Voel me niet gewaardeerd

Maar als je gaat werken, komt dat er toch niet bij? Dan worden er toch dingen herverdeeld? Het klinkt alsof hij de “baas” is in jullie relatie. Waar zijn jouw verwachtingen van hem? Hij wilde zelf toch ook kinderen? Heeft hij er nooit bij stil gestaan dat hij daar ook tijd in moet investeren? Hebben jullie hier van te voren geen afspraken over gemaakt?

Zou hem wel een kans daarin geven, dan maar een bende. Jij moet ook leren hem te laten meemaken hoe het is een dag alleen met de tweeling. Ga anders in het weekend eens een paar uur weg en bespreek dat je het fijn vindt als het huis geen vuilnisbelt is aan het einde van de dag

Ik zou een heel stevig gesprek gaan voeren met je partner en precies dit aan hem voorleggen. Het is te zot voor woorden dat hij niet een normale dag alleen kan zijn met zijn kinderen. En jij moet op z’n minst elke ochtend de tijd krijgen om lekker te douchen en je klaar te maken voor hij naar zijn werk gaat. Echt gaan opeisen en voor jezelf opkomen hoor! Voor je het weet ben je jaren verder en ga je er aan onderdoor. En hoe langer je in deze rolverdeling blijft hoe moeilijker het is om het te veranderen.

Ik denk wel dat je het met deze gedachten zelf ook een beetje in stand houdt. Geef hem ook de kans om dit te gaan ervaren, als het dan als je terug komt van een afspraak of dagje weg een bende is, probeer dan niet meteen te gaan opruimen. Misschien was zijn idee om dit later te gaan doen of de volgende dag, maar neem je het zelf weer uit handen.

Klopt helemaal dat ik het zelf ook in stand hou. Maar dat is gewoon echt puur omdat als ik het niet doe, gebeurd het niet. Hij is het ook zo van huis uit gewend. En eerlijk gezegd ik bij mn ouders ook. En weetje dat is zeker niet mn probleem. Mn probleem is onderwaardering en dat hij te hoge verwachtingen van me heeft. Dat ik naast dit alles ook nog ga werken, en toch de situatie zoals die nu is ook in stand kan houden. Er is veel onbegrip vanuit zijn kant. Hij vraagt vaak; zullen we een dagje weg. Maar een dagje weg is voor mij veel stress, geregel over elke stap die we zetten moet ik van te voren hebben nagedacht. Dus ik blijf liever thuis. Maar dat begrijpt hij ook niet, hij ziet niet wat er allemaal bij komt kijken. Geef ik dit uit handen, dan nemen we de kids in pyjama zonder jas zonder eten en misschien wel net schone luiers in de tas mee 🫣😂

Ik vraag me na dit berichtje af: en wat doet hij voor jou en de kindjes?

Maar wat je eigenlijk wilt is gewoon alles voor de kinderen zelf doen? Niet werken. Nergens heen gaan, en veel schouderklopjes krijgen? Klinkt misschien een beetje lullig zo, maar dat is wat ik hier uit opmaak. Wat is zijn rol dan in je kinderen zijn leven? Een wandelende bankpas? Lijkt me geen realistische situatie? Wat als jij ziek wordt en hij voor de kinderen moet zorgen?

Hij heeft ook geen idee wat erbij komt kijken / wat er te waarderen valt, als jij het blijft doen en uit handen nemen.. en hem ook niet vertrouwd. Probeer het eens, wie weet verrast ie je! En misschien vergeet hij idd luiers, nou dan gebeurt dat de volgende keer niet weer.

Ja het is voor de band tussen vader en kinderen ook zo goed dat ze samen tijd doorbrengen. Niet lullig bedoelt TS maar als jij alles continu onder controle wilt houden en niks uit handen wil geven dan ontneem je hem de kans ook om een goede relatie met zijn kinderen op te bouwen.

NJJJ, je slaat denk ik de spijker op zijn kop. @TS; Je vent moet wat harder zijn best doen en zijn gedrag flink aanpassen. En jij moet op momenten een stap terug gaan doen. Laat hem ervaren, fouten maken, want dat betekent leren. Jullie kinderen horen een band met beide ouders op te bouwen. De zorg hoeft niet hetzelfde te zijn, daarin mag iedereen zijn/haar eigen manier ontwikkelen. Het moet echter wel gedaan worden door zowel vader als moeder. Dan kun jij ook prima werken.

Nou als ik naar mijn man kijk, die zal misschien ook iets vergeten. Doet hij heus geen 2x. Voor sommige mensen werkt het juist door te ondervinden te leren. Want als ik het zo hoor, hij geeft aan dat hij wil dat je gaat werken zodat hij ook een dag met de kinderen heeft, wil hij wel. Maar doordat jij alles uit handen neemt, gebeurt dit niet en leert hij ook niets. Bovendien denk ik dat je zo op langere termijn jezelf ook tekort doet, omdat je man en kinderen dan altijd afhankelijk van jou blijven. Dan ben je 10 minuten van huis en al 3x gebeld want waar zijn de jassen/schoenen/rugzak etc. Ja, misschien trekt hij ze de meest vreemde combinaties aan of geeft hij ze straks iets te eten waar jij andere ideeën bij hebt, maar dat is ook loslaten, de kinderen lijden er niet onder dan. Het is gewoon 'anders'. Ik zou zelf overigens super kwaad worden als mijn man een pizza naar binnen duwt als ik voor hem heb gekookt maar goed.

Nouja het zal wel een wisselwerking zijn neem ik aan. Blijkbaar neemt haar man ook absoluut geen initiatief en geeft TS niet het gevoel alsof hij het alleen aan kan. Echt jullie moeten om tafel. Misschien met iemand erbij zelfs om deze patronen te doorbreken. Voor de meeste relaties (uitzonderingen daargelaten natuurlijk) is zon scheve verhouding niet prettig.

Maar wat maakt het uit als het niet vlekkeloos loopt? Dan lost hij het maar op als problemen zich voordoen. Juist dan zal er meer begrip komen omdat hij er dan achter komt dat het toch wat meer werk is dan verwacht. Ik wil hem absoluut niet verdedigen (verre van), maar het kan ook nog helemaal niet soepel gaan bij hem omdat hij het nooit heeft gedaan. De eerste keer dat ik met mijn baby en dreumes op pad ging, ging het nou ook niet bepaald soepel. Zat ik daar bovenin een speelhuisje mijn baby de fles te geven terwijl ik mijn dreumes probeerde te weerhouden van levensgevaarlijke capriolen. Ik denk echt dat het goed is als jullie in relatie therapie gaan. Patronen zijn soms gewoon écht lastig te doorbreken. Ook is een eerste jaar met kinderen gewoon erg pittig. (Oja en zo meegekregen van huis is gewoon echt een excuus. Dat iets bij hem thuis zo ging betekend niet dat hij het niet anders kan)

Ik heb nergens gezegd dat medici niet in de luier van mijn kind mogen kijken. Dit mag door een arts met een reden. De vrouw achter de balie bij het CB is geen arts en het heeft ook geen reden om in een volle wachtkamer de luier van mijn kind te kijken. En inderdaad is bevallen op je rug uitgevonden door artsen vroeger die zo beter kunnen kijken, dit is niet effectief voor een vrouw, mocht je dit fijn vinden, super!

Borstvoeding geven aan een kind is super normaal en inderdaad van 2 tot 7 is de speenleeftijd en gemiddeld vallen daarna de melktanden eruit. Rare vergelijking? Ik vind dat een kind van 16 tot op zekere hoogte voor zichzelf zou moeten kunnen zorgen. En een moeder van 16 kan ook voor een kind zorgen. Daar zijn genoeg voorbeelden van, of dat heel fijn is voor de moeder en goed daar heb ik het niet over. Maar iemand van 16 moet tot op zekere hoogte voor zichzelf kunnen zorgen. (Was draaien, eten kunnen maken, douchen, zichzelf verzorgen, kamer opruimen, zelfstandig huiswerk maken, een bijbaan)

Anders voeren jullie deze super off topic discussie even privé? 😅

Hi dames, Er ontstaat een flinke off-topic discussie, niet de bedoeling natuurlijk. Ik wil jullie vragen om weer on-topic verder te gaan ;) Liefs, Micky

Hij heeft kennelijk geen benul. Daardoor kan hij het inderdaad ook niet op waarde inschatten. Mensen struikelen erover als we dit een ‘mannen’ probleem noemen en technische hebben ze gelijk. Het is een ‘mensen’ ding. Dat neemt niet weg dat het door onze cultuur en opvoeding vaak de mannen zijn die het niet zien niet snappen en niet begrijpen. Iedereen die nu denkt ‘ja maar mijn man wel’ of ‘nou dan leg je het toch uit’ ik zou zeggen gefeliciteerd dat jij deze dans ontsprongen bent, maar hij bestaat wel. Jij bent niet gek TS. Het is oneerlijk en de oplossing zal niet vanzelf komen. Kan alleen zeggen wat ik zou doen… en dat is de volgende keer als je weer zo’n halfbakken antwoord krijgt, erbij zeggen dat je het niet wil gaan doen als hij het vervolgens niet opeet. De uitdaging zal zijn om dat op een vriendelijke, niet verwijtende toon te zeggen 🫢