Veiligheid en vrijheid

Ik vind dit ook een lastige, had het er gister met mijn partner over. Ik fietste overal alleen heen vroeger als jong meisje, ook echt wel de mindere dingen meegemaakt, maar als dat niet had gekund ook heel veel leuke avonden gemist. Mijn dochter en zoon moeten op zelfverdediging sport. Hoogstwaarschijnlijk kickboksen. Ik zeg niet dat het perse je leven red in zo’n situatie maar mij gaf het als kind/vrouw alleen al het zelfvertrouwen om uit te stralen dat er met mij niet te sollen viel. En ik moet zeggen dat in openbare situaties als kroegen etc. Ik een stuk minder vaak slachtoffer was als vriendinnen die onzekerder oogden helaas… Verder denk ik gewoon dat open communicatie, zonder oordeel, heel belangrijk is. Kinderen gaan dingen doen die je niet leuk vind/waar je het niet mee eens bent perse. Maar het belangrijkste is dat ze wel de veiligheid voelen om dit alsnog te delen. Als je overal boos om wordt/dingen niet mogen wordt alles veel interessanter natuurlijk of sluiten er deuren en gebeurd het daarachter. En vanuit de kant als ouder om gewoon open en eerlijk de gevaren en risico’s te delen van het leven. Fiets maar liever samen naar huis en blijf logeren bij iemand/hier. Lukt dit niet bel en dan komen we je halen. Wat doe je als je je onveilig voelt? Ik zou mijn dochter later toch echt smurfenspray (of de illegale variant meegeven.) Je mag altijd bellen al is het midden in de nacht en dan bedenken we samen een oplossing. En om anderzijds mijn zoon gewoon te leren respect te hebben voor vrouwen. En die rol ook voor een groot deel aan mijn partner toe te bedelen. Wees een goed voorbeeld voor je zoon.

Vanaf het moment dat wij wisten dat we een dochter zouden krijgen zei ik direct: zij gaat later zichzelf fysiek leren verdedigen. Dus hoe dan ook wil ik haar op een zelfverdedigingssport. Zelf heb ik op hoog niveau Taekwondo gedaan, gelukkig tot op heden nooit gebruik van hoeven maken maar geeft wel vertrouwen dat ik weet hoe te verdedigen en ik wil haar dat ook meegeven. Alles dat er nu gebeurd is zo verschrikkelijk en eng, grootste angst van ouders. Als ze ouder is en op stap wilt ga ik der desnoods ophalen en ander mag ze wel blijven slapen bij een vriendin. De tijden zijn helaas anders dan vroeger maar ook toen hadden wij in onze groep de afspraak dat niemand alleen naar huis zou gaan. Ik hoop dat ons meissie ook een fijne groep om zich heen krijgt waarin dat gaat gebeuren.

Ik heb een zoon en ik hoop vooral heel erg dat onze generatie hun zoons opvoed op een manier zodat meisjes veilig over straat kunnen gaan, want dat is het probleem bij de kern aanpakken. Vind de staat van de wereld momenteel zo verschrikkelijk en de verantwoordelijkheid die bij (jonge) vrouwen wordt gelegd.

De gedachte dat tijden zijn veranderd wordt voornamelijk gevoed doordat je het nieuws nu ook overal razendsnel tot je kunt nemen. In de jaren 80 en 90 waren er veel meer moorden in Nederland, ook op jonge vrouwen. Door mijn kind extreem beschermend op te voeden zou ik ook heel veel moois van hem afnemen. Terwijl ik zelf weet hoe geweldig je jonge jaren zijn.

Ingewikkeld! Ik vind het belangrijk dat onze dochter t.z.t. iets van zelfverdediging leert, dus daar gaan we dan zeker naar zoeken hier in de omgeving. En ik denk dat we haar met alle liefde ophalen of ergens laten logeren zodat ze 's nachts niet over straat hoeft, maar dat is natuurlijk niet voor altijd mogelijk. Hopelijk heeft ze dan een fijne vriendenclub om zich heen.

Ze zeggen dat de wereld nu veiliger is dan vroeger, alleen weten we nu wat er gebeurt. Ik lig er eigenlijk niet van wakker. Ik heb zelf nooit enge ervaringen gehad en ben een alleenstaande vrouw, ga en sta overal alleen, al heel mijn 20 jaren. Ik onthoud dat het uitzonderingen zijn en je moet het natuuelijk niet extra gaan zoeken door op donkeren plekken/ een park te gaan lopen in de avond. Ik leer haar de gevaren, maar verbied haar niet om alleen weg te gaan (tot een bepaald leeftijd natuurlijk niet buiten als het donker is).

Ik ga zolang mijn kinderen opgehaald willen worden ze 100% ophalen in de avonden en nachten. Vriendjes en vriendinnetjes mogen ook prima mee met de auto. Ik wil even benadrukken dat ik op geen enkele manier Lisa of haar schouders schuld wil aanpraten en ik wil ook zeggen dat ik de route niet ken. Maar als ik op Google maps kijk vind ik er maar enge stukken tussen zitten om snachts zelf te fietsen. Ik wil voorkomen dat mijn kinderen zulke stukken alleen fietsen. Maar helaas krijgen ze een keer een leeftijd dat je niet meer alles van ze weet of ze over alles eerlijk zijn. Verder heeft dit topic mij aan het denken gezet om toch te gaan kijken naar een vorm van zelfverdediging voor de kinderen.

Ik heb hier toevallig een heel gesprek over gehad, maar eigenlijk is het antwoord in mijn optiek: niet. Als een persoon in het hoofd heeft kwaad te willen, dan gebeurt dit gewoon. Je kunt risico’s verkleinen, denk aan: altijd in een groepje naar huis, of ophalen/brengen. En natuurlijk kan je je kind altijd instructie geven dat mensen niet aan JOUW lichaam mogen zitten. Het probleem is (ik noem nu even mannen) dat een klein clubje mannen die denken bepaalde rechten te hebben. Ook wachtlijsten voor GGZ/psychische hulp zijn veel te lang. Ook is screenen van migranten een langdurig proces en soms niet te achterhalen wat iemand op zijn kerfstok heeft. En op arbeidsmigranten is helemaal weinig zicht. Er is te weinig mankracht bij de politie om vrouwen te beschermen, vrouwen worden ook nog steeds niet serieus genoeg genomen (denk aan stalking of huiselijk geweld) of de hulp komt veel te laat. De straffen op femicide zijn soms ook schrikbarend laag. De politiek praat continu over migratie, maar er lijkt geen ander onderwerp te bestaan. Zolang deze thema’s niet aangepakt worden, geen nieuwe wetgeving ontstaat, ben ik bang dat weinig veranderd.

En nog daaraan toegevoegd: sociale media maakt het ook totaal niet veiliger. Zo’n gekke Andrew Tate die ook praat over vrouwen alsof ‘we’ een voorwerp zijn. Mannen die op fora elkaar onderling opstoken dat vrouwen gestoord zijn en dat het allemaal aan ‘ons’ ligt. Bij moordcast was er een tijdje terug een zaak waarin een man alles op een forum postte van het seksueel misbruik tot de moord aan toe. En dat was een topic met veel bekijks en fans. Ziekelijk.

Ik vind het een lastig onderwerp. Mijn ouders waren altijd heel beschermend, waardoor ik qua regels vaak buiten de boot viel. Nooit laat uit mogen, mensen moesten altijd met mij mee rijden en ik werd bang gemaakt voor vanalles en nog wat. Ik hoop dat ik niet zo word naar mijn kind(eren). Ik ben het eens met Renaissance, je kan dit soort dingen niet voorkomen. Deze dader is mogelijk een heel ziek/gestoord persoon, dat kan je niet makkelijk wijten aan een cultuur of opvoeding. Sommige mensen zijn helaas echt gevaarlijk. Buiten dat vind ik het wel heel belangrijk om mijn zoon proberen op te voeden tot een vriendelijk, tolerant en open persoon, die respectvol is naar anderen.