon bespreekbaar maken! Hou het bij jezelf en zeg eerlijk ‘misschien is het heel overbezorgd, misschien zijn het de zwangerschapshormonen, maar ik merk dat ik me opeens toch zorgen maak of jullie veilig de trap op komen. Het stelt me gerust om het nog een keertje te benoemen, ik vind het belangrijk dat je onze zoon goed vast hebt én jezelf vasthoudt 😊’ Kan me niet voorstellen dat ze het dan erg vindt óf ooit nog vergeet!

het zou mij niet eens opvallen denk ik.. maar als het je zo bexig houdt kan je dat gewoon tegen haar zeggen toch? van ik zit er beetje mee in mijn maag en ben wat overbezorgt maar wil je graag rekening mee houden dat ik het fijn vind als je naar boven gaat de leuning vast te houden. kan je toch prima zo netjes uitspreken tegen je oppas?

Als voormalig oppas zou ik echt de kriebels krijgen van zo’n opmerking. Ik ben nu zelf ook mama en snap dat het lastig om de controle los te laten, maar de oppas is de hele tijd met je kindje dus je moet haar in alles vertrouwen dus ook hoe zij de trap op of afloopt.

Eerlijk gezegd vind ik dit nogal overdreven. Als ik deze oppas was weet ik niet of ik bij je zou willen blijven oppassen als er steeds zulke opmerkingen of controle opdrachten kwamen… Een beetje vertrouwen in de situatie lijkt me wel op z’n plaats.

Nou, even een tegengeluid. Ik snap echt helemaal dat je wil dat ze de trapleuning vasthoudt. Als ze struikelt of achterover valt dan kan ze zich misschien niet vasthouden. Dus ik vind het juist een heel verstandige opmerking van je, en daarbij ook goed dat je het zo durfde te zeggen. Ik zou als ik jou was er nog even op terugkomen. Je zou iets kunnen zeggen in de trant van: “nog even over mijn vraag over het vasthouden van de trapleuning. Ik hoop dat je niet denkt dat ik aan je twijfel.” Dan merk je gelijk hoe ze daarop reageert. En sowieso is loslaten lastig! Maar zoiets basaals als de trapleuning vasthouden als je met een baby/ klein kind naar boven loopt vind ik écht niet overdreven.

Ik snap hem ook echt.. ben zelf ook wel eens gegleden.. thank god had ik die trapleuning vast.

Mijn zwager is ook met zijn pasgeboren baby een paar tredes naar beneden gegleden omdat hij net te nonchalant naar beneden liep, zonder de leuning vast te houden. De Kraamzorg heeft hem toen ook echt even “streng” (niet vervelend) toegesproken. Dat ie ook bij zijn 3e baby niet nonchalant moest worden.

Dank je wel voor jullie reacties! En stel de oppas zou dan niet meer bij me willen oppassen: dat zou wel een tikkeltje overdreven zijn van haar dan. Het is echt niet zo dat ik nou in alles controleer oid

Ik zit even de denken hoe ik zelf de trap op loop. Ik heb echt meer kracht rechts dan links (heb chronische pijnklachten). Dus ik draag mn kinderen op mn rechterarm. Daardoor kan ik niet eens de leuning vasthouden als ik naar boven ga. Daar heb ik me nog nooit druk over gemaakt. Weet je waar jouw angst vandaan komt? Ben je een keer gevallen?

Ik zou je angst benoemen. Dan let ze er vast beter op. Ik was er helemaal niet mee bezig, maar hier is papa laatst met onze baby de laatste treden van de trap gevallen. Sindsdien zijn we allebei heel voorzichtig.

Hi! Ik vind dat je het prima nog even kan benoemen. Je kunt evt aangeven dat je haar de vorige keer aansprak op het vasthouden van de leuning omdat dat echt een angst is en je hoopt dat ze daar rekening mee wil houden. Ik snap het ook heel goed. Ik ben toen mijn dochter 8 maanden was van de laatste tree gevallen en toen had zij een scheurtje in haar bovenbeen. Ongeluk zit in een klein hoekje.

Eerlijk gezegd vind ik het wel een beetje te ver gaan om iemand daarop te wijzen. Ieder heeft zo z'n manier van lopen en dat is ook met een trap. Zou er juist onzeker van worden als een mama me daarop zou wijzen. Stukje loslaten denk ik..

Eerst maar eens afwachten of ze het weer doet of niet. Ik denk dat het nogal ver gaat, was er een reden dat je haar niet vertrouwt hiermee? Was dit het enige of voelde je je sowieso erg panisch/onzeker met haar? Beetje laten rusten denk ik anders...

Kan je angst er van komen dat je jezelf iets minder stabiel vindt lopen, nu zo zwanger? Ik merk dat ik richting het eind van mijn zwangerschap en vlak na de geboorte ook liever de leuning vasthield, gewoon omdat ik me iets minder zeker voelde over het kunnen van mijn lichaam. De eerste 2vweken na de bevalling heb ik mijn zoontje helemaal niet de trap op of af gedragen, ik had teveel concentratie nodig om mezelf boven en beneden te krijgen. Mijn zoontje is nu 11 weken en nu til ik hem met 1 hand en heb ik die andere hand nog vol ook nog. Onbewust maken mijn hersenen dus een inschatting over hoeveel ik kan en hoeveel ik op kan vangen als het mis gaat. Mijn lichaam geeft blijkbaar de feedback dat mijn romp stabiel genoeg is en mijn benen sterk genoeg, om me geen zorgen te hoeven maken over de reling vasthouden.

Och meid....wat maak je het jezelf moeilijk. Ik zou dit absoluut niet met haar bespreken op voorhand als je het al een x gezegd heb. Vind het echt een beetje overdreven eerlijk gezegd. Neem aan dat je een oppas uitkiest op dat je die vertrouw met je kind. Ze zal vast meer dingen doen waarvan jij denkt hmm ik zou het anders doen of wat dan ook. En ik vind een trapleuning vast houden ook niet per se nodig. Wij wonen in een flat als ik me kind naar beneden til hou ik juist haar goed vast en niet de trapleuning hoor.

Ik vraag me af: hoe doe je dat als je n pasgeboren baby hebt? Daar moet je toch ook t hoofdje bij ondersteunen lijkt me.. Gewoon echt intresse vraag. We woonde eerst in n appartement toen onze eerste dochter geboren werd, dus nooit mee te maken gehad toen. Nu wonen we in n huis en zwanger van de tweede. Onze eerste dochter liep hier gelijk zelf al de trap op (net n jaar), dus lopen we (nog steeds) vlak achter haar met n hand drbij als extra veiligheid. Nooit fout gegaan gelukkig. Bij de trap aflopen til ik haar wel altijd op op 1 arm, en de ander houd ik vast aan de leuning. (Bang voor mis-stap)

Ik snap je gevoel hoor! Zeker met een trap op/aflopen, als je het niet aangeeft en het gebeurd een keer heb je daar ook je kleine mee als ze valt, daar moet je zeker voorzichtig mee zijn. Misschien nog een keer zeggen van: om er nog even op terug te komen maar ik ben heel angstig om met de kleine op de trap te lopen en te vallen. Niet dat ik jou niet vertrouw want ik heb dit ook bij mezelf’ Misschien dat ze het dan begrijpt dat je er echt mee in je maag zit. En ik vind dit zeker niet overdreven want het gaat om de veiligheid van je eigen kind!

Toen ik vroeger stage liep als kraamzorg durfde ik niet eens met de baby op/af van de trap dat liet ik de echte kraamzorg doen. Zo bang om te vallen. Bij mijn eigen baby had ik het zelfs bij mijn ouders . Hou de trap vast he riep ik dan... als de dood. Als je aantal keer van de trap bent gegleden dan weet je het wel😅😅😅 Ik vind dit echt niet flauw. Ik zou zeggen van he over laatst met die trap. Sorry dat ik je erop wees. Maar dat komt doordat ik een aantal keer doorgegleden ben van de trap en ik ben als de dood dat het jou ook overkomt als de baby vast hebt. Als je alleen loopt prima maar graag met onze baby heb ik heel graag dat je de trapleuning vast hebt uit veiligheid... als ze daar over gaat zeuren jammer dan... jou huis, jou regels.