Verdrietig en eenzaam…

Wat heftig voor je! Misschien een idee om even langs de huisarts te gaan voor doorverwijzing naar een psycholoog? Die kan jou helpen dit een plekje te geven. In iedergeval veel sterkte!

Ik zou morgen de telefoon oppakken en een afspraak maken met de huisarts en/of de praktijkondersteuner. ❤️ Ik kan hier wel komen met een berg psychologie van de koude grond, maar denk dat je beter structurele en professionele hulp kan inschakelen. Hopelijk kunnen zij je helpen met hoe je om kan gaan met de situatie met je moeder. Haar verander je niet en het is heel rot dat zij er niet voor je is, maar daar kan je niks aan veranderen. Je kan er wel voor zorgen dat je voor een fijn thuis zorgt voor je eigen kinderen en niet dezelfde fouten maakt die je moeder heeft gemaakt.

Lieve mama, Gefeliciteerd met de geboorte van je 3e dochtertje! Maar wat naar dat je je zo voelt en dat je moeder er niet voor je is. Het moederschap is al pittig genoeg, laat staan als je het alleen zelf moet doen. Kan je hier wel wat over praten met je man? Het lijkt mij in eerste instantie belangrijk dat je naar de huisarts gaat en je verhaal daar doet. Vaak kan je al snel terecht bij een praktijkondersteuner (psycholoog heeft vaak lange wachtlijst). Wellicht speelt hier ook een postpartum depressie mee, en daarnaast natuurlijk de relatie met je moeder. Heel veel sterkte! Je mag mij altijd een berichtje sturen.

Als eerste natuurlijk van harte gefeliciteerd met de geboorte van je derde meisje! Ik ben het ook eens met de rest. Bel morgen de huisarts/praktijkondersteuner en doe daar je verhaal. Zij kunnen je echt verder helpen. Het komt goed. Heel veel sterkte ❤️

Gefeliciteerd met jullie 3e kindje! Ik zou idd ook professionele hulp inschakelen. Wss is daar wel een wachtlijst voor, dus hierbij mijn tips om die tijd te overbruggen. - Probeer een dagdeel per week om en om te doen met je man. Zodat een van jullie even kan opladen door even t huis uit te gaan en iets te doen wat je echt leuk vindt (het liefst iets wat je al leuk vond voordat je ouders werd) - probeer jezelf te geven wat je als kind heb gemist. Is je oudste bijvoorbeeld erg verdrietig, troost haar dan. Hierdoor heel je ook een stuk verdriet in jezelf. Mocht het nog erg lastig zijn, sta dan stil bij je eigen gevoel en probeer hier doorheen te ademen. - mocht je daar klaar voor zijn, ga op zoek naar een betrouwbare oppas waar jullie beiden een klik mee hebben. Bv n buurmeisje te vragen, middelbare school contacten met vraag om advertentie te plaatsen etc. - hoe pittig deze fase ook is, bedenk dat het tijdelijk is. - mbt je eenzaamheid, probeer stil te staan bij wat je kunt waarderen in jezelf. Vaak zoeken we in contacten iets wat we eigenlijk onszelf mogen geven. Bijvoorbeeld bevestiging dat je het goed doet, dit kun je jezelf geven door te letten op alle positieve dingen die je ervaart. Bv Gezonde kindjes?, liefdevolle relatie, een fijne plek om te wonen, een douche kunnen nemen enz. Hoe vaker je let op positieve zaken, hoe meer het een gewoonte wordt en hoe groter de kans wordt dat je uiteindelijk een fijn contact opdoet (bv babyzwemmen in toekomst) Mogelijk heb je voor deze laatste tip wel eerst een poosje professionele hulp nodig gehad. Veel succes, je doet je best!

Wat naar, en onwijs verdrietig. Kan een heel lang verhaal maken, maar neem contact op met Annet Gebbe https://vida-coachingbreda.nl. 100% dat je hiermee jezelf kan helpen. Ik ben geen alternatieve hokuspokus maar dit heeft mij met 3 sessies zoveel geholpen. Zoveel dat als ik verhalen als jou lees alleen maar kan aanraden daarheen te gaan. Ik heb zelf ggz sessies gehad en EMDR- maar komen bij lange na niet in de buurt bij hypnose. Heel veel succes! Je bent het waard

Goed dat je het deelt. Wat een verdriet om wat gemist hebt en nog steeds mist van je moeder! In aanvulling op de adviezen hierboven: vraag hulp voor de relatie tussen jou en je kindjes, dan ben je veel sneller aan de beurt. Bv via het consultatiebureau. Je kunt dan denken aan videofeedback, NIKA, een 0 tot 6 poli of infant mental health. Om de sterke en liefdevolle moeder te worden die je wilt zijn, ondanks je eigen gemis.

Oh meid... wat naar voor je. Ik denk, hoe moeilijk ook, dat je moet stoppen je moeder er bij te dwingen. Ze heb jou nooit liefde gegeven, objectief bekeken... zo iemend wil je ook niet bij je kinderen toch? Als ze het uit zichzelf niet geef moet je er niet om vragen. Dit is geen verwijt want zit in het zelfde schuitje met me eigen ouders maar ik heb echt besloten om er geen moeite meer in te stoppen. Ik ben me gaan richten op nieuwe mensen leren kennen. Was heel moeilijk en zwaar geweest. Ik ben naar activiteiten met kinderen gegaan. Bevoordeeld in de bieb en bij ons is er bij de consultatiebureau vaak van alles. Ook bij fe opvang van de kinderen actief geworden in de ouderraad en zo heb je van alles waar je bij ken aansluiten. Daar heb je niet 123 een diepe vriendschap van maar het is nu wel al leuk contact en met 1 van de bieb heb ik echt al vriendschap gesloten Ook merkte ik als ik afstand neem dan komen mensen die wel echt willen vanzelf. Ik heb me helemaal terug getrokken uit contact met familie van me moeders kant en eerst ws het radio stilte en nu is een tante en 2 nichtjes die wel zelf weer contact zoeken. Met 1 echt leuk contact nu en daar gaan de kinderen nu soms logeren. Het is een lange weg maar maak je eigen geluk en je leven zoals jij het wilt. Ik denk ook dat hormonen nog veel meespelen nog maar 2 maandjes de kleinste er bij dat is niet niks

Ach vrouw, dit klinkt heel eenzaam en sterk tegelijk. Zo te lezen ben je wel een team met je man en blijf goed met hem praten. Ik wil je adviseren naar je huisarts te gaan en aan te geven met iemand te willen praten die jou beter kan helpen. Sterkte

Lieve mama mag ik je een privé bericht sturen?