Volledig ziekmelden?

Hey, wat een ontzettend intensieve en moeilijke situatie. Allereerst wat verhelderingsvragen: - heb je ook herbelevingen? Of is er vooral sprake van angst (dat je dochter iets overkomt)? - kan je dochter ergens anders slapen? Of is ze voor zorg volledig van jullie afhankelijk? - heb je al slaapmedicatie gebruikt? - ben je alleen bij een psycholoog onder behandeling of is er ook een psychiater (en evt medicatie) ingezet? - sta je er alleen voor of is je partner net zo betrokken? - heb je een netwerk om je heen? - hoeveel uur is je contract? - werk je nu minder uren per dag of minder dagen? - is er op je werk de mogelijkheid om wel te werken/aanwezig te zijn maar niet in je functie? Zodat je misschien terug kunt naar 25% werken. Er zijn veel ouders die een zorgenkind hebben en daar niet bij werken! Die zorg telt echt wel dubbel! Jezelf naar beneden halen is niet nodig en ook niet reëel!!

Is het mogelijk bijv boventallig te werken? Dus wel 100% ziekgemeld, maar dat je wel 50% of meer aanwezig bent? Misschien dat dat een optie zou kunnen zijn, zodat als het niet gaat je niet de verantwoordelijkheid hebt iets af te ronden en alles wat wel lukt je collega's ontlast in hun taken? Zo kun je zelf wel je uren/regelmatigheid (even geen mama zijn) behouden en is het voor je werkgever/vervanging ook duidelijker? Is het mogelijk om bijv 1x per week zelf elders te overnachten (rust te pakken)? Zal in het begin onwennig zijn, maar mogelijk na een aantal keer doen rust geven dat je even bijtankt? En dan niet verplicht sociaal bij iemand waar je logeert op de bank samen, maar echt even terug trekken door in bad te gaan, lezen en op tijd naar bed ofzo?

Is het niet een idee dat je je bijvoorbeeld 50% ziek meld oid?

Hey mama. Wat ongelofelijk lastig lijkt me dit! Heel dapper dat je dit zo neerschrijft. Heel begrijpelijk dat je zo onzeker wordt je al eens tegen een depressie/burnout hebt gevochten en je er nu weer tegen lijkt te staan! Het lijkt me echter totaal niet onlogisch dat dit even weer boven komt: je bent zo hard voor je dochter aan het vechten, je kan nauwelijks uitrusten of slapen, je jobinhoud is veranderd waardoor je je ook daar weer voor de volle 100% moet inzetten en je bent tegelijk aan jezelf aan het werken door emdr te doen. Dit zijn allemaal dingen die voor bijna de volle 100% je aandacht vragen.. het is denk ik ongelofelijk sterk dat je dat allemaal doet al een tijdje. Ik lees dat je tijd voor jezelf hebt ingebouwd door halftijds in ziekte te gaan. Maar tegelijk ben je ook daar dan een emdr traject begonnen. Dit is een zwaar traject, waar je ruimte en energie voor moet hebben om dit te doen. En eigenlijk ook een zekere basisrust moet hebben voor je kan starten. Ben geen emdr specialist, maar dat is toch wat ik er van collega's over gehoord heb. Dus lijkt het me logisch dat dit niet direct werkt aangezien jij in overlevingsmodus lijkt te zitten (continu aan staan). Wat ik je zou aanraden en toewensen is dat je die 50%die je in ziekte thuis zit nu eens echt dingen probeert te gaan doen waardoor je tot rust komt. Desnoods is dat een hele dag in de zetel liggen en netflixen of wandelen of in de zon gaan liggen of met een vriendin een terrasje doen. Verwerking komt later, als de overlevingsmodus uit kan. Die moet eerst uit en dat doe je door rust te vinden. Of je gaat werken of niet, is jouw keuze. Ik hoor dat je daar graag bent, maar dat de nieuwe functie veel vraagt. Zou je je oude functie terug kunnen doen? Of iets anders dat je al onder de knie hebt? Of desnoods 80% of 100% thuis en vrijwillig een aantal dingen op het werk blijven doen. Zolang het maar dingen zijn waar jij energie uit kan halen. Ik snap heel goed dat je je schuldig voelt naar alles en iedereen en naar je dochter. Maar dat is nergens voor nodig. Jij probeert te doen wat ze nodig heeft, namelijk een mama die er kan zijn voor haar. En dat is door goed voor jezelf te zorgen. Zo leert zij alvast een belangrijke les: goed voor iemand anders kunnen zorgen begint bij eerst goed voor jezelf te zorgen. Heel veel sterkte!

Goh, snugger....🤦🏻‍♀️ je zit momenteel.nog in de 50% ziektewet! Sorry te snel gelezen en overheen gegaan.... Nou daar gaat mijn advies 😬....

Ten eerste begrijpelijk dat her niet goed gaat als je dochter medisch en qua slapen zoveel zorg vraagt. Ten tweede en deze vind ik heel belangrijk: je faalt niet wanneer je op de rem trapt om erger te voorkomen, je faalt wel als je gas blijft geven tot je volledig in puin ligt. Een klein beetje een metafoor maar dan bekijk je het misschien objectiever. M Als derde ben ik van mening dat je je werk op korte termijn niet nodig hoeft te hebben om je goed te voelen. Dan ontbreekt er misschien iets op de andere gebieden. Heb je genoeg hobby’s? Vrienden? Sport waar je je energie in kwijt kunt? Waarom niet eens een tijdje daar op focussen zodat je kunt ontspannen op de tijden dat je nu werkt. Je kindje is dan toch al ergens onder de pannen. Ga voor mijn part bij je ouders in het logeerbed even slapen. Doe wat je NODIG hebt! Niet wat je tegen jezelf zegt wat je nodig zou moeten hebben. Niet zo hard zijn voor jezelf, daarmee kom je er niet! Jezelf vergelijken met anderen hoort daar ook bij. Ieder huisje heeft z’n kruisje, die anderen hebben wel andere dingen het is bijna nergens perfect. Lief zijn voor jezelf!!

En nog iets belangrijks om je te realiseren, het eerste ziektejaar krijg je volledig betaald. Het tweede 70% over je ziekuren en na 2 jaar mogen ze je ontslaan. Of je in die 2 jaar nou 99% hebt gewerkt en daarmee jezelf continu overvraagd hebt om maar je goodwill te tonen of dat je in die 2 jaar 100% ziek was en alles eruit gehaald hebt om te herstellen. In die laatste situatie is de kans zelfs groter dat je weer volledig aan het werk bent voordat de 2 jaar om zijn. Dus je kunt beter focussen op je herstel, werk is maar werk!

Of je het eerste jaar volledig betaald krijgt, ligt aan je contract/ cao. Daarin kan ook staan 80%. Het is in het eerste jaar ook tenminste 70%. Na 1 jaar wordt er gekeken of er 2e spoor ingezet kan worden. En ook na 2 jaar is ontslaan nog zo makkelijk niet.

Wat een heftige situatie en wat dapper hoe je het omschrijft! Je bent een fantastische moeder als ik het zo lees ❤️ je doet het zo knap, geen enkele moeder blijft in zo’n situatie overeind. Slaaptekort breekt je enorm op, en dan ook nog zoveel medische zorgen. Ik snap dat de opmerking van je leidinggevende je raakt. Maar heeft wel gelijk. Echt ALLE moeders struggelen hiermee. Hoe blijf je in balans? Eerlijk. Ik voel me ook 9/10 dagen alsof ik elk moment om kan vallen. Maar niemand ziet het aan me. Vind het dus juist heel krachtig dat je dit uitspreekt en durft te tonen. Wellicht is boventallig werken een optie. En kun je misschien 1 nacht per week ergens anders slapen? Dan kan je een beetje opladen. Plan ook in het weekend voldoende me time.

Ach wat zwaar zeg en wat een bikkel dat je überhaupt nog overeind staat 😱 Super sterk. Maar ik denk dat het goed is om even los te laten, dat is ook sterk. Uit eigen ervaring weet ik dat het de eerste paar dagen thuis even wennen is, maar daarna kwam er zoveel rust. De band met mijn dochter is zoveel sterker geworden en: ze is gaan doorslapen 🥹 Een week nadat ik mij ziek melde. Van een boze, slecht slapende baby, werd ze een vrolijke meid en ze ging in haar ontwikkeling ook ineens grote sprongen maken. Het zal bij jullie de medische kant niet oplossen, maar een blije mama is ook een blije baby 😊 Na 2 maanden heb ik de boel weer rustig opgepakt omdat ik merkte dat ik werk miste en me beter voelde. Ook mentaal. Ik kan alleen maar adviseren om het gewoon eens een week of 3 aan te kijken of je meer rust krijgt als je je ziekmeldt.

Van het eerste ziektejaar klopt al heb ik nog geen werkgever gezien die dat deed maar inderdaad, het kan. Spoor 2 is een verplichte stap in de wet poortwachter maar dat maakt voor ts niet zoveel uit toch? Werkgevers mogen na 2 jaar onstlagvergunning aanvragen bij UWV, als ze de wet poortwachter gevolgd hebben wordt hier doorgaand aan voldaan. In elk geval mogen ze stoppen je salaris te betalen en je een vaststellingsovereenkomst aanbieden dus hoe dan ook, je hebt geen inkomsten meer tot uwv akkoord gaat.

Hi! Ik zit zelf momenteel in de ziektewet en tik bijna de 2 jaar aan.. Wel zit ik in een 2e spoor traject en ben op zoek naar een andere baan. Jezelf labelen als slechte moeder is echt onterecht, als ik je verhaal lees doe je je best en wil je heel graag, maar lukt het niet. Het lijkt erop of je emmer volledig vol zit en je geen tijd hebt of mogelijkheden om deze te legen. Wat heb je nodig om ademruimte te creëren? Wat ik me ook afvraag is waar de bedrijfsarts in dit verhaal zit? Heb je daar al eens om gevraagd zodat die mee kan kijken wat mogelijk is. Is het op je werk mogelijk om andere werkzaamheden te doen? Of een arbeidsdeskundige die kijkt naar andere mogelijkheden en daarvan een rapport opstelt? Heb je al weleens kijken naar een orthopedagoog, kan de huisarts je doorsturen? Heb ik gehad, zij kijken naar jou en jouw kindje. Hoe kan je met sommige dingen omgaan nu je een kindje hebt, je kan je zorgen uiten, ze kan komen kijken naar de thuissituatie en ga zo maar. Vond ik heel fijn persoonlijk.

Oh wat een pittige situatie voor je zeg! Ik zie dat je al veel tips en adviezen gehad hebt, fijn! Wat ik nog wilde checken; krijg je emdr gericht op het slechte slapen of de medische situatie van je dochter? Want emdr is enorm effectief, maar niet op trauma dat je op dat moment nog doormaakt. Wij hanteren als absoluut ‘startcriterium’ dat de situatie stabiel is. Anders starten we niet eens (met de emdr dan, wel andere hulp uiteraard). Ik denk uit je verhaal op te maken dat dit nog niet zo is. Mijn advies zou daarom zijn om tóch eerst echt ruimte te creëren om tot rust te komen. Ga die werkuren slapen, iets doen waar je van ontspant of energie van krijgt. En pas daarna komt er ruimte, en qua slapen of medisch gezien misschien pas over een tijd mogelijkheid voor emdr. Ik denk dat andere therapie, veel meer gericht op omgaan met de huidige situatie, misschien beter zou passen. Maar goed, ik beoordeel het nu natuurlijk op een heel klein stukje van je verhaal. Heb je een ervaren psycholoog? Dan zou ik het eens voorleggen en vragen welke andere opties er zijn die bij jouw situatie passen. Heel veel sterkte!

🙏🏻 ik wens je super veel sterkte in deze periode. Lastig. Ik hoop dat je de juiste keuze voor jezelf kunt maken. Zelf zorg is de beste zorg. Het is een geschenk als andere je daarbij helpen 🥰

Het klinkt alsof het belangrijk is om: 1. op de rem te trappen en niet door te werken als je dit eigenlijk niet kunt. 2. bezigheden te vinden die je kunt doen buitenshuis zodat je er daadwerkelijk van opknapt in plaats van thuis zit te verpieteren, zonder dat deze bezigheden jou weer te veel vermoeien. Denk aan… - lange wandelingen maken - tuinieren (eventueel kijken of er in de buurt een stadstuin of kinderboerderij of zoiets is waar ze bijv wekelijks hulp kunnen gebruiken) - misschien schilderles of muziekles of iets dergelijks overdag? Maar ook: overleg met je psycholoog of huisarts wat een goed dagritme is! Middagdutjes bijv wel of geen goed idee? Je hoeft je niet schuldig te voelen als je 100% ziekgemeld bent en toch wat dingen gaat ondernemen (let wel goed op jezelf hierin, ga niet meteen van allerlei nieuwe hobbies beginnen dat is ook weer niet de bedoeling).

Dankjewel voor je reactie! - Ik heb geen last van herbelevingen en ik ben ook niet perse extreem bang dat haar iets overkomt, maar er zijn wel triggers (zoals een bepaalde ademhaling die ook gewoon bij een verkoudheid kan horen) die me meteen in paniek maken. Hier heb ik EMDR voor gehad, maar geen resultaat. - Ze slaapt eens per week bij opa en oma, dat is echt héél fijn. - Als ik 's nachts niet de zorg heb voor onze dochter gebruik ik wel eens rustgevende tabletjes (gewoon van Kruidvat). - Er is geen medicatie ingezet, geen psychiater betrokken. - Mijn partner is ook betrokken, hij wankelt ook. - Ik heb een netwerk, m.n. schoonouders betekenen veel. De rest is allemaal op afstand (fysiek). - Mijn contract is 32 uur, waarvan nu 8 uur ouderschapsverlof. Nu werk ik 50% dus 12 uur, verdeeld over drie halve dagen (normaal drie hele dagen). - Ik kan denk ik wel therapeutisch aanwezig zijn. Lief dat je zo mee denkt!

Ja die boventalligheid, daar zit ik nu ook aan te denken. Ik zal het overleg daarover opzoeken met mijn leidinggevende. Mijn eigen negatieve gedachten rondom falen moet ik maar zoveel mogelijk proberen te negeren. Ik heb twee keer in het afgelopen jaar met deze reden ergens anders geslapen, maar inderdaad voelde ik toen de verplichting sociaal te doen. Een nachtje hotel zit ook nog in mijn hoofd, hoewel één nachtje waarschijnlijk niet het verschil gaat maken. Maar een hotelkamer met een jacuzzi ofzo.. mmm. Dankjewel voor je reactie!

Dankjewel voor je fijne reactie! Terug naar mijn oude functie kan helaas niet, want die bestaat niet meer. Ik zou wel kunnen kijken welke elementen uit mijn huidige functie me nog enigszins liggen en me daar de komende tijd op focussen. D.w.z. heel veel uit handen geven en de resterende taken op 'vrijwillige' basis doen.

Dankjewel voor je reactie. Ik heb niet echt hobby's, vind momenteel ook niet echt iets leuk. Alles kost energie. Ik sport eens per week, als het even kan, en ik ben onlangs bij een zanggroepje gegaan om dat eens te proberen. Ik ervaar er geen plezier van (maar dat ervaar ik nu dus nergens echt van), maar vind het wel fijn om een avondje weg te zijn van huis.

Dankjewel voor je reactie. :)