Verschillen opvoeden jongen of meisje

ik geloof niet dat er verschillen zijn in de opvoeding tussen jongens en meiden. Ik zou een jongen niet anders opvoeden als dat ik een meisje zou opvoeden.

Geen verschil, waarom zou er een verschil in zijn? Die dingen van, jongens huilen niet etc geloof ik niet in

Je voedt kinderen toch hetzelfde op? Ik zou niet weten hoe het geslacht invloed kan hebben op jouw opvoeding als ouder. Qua karakter en innerlijk kan er wel een groot verschil zijn als je zoon van typische jongens dingen houdt en je dochter van typische meisjesdingen. Maar ik zou zelf mijn kinderen nooit anders opvoeden vanwege het geslacht

Ik denk vooral karakter van je kind volgen, wat heeft hij/zij nodig? Pas met 7 jaar wordt bewustzijn over eigen geslacht duidelijk en dan zou ik bij beide - en bij een meisje nog meer - scherp zijn op bepaalde aannames die ze maken op basis van geslacht. Bijvoorbeeld: als je meisje ga je (hoor je) niet bij de brandweer, ofzo.

In verband met mijn geloofsovertuiging geloof ik persoonlijk wel degelijk in een verschillende opvoeding voor jongens en meisjes omdat ik ook geloof in verschil in rolverdeling, taken, verantwoordelijkheden etc. Wij hebben dit onderscheid ook binnen ons huwelijk. Het beeld dat in Nederland tegenwoordig helaas altijd gelijk heel veroordelend wordt afgekeurd en bestempeld wordt als ouderwets 😅 Echter zou ik dit verschil zelf nog niet in de eerste jaren van de opvoeding toepassen maar pas wat later, zodra kinderen wat meer besef krijgen etc. Dit zal dus per kind verschillen wanneer hij/zij daar klaar voor is en dat is iets dat je moet uitproberen en aanvoelen denk ik. Het verschil in opvoeding tussen jongens en meisjes ligt dus denk ik heel erg aan jouw eigen (geloofs-,levens)overtuigingen en opvattingen. Vind jij bepaalde dingen typisch iets voor jongens of juist voor meisjes, dan kan je ze dit meegeven maar dit zal dus per huishouden/opvoeding enorm verschillend zijn 😊

Wij voeden ons dochter en zoon niet bewust verschillend op. Regels gelden voor allebei en zo ook de normen en waarden die wij hopen mee te geven. Echter is er wel een verschil in kwetsbaarheid van dochter. Dit zal zich later wel uiten in bijvoorbeeld laat over straat, alleen op vakantie etc, bepaalde kledingkeuzes. Hier speelt ook (deels) geloofsovertuiging een rol in.

ik geloof ook zeker in verschillen. niet alleen de dingen die je benoemt, maar ook vooral tijdens de pubertijd.

ja precies, dat lijkt me echt totaal anders bij mijn dochter dan bij mijn zoon.

Ook dat inderdaad! Goeie

Ja? Ik zou het toch niet weten hoor. Beiden horen opgevoed te worden met hoe je op een respectvolle manier omgaat met een liefdesrelatie, met geslachtsgemeenschap, met elkaar(s) grenzen aangeven en respecteren, met anticonceptie. Vindt het heel raar om dat alleen een dochter bij te brengen eerlijk gezegd, dat het haar verantwoordelijkheid is om geen slachtoffer te zijn, maar een zoon niet om geen dader te zijn? En andersom dus ook! Want ook vrouwen kunnen mannen stalken en ongemakkelijk maken binnen een relatie. En mannen kunnen soms ook hun grenzen slecht aangeven. Zo eenzijdig is het allemaal niet, maar jongens vinden het nog veel beschamender om bijv. aan te geven dat ze seksueel contact niet prettig vonden want ze horen 'te scoren'. In mijn ogen houdt dit soort eenzijdige opvoeding juist het soort sekseverschillen in stand waardoor seksvideos etc. bijv. zo schadelijk zijn voor meisjes maar helemaal niet voor jongens. Dat slaat gewoon nergens op. En wat betreft traditionele rollen, je kunt natuurlijk ook beide geslachten alles leren qua zelfredzaamheid, handig voor als ze lang single blijven zodat ze zelf een huishouden kunnen runnen. En wanneer ze dan zelf een relatie hebben kunnen ze zelf kiezen welke rolverdeling ze prettig vinden ipv van dat ze dat er thuis in gestampt hebben gekregen terwijl dat misschien wel helemaal niet bij ze past.

Ik zou in eerste instantie ook zeggen dat er geen verschil is.. maar als ik er nog eens goed over na ga denken moet ik wel bekennen dat ik al regelmatig gedacht heb ‘ gelukkig heb ik een zoon’ .. door de dingen die ik meegemaakt heb, of gezien tijdens mijn werk is mijn ervaring dat meisjes (helaas!) vaak toch een stuk kwetsbaarder zijn dan jongens. Maar ook de samenleving veranderd en mijn ervaring is dat jongens het over het algemeen nog steeds op veel vlakken makkelijker hebben. Daarnaast heb ik het gevoel dat jongens en mannen in veel culturen, ook de Nederlandse overigens, vaak toch nog als ‘kostwinnaar’ of ‘degene die het gezin / vrouw / kinderen moet beschermen’ worden gezien. Ik noem even een simpel voorbeeld; ik ben 33 jaar en van mijn man ‘mag’ ik ‘niet’ alleen over straat als het donker is (bijvoorbeeld om de hond uit te laten). Ik heb het meermaals meegemaakt dat ik nare / seksueel getinte opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd krijg als ik in de avond alleen over straat loop. Of door een groep jongeren (waar ook meisjes tussen zitten trouwens) word nageroepen of gefluit etc. ik woon overigens in een relatief rustig dorp, maar ervaar dit als zeer akelig.. Het niet mogen is overigens relatief; ik wil het zelf ook niet meer door deze vervelende ervaringen. Mijn man daar en tegen heeft nergens ‘last’ van.. kennelijk maken anderen toch onderscheid op het moment ze een vrouw of man alleen over straat zien lopen. Wat dus voor mij wel maakt, door mijn eigen ervaringen als vrouw, dat ik een dochter waarschijnlijk toch anders zou opvoeden. Niet zozeer door mijn geloof, maar zeker wel door alle narigheid die ik met eigen ogen gezien of meegemaakt heb.. neemt niet weg dat ik mijn zoontje ook beschermend op voed, want ik besef dat er ook genoeg gekken rondlopen die zich juist op jongens / mannen richten. Zo zal ik hem ook leren dat hij niet met vreemden mag praten en mij altijd alles mag vertellen zonder dat ik oordeel of boos word op hem.

goh ik vind dit een lastige. hier zijn ze 5 en 7 en merk nog steeds geen verschillen die ik echt aan het geslacht zou wijden. het meisje wil een kinderfeestje met enkel meisjes en de jongen met enkel jongens, dus ze willen hun eigen geslacht dat is hetzelfde. maar met allemaal jongens is het wel een ander soort feest dan allemaal meisjes. ik vind jongens meer fysiek en een stuk drukker en je komt echt niet weg met een middagje cupcakes versieren, knutselen en filmpje kijken. maar aan de andere kant kan je de jongens wel loslaten en gaan ze hun eigen ding doen. waar je meiden juist meer moet assisteren in het spel en die blijven ook meer om de moeder heen hangen. dit is echt het enige wat in mij opkomt. verder zie ik alle verschillen gewoon doordat het karakter anders is. maar zie niet dat dit geslachtsafhankeljjk is. ik denk dat de verschillen meer gaan komen als ze ouder zijn.

hier ben ik het niet mee eens. en waar heb ik gezegd dat ik alleen mijn dochter normen en waarden bij breng? 🤷‍♀️ ik vind dit een hele rare reactie van je en ga er dus verder ook niet op in. behalve het laatste deel, tuurlijk kan je dat een jongen en een meisje leren. dat zou ik zelf ook doen.

ja zo denk ik er ook over. voor mij is het wel echt een groot verschil.

Ik denk grotendeels wel hetzelfde. Maar er zijn wel andere accenten te leggen denk ik. Vrouwen zijn kwetsbaarder op straat bijvoorbeeld dan jongens. Een meisje zou ik daar wel meer bewust van maken ja. Bij een jongen gaat de focus wellicht meer naar hoe je vrouwen met respect behandeld en hoe vrouwen doorgaans een kwetsbaarder positie hebben. Bij mijn zoon zou ik ook meer focussen hoe het compleet normaal is om je emoties te tonen bijvoorbeeld, iets dat voor meiden veel vanzelfsprekender is.

Ik denk dat we onbewust superveel verschillen maken 😅. Ook als je probeert gelijk op te voeden. En ook al in de babytijd. Bijvoorbeeld anders omgaan met huilen. Meer knuffelen met meisjes en meer stoeien met jongens. Meer kleding kopen voor je meisje. Andere complimenten geven zoals mooie meisjes en sterke jongens. En als je daar zelf supergoed op let heb je ook nog de opvang/buurvrouw/grootouders/etc die eraan bij kunnen dragen. Het zijn echt kleine dingen. Ik las over een onderzoek waarbij mensen sollicitanten moesten beoordelen. Het bleek dat iedereen (mannen en vrouwen) anders keek naar het CV van mannen versus vrouwen. Een vrouw was geschikt als ze relevante werkervaring had. Maar voor een man was een relevante opleiding zonder werkervaring al voldoende. Bij de man dachten ze dus: die zal het wel kunnen. Maar de vrouw moest zich eerst hebben bewezen. Dat soort aannames zitten zo diep en onbewust. Die gaan zeker ook een rol spelen in de opvoeding.

Qua opvoeding zoals normen en waarden bij brengen zal het niet zoveel verschillen. Maar ik denk dat jongens en meiden wel andere uitdaging en begeleiding nodig hebben, net zoals dat verschillende karakters dat hebben. Even een heel zwart wit voorbeeld, een voorzichtig meisje ga je leren het klimrek toch op te durven en een durfal jongen leer je misschien na te denken alvorens head first op wieltjes naar beneden te stunten. Overdreven voorbeeld misschien, de meeste kinderen zitten er uiteraard tussen in. Maar ik zie bijv. in groep 1 al wel verschil tussen mijn dochter en haar jongens vriendjes. Je behandeld ze wel hetzelfde, maar de 1 moet je op fijn motorisch vlak meer helpen en de ander grof motorisch. Meiden en jongens spelen gewoon anders, betekend niet dat je er onderscheid in hoeft te maken. Je kind komt vanzelf met een uitdaging en daar reageer je op. Go with the flow!

Ik voed mijn dochter niet anders op dan als ik een zoon zou hebben of andersom. Ze draagt alle soorten kleren van roze tutu tot dino truien. Qua speelgoed ook gevarieerd. Leren haar de correcte benaming van haar geslachtsdelen (wat nog steeds bij jongens vaker gebeurt dan meisjes). Leren respect voor anderen te hebben en ook dat ze voor zichzelf leert opkomen. Met (oude) boekjes voorlezen wissel ik regelmatig de (ouderwetse) rolpatronen. Dat bijvoorbeeld mamma bij de brandweer zit en pappa kookt. Er zijn veel (onbewuste) voordelen. We proberen hier bewust mee om te gaan. Uiteindelijk sluipt via de 'buitenwereld' wel stereotypen naar binnen maar is er thuis een mooie basis die bij onze levenswijze past.

Jaa dit geloof ik wel ja, dat veel mensen dit doen. Echter vind ik dat zoo zonde. Waarom het onderscheid. Misschien lukt het nooit helemaal maar ik probeer hier echt neutraal in te zijn ook al heb ik alleen twee jongens momenteel. Meer kleding zullen maar weinig meisjes hebben en ik knuffel ze helemaal plat. Wij stoeien amper dus deels gaat het al niet volgens de typische jongensopvoeding 😅 op het dagverblijf net zo. Alleen opa en oma nog.. Die zijn niet zo open minded Helaas. Hoop toch dat ik mijn kind zonder het perse gender neutraal op te voeden wel zo neutraal op voed dat hij zich echt ontwikkeld zoals ie is zonder onze eventueel gestuurde 'aspecten'. Weet even niet hoe ik dat moet noemen. En mocht er nog een meisje komen hoop ik dat ik haar precies hetzelfde kan opvoeden

Ben het met je eens. Bij jongens wordt bijvoorbeeld meer getolereerd dat ze druk zijn ("boys will be boys" 🤮) en meisjes moeten rustiger zijn. En minder onbewust maar ook een grote invloed is natuurlijk de zorg- en (betaald/onbetaald) werkverhouding binnen een heterostel.