Hallo, ik schrijf het hier omdat ik het heel fijn vindt van me af te kunnen schrijven.
Ik heb een tweeling van nu 2 maandjes oud en neem vrijwel alle zorg op mij. Mijn partner geeft wel af en toe een flesje of doet zelden een luier maar ik doe het met liefde.
Nu was hij vandaag ziek, dus mocht ik voor de tweeling en voor hem zorgen.
Prima ook met liefde. Hij is mijn man.
Ik verzorgde de tweeling zoals altijd, en bracht wat eten en drinken naar mijn man op de bank.
Maakte lunch wat hij wilde.
Deed het huishouden etc je kent het wel.
Dus ik zei voor het avondeten; zal ik risotto met groentes voor je maken?
Zei hij; mmmmmm
Ikzei; Oo niet z’n zin in?
Hij; mmm maar is wel gezond dus doe maar
Ik gaf nog aan dat als hij niet wilde ik wel wat anders wilde maken. Alleen hij wist niet wat en hij vond dit wel een gezonde optie dus hij zei; Doemaar
Dus ik ging naar de supermarkt en daarna ging ik koken. Toen ik bezig was kwam hij in de keuken, zette de oven aan en schoof pizza erin. Ik vroeg; wat doe je?
Waarop hij zei; voorgerecht
Oké nou prima.
Ik dekte de tafel en gingen zitten. Hij at zn pizza en ik schepte risotto voor hem op.
Hij at 1 hap en ging op z’n telefoon. Ik vroeg hem of hij z’n telefoon weg kon doen en gewoon rustig kon eten.
Hij zei dat hij niet meer hoefde. Ik zei; je hebt niks gegeten?? Hij zei; jawel een hap maar ik kan niet meer
(Na zn pizza)….:
Ik legde hem rustig uit dat ik voor hem had gekookt zodat hij nog groentes binnen kreeg omdat hij ziek is. Als hij had gezegd dat hij pizza ging eten kon ik ook het boodschappen en koken doen laten zitten en zelf op de bank rusten…
Hij begreep mij niet en er kan geen excuses vanaf komen..
Nu ben ik best boos/verdrietig naar boven gegaan in bed. Hij zit te gamen beneden… (tweeling op bed…)
Ik schrijf dit om van me af te schrijven maar tips zijn altijd welkom. Voel me niet gewaardeerd 😣