Voorlopige ondertoezichtstelling, tips graag

Hoi Kakarre, wat naar voor jullie. Begrijp ik het goed dat de situatie tussen jou en je vriend eerder niet rustig was, en je zoontje daarom onder toezicht is gesteld? Het beste wat je dan kunt doen is laten zien wat er bij jullie veranderd is. En vooral ook wat je hebt gedaan of nog steeds doet, om ervoor te zorgen dat diezelfde situatie niet meer ontstaat. Bv welke hulp heb je daarvoor ingeschakeld, welke afspraken hebben jullie met elkaar gemaakt, welke schadelijke mensen heb je uit je leven gebannen en waarom, welke veranderingen heb je gemaakt in je woning/financiën/buurt/werk/etc. Dat lijkt misschien overdreven als het nu goed gaat. Maar is eigenlijk ook wel logisch; eerder lukte het jullie namelijk niet om bepaalde zaken goed te regelen (volgens jeugdzorg dan in ieder geval, ik ken jullie situatie natuurlijk niet). Het is voor mensen heel moeilijk om hun situatie te veranderen. Als dat gemakkelijk was hadden jullie dat al veel eerder gedaan - niemand wil graag ruzie/schulden/onrustig huis/verslaving/etc. Toch lukte het eerder (vindt jeugdzorg en de rechter) niet. Dus ze willen weten dat het nu wél goed gaat, maar ze willen ook een soort vangnet dat het goed blijft gaan. Of een reden waarom het nu wél is gelukt en ook blijft lukken. Als je niet goed weet wat er volgens hen anders moet, of het voor je gevoel steeds niet genoeg is, kun je ook eens in gesprek hierover met de (gezins)voogd. Je kunt dan vragen wat zij van jullie willen zien, zodat ze er weer vertrouwen in hebben dat jullie het zelf kunnen. Hopelijk heb je hier iets aan... Succes!!!

Hoi wat een nare situatie. Ik werk zelf in de jeugdzorg.. Ik kan écht zeggen dat geen enkele gezinsvoogd of rechter ervoor is om een kind uit huis te plaatsen, zeker geen jong kind. Mijn tips: - werk mee aan de hulp en ondersteuning die ze je bieden of adviseren - maak een plan met elkaar voor als bij jullie de stress/spanning oploopt. Wat kunnen jullie dan doen of waar kan je kindje heen zodat hij jullie spanning zo min mogelijk voelt en hij er geen schade van ondervindt. - als het goed loopt en er het vertrouwen is dat de situatie weer veilig is (Bedoel ik ook emotioneel veilig en stabiel) zal de hulp vanzelf weer minder intensief worden en is er geen basis meer voor een evt. Verlenging. Dus wees daar niet bang voor. - als het wel beter is voor jullie kindje om tijdelijk niet thuis te wonen (zodat jullie aan jezelf kunnen werken bijv) dan zijn er veel mogelijkheden om je kindje te blijven zien.. je blijft altijd de ouder! Maar wordt niet boos of dat je domme dingen gaat doen, want dan gaat het tegen je werken. Heel veel sterkte en succes met de situatie!!!

Bedankt voor de reactie!. Hoe kunnen wij een plan maken, en wat moeten wij schrijven bij in het plan. Wij zijn heel open voor hulp en wij accepteren alle hulp. De gezinsvoogd is opzoek naar de juiste hulp voor ons. Het is echt een zware tijd voor ons. De raadonderzoeker begint met onderzoek kunt u mij vertellen hoe deze onderzoek verloopt? En wat is uw advies voor ons, hoe kan ik ze overtuigen dat er geen ruzie is. En heeft u wat andere tips voor mij. Er is niemand in mijn omgeving om ervaring te krijgen. Wij zijn heel erg verdrietig.

Vandaag begon de 4e week. Maar wij hebben nog geen hulp thuis of buiten gekregen. De gezinsvoogd zei ik ga het regelen. Maar het is bijna een maand en nog geen hulp. Moet ik nog een keer aan gezinsvoogd zeggen, of regelt zij zelf. Is dat haar verantwoordelijkheid??

Bedankt voor de antwoord!!. 4e week is begonnen dat mijn zoon onder voorlopige ondertoezichtstelling zit, wij hebben nog geen hulp van gezinsvoogd gekregen. Vorige week hebben wij tegen haar gezegd dat wij zijn open en accepteer alle hulp die jullie belangrijk vinden voor ons te krijgen. Ze zei dat heel goed dat jullie het accepteren. Maar wij hebben nog niks gekregen. Ik weet mijn huis situatie die heel rustig is, er is niks aan de hand nu. Maar wij willen niet dat deze 3 maanden 1 jaar wordt. Zij doet alles heel langzaam.

Wat een super reactie. ♥️ Heel goed dat jullie aangeven hulp te willen en te accepteren. Laat dit ook vooral merken. Laat zien dat je hier open voor staat en probeer pro actief te handelen. Laat zien dat jullie een plan van aanpak hebben en je hier ook aan houden. Stel bijvoorbeeld samen met de voogd doelen op van waar jullie aan willen werken. Zorg ook dat die doelen realistisch zijn. Zo kun je concreet laten zien wat jullie bereiken en welke stappen je maakt. Succes meid! 😘

Hmm ja dat is wel echt balen altijd dat er soms wachtlijsten zijn voor hulp of dat het lang duurt 😔 Het klinkt ook alsof je niet precies weet wát er moet veranderen.. Ik denk dat ze namelijk voor 'ruzie' geen verzoek voor uithuisplaatsing aanvragen. Dus ik zou als ik jou was weer om een afspraak vragen en dan vragen: -wat hun zorgen zijn (Geen ruzie is vaag.. bijv. Niet schreeuwen in bij zijn van de kinderen, geen geweld is duidelijker) - wat er volgens hen moet veranderen - hoe je dat dan kan veranderen - welke hulp ze aanvraagt voor jullie en hoe lang je daarop moet wachten

Bedankt voor de reactie! Ik heb genoteerd en ga ik nog een keer ze vragen. Maakt het probleem voor ons of wordt deze 3 maanden 1 jaar als wij geen hulp snel krijgen? Want wij willen heel graag onze zoon terug en snel krijgen. Alstublieft als u een tip or advies voor ons heeft, horen wij graag! Bedankt voor de tijd.

Ik moet zeggen dat ik best moeite heb dat deze vraag in dit forum gesteld wordt en dat er ‘tips’ gegeven worden. Ik snap echt dat het lief/ goed bedoelt is, maar ik krijg er een heel naar gevoel van. Het is toch niet voor niks dat dit zo in werk gezet is door instanties? Hebben jullie dat niet? Maar afgezien daarvan, denk ik dat je eerst de ernst van de situatie moet erkennen. Begrijp je waarom dit zo in werking gezet is? Weet je wat de argumenten zijn? Want dan kan je hier zelf een plan voor gaan maken ‘hoe gaan we hier aan werken - op de lange termijn’? Zodat je een plan van aanpak kan tonen met doelstellingen waar je de komende maanden mee aan de slag kan gaan. Ik ga er vanuit dat dit niet door ‘een’ ruzie is gebeurt, hier moet veel meer achter zitten. Denk niet dat je insteek moet zijn ‘zo snel mogelijk’ maar ‘wat is het beste voor ons kind’ op de lange termijn. Blijkbaar vindt jeugdzorg oid dat dat op het moment niet thuis is. 😢. Wat is het beste voor je kindje op dit moment denk je?

Je zou kunnen bekijken of je het om kunt draaien. Ik zie dat je je afvraagt wiens verantwoordelijjkheid het is om hulp te regelen... Eigenlijk os dat niet zo'n interessante vraag. Veel belangrijker is wie er het grootste belang bij heeft, en dat zijn jullie! Heel ander voorbeeldje: stel ik heb een paar schoenen nodig en ik ga naar de winkel. De verkoopster staat te kletsen met een collega en komt niet naar mij toe om te helpen. Dat kan ik weg gaan. Dan sta ik helemaal in mijn recht, want het is toch haar werk om mij te helpen een paar schoenen te vinden! Ik zou zepfs boos kunnen worden op de verkoopster, of een klacht in kunnen dienen, of slechte recenties schrijven op internet. Maar... Uiteindelijk gaat zij gewoon om 5 uur naar huis en ben IK degene zonder schoenen. Als ik dat wil voorkomen had ik ook zelf naar de verkoopster toe kunnen gaan en haar kunnen vertellen wat voor schoenen ik zoek. En kunnen vragen of ze me daarbij wil helpen. Jullie willen je kind terug thuis. Zoals je het nu doet ben je afhankelijk van wat anderen voor je bepalen. Je kunt ook laten zien dat je zelf ideeën hebt over wat er kan verbeteren bij jullie. Of wat voor begeleiding/hulp er nodig is. Of welke instantie jij fijn zou vinden om in te schakelen. Etc etc.

Helaas is de realiteit dat dit soort trajecten soms heel lang slepen. En dat er ook aan de andere kant zaken blijven liggen (geen verwijt; gezinsvoogd, raadsonderzoeker, etc zijn m.i. de meest onmogelijke banen van NL!) Het is natuurlijk ook een gekke overgang; eerst zegt een rechter "jullie kunnen dit niet", meestal na een heftige periode (want inderdaad: niet voor niets). Dat moet je dan als ouders accepteren (want anders werk je de instanties tegen), maar tegelijk moet je actief laten zien dat je het wél kunt. Ik denk dat de adviezen die hier gegeven worden daar prima bij aansluiten (en trouwens ook bij wat je zelf adviseert toch?): er wordt geadviseerd om zelf na te gaan wat er mis ging en dat op te lossen. Maar niemand zegt bv. "als je zus-of-zo opschrijft zijn ze blij". Of "je moet Hart van Nederland bellen!" Als er bij deze ouders geen inzicht is in de reden van de OTS, of onvoldoende vermogen om daar oplossingen voor te vinden, dan gaan ze met deze tips echt geen raadsonderzoeker foppen. Het kan ze m.i. hooguit helpen om iets sneller de switch terug te maken van slachtoffer naar verantwoordelijke ouder. Wat daarvan het resultaat is - en of dat genoeg is - is dan aan de raad en de rechter.

Er moet best wel iets gebeuren moet het zo ver komen als dit..

Volgens mij heb ik dit eerder gelezen. Kan dat? Klopt het dat er geweld in het spel in en dat zoontje daarom uit huis gehaald is? Dan zou ik inderdaad niet proberen om zoon zo snel mogelijk thuis te krijgen maar dan zou ik er alles aan doen om eerst een echt veilig thuis voor hem te creëeren. Op dr lange termijn is dat namelijk wat hij nodig heeft. Stabiele ouders en een liefdevol en veilig thuis.

Ik werk zelf in de zorg en geloof erin dat als het gebeurt, het niet voor niets is. Anderzijds heb ik evengoed geloof in mensen. Zeker als zij aangeven open te staan voor hulp is dat een super mooie stap. De tips die hier gegeven worden zijn niet: vlucht met je kind naar Brazilië, of lieg en bedrieg de boel bij elkaar. Ze zijn realistisch en inderdaad goed bedoeld. En jeugdzorg kijkt er echt wel doorheen als de ondernomen actie niet voldoende is of andersom. Daarnaast zit je met zo’n traject niet ineens zonder toezicht als besloten word dat het nu goed gaat. Ik vind je reactie dus echt heel negatief, uitgaande dat mensen niet kunnen veranderen en het toch al hopeloos is. Ik snap je bezorgdheid, maar hier help je ook echt niemand mee.

Ja precies dit.. werk ook zelf in de jeugdzorg en herken dat t voor ouders frustrerend kan zijn dat alles zo lang duurt. (Werkdruk bij voogden is enorm). Een ots of muhp komt er niet voor niets, maar door mee te werken aan de hulp, zijn veel ouders in staat mooie stappen te zetten. Bij TS krijg ik het idee dat zij zelf niet goed weet hoe alles nu in zn werk gaat en wat er moet veranderen, dus daarom lijkt me dat voor haar heel nuttig dat eerst maar eens duidelijk te krijgen!

Hi JohannaH en Alleen maarliefde. ik heb een vraag, wij doen ons best. Wij hebben plan gemaakt en wij krijgen hulp van gezinsvoogd, dus van onze kant is geen Nee woord. Mijn zoon is nu bij pleegmoeder (voorlopig ondertoezichtstelling). Als thuissituatie nu rustig zijn en wij accepteren alle hulp, kunnen wij na voorlopige ondertoezichtstelling onze zoon thuis krijgen? Als alles mooiis kan de ondertoezichtstelling of alle procedure gestopt worden? Alvast bedankt!

Daar kunnen we geen antwoord op geven. De situatie moet veilig zijn en daar moet jeugdzorg en de rechter vertrouwen in hebben. Goed dat jullie zo mee werken in elk geval!

De rechter en de raad heeft gezegd dat er moet frequent contact is tussen ouders en kind. Maar wij zien onze kind een keer per week voor een uur. Wat vinden jullie daarvan is dat frequent?? Wij vinden het niet frequent het is als een jaar voor ons.

Je kunt dat altijd aangeven natuurlijk, hoe jullie het zien. Maar in dit soort situaties is wekelijks contact wel redelijk frequent; sommige kinderen zien hun ouders eens per 14 dagen, eens per maand of zelfs dan niet eens. Ze kijken daarbij namelijk ook naar wat het kind helpt om een beetje te settelen (voor nu) in het tijdelijke pleeggezin. Als jullie je kind bv 3x per week zouden zien, moet hij/zij ook iedere keer weer afscheid nemen van jullie en de omschakeling maken naar de plek waar hij/zij nu woont. Dan wordt het vaak heel moeilijk voor een kind om weer een beetje verder te kunnen leven, lekker te spelen, etc. Een beetje hetzelfde idee wanneer je je kind voor het eerst naar de opvang of naar school brengt en het heeft moeite met afscheid nemen; zolang jij nog door de gang loopt of voor het raam blijft staan, ben je te dichtbij. Je kind blijft dan huilen en vechten om bij jou te komen. Zodra je weg bent is het huilen meestal snel over en gaat je kindje lekker spelen. Als je steeds langs zou lopen dan lukt dat niet. Ik snap natuurlijk dat dit een ander verhaal is dan een dagje naar de opvang hoor! En natuurlijk wil je je kind zoveel mogelijk bij je hebben. Maar dat is vaak wel de gedachte die erachter zit.

Ik vind persoonlijk dat als dit echt zo is dat het sws beter voor het kind is dat hij niet thuis is *trauwmas* mischien wilt jeugdzorg juist dat jullie deze maanden laten zien dat er geen ruzie geen geweld niks is thuis dat julkie alles op ordr hebbrn. Maar ik denk zelfs daarna dat jullie onder toezixht blijven. En kwa dat onderzoek denk ik mischien dat dat anoniem gebeurt. Zodat ze de ecjte situatie goed kunnen zien en dat jullie het niet nep kunnen doen. Denk ik. Tuuurlijk is het vervelend je kindnniet bij je te hebben maar jullie hebben er wss wel zelf voor gezorgd. Je kind word niet zomaar yit huis geplaatst daar gaan zoveel waarschuwingen enzo aan vooraf of het moest zo erg geweest zijn dat het echt MOEST. En kwa dat stukje trouwma. Ik heb dat namekijk zelf en ik was 1 ouders alrijd ruxie blablabla me ma is toen bij hm weggegaan. Maar ik kan er niet tegen als mensen gaan schreeuwen ofxo hoor of ik krikg paniek of ik word mega boos of ik ga huilen. En ik ben nu 19 heb er al heel mn leven last van terwijk het geschreeuw was. Dus niet eens geweld ofzo. Mischien is mijn mening voor simmige teveel maar sit is hoe ik erover denk en hoe k het zie. Kind is het belangerijkste dus is het voor hem goed om niet thuis te zijn da n is dat voor hem goed verder moetrn julkie je gewoon goed bewijzen bel en zeg dat je snel hulp wilt. En laat vooral zien dat er nooit meer gevaar voor jullie zoontje komt succes