Verdeling geld/ inkomen met partner

Altijd lastig geld kwesties. Wij doen ook soort van die zakgeldmethode. We verdienen een ander bedrag, dan halen we daar alle privé kosten af. Die verschillen per persoon want ik heb bijv lenzen en een goedkoper mobiel abonnement en hij heeft weer een duurder abonnement maar bijv weer hogere sport contributie. Daaronder zouden de katten spullen en benzine vallen mijn inziens. Dan kan je jullie inkomens - het benodigde geld doen om deze dingen te betalen. Van dat overige bedrag kan je geld op de gezamenlijke rekening storten en sparen. Dus als uitgangspunt niet de inkomens, maar inkomens min jullie eigen vaste lasten. Erfenissen vind ik lastig want kan persoonlijk bedoeld zijn (al zeg je van niet), maar winstuitkering vind ik dan wel weer meer ‘verkapt salaris’ dus zou je mee kunnen berekenen. Voor ons werkt dit goed zo, want zou houden we beide nog mooi bedrag over om zelf te bepalen waaraan te spenderen.

Wij maken ook gebruik van de zakgeldmethode. Ik vind het fijn om wat geld voor mezelf te hebben (deels om te sparen en deels om zonder gewetensbezwaren 200 euro uit te kunnen geven bij de kapper 😂). Alles wat we verdienen (inclusief bonussen en andere extra's) gaat op de grote hoop. Schenkingen ook als ze voor het gezin zijn (verjaardagsgeld is eigen geld). Erfenissen blijven officieel van ons zelf (aldus onze huwelijkse voorwaarden) maar we zijn nog niet in die situatie geweest. Ik kan me voorstellen dat we het in praktijk zouden kunnen gebruiken om een deel van de hypotheek af te lossen of de badkamer te renoveren of zo. We zullen zien. Maar ook prima als ieder zn eigen erfenis wil houden. Maar we houden dus allebei onderaan de streep even veel over ongeacht hoeveel uren we werken en wie er meer verdient.

En ik vind dat je auto deel is van het huishouden en dus van dat potje zou moeten gaan. Katten eigenlijk ook maar goed.

Je kunt financiën prima gescheiden houden, maar dan wel eerlijk. En als ik dit lees gaat het bij jullie absoluut niet eerlijk. Zou eens berekenen hoeveel jij inlevert door minder te werken. Ook pensioenopbouw meerekenen en wat je bespaard aan kinderopvang. En zijn bier betalen, terwijl hij moeilijk doet over een zakje kattenvoer? Los van het financiële kan je als partner toch begrijpen dat huisdieren heel belangrijk voor iemand kunnen zijn..

Eens, als je de kindjes er in vervoert, is het de gezinsauto

Alles op een hoop hier, we zijn inderdaad een team en ik werk minder, waardoor hij meer kan werken. We zien het ook echt als ons geld en maakt ons niets uit als de ander iemand trakteert op koffie of een drankje in het café. Ook kleding, hobby en andere dingen hebben we nooit gezeur over. Weekenden weg met de voetbal gaan ook van ons geld, dat hoort er nou eenmaal bij.

Wij doen 2/3 van ons salaris naar de gezamenlijke rekening waar alle gezamenlijke dingen betaald van worden zoals hypotheek, boodschappen, auto’s etc. De rest is voor ons zelf en betalen beide onze eigen zorgverzekering etc. Maar moet zeggen dat ik dan ook niet altijd uit kom 😅

Mijn man betaald alle vaste lasten. Mijn inkomen gebruiken we voor evt boodschappen, sparen voor ons, voor 2 kinderen & mijn bedrijf. Hij spaart daarnaast voor zichzelf en voor zijn bedrijf. Mijn man kan wel overal bij (mijn salaris/spaarrekeningen) maar gebruikt het nooit omdat hij vind dat mijn inkomen van mij en de kinderen moet blijven. En hij vind t zijn verantwoordelijkheid om voor ons te zorgen. We zijn al 7 jaar getrouwd, nooit gezeik. En hij vind het fijn op deze manier dus prima zo😅

Ik zie zulke verdelingen op dit forum wel vaker voorbij komen (hij doet de hypotheek en de auto, zij doet de boodschappen en de kinderen, oid). Mag ik vragen wat voor jullie het voordeel is van zo'n type verdeling ten opzichte van een gezamenlijke rekening waar je allebei geld op stort en alle dingen van betaalt? Tis geen kritiek hoor, als het voor jullie werkt moet je het zeker zo doen, maar ik zie het voordeel niet dus ik mis waarschijnlijk iets 😅

Ik vind jullie huidige verdeling ook erg scheef. En toestemming vragen voor een uitgave zou ik ook helemaal niet fijn vinden. Wij hebben ook de zakgeld methode. Mijn man mag prive iets meer sparen omdat hij zijn eigen pensioen moet sparen ipv via een werkgever. Dat belegd hij dan weer. Ik had meer spaargeld (en een auto) toen we bij elkaar kwamen. Maar dat geld heb ik in onze gezamenlijke woning gestoken zodat we gelijk fijn konden wonen. Inmiddels verdient mijn man dusdanig meer dat het wel weer is rechtgetrokken. Als je partner moeilijk blijft doen over een eerlijke verdeling zou ik wel met je ouders om tafel gaan. Ze kunnen de koude kant uitsluiten van de erfenis zodat het alleen naar jou gaat. Hoe jij het dan wilt besteden (aan het gezin of aan jezelf) is dan natuurlijk aan jou.

Het schijnt tegenwoordig niet meer populair te zijn maar hier gewoon ouderwets alles op één hoop ondanks dat hij fors meer verdiend. Zakgeld kennen wij niet, gewoon allebei een pas van dezelfde rekening en daar worden alle kosten vanaf gehaald.

Cadeaus en verassingen zie je dan niet van te voren, als je 2 afzonderlijke rekeningen hebt. Het is ook overzichtelijk, ik weet zo precies wat ik uitgeef aan de kinderen (opvang, zwemles, verzorging, kleding). Het bijhouden van de financiële situatie is zo dus verdeelt. Ook heeft hij dan weer een apart potje voor de boodschappen. Als we alles op 1 rekening zetten zijn we de controle daarop eerst wat kwijt. Nu zie ik m'n saldo omlaag gaan en gaat er een belletje rinkelen.

Intressant om te lezen wat iedereen doet. Ik denk dat het allerbelangrijkste is dat jullie je beide prettig voelen bij de verdeling van de financiën, en zoals ik het lees is dat voor jou niet het geval. Bij ons hebben we regelmatig een gesprek over de in en uitgaven. Bij iedere structurele inkomens- of uitgavenverandering spreken we uit hoe we het zien en stemmen we af. Toen we samen gingen wonen heeft hij veel geld in het huis geïnvesteerd, dit hebben we vastgelegd als zijn inleg. Ieders bijdrage was toen 50/50 in het huishouden naar een gezamenlijke rekening, ook hebben we een vast bedrag dat we beide overmaken naar de gezamenlijke spaarrekening. De rest van ons eigen inkomen was om naar eigen inzicht uit te geven. Ik shop bijvoorbeeld vaker, en hij wilde eens wat proberen met beleggen en koopt graag gereedschap. Nu we ons 2e huis hebben gekocht en een zoon hebben is alles weer anders. We zijn aan een grootste verbouwing waarvan mijn partner alles zelf doet, hij is dus voor ons droomhuis 3 dagen minder gaan werken en meer gaan klussen. We hebben gekeken naar het nieuwe inkomen en leggen nu in naar rato. Sparen doen we nog wel 50/50. Zodra de bouwfase over is gaan we terug naar 50/50 of spreken naar omstandigheden iets anders af. Uitgangspunt is dat iedereen zich moet vinden in de verdeling.

Ik vind je vriend behoorlijk egoïstisch overkomen. Het is niet alsof jullie pas net samen zijn en jullie hebben bovendien al een gezin gesticht samen. Vind het vrij raar dat jij minder geld kan/mag besteden omdat je jezelf en je carrière opoffert om voor jullie kinderen te zorgen. Wij hebben alleen maar gezamenlijke rekeningen. Mijn man heeft zijn persoonlijke rekeningen simpelweg opgezegd en van mijn betaal- en spaarrekeningen zijn en/of-rekeningen gemaakt. Dit is overigens wel pas gebeurd nadat we een geregistreerd partnerschap aangingen, daarvoor hadden we alleen een gezamenlijke rekening voor de vaste lasten. Voordat we kinderen kregen, werkten we beiden 40 uur per week. Mijn man verdiende toen bijna twee keer zoveel. Sinds onze eerste werk ik niet meer in loondienst maar als zzp’er. Ik werk nu gemiddeld 28 uur per week en verdien tegenwoordig meer dan mijn man. Hoeveel we ieder aan inkomen bijdragen heeft al die tijd niets uitgemaakt voor wie wat mag besteden. We vinden dat al het geld van ons samen is. Dus als ik een extra goed financieel jaar heb als ondernemer, dan maak ik een leuk extraatje over naar onze rekening, die we dan samen kunnen besteden. Meestal overleggen we dan wat we met het geld willen doen, dat kan gewoonweg sparen zijn, maar ook een andere uitgave, zoals een vakantie of nieuwe tv. We hebben een beetje een ongeschreven regel dag we alleen overleggen bij grotere uitgaven, dus bij dingen die meer dan een paar honderd euro ofzo kosten, zoals een nieuwe laptop, koptelefoon, gitaar, spelcomputer of nieuwe meubels. We hebben nooit gezeik over geld, want we gunnen elkaar de wereld. Dus als een van ons iets wil, en het kan financieel, dan kan dat eigenlijk altijd wel.

Bij ons is alles van ons samen. Mijn man werkt 36u en ik 24u. Ik draag de meeste zorg voor de kinderen maar dat betekent niet dat ik daardoor minder mag besteden. Wij hebben beide per maand een zelfde bedrag dat we aan onszelf mogen besteden. Ook schenkingen van onze ouders zijn van ons samen.

Cadeaus etc snap ik, maar ik bedoelde niet per se ALLEEN maar een gezamenlijke rekening. Ik bedoelde vooral een gezamenlijke rekening voor alles wat gezamenlijk is (zoals opvang, huur, kleding voor de kinderen, en zo). Ik snap geloof ik niet waarom je minder controle zou hebben op hoeveel eruit gaat als je een gezamenlijke rekening zou hebben (en eventueel ook nog allebei een aparte voor persoonlijke uitgaven). Nogmaals, dit is geen kritiek en ook geen poging je te overtuigen dat je het anders moet doen, het gaat me niets aan hoe jij het doet haha, ik probeer het oprecht te begrijpen. Maar als je het gevoel hebt meer controle te hebben over je uitgavenpatroon (ook al zie ik niet waarom), dan snap ik wel dat je dat een goede reden vind!

Ik geloof dat ik het fijn vind om te weten hoeveel er per maand naar mij gaat en hoeveel naar de gezamenlijke pot. En als je dingen als boodschappen en kinderkleding van je eigen rekening afhaalt, dan heb je per maand een heel variabel bedrag dat naar jezelf gaat. Want dan is het afhankelijk van of de kinderen net hun wintergarderobe nodig hebben of dat je een feestje geeft en dus meer geld uitgeeft aan boodschappen. Ik geloof dat het daarom voor mij niet goed zou werken, maar misschien hebben jullie (de mensen die dit systeem gebruiken) daar helemaal geen last van. Of zorg je dat het beter verspreid is dan ik doe 😅

Jeetje, wat een gedoe. Ook ik vind je man er erg gierig instaan. Maar ik moet wel zeggen dat ik dit (deels) herken van mijn man, wij hebben hier inmiddels wel een goede modus in gevonden. Ik zal je vertellen over hoe wij het een aantal jaar geleden deden. Wij rekenden toen naar rato. Maar, dat betekent dus ook dat als hij een winstuitkering krijgt (bij mij was dat mijn 13e maand) die ook meegaat in de % berekening. Oftewel; die maand hoef jij nauwelijks in te leggen. Toen ik een nieuwe auto kreeg die qua bijtelling 800€ per maand koste, moest ik dat bedrag van mijn man gewoon bij mijn inkomen rekenen voor het % uit te rekenen. Ik wilde immers die mooie auto rijden, waarom moest hij daardoor procentueel gezien meer betalen omdat mijn netto inkomen omlaag ging door die bruto bijtelling. Gebeurt dat voor hem nu ook? Ik vermoed van niet. Oftewel, zijn inkomen wordt lager in jullie berekening doordat hij die auto heeft en jij moet jouw auto helemaal zelf betalen. Géén eerlijke deal! Ik heb uiteindelijk mijn man weten te overtuigen door ons eigen groeiende privé rekeningen. Ik heb aangegeven dat er zoveel dingen waren die wij samen wilde doen (dat klopte ook!) en die rekeningen nauwelijks groeide. Dat waren dingen als een paar maanden op reis, een nieuwe woning, IVF behandelingen in het buitenland. Daar is hij voor gezwicht en ik heb toen eerst een inschatting gemaakt van alle dingen die wij persoonlijk wilde doen (in jullie geval, hoeveel wil je man per jaar gebruiken voor bitcoins? Hoeveel voor dure kleding?) en dat mag best ruim ingeschat worden, het moet ook leuk blijven. Bij ons is het zo dat we wel allebei evenveel in die eigen stukjes steken, ookal verdient mijn man inmiddels 2x zoveel als ik (toen we elkaar leerde kennen zat ik boven hem). Naast deze privé uitgaven komen de gezamenlijke lasten en van wat er dan over blijft gaat op de spaarrekeningen. Doordat wij volgend jaar een nieuw huis kopen en omdat ik altijd veel te veel geld op mijn rekening overhou, ga ik volgend jaar wel minder krijgen. Dat vind ik prima, de praktijk heeft inmiddels uitgewezen dat ik niet tegen zijn uitgaven op kan en wil.

Wij werken beiden 37 uur, verdienen nagenoeg hetzelfde an nagenoeg dezelfde pensioenregeling. We zetten daarom allebei hetzelfde bedrag op de rekening voor de hypotheek en andere vaste lasten. Ik koop alles voor onze zoon en in huis, hij koopt alles voor buiten (onderhoud boerderij). De auto die we hadden (nu zo'n 8 jaar geleden) hebbrn we 50/50 betaald. Het zelfde gedaan nu we een nieuwe (extra) auto hebben, waar ik voornamelijk in rij. Beide autos zijn gewoon onderdeel van het huishouden..zelfde zou ik zeggen van de katten (tenzij je zonder overleg hebt aangeschaft, wetende dat hii het niet wilt). Mn uitjes en de sportschool betaal ik van mijn rekening, mijn partner doet hetzelfde. Al kunnen wr het net zo goef van 1 rekening kunnen doen 😅

Poeh wat ingewikkeld en dat al 12 jaar! Wij hadden vanaf t moment dat we trouwden :jouw geld is mijn geld en andersom. Ik kwam met meer spaar de relatie binnen, hij verdiende per maand veel meer. Hij heeft ons ook jaren onderhouden, nog voordat de kindjes er waren ook, werkte maar 20 uu toen met studie ernaast maar geen een seconde dat hij ook maar iets zei over t geld, sterker nog hij moedigde juist aan om t geld te besteden aan leuke dingen (voor mij en ons). Ik lees veel meer dat mensen dingen sparen en gescheiden houden, snap dat ook wel, maar ben toch wel heel blij dat wij dat niet hebben. Ik zou zeker eens een gesprek aangaan met je vriend, je kunt zelfs zeggen dat hij anders aan jou salaris (helft vd opvamgkosfen) mag gaan uitkeren want jij zorgt voor zijn kinderen. Beetje gekscherend zeg ik dit maar is toch wel waar