"veilig thuis melding en politie" Help bange vader en moeder

Advocaat inschakelen zsm. Bizar dat ze zoiets zeggen!

Wat een vervelend situatie, snap dat je niet lekker slaapt zo. Mis in je verhaal wel heel wat context waardoor de situatie ook wat onduidelijk is en vragen oproept, als in hoe oud is je zoontje, hoe is die bij de trap terrecht gekomen, is er een trap hek uberhaupt of was deze misschien open. Was je partner hem uit het oog verlorenm Wat maakt dat jij pas toen je thuis was de huisarts heb gebeld en je partner dit niet direct deed toen de kleine gevallen is. Feit dat ze melding maken is omdat hulpverlener meldingsplicht hebben maar vind het wel heel extreem dat meteen politie ingeschakeld wordt. Er moet dan toch meer aan de hand zijn lijkt mij. Inderdaad aan te raden morgen ochtend meteen een advocaat te gaan bellen, alleen ga je de strijd niet winnen.

Ik zou aan iemand anders vragen de zorg voor je kat nu over te nemen. In dit verhaal staat haast meer over de kat dan je kind. Prioriteit zou ik nu 100% bij kind leggen. Je geeft aan dat de arts zegt oude breuk te hebben gevonden. Mogelijk kan je hier een second opiniononderzoek voor aanvragen. Hebben jullie al besproken hoe het heeft kunnen gebeuren dat je kindje de trap ongezien is op gegaan. Zou ook kijken hoe dit voorkomen kan worden. Mogelijk was je man dier de griep niet in staat alleen voor je zoontje te zorgen. Anderzijds zit ongeluk met kinderen helaas in klein hoekje. Ik heb 1x mijn meisje ook halverwege de trap ervanaf geplukt op onbewaakt moment dat hekje niet dicht zat. Als ze was gevallen... Vertel jullie eerlijke verhaal en zorg voor juridische ondersteuning. Een advocaat kan jullie rechten uitleggen. Hoe gaat het nu met jullie zoontje?

Is dat je kind waarschijnlijk afgepakt wordt iets wat je verteld werd of een eigen invulling? Dat gebeurt namelijk écht niet zomaar. Heeeel moeilijk in deze situatie, maar bekijk het even algemeen: als het over een willekeurig kind in Nederland ging waarbij oude fracturen te zien waren op de foto’s, zou je niet willen dat dit goed onderzocht zou worden? Dat betekent niet gelijk dat ze de ouders beschuldigen oid, maar rekening houden met die mogelijkheid is hun plicht, om zo kinderen te kunnen beschermen. Ik zou allereerst zelf even alles nagaan: de 2 scheurtjes in de bovenbenen, zijn die oud of van de val? En het ribfractuur, heb je enig idee waarvan die kan zijn? Hebben ze een schatting gegeven hoe oud die is? Heb je ooit gemerkt aan je kind dat die erg veel last van de ribben had? Hoe was je bevalling? Kan daar iets mis mee gegaan zijn waardoor dat is gebeurd? Even alle scenario’s bij langs gaan. Bij wie was jullie zoontje toen hij van de trap gevallen was? Dit bedoel ik absoluut niet beschuldigend laat ik dat voorop stellen: maar als het een dusdanige heftige val was en je zoontje bij je man was, waarom is hij niet gelijk met jullie zoontje naar de huisarts gegaan? Hoeveel tijd zat er tussen de val en het bellen naar de huisarts, en hoeveel tijd tussen de val en dat jullie gezien konden worden door de huisarts? Is er iemand alleen geweest met jullie kind? En dan doel ik echt, ooit in zijn leven? Ga die mensen in je hoofd bij langs, je hebt een verantwoordelijkheid naar je kind toe om daar zelf ook over na te denken: zou iemand anders misschien toch je zoontje pijn hebben kunnen doen? Een ribfractuur is namelijk vrij lastig te krijgen, al helemaal op jonge leeftijd. En het kan natuurlijk zijn dat hij op een tafelrand ofzo is gevallen met precies zijn rib, maar toch moet je het mentaal allemaal bij langs en ook écht overwegen, hoe lullig dat ook voelt naar mensen toe. En onder diezelfde plicht: hoe lullig ook, en ik snap dat het sowieso heel lastig is want je houdt van je man en kan je niet voorstellen dat iemand z’n eigen kind pijn zou doen, maar toch ben je het je kind verschuldigd om er op z’n minst een beetje over te tobben: kan hij jullie kindje pijn gedaan hebben? Kan hij zo gefrustreerd zijn geweest ooit dat hij net te boos werd? Kan hij opgefokt reageren? Dat soort vragen moet je jezelf wel stellen in deze situatie en zijn ook vragen waar je je mogelijk op voor moet bereiden voor het onderzoek. Verder inderdaad een advocaat inschakelen. Het jammere is dat het weekend is, dus ik weet niet hoe goed ze bereikbaar zijn. Desnoods zoek je een strafrechtadvocaat (denk makkelijker bereikbaar in het weekend maar weet ik niet zeker) en als die zelf geen familierecht zaken doet, kan hij misschien wel een collega je laten helpen waardoor je toch dit weekend geholpen kan worden.

Ze maken melding bij veilig thuis, omdat er oude fracturen zijn gevonden zonder dat het kind daarvoor in het ziekenhuis geweest is. Daarnaast zijn breuken in de bovenbenen een verdachte plek. Die breuken krijg je niet zomaar.

Ja ik mis ook even de verduidelijking op of de bovenbeen scheurtjes nou van de val zijn of ook oude fracturen. Want dat maakt in deze situatie al een groot verschil.

Ik lees de paniek in je verhaal en ik snap dat jullie flink geschrokken zijn. In een onbewaakt moment is er zo wat gebeurd. Is jullie kindje alweer thuis of nog in het ziekenhuis? Ik zou even pas op de plaats maken, ze gaan jullie kind heus niet zomaar afpakken. Er is een meldplicht bij hulpverleners bij bepaalde situaties. Het wordt eerst verder onderzocht, daarna worden er pas conclusies getrokken. En als er wel iets uit het onderzoek komt, dan is de voorkeur dat kind bij zijn ouders blijft en er hulp aan ouders wordt aangeboden. Laat je goed uitleggen wat de procedure is, zodat je het wat en waarom begrijpt. En vraag inderdaad iemand anders voor de kat. De zorg voor jullie kind en het onderzoek heeft nu prioriteit. Ik zou ook zo snel mogelijk kijken hoe de trap/huis veiliger te maken is, zodat je dit soort narigheid zoveel mogelijk voorkomt.

Ik snap dat je hier angstig van wordt. Maar ik geloof dat wanneer je onschuldig bent en jullie kindje nooit kwaad hebt gedaan dat dit wel zal blijken uit het onderzoek. Ik ben juist altijd heel erg vóór dit soort onderzoeken. Het komt zo veel voor in Nederland.. juist goed dat ze hier zo alert op zijn. Beter een onderzoek te veel wat achteraf misschien onnodig was dan een onderzoek te weinig.

ik ga hele maand al stuk met doodzieke kat. nu pijnstilling was even goed werkt. waarschijnlijk moet ik die inslapen. nu dit met enorme klap allemaal. nee, na dit heb ik een instelling nodig denk. wat kan een mens hebben. ik kan niet meer. nooit zo erg gevoeld in mijn leven. en geloof me. ik heb genoeg meegemaakt de laatste jaren

Ik zou je kat (afgezien van waarom je niet thuis was), weglaten uit je verhaal. Nu lijkt het echt of je kat belangrijker is. Bel morgen iemand die voor je kat kan zorgen. Heel rot, maar je kat is nu even niet belangrijk genoeg om over te denken. Je mag nu even huilen. Het is allemaal niet niets, maar morgen moet je je wel als stabiele, sterke ouder gaan vertonen. Dus jezelf even goed bijeen rapen en vechten voor je kindje. Andere leden hebben al veel mooie en uitgebreide reacties gegeven. Probeer echt eerlijk te antwoorden op die vragen (niet hier, maar voor jezelf en bij het onderzoek). Schiet niet in de ontkenning en verzin geen smoesjes. Die breuken komen van ergens, je wil vast ook weten wat gebeurd is? Toon dat je het zelf ook wil weten en denk eerlijk mee. Ook als je merkt dat je wel iets over het hoofd zag of schuld hebt. Mijn ouders zijn ook verdacht geweest van mishandeling. Mijn zus had altijd veel wonden op haar arm. Stonden ook aan de deur voor ondervraging omdat de school zonder eerst mijn ouders te spreken meteen melding had gemaakt. Maar mijn zus nam altijd de kat heel stevig vast, wat die kat niet leuk vond en dus tegenstribbelde. Hierdoor kreeg mijn zus wontjes. Na het gesprek zijn ze weggegaan en nooit meer iets van gehoord. Ze moeten gewoon onderzoeken. Jouw situatie is wel wat ernstiger met grotere fracturen. Maar echt. Wees eerlijk. Denk goed na wat er gebeurd kan zijn.

hebben helemaal niemand verder. maar schoonzus nnu bij ons kindje. in klein appartementje. man kreeg dikke vette aanval die is in elkaar gestort. lichamelijk. ik heb afstand even genomen. omdat ik continue kolf. dus iedereen wakker houd. maar dit moment valt mn productie weg door alles.

als de kat geen medicatie krijgt! al is er iemand. gaat hij schreeuwen van de pijn. hij moet nu prikjew! anders gaat hij kapot! letterlijk. wauw! wauw echt wauw. ja kat is ook mn kind. hij is er zo voor ons. wauwwwww wereld staat echt tegen mij. dag mensen ik wou geruststelling. of iets van. wauwwww ik heb echt het gevoel WAAROM. DANKJEWEL DIT WAS DE DRUPPEL

Iemand anders vragen die zorg op zich te nemen is niet je kat aan zijn lot overlaten he

Heel eerlijk : ik krijg er geen lekker gevoel bij. We missen een hoop, maar ik geloof er wel in dat ze een kind niet zonder goede reden bij de ouders weghalen Sterkte

Ik denk dat deze reactie lichtelijk overdreven is. Er wordt goed met je meegedacht. Wat hier ook al wordt gezegd: hulp inschakelen voor je kat, betekent niet je kat aan zn lot overlaten. Je klinkt nog erg paniekerig. Ik snap dat je geschrokken bent en dat dit niet is wat je wil, maar lees goed alle adviezen die hier gegeven zijn. Nogmaals, je kind wordt niet zomaar uit huis geplaatst, maar ze zijn het verplicht om te onderzoeken. Dus denk rustig na en werk mee met wat instanties zeggen en van je vragen. Dan komt het echt wel goed.

Ik begrijp dat je in paniek bent. Maar als er oude botbreuken gevonden worden, zou je zelf toch ook willen weten waar die dan van zijn??? Praat gewoon met ze en vertel ze wat je weet. Als er een logische verklaring voor is wordt de kleine echt niet zomaar weggehaald. Zoek een oppas voor je kat, zodat je over je kind kan praten ipv de kat. Sterkte ermee.

Ik krijg er geen goed gevoel bij dat het meer over je kat gaat dan over je kind. Daarnaast vind ik het verhaal heel verwarrend. Ik ben ook verknocht aan mijn kat maar in deze situatie zou mijn kind voor alles gaan en zou ik alles op alles zetten om erachter te komen waarom mijn kind oude botbreuken heeft!! Herpak jezelf en werk mee met de instanties. Alles voor je kind, toch? Sterkte.

Klopt het dat je kindje nog maar een paar maanden oud is? Of heb je 2 kindjes?

Ik zou als ik jou was echt even goed je prioriteiten overdenken want het leest nu heel erg alsof je meer om je kat geeft dan je kind. Heb je verder hulp voor je gezin? - zin verwijderd door Sem, voegt niets toe - . Is er iemand die (tijdelijk) met je mee kan kijken?

Wij hebben helaas een soort gelijke situatie gezien bij mijn neef. (Hij heeft een stoornis en zal geestelijk nooit verder dan 16 komen, flink drugs gebruik etc) Hun zoontje is met een gebroken arm naar het ziekenhuis gebracht. Daar vonden ze oude botbreuken in ribben en been. Kind was een half jaar oud toen. Hij is uit huis geplaatst en naar een pleeggezin gegaan. Ouders hebben tot op heden (ondertussen 11 jaar verder) nooit verteld wat er gebeurd is. Vrienden en familie moesten een verklaring geven dat zij er van overtuigd waren dat hun niets gedaan hadden en toen hebben ze de kleine man gewoon weer teruggekregen. *onze familie was niet gekozen door hun om een verklaring te geven omdat wij zeker niet overtuigd zijn dat zij niets hebben gedaan* Blijf rustig. In paniek raken nu helpt je situatie niet. Ga na wanneer dit gebeurd kan zijn, met wie hij alleen geweest kan zijn etc. Je gaat een hele hoop vragen krijgen en zorg dat je een hoop al voor jezelf op een rijtje hebt. Als jullie echt niet gedaan hebben komt het echt wel goed!