Verslaafde partner

Is dit echt de vader die je wil voor je kinderen? Mijn vader is ook creatief en avontuurlijk en spontaan, maar ook een alcoholist die agressief is. Ik heb op m’n 25e het contact met m’n vader verbroken omdat ik hem niet in het leven van mijn kind wil hebben puur en alleen door de trauma wat ik van hem heb overgehouden. Fysiek geweld is echt een no go, of het nou klein of groot is. De ruzies voelen je kinderen ook, of ze er nou bij zijn of niet. Een auto is niet noodzakelijk, fietsen is minder erg dat je kinderen laten opgroeien in een ongezonde situatie. Je komt er echt wel uit, je moet niet blijven omdat je bang bent dat je het alleen niet red want je red het echt wel. Je moet blijven als je echt 100% denkt dat hij van de alcohol af komt en de relatie weer top word, maar niet omdat je denkt dat je geen uitweg hebt.

Heb je geen familieleden die jullie 'tijdelijk' kunnen opvangen? Of waarom gaat hij zelf niet uit huis? Voor een moeder met twee kinderen is dit toch echt moeilijker dan voor een man. Ik zou dit jezelf maar ook zeker je twee prachtkindjes niet langer aandoen. Een relatie met geweld is toch alles behalve wat je zou willen... Een vader kan nog zo geweldig ogen voor zijn kinderen maar niet met ook een andere kant (alcohol).

'De papa die je wou voor je kinderen?' Ik denk dat je je kinderen geen alcoholistische papa zou gunnen met alle ellende die dit veroorzaakt van dien toch? Je man kan avontuurlijk, spontaan en creatief zijn maar je kinderen gaan zich waarschijnlijk een hele andere papa herinneren op latere leeftijd. Mijn advies, ik zou vertrekken. Ik zou je kinderen rust gunnen, een stabiele leefomgeving zonder alcohol, fysiek en emotioneel geweld. Je kinderen behoeden voor trauma's. En hoe lastig vertrekken ook is, het komt echt allemaal uiteindelijk goed. Je moet niet in deze situatie blijven zitten omdat je denkt dat er geen uitweg is.Die is er altijd en altijd beter dan de situatie waar je nu in zit. Je bent sterker dan je denkt...

Misschien kun je terecht in een blijf van mijn lijf huis. Zij kunnen jou en je kinderen opvangen, daar zijn jullie veilig. En ze kunnen je helpen met het verder inrichten van je leven zodat jullie uit deze situatie kunnen ontsnappen

Dankjulliewel voor de reacties.. het klopt helemaal wat jullie zeggen. De oudste krijgt in principe niks mee, maar ze voelt het echt wel aan. Dit weekend was ik verdrietig en bleef ze mij maar knuffels geven. Familie kan helaas niet direct helpen, die wonen allemaal erg ver weg. Ik ben gebonden aan mijn eigen woonplaats ivm school en kinderopvang. Vrouwenopvang oid daar heb ik ook al naar gekeken, maar dat zit niet in onze woonplaats. En aangezien ik dus geen auto heb.. Ik ben nu aan het kijken of ik voorrang kan krijgen voor sociale huur. Maar tegenwoordig krijg je dat niet meer zomaar.

Scholen zijn overal en opvang is ook te regelen, ze zullen jou en je kinderen daar allemaal mee helpen. Als je echt weg moet ivm veilig heid, zou ik het daar dus niet van laten afhangen

Ik zou hier echt een einde aan maken zo relatie bezorgd alleen maar hoofdpijn en stress en ook niet gezond voor je kinderen. Ik zou toch maar beginnen aan rijbewijs wel zo handig ! En daarna een goedkope auto kopen.

Als (alleenstaande) moeder zonder auto red je het ook. Mijn dochter is 8 en ik heb pas sinds 3,5 jaar een rijbewijs. Ja het is veel makkelijker, maar noodzakelijk? Niet perse.

Je zou eventueel de gemeente bellen voor hulp, veilig thuis? Huisarts? Je kinderen kunnen zich sociaal wenselijk gedragen maar dit heeft zeker gevolgen voor hun.

Lieve mama, school en de opvang wegen echt niet af aan de trauma’s die ze oplopen in de drama thuis. Scholen zijn overal, je drama vent is niet overal. En ik zie dat je 2 jaar geleden ook een topic hebt geopend hierover dus ik denk niet dat het goed komt eigenlijk

Hi ik heb je een vriendschaps verzoek gestuurd. Ik heb zelf een verslaafde partner met een heel herkenbaar verhaal. Ik zou je graag mijn verhaal willen delen prive. Wellicht dat je er wat aan hebt

Eens verslaafd is altijd verslaafd…. En dat betekend niet dat ze altijd in gebruik zijn maar wel dat ze dagelijks eraan moeten werken. Mijn vriend is bijna 11 jaar clean en gaat nog naar meetings, leest iedere dag, belt fellows als het nodig is. En het is heel hard maar ze kunnen niet af en toe een biertje drinken want dan slaan ze weer door dus ik snap je paniek. Misschien is het voor jou fijn om eens al anon te bezoeken? Dit zijn bijeenkomsten voor partners van verslaafden. Doet hij zelf nog wat aan z’n herstel? Heeft hij een sponsor? Vaste meeting? Stappen doorlopen? Als ik iets geleerd heb is wel dat dit allemaal nodig is om het op een rijtje te houden. Bij mijn partner is het geen eens omdat hij anders waarschijnlijk een terugval heeft maar omdat z’n hoofd anders compleet overloopt want dat werkt bij hun toch anders dan bij ons. Als je geen toekomst meer ziet zijn er altijd oplossingen maar hij zal ook in moeten gaan zien dat hij keihard moet werken.

Jij hebt helemaal gelijk dat een (ex-)alcoholist niet 1x alcohol kan drinken. Dat KAN gewoon niet. Want een verslaving is voor het leven. Ik denk dat je je gevoel moet volgen. Als de liefde er niet meer is en je vooral bezig bent met de angst of hij drinkt, voor wie blijf je dan? Niet voor je kinderen, want je zou zelf ook niet willen opgroeien met een alcoholische vader toch? Dat heeft echt enorm veel impact op kinderen op een gegeven moment. Je blijft nu denk ik vooral vanuit angst wat er gebeurt als je gaat. Omdat dat onbekend is, en je het leven nu (hoe rot je het ook vindt) beter kan inschatten. Ik heb er verder geen ervaring mee, en het is makkelijk spreken voor mij, maar kies voor jezelf en je kinderen en verken de alternatieven goed.

Wat knap, 11 jaar clean! Mijn vriend is nu 2 jaar clean, maar dat klopt helemaal wat je zegt. Ik ga helemaal mee in deze reactie. De enige reden waarom mijn vriend uiteindelijk aan zijn herstel heeft kunnen werken, is omdat hij naar een verslavingskliniek is gegaan in het buitenland. Ik was destijds hoogzwanger, maar wist dat het nodig was. Het was dit, of wetende dat onze relatie zou eindigen. Dat is overigens niet iets wat ik tegen heb hem gezegd, want dat helpt toch niet als iemand verslaafd is. Deze kliniek heeft van hem echt een ander persoon gemaakt, wat ben ik ze dankbaar!! En hij ook. Mijn vriend is gelukkig, zit lekker in z’n vel, en maakt grote stappen in zijn carrière. Maar, wat hier al gezegd wordt, een verslaving heb je voor altijd. Dus je zal er àltijd aan moeten blijven werken, en inderdaad nooit meer een slokje alcohol. Nu was mijn partner een functionerende alcoholist, dus het maakte hem niet agressief en je zou ook niet merken aan hem dat hij drinkt. In jouw geval is dat misschien wel anders. Heeft hij al stappen ondernomen zoals naar AA gaan, meetings opzoeken of naar een kliniek? Meetings zijn vaak de eerste stap, het kan echt een eye opener zijn voor iemand. Mijn vriend voelde zich meteen thuis, een groep met gelijkgestemden met wie hij zijn gevoelens kon delen. En Al Anon is zoals hier ook al wordt gezegd een hele goede voor jou. Al is het alleen maar om naar verhalen van gelijkgestemden te horen. Helaas zal er vrij weinig veranderen als hij dit allemaal niet uit zichzelf wil… ze zullen echt zelf tot dit inzicht moeten komen en aan zichzelf willen werken. Want het is echt kei hard werken om hieruit te komen en clean te blijven.

Wat ik nog wil toevoegen is dat ik nog geen kinderen had toen hij dronk. Mocht dat wel het geval zijn geweest was het voor mij anders. Ik heb ook voor mezelf voorgenomen, dat als hij ooit weer zou terugvallen en zou liegen zoals toen, dan ben ik weg met de kinderen. Dat wil ik onze kinderen nooit aandoen. Dus denk echt aan jezelf en je kinderen, zet alles op een rijtje, er is altijd meer mogelijk dan je denkt!

De situatie is wel complex. Want er is al niet veel stabiliteit op dat gebied, met eerdere schoolwisselingen (om andere redenen). Dan nu van school wisselen en straks mogelijk weer.. Lijkt me ook echt niet gezond

Rijbewijs heb ik wel, maar geen auto. En daar heb ik nu ook niet de financiële ruimte voor. Op een gegeven moment wel, maar niet op het begin

Dat kan ik inderdaad nog wel proberen

En als toevoeging op verschillende opmerkingen: hij heeft dus al een aantal keer in een kliniek gezeten, is ook al een aantal keer bij AA gezeten. Krijgt nu ook nog verslavingszorg. Maar hij ziet de noodzaak niet om door te pakken. Komt hij met allemaal wijze lessen uit de kliniek; 2 weken later is hij het weer vergeten. Ook AA is super nuttig, maar een week later toch weer geen zin

Als hij na opnames, bezoekjes aan de AA de noodzaak niet ziet om door te pakken voor zichzelf, jou en de kinderen. Dan zou ik persoonlijk voor mezelf en de kinderen kiezen en de relatie verbreken. Ook al zie je nu geen uitweg (qua woonruimte/financiën etc), uiteindelijk kom je er wel met de juiste hulp.