Verjaardag overleden zoon

Heftig meid! Ik hoop dat je je omgeving duidelijk kunt maken welke gevoelens deze dag bij jou naar boven brengt en hoe belangrijk het voor jou is dat zij er zijn. Wellicht dat het dit jaar niet meer lukt om toch te komen, maar hopelijk lukt het dan volgend jaar wel!

Wat een heftig verhaal! Je verwoordt mijn grootste angst, dat jouw zoontje na enkele jaren als minder belangrijk wordt gezien dan de andere (klein)kinderen. Voor mij is het nu ruim een jaar geleden maar zoals jullie het aanpakken vind ik bewonderenswaardig! Ik zou vooral aan mensen laten weten hoe belangrijk dit voor jullie is. Het leven van jullie zoon vieren en een dag doorbrengen met de mensen van wie jullie houden. Als jullie zoontje nog geleefd gad was het voor mensen vast anders, maar probeer duidelijk te maken dat dit voor jullie als ouders belangrijk is. Of een kindje leeft of niet, een geboortedag dient in zijn/haar teken te staan. Punt. Hopelijk kunnen jullie er een mooie dag van maken, of jullie nu met de hele familie zijn of niet. Het gaat erom dat jullie kunnen doen wat voor jullie goed voelt. Alvast een mooie dag gewenst ❤️

Wat ontzettend heftig. Veel sterkte! Ik denk dat het belangrijk is om hierin je gevoel te volgen. Als je er zo tegenop ziet, kun je het altijd nog afblazen. En volgend jaar bijvoorbeeld nog een poging doen. Dan kunnen jullie morgen misschien iets doen waar je je wel goed bij voelt.

Herkenbaar ... mijn dochter is op 5 februari 2019 overleden en merk dat niemand van de familie nog haar naam noemt sinds mijn zus moeder is geworden ... ik heb de grafsteen zelf ontworpen en was er zo trots op ! Maar niemand kwam kijken ... ik probeer me er aan vast te houden dat het meer over hun zegt dan over mij maar het is inderdaad heel pijnlijk ...

Heftig om te horen dat je gevoelens niet worden begrepen en je dit moet meemaken! Ik zit niet helemaal in het zelfde schuitje, maar mijn man is overleden en deze dag blijft altijd bij in mijn leven, net zoals jullie zoon. Het leven moet gevierd worden, daar zijn we we beide het mee eens. Echter, denk ik wel dat deze dag zoveel betekenis heeft die je moeilijk kan delen met andere. Ik en mijn (nieuwe) liefde maken deze dag bijzonder om altijd naar het strand te gaan. Ik merk dat niet iedereen begrijpt wat een impact dit op jullie heeft. Een oud collega vertelde me toen der tijd; het is maar goed ook, dan weten ze niet wat het met je doet. Dan deden ze wel anders. Deze gedachte heb ik nog vaak, als vrienden mij behoorlijk in de steek (hebben ge-) laten. Het blijft heel naar en dit zal het altijd zijn, maar je familie is wel in gedachte bij jullie. Alleen verwerkt iedereen dit op een andere manier. Veel sterkte

Wat ik graag nog wil toevoegen, misschien ziet je familie dit als een ‘verplichting’? En kun je dit bespreekbaar maken, door aan te geven waar je mee zit. Ik zou er zelf eerlijk gezegd er ook tegen op zien. Omdat het voelt als een groot feest en ik vind het toch heel erg een dubbel beladen gevoel geven. Zou ik dit tegen je durven zeggen als ik je zou kennen? Waarschijnlijk niet. Wens je oprecht heel veel liefs!

Dank je wel! Het voelt moeilijk om aan familie te laten weten/vertellen wat voor ons belangrijk is..daar wordt altijd al overheen gewalst en wij staan ook nog eens heel anders in het leven dan de familie, waardoor we sowieso al veel minder contact met ze hebben. Ik denk dat het (weer eens) een harde les is voor ons en dat we volgend jaar alleen met ons gezin wat gaan doen.

Jeetje wat erg! Ik herken het helaas wel inderdaad. Wat is dat toch dat zo veel mensen zich geen raad weten met rouw he. Ik sta er nog steeds versteld van soms...

Dank je wel voor deze reactie! Hij komt heel erg binnen moet ik zeggen.. je verwoord denk ik precies hoe het is, al vind ik dat moeilijk te zien/accepteren. Als moeder wil ik zo graag dat mijn kind gezien wordt en dat men er aandacht aan besteed. Maar ik weet ergens ook dat ik het niet in een ander zn hoofd kan stoppen. Zij voelen het nu eenmaal niet. Daar heb ik me dan bij neer te leggen, maar het maakt me soms (zeker op dagen als deze ) zo zo zo boos.... :(

Ja, dat zou kunnen. Dingen bespreekbaar maken in onze families is altijd lastig. Maar we hebben ook in de jaren hiervoor en ook met zijn sterfdatum altijd aangegeven dat we niet willen dat men komt omdat ze denken dat dat moet of dat het zo hoort. We willen ons huis die dag openstellen voor iedereen die met ons wil herdenken en iedereen die dat niet wil hoeft dat niet te komen doen. Toch komt iedereen ieder jaar opdraven, al voelt dat bij sommige echt als een moetje, ook voor ons. Met mijn broer hebben we bijvoorbeeld nooit contact. Die spreken we dan een jaar niet en ineens is hij er wel op zo'n dag. Blijkbaar werkt het zo dat als wij iets blijven organiseren dat iedereen zich dan verplicht voelt te komen. Volgend jaar maar niets meer doen en dan maar zien wie er wel aandacht voor heeft op zn eigen manier

Begrijp je gevoel! Blijf goed naar jezelf en wensen luisteren, die weten waar je behoefte aan hebt.

Ik vind dit een heel nare situatie voor je. Je gevoelens zijn zeer legitiem, maar probeer het ook vanuit het perspectief van je familie te zien. Ik zou me er extreem ongemakkelijk bij voelen om een verjaardag te vieren van een jong kind dat overleden is. Raak jij gekwetst als ik vrolijk zou zijn? Verwacht jij cadeautjes voor je andere kinderen, terwijl die niet jarig zijn? Wat verwacht je dat ik zeg: gefeliciteerd of gecondoleerd? Ik begrijp dat jij door een verschrikkelijk moeilijke rouwperiode gaat en dat proces moet je zeker doorlopen op de manier waardoor jij er weer bovenop komt. Maar je moet ook respecteren dat je andere familieleden datzelfde proces op hun eigen manier doorlopen. Ieder jaar de verjaardag van hun overleden neefje/kleinzoon vieren is daar in hun ogen niet een onderdeel van. En dit kun je niet opdringen. Daar komt ook nog bij dat ze met bevallingen/auto-ongelukken hun aandacht wel ergens anders bij hebben. Ik zou er nog even over nadenken of je de verjaardag van je overleden zoon als nationale feestdag wilt bestempelen, want laten we even wel wezen: het is geen feestdag. Ik kan me voorstellen dat je wilt dat je zoon herinnerd blijft, maar ik zou een andere manier zoeken om dat tot uiting te brengen. Het liefst privé.

Misschien heel duidelijk communiceren hoe jullie de dag voor jullie zien en willen inrichten. En ben het absoluut niet eens met dat het privé moet worden gedaan omdat mensen er misschien ongemakkelijk van worden. Verdriet wordt daar niet minder om en het is ook ongemakkelijk want het is een verschrikkelijke gebeurtenis. Ik wil je heel veel sterkte wensen (vooral morgen) en misschien kun je over een paar dagen/weken bedenken hoe je dit wil uitleggen aan je familie en vrienden. Zo weten zij ook hoe ze zich kunnen opstellen tegenover jullie en wat jullie fijn vinden

Ik snap wel wat je zegt, en bedankt dat je wilde reageren op mijn bericht. Maar heel eerlijk denk ik, niet alleen als het over mezelf gaat maar ook als het om anderen gaat die om wie dan ook in rouw zijn, wie heeft het hier nu moeilijk? Helaas moeten wij al 3,5 jaar ervaren dat het nooit, maar echt nooit, mag gaan over wat wij voelen en willen. Altijd moeten we rekening houden met hoe moeilijk een ander het vindt. Het is lastig om iets tegen ons te zeggen, want ja, wat zeg je tegen een ouder die zijn kind is verloren? Dus de meeste mensen zeggen maar niks. Resultaat? Wij worden in de steek gelaten. Wij hadden een heel rijk sociaal leven voor dit ons overkwam, en nu zijn onze vrienden nog maar op 1 hand te tellen. Bijna iedereen is weggebleven omdat ze het zo lastig vonden. En ja, het is lastig, maar 100 x beter hadden ze iets doms kunnen zeggen dat de plank volledig mis sloeg dan dat ze zwegen. Hun zwijgen heeft ons veel en veel meer pijn opgeleverd dan de pijnlijke woorden die anderen hebben durven uitspreken. Wat betreft onze eigen rouw durf ik met 100% zekerheid te zeggen dat wij heel, heel open zijn over wat we wel en niet fijn vinden. Ook over deze dag. Onze familie weet heel goed dat we niet gekwetst zijn als ze lachen, dat we geen cadeautje voor onze andere zoon verwachten en dat we het aan hun laten of gefeliciteerd of gecondoleerd fijner voelt om te zeggen. Maar helaas sla je wel de spijker op zijn kop. Men heeft wel wat anders aan hun hoofd. En of het ons nu ongelofelijk veel pijn doet of niet, helaas moeten wij maar accepteren dat dat zo is. De werkelijkheid is dat onze zoon niet herinnert wordt als wij er zelf geen aandacht aan geven. Wij gaan zijn verjaardag en sterfdag voortaan met ons eigen gezin herdenken, en dat betekent dat over een paar jaar helemaal niemand meer aan hem denkt. Uitgezonderd zijn opa's en oma's. Mijn kind heeft geen bestaansrecht meer omdat hij plotseling ziek werd en stierf. En wat er ook gaande is in het leven van de mensen die het allerdichste bij ons staan; ik vind dat niet te verkopen...

Wat mooi dat jullie van die bijzondere dag een positieve dag willen maken om het leven te vieren. Ik begrijp dat het pijn doet dat je hierin niet gezien wordt door de mensen die dichtbij je staan. Anderzijds begrijp ik ook dat dit niet die op deze manier “leeft” bij anderen. Ik denk dan ook dat als je de sleutel tot succes in handen legt van wie er wel of niet komen of hoe mensen zich gedragen, je altijd teleurgesteld zal blijven worden.. Ik zou er daarom misschien wel voor kiezen om deze dag als gezin te vieren. Dan kun je het leven vieren met de mensen die er altijd zijn en het dichts bij staan. Ik wens je veel plezier, sterkte en geluk. 🍀

Mooi verwoord.. Je hebt gelijk ook, die sleutel moet bij onszelf liggen. Maar ooooo wat is het moeilijk en doet het veel pijn. Mijn kind is er niet meer én hij wordt vergeten.

Veel sterkte vandaag. ❤️ Ik kan me niet voorstellen hoe jullie je voelen. Wat moet het vreselijk zijn om hem te missen.😔 En tegelijkertijd wat prachtig hoe jullie zijn korte leventje willen vieren vandaag. Ik kan me niet voorstellen dat je familie de geboortedag van jullie zoon niet belangrijk vindt, maar ik denk misschien dat veel mensen niet weten hoe ze hiermee om moeten gaan en niet weten hoe ze zich moeten gedragen op een dag als vandaag. Het is een hele droevige dag, want het herinnert aan jullie zoontje die er niet meer is en die er gewoon had moeten zijn vandaag. Ik kan me indenken dat dit verdriet bij jullie familie ook aanwezig is en dat ze dit verdriet liever uit de weg gaan. Ik ben me ervan bewust dat ik het nu enorm invul voor je familie, maar ik probeer mee te denken wat een reden zou kunnen zijn. Tegelijkertijd vind ik het echt een super mooi idee om zijn verjaardag als een familietraditie terug te laten komen. Wellicht zou je het op een ander moment nog eens rustig met je familie kunnen overleggen en de mooie gedachte die jullie hier bij hebben duidelijk proberen te maken. Dat dit voor jullie heel belangrijk is. ❤️

Jouw zoontje wordt nooit vergeten want hij zit altijd in jouw hart en die van jouw partner en andere kindje. Ik vind het een mooie gedachte dat jullie zijn geboortedag te vieren. Ik zou het alleen persoonlijk met z'n 3en vieren. Veel mensen zijn namelijk met zichzelf bezig en denken niet aan hoe jij je voelt / jullie je voelen. Ook de mensen die het dichtst bij je staan. Helaas ervaring mee. Ik hoop dat vandaag toch een bijzondere dag word ondanks dat andere misschien niet helemaal reageren en mee doen zoals jullie hadden gewild. Dikke knuffel

Ja, natuurlijk doet dat pijn. En je zoon zal nooit vergeten worden, maar iedereen zal er zijn manier aan denken. En op zijn moment! ♥️

Hoe heb je morgen gecommuniceerd? Wel echt het vieren van de verjaardag van je oudste zoon en hoe jullie dit zien, hoe belangrijk het voor jullie is? Misschien is dat niet helemaal duidelijk, anders begrijp ik niet waarom ze niet komen. En wellicht heb je toch meer met de mensen die komen dan je dacht, want die komen dus wel en begrijpen wellicht heel.goed hoe belangrijk het is. Ik geloof heel erg dat het universum ons berichten stuurt en misschien is het nu wel het moment om te zien hoe fijn die andere familie is en hoe belangrijk het is om je gevoelens omtrent deze dag te bespreken. En vergeet vooral niet de rede van het feest: ga het vieren en goed ook! Met heel je hart, voor je zoontje. En dat is waar het om draait ❤️❤️