Verhuizen naar andere kant van NL

Dit was wel voordat we kinderen kregen, maar mijn man komt (toevallig) uit Drenthe en ik uit Twente en wij zijn juist een paar jaar terug verhuisd naar Leuven (België) voor (toen) de studie en hebben daar een tijdje gewerkt. Eigenlijk wilden we niet weg, maar carrièremogelijkheden zorgden ervoor dat we naar Apeldoorn gingen. Hier werden we dus weer gillend gek! Op welgeteld drie kwartier rijden van mijn ouders. Na bijna twee jaar veranderde er weer iets op werk gebied en nu wonen we zelfs weer in dezelfde stad als waar ik ben geboren, maar dit was nooit de bedoeling oorspronkelijk. Wat ik vooral wil zeggen is dat de afstand niet doorslaggevend moet zijn, maar vooral je gevoel of je er kunt aarden. Leuven ligt bijvoorbeeld vlakbij Brussel, niet bepaald een klein Drenths dorpje waar iedereen elkaar kent, maar toch voelde het als thuis, terwijl Apeldoorn om de hoek ligt. Ik weet natuurlijk niet waar in Drenthe jullie terecht zouden komen, maar ik ken het als een heerlijke provincie en het grootste voordeel is natuurlijk dat jullie er al mensen kennen. Kinderen kunnen zich vaak snel aanpassen, ik zou wel met ze bespreken dat bepaalde zaken niet meer in de buurt zullen zijn, of beperkter. Mijn man had bijvoorbeeld veel vrienden die een half uur of langer moesten fietsen naar de middelbare school en als ze wilden winkelen was de dichtbijzijste stad waar je echt wat kon bijna een half uur rijden. Dit is allemaal wennen, maar eigenlijk een 'luxeprobleem'. Wat ik wel eens heb gehoord, geen idee of dat echt zo is, is dat ouders vanuit de randstad het op een bepaalde manier moeilijker vonden hun kinderen dat 'hele stuk' alleen te laten reizen in de omgeving, want vriendjes wonen ook niet perse in de buurt. Wat mijn ervaring echter is, is dat ouders vaak over hun hart strijken en iedereen gewoon thuis brengen hahaha. Heel veel succes met de keuzes!

Ik denk dat je moet gaan! Mijn ervaring (wij hebben ook een jaar in NY gewoond) is dat de kinderen gelukkig zijn als jullie dat ook zijn. Natuurlijk is het wennen en soms ook verdriet hoort er ook bij. Maar na een tijdje zijn ze weer gewend en zijn er vriendjes gemaakt en is het allemaal weer goed

Grote stap! Uit ervaring wil ik dit meegeven: zorg dat je open staat voor een ander, en dat vooral je kinderen open staan voor een andere mentaliteit. Niets is vervelender dan als doorgewinterde Rotterdammert in Drenthe terecht te komen en iedereen en iedereens doen maar raar te vinden. Dat gaat je (als kind/tiener) niet helpen op sociaal vlak. Andersom gaat dat ongetwijfeld een aantal keren gebeuren: niet elke (jonge) noordeling zit te wachten op van die gezelligerds uit het westen/zuiden, die nu zuchtend uit de drukte stappen en het "luie leven" in Drenthe komen bewonderen. Voor heel veel jongeren is hun gewoon heel gewoon, en dat boerenstempeltje van "boven Zwolle" wordt niet altijd opgevat als compliment (tenzij ze het zelf gebruiken als argument/zelfspot). Overigens kan het ook helemaal anders uitpakken natuurlijk, maar dit is wat ik vaak zie. De ouders vinden het allemaal fascinerend en fantastisch, de jongeren hebben het zwaar te verduren (afhankelijk van hun instelling)

Ik heb geen ervaring met kinderen maar ik ben 8 jaar terug van alkmaar noord Holland naar Limburg ‘geëmigreerd’. Ik maak hier niet uit op of je zelf ook werkt maar ik heb het eerste jaar als zeer zwaar ervaren doordat ik ergens ging werken waar ik niet paste. (De ouderen in Amsterdam, lees oude Jordanezen, zijn toch anders dan de boerse Limburgers haha) Toen ik na een jaar een baan vond wat beter bij mij paste en ook wat sociale contacten opdeed begon ik pas te aarden, maar ik kan wel eerlijk zeggen dat de volledige integratie wel even heeft geduurd. De mensen hier verstaan was ook een uitdaging. Maar inmiddels wil ik niet meer weg, ik zit hier goed. Mijn tip; zoek ook iets voor jezelf wat goed voelt en wanneer jullie er voor gaan; geef niet meteen op wanneer het niet meteen gaat zoals je wil. Het heeft tijd, veel tijd, nodig. Je bouwt letterlijk een nieuw leven. Je vrienden en familie 2,5 uur verder op is niet ideaal, ik zie ze minder dan ik zou willen en als er wat is duurt het wat langer voor je er bent. Het is niet leuk maar het went wel, gelukkig leven we in een tijd met genoeg online opties. Daarbij is ieder bezoekje nu meteen een weekendje weg.

Ik ben ook een Rotterdammer. En soms lijkt het mij ook heerlijk om in het oosten te wonen. Wij hebben een eigen bungalow op de veluwe en zelfs daar merk ik al grote verschillen. Ik heb een lange tijd in Utrecht gewoond tijdens mijn studie en wat ik heel erg merkte is dat je als Rotterdammert met hart op de tong vaak te horen krijgt veelte hard te zijn, te direct etc. Bij mijn werk kon ik niet mijzelf zijn want de mentaliteit is daar heel anders.... zoetsappig en mensen voelen zich snel gekwetst. En dat zal in Drenthe net zo zijn. Ik weet natuurlijk niet hoe Rotterdams je bent, maar mijn ervaring is dat je echt je aan moet passen en vaak even op je tong moet bijten. Iets waar je in Rotterdam van zegt “ pleur ff op”, word daar al als heel grof ervaren. Maar vooral doen waar jullie je goed bij voelen. Alleen zal het wel aanpassen worden 😊

Je zult meer spijt hebben van de dingen die je niet gedaan hebt, dan de dingen die je wel doet! Vooral als het al zo lang een mooie gezamenlijke droom is. Wat heerlijk, een nieuw avontuur. Geniet ervan! 🍀

Als je het echt vreselijk vindt kun je altijd weer terug toch? :) Wij hebben twee jaar geleden een huis gekocht en ga nu toch ergens anders wonen omdat het niet bevalt. Als jullie er zo erg van dromen dan kan ik mij niet voorstellen dat jullie een verkeerde keuze maken 🥰 just do it!

Alle verandering is moeilijk en het heeft tijd nodig om te wennen. Maar als jullie er als gezin (of in ieder geval jij en je man) 100% voor gaan komt het wel goed. Nederland is niet zo groot denk ik maar altijd. Ik ben 2 jaar geleden met een peuter en een kleuter naar Marokko geëmigreerd naar mijn man. Weer teruggekomen naar Nederland. Maar we zijn nu weer bezig om te emigreren naar Marokko. De kinderen zijn gelukkig als de ouders gelukkig zijn. Natuurlijk wordt het lastig en wordt er van alles en iedereen gemist. Maar dat heeft ook tijd nodig. Heel veel succes

Ik ben als kind zijnde verhuisd naar een andere stad. Ik weet nog wel dat mijn ouders bewust hebben gedaan toen ik nog in groep 7 zat. Zo hoefde ik niet 'alleen' naar de middelbare school. Ik weet niet hoe oud je andere kinderen zijn? Maar misschien wel een idee om mee te nemen in je achterhoofd.

Ja dat is inderdaad ook zo, ik kijk nu al op tegen de afstanden die ze moeten fietsen, gek hè! Terwijl hier fietsen ze kleine stukjes, maar wel in straten met heel veel criminaliteit...dus zo beredeneer ik het dan weer! Maar bedankt voor je reactie, het is inderdaad net wat je zegt, je moet er kunnen aarde, denk dat ik daar goed overna moet denken!!!

Ow wauw wat een stap new York! Hoe oud waren jou kids toen?

Mooi gezegd, zo sta ik eigenlijk ook in het leven!!!!! Dankjewel!!!! Altijd fijn als iemand dat even zegt!

Jaa dat is zeker waar!!!! Misschien moet ik wat luchtiger denken!! Alleen voor mijn kids vind ik het dan snel zielig, vind ik nu al eigenlijk, alsof ik hun weg ruk uit hun omgeving voor het bestwil van mij en mijn man!

Wauw wat stoer!!!!! Bevalt Nederland toch niet meer zo? Dat je weer terug wilt?

Ja dat was precies mijn argument naar mijn zoon toe, ik dacht ook, dan kan hij nog een jaartje vriendjes maken voordat de brugklas voor de deur staat!! Hij zit in groep 7 nu hihihi bedankt voor je tip! Super waardevol!

Ik ben zelf als kind naar de andere kant van het land verhuisd. Kinderen zijn weerbaarder dan je denkt en maken snel nieuwe vrienden. Er gewoon voor gaan! Ik denk dat je kinderen beter een mama en papa hebben die gelukkig zijn in hun job, dan blijven hangen op een plaats.

Waar in Drenthe gaat het worden? (Als ik vragen mag) Denk dat het ook wel een verschil is of je van Rotterdam naar Assen gaat of naar een klein dorpje als bijv Roden.

Haha, Roden als klein dorpje bestempelen.. dan zijn er wel heeel veel gehuchten in het noorden 😅. Ik vind Roden, zeker zo in de buurt van Leek + aangroei a la Tolbert, echt een soort suburban bolwerk. Roden is in mijn beleving gerust een wat groter dorp.

Oh heerlijke de Veluwe is ook zo mooi! Ja ik ben vrij plat en grof af en toe! Mijn man minder, die zal zich daarin minder hoeven aanpassen hahaha! Ik hoop dat de buurt geen stempel op ons zet, zou jammer zijn! Maar we gaan daar lekker voor onszelf wonen, houden van de natuur etc, dus dat komt wel goed, als de kindjes maar wat vriendjes krijgen, dat is wel leuk!

Verschilt ook misschien waar je vandaan komt hoe je dat bekijkt hihih