Vluchtgedrag, niet aankunnen.

Jeetje wat een warrig verhaal, voor wat ik ervan begrijp… mijn tips : ga met jullie kat naar de dierenarts, wellicht kan hij daar 2 of 3 nachtjes onder toezicht blijven tot hij weer op krachten is dan is dat een zorg minder voor nu. Gun je partner ook gewoon even zijn momentje, als hij verder zijn deel bijdraagt aan de zorg van jullie kindje heeft hij ook even ontspanning nodig! En tot slot : wellicht moet je over gaan stappen op flesvoeding als het kolven je zo sloopt. Ook zo word je kindje groot! Begin bij de basis,blijven communiceren! Ga actie ondernemen zodat het weer fijn word thuis en het een plek is waar je graag wil zijn. Succes 🍀

Ach wat naar allemaal. Het klinkt heel erg hoe ik me toen na de bevalling voelde en ik had wel een postnatale depressie die ik nog niet kon (wilde) herkennen. Probeer goed te eten, en minimaal 1x per dag even alleen naar buiten te gaan voor 15-30 minuten. Frisse lucht en me-time kan je goed doen. Probeer ook met iemand te praten, vriendin/familie/psycholoog/internet. Heel veel sterkte!

Hi mama, Ik vind het helemaal niet zo gek klinken hoor allemaal! Er komt zó veel op je af met een newborn. En vooral ook op relatiegebied. En wat jij vluchtgedrag noemt is misschien gewoon even de behoefte om iets voor jezelf te gaan doen? Dat is toch helemaal niet gek? Bij ons was het ook heel intens de eerste 4 maanden, het leven van mijn man ging door hoe hij gewend was: lekker voetballen, of wedstrijd kijken etc. Maar ik moest 100000% alles omgooien voor de kleine leek wel. Maar eigenlijk is dat helemaal niet zo! We zijn op een gegeven moment rond de tafel gaan zitten en hebben duidelijke afspraken gemaakt: Hij zou iets meer op zich nemen zodat ik me ook af en toe kon terugtrekken of even iets drinken buiten. Slapen deden we in shifts zodat we beiden enigszins onze slaap hadden. Het is even wat geregel qua kolven maar echt, jij mag óók af en toe even jezelf zijn en geen mama. Nou, ik werd er een HEERLIJK mens van kan ik je vertellen!!!! Selfcare is zo belangrijk. Mijn motto is: HAPPY MAMA = HAPPY BABY! Oh en dit hoor je vast heeeeel vaak maar.. het wordt echt beter (en makkelijker) hihi 💕

Ik herken wel delen ervan. Het is heel erg wennen zo'n eerste de eerste tijd. En ruzie is dan niet gek Zonder eromheen te draaien: ik zou ik jouw situatie afbouwen met kolven. Ik heb zelf bij mn oudste fulltime gekolfd, maar dat zou ik alleen aanraden als je daar ruimte voor hebt (in je hoofd). Het maakt alles zwaarder. Het kost zoveel tijd en flexibiliteit. Door te stoppen met kolven wordt de dag misschien wat overzichtelijker. Een minder hoge berg om tegenaan te fietsen.. Succes!

Ahh ook heel naar dat jouw kat ziek is. Die diertjes zijn ook gewoon een beetje familie en ook nog een newborn. Dat begin is ook zwaaaar, dat je gewoon nooit even iets kan bijslapen, want je moet kolven/voeden en je bent ook nog eens net bevallen. Hou jezelf goed in de gaten, tuurlijk kun je er even doorheen zitten en weg willen. Echter als het te lang aanhoudt dan moet je hulp zoeken. Kan iemand anders jou ondersteunen? Of toch misschien flesvoeding voor in de nachten? Of helemaal flesvoeding? Je bent wel een goede moeder, het is alleen allemaal even veel. Het komt wel, moeder worden is ook zo bijzonder en moeilijk te beseffen. Opeens is je baby er en is dat je middelpunt en staat alles in het teken van voeden verschonen en repeat. Je mag klagen, maar let goed op jezelf❤️

oh wat heftig meid! Een newborn is heel zwaar, zeker de eerste.. er komt veel op je af. je moet wel in actie gaan komen voor je eigen gezondheid want dit gaat niet goed. Overweeg over te stappen naar flesvoeding. Dit scheelt je veel tijd en nachtrust. Ga praten met je partner over hoe je je voelt en hoe jullie daar beide mee om kunnen gaan. Bedenk of er iemand is die je extra kan ondersteunen. Een familielid oid. Zoek professionele hulp. Jij geeft aan dat je geen depressie hebt, mijn gevoel zegt dat je hard onderweg bent. Ga naar de dierenarts en vraag hulp met je kat. Dit kun je er nu thuis niet bijhebben en je kunt hem dus niet de beste zorg geven.

Ik ben om deze reden gestopt met bv/kolven. Het is niet voor iedereen weggelegd. Komt voor jezelf op, je bent belangrijker dan je kindje want je kindje heeft jou nodig en niet andersom hoe gemeen dit ook klinkt. Happy mommy happy baby

Lieve mama, wat een herkenning, het is ook enorm veel wat er op je af komt! Ik was vorig jaar overspannen na de bevalling, door de stress wat dit nieuwe leven, het moederschap met zich mee bracht. 3,5mnd na de bevalling heb ik eindelijk aan de bel getrokken en ben gaan praten met een praktijkondersteuner vd huisarts. Dit heeft me zo geholpen alles te relativeren, van me af te zetten en weer vooruit te komen! Wat hier al eerder gezegd is, neem het alsjeblieft ter harte 😘 en het is echt zo: happy mama = happy baby... Zoek iemand om mee te praten zodat je weer lucht krijgt en tot jezelf kan komen. Kijk of iemand kan oppassen, zodat je even iets voor jezelf kan doen. ♥️

Jeetje wat heftig :( ik weet hoe het is om zo’n zieke kat te hebben en dat is echt heel heel als je ook pas bent gevallen, net moeder bent geworden, een pasgeboren baby hebt én ook nog eens kolft!! Ik zou echt dagelijks momenten inplannen voor jezelf. Dus dat je vriend thuis is met jullie kindje zodat jij wat voor jezelf kan doen. Je bent ook 10 weken postpartum, goed moment om, als je daar behoefte aan hebt, leuke dingen te plannen met vrienden. Samen op vrijdag avond borrelen of uit eten of zo. Als het kolven jou teveel kost, zou ik daarmee stoppen. Dus of live voeden of over op kv. Ik vond kolven echt verschrikkelijk. Koste ook zo veel tijd. En als dit allemaal niet werkt misschien naar de huisarts. Wellicht helpt het je om met een praktijkondersteuner of psycholoog te praten. Dit zijn wel triggers voor een postnatale depressie (niet dat ik zeg dat je dit nu al hebt maar kan wel de aanloop zijn). Ik vond de eerste maanden ook verschrikkelijk zwaar. Wat mij enorm hielp was tijd voor mezelf inplannen. Met vriendinnen op pad, even in m’n eentje de stad in, oppas regelen en uiteten met mijn vriend. Ik ben toen zoontje drie maanden was een studie gaan doen en dat was ook zo fijn. Echt iets voor mezelf waar ik me even mezelf kon voelen ipv moeder. Sommige vrouwen, waaronder ik, zijn gewoon niet gemaakt om 24/7 met een baby te zitten. Ik werd ook gillend gek. Sterkte! En deel je emoties met je partner. Kijk hoe je samen meer tijd voor jou in kan plannen!

Wat heftig en goed dat je het van je afschrijft! Kolf je fulltime? Dat heb ik ook gedaan en werd echt randje depressief ervan! Zo veel rust bracht het me om te stoppen. Ik hoop dat jij gauw een evenwicht in jouw dagelijks leven 😘

Fulltime kolven is echt zwaar! Ik heb dat ook zo onderschat, en je bent idd 10 weken postpartum! Geef jezelf de tijd om aan het idee van moederschap te wennen; het wordt echt beter! Ik vond het heerlijk om het kolven af te bouwen en bij een tweede ga ik dat ook eerder doen. Hopelijk komt het snel goed en anders kan je altijd professionele hulp inschakelen. Happy mama is happy baby 😘

Aah wat moet dit pittig voor je zijn! Een pancreatitis bij katten is ook heel pijnlijk en heel zorgelijk, kun je de kat niet een paar dagen bij een dierenarts brengen zodat zij deze zorg van je over kunnen nemen? Daarnaast gaan nadenken of je niet wil overstappen naar kunstvoeding, want als je hier aan onder door gaat is ook niet goed voor de kleine! Wellicht ook even een dag (en nacht) voor jezelf plannen. Even winkelen, wellness doen of een hotel pakken. Dan heb je het kolven nog wel, maar de rest niet. Kun je zelf even opladen en er weer tegenaan! Misschien shoppen naar een robotstofzuiger zodat je man andere taken kan opnemen in het huishouden.

Lieve mama ik denk niet dat iemand boos word na het lezen van je verhaal! Ik herken je verhaal heel erg, ik heb dit “vlucht gedrag” zoals je het zelf noemt ook heel erg gehad. Ik had een gigantische kinderwens en ik voelde me zo schuldig dat ik het zo zwaar vond. Maar het word echt beter geloof me! Ga naar de huisarts, praat met de praktijk ondersteuner zodat je emoties de cirkel van je gezin uit zijn!! Dit heeft mij heel erg geholpen. En ben ik wel eens gevlucht? Jazeker ik heb wel eens zodra me vriend thuis kwam van werk gezegd “alsjeblieft neem jij haar maar even over” en ben een uur met de hond gaan wandelen. Onze dochter was een hele erge Huilbaby en huilde 10 uur per dag, die dag dat ik een uur met de hond ben gaan lopen toen liep ik in het bos en ik bleef maar gehuil horen (heb zelfs in het bos gezocht of er een baby lag) toen kwam ik thuis en heb ik de knoop doorgehakt hulp te zoeken bij de praktijk ondersteuner van de huisarts, want als je in een stil bos gaat zoeken naar een baby omdat je er van overtuigd bent dat ergens een baby aan het huilen is, dan gaat het niet goed. Enige tip die ik je kan geven is ga praten bij de huisarts

Dit klinkt als een ( lichte) post natale depressie.. Je hormonen zakken na de bevalling icm de enorme vermoeidheid en het constante ‘aanstaan’ kan zorgen voor depressieve gevoelens. Daarnaast is zo’n hele kleine baby nog vooral aan het ‘vragen’, je krijgt nog niet zoveel terug. Ik heb ook een PND gehad en hoewel ik wel moedergevoelens had, vond ik het zwaarder dan dat ik kon genieten.. Nu mn dochter 1 jaar is is het zó anders al.. Ik geloof zeker dat het bij jou ook helemaal goed komt met je moedergevoelens, maar je bent nu nog even overspoeld door alles, moe, hormonaal en wellicht wat depressief.. Je relatie komt onder druk te staan enz. Hoort er allemaal bij. Geef het even wat tijd en zoek anders hulp voor je gevoelens! En neem af en toe even tijd om iets leuks te doen met je partner, breng baby even naar opa en oma en ga iets doen zelf of samen, dat houdt je op de been. Veel sterkte!

Update voor iedereen, Dankjewel voor jullie lieve reacties!❤️ Dit had ik totaal niet verwacht. Dankjulliewel! Onze kat zit alweer aan de medicatie. Heb zelfs een rekening bij 538 ingestuurd. Want die rekeningen van de dierenarts..zijn niet te doen. Maar leuke tips. maar helaas niet te doen hier. Onze kat ooit bij de dierenarts gelaten, en sindsdien heeft hij een trauma. En neem liever hem na huis met de zorg. gewoon lichamelijk en psychisch beter voor beide. (Ik heb liefst de controle, en het zien hoe het gaat). Klinkt stom. zo ben ik. Opa en Oma zijn al bang dat ons kind een scheet laat, dan moet het al gelijk van schoot af. en veel zeuren, dus ze weten ook niet van hoe ik mij voel. (Laatst al borstvoeding afzeiken, terwijl hun het nooit geprobeerd hebben). Maar de volgende afspraak bij consulatiebureau ga ik het over afbouwen hebben, van het kolven. M'n schoonzusje krabbelde eergister ook terug, voor het oppassen. 16de gaat ze oppassen. maar wilt liever naar haar vriendin (die ook getrouwd is met een ander). omdat die vader jarig is. maar gelukkig past ze "nog" op. dan kunnen ik en mn partner even paar uurtjes weg. 19 tot 0.00 uur. Gister waren wij even gaan lunchen. onze zoon was echt stil. avond wel chaos. hij had teveel prikkels gekregen. maar ik heb het overleefd. was leuk. & ik ga met betere tempraturen weer beginnen met hardlopen.

Wat goed dat je de schouders eronder zet! Meer kan je niet doen. Het is soms gewoon enorm overweldigend zo'n nieuw leven. En dat is wennen en dat is ok! Succes

Ik vind het een beetje lastig om je verhaal te volgen. Ik lees namelijk veel tegenstrijdige antwoorden met bijv 'maar ik heb het overleefd' gevolgd door 'was leuk'. Misschien je mind set ook eens omzetten en proberen in plaats van alleen maar beren op de weg te zien, juist ook in oplossingen te denken. Er zijn er hier heel veel gegeven, maar worden allemaal afgekapt. Daarnaast val ik wel een beetje over de opmerking over de dierenartsrekening. Helaas zijn die duur en ook mensen in de diergezondheid kunnen niet gratis werken, hoe graag zij dit ook zouden willen. Zij hebben ook vaste lasten die betaald moeten worden, zoals een hypotheek, boodschappen en verzekeringen. Wellicht kun je je verdiepen in een huisdierverzekering, zodat deze zorg al wegvalt? Ik hoop dat je een beetje kunt genieten en alles kunt loslaten tijdens de paar uurtjes samen met je partner!

Mocht je willen praten dan heb je hier verschillende opties die gelijk voor je klaar willen staan. Zag ook het andere bericht. Mogelijk kan het je helpen en geeft het je lucht. https://kennisbank.patientenfederatie.nl/app/answers/detail/a_id/20/~/telefonische-hulplijnen-voor-mensen-in-psychische-nood Ze beschrijven: De Luisterlijn (voorheen Sensoor) 088 0767 000. Het nummer is dag en nacht bereikbaar voor iedereen die behoefte heeft aan een vertrouwelijk gesprek of luisterend oor.  Je kunt ook chatten, meer informatie kun je vinden op de website MIND Korrelatie (0900) 1450 (ma t/m vrij 9.00 - 21.00 uur) Je kunt ook chatten, meer informatie kun je vinden op de website Stichting 113 zelfmoordpreventie (0900) 0113 (dag en nacht bereikbaar). Je kunt ook chatten, meer informatie vind je op de website. Veel landelijke cliënten- en familieorganisaties bieden ook telefonische hulp, advies en/of lotgenotencontact. Op de website van MIND kun je een overzicht vinden.

hoi misschien heb je wat aan deze tips fulltime kolven is al een fulltime baan op zich. mijn eerste borstvoedings avontuur is niet gelukt waardoor ik bij de 2e er bijna aan onderdoor ging en niet wou opgeven. misschien kan je iets minder druk ervaren door een gedeelte donormelk te geven? dan hoef je (tijdelijk) een of twee voedingen per dag niet zelf te kolven. er zijn speciale groepen voor op fb. weet ook dat je een kolf niet compleet hoeft schoon te maken na elke kolfsessie, koud afspoelen en in de koelkast zetten volstaat en savonds mee in de vaatwasser. ik gebruik sinds kort een simpel handkolfje en dit werkt vreemd genoeg veel sneller bij mij en veel minder schoonmaak werk. ook als meer voedingen aan de borst een mogelijkheid zijn zeker doen! arme kat, onze katten zijn ook onderdeel van het gezin. jouw stress is wel een factor op de kat. het zijn extreem gevoelige wezens. voel je niet schuldig ergens om hulp te vragen. heb je geen fijn gevoel bij je huidige dierenarts overweeg dan een ander. vraag hulp aan een (proffesionele) kattenoppas. veel hebben papieren voor medische zorg. al is het om medicatie toe te dienen wanneer je bij jullie kindje moet zijn. leg je situatie uit. hulp vragen is geen zonde. bij de huisarts kunnen ze je doorverwijzen. zelf gelukkig zijn is het belangrijkste om goed voor je kindje te kunnen zorgen. elke week wordt je kindje groter en zal hij meer kunnen en wordt de zorg iets minder intensief jullie hebben samen een kind, praat met je man en verdeel het allemaal eerlijker. is voor hem uiteindelijk ook leuker als je kan opkrabbelen uit deze put heel veel sterkte!