Vraag: zoude jullie achteraf langer hebben gewacht met kids krijgen?

Liever eerder, maar het lot bepaalde anders. Nu zit ik enorm te twijfelen of we al voor een 2e willen gaan. Aan de ene kant wel omdat mijn cyclus onregelmatig is en het langer kan duren. Maar 1.5 jaar leeftijdsverschil lijkt mij ook pittig

Nee, wij hadden een goede relatie, fijn huis, beiden vaste baan met financien en sterk een kinderwens. Was voor ons geen reden om ermee te wachten. Wij waren 24 en 27 toen we de eerste kregen. Ja we kregen een shitload aan opmerkingen van vreemden / vage kennissen over onze leeftijd. Maar zodra je alles op orde hebt en het gevoel zo sterk is zou ik geen reden zien waarom wij beter hadden kunnen wachten. Nr 2 is onderweg en voor die zwangerschap hadden wij weer hetzelfde gevoel :). Met andere woorden : volg je gevoel maar zelf wilde ik wel financieel stabiel zijn eerst

Nee, ik heb altijd gezegd rond mijn 30ste de eerste te willen. Ik was 30 toen mijn dochter geboren werd. We hebben daarvoor mooie reizen gemaakt, een paar jaar gewerkt, gespaard, huis gekocht. Het was ons moment.

Nee. Het was een hele bewuste keuze en ik kan me mijn leven niet meer voorstellen zonder mijn zoontje. We zijn al lang samen, hebben een huis samen en waren er echt klaar voor. Ik was 23 toen ons zoontje geboren werd en daarom dachten veel mensen wel dat het een "ongelukje" was🙄

Meer nee dan ja. Waarom wel: we hadden zelf nog wel wat meer van de wereld willen zien eerst. Waarom niet: we hebben het zó leuk als gezinnetje, zijn echt dol gelukkig met elkaar en zou het voor geen goud willen missen. Nu is nummer 2 onderweg en willen we wat meer ruimte inplannen om ook als gezin de wereld te verkennen. Lijkt me echt prachtig. We waren er ook echt heel erg klaar voor qua financiën en huis en we wilden het al een poosje.

Ja sowieso. Niet dat het een bewuste keuze was. Maar ik werd op mijn 20e moeder. Achteraf gezien was het echt wel heel heftig. Ik was liever pas eind 20 moeder geworden. Maar ik heb toen besloten om het niet weg te halen. Ik heb echt wel momenten gehad dat ik er spijt van had. Ondanks ik echt mega veel van mijn kind hou. Raad niemand aan om zo jong moeder te worden!

Nee, maar ook geen spijt dat we niet eerder zijn “begonnen”. Als het aan mijn man had gelegen waren we denk ik wel eerder begonnen met proberen, maar ik wilde gezien mijn leeftijd eerst stabiliteit creëren (en een bepaalde periode behouden).

Het was prima zo. Ik was al “ouder” 32 en dat wilde ik ook. Het was prima zo omdat we veel dingen die we wilden doen gedaan hebben. Denk aan reizen. Verder voel ik me nog prima Jong genoeg dus het is een goede balans.

Kreeg ik dus ook te horen, iemand van 30 kan net zo goed perongeluk zwanger worden🤨

Nee, had het graag eerder "gedaan". Zwanger met 43, bevallen met 44 😋 Vroeger leek midden 30 me mooi en achteraf nog steeds. Mentaal ben je dan al redelijk gerijpt terwijl je fysiek nog goed fit bent. Los van de enorme risico's boven de 40. Maar ja, het leven loopt soms hoe het loopt. Je hebt niet alles in de hand. Ik ben wonder boven wonder toch nog zwanger geraakt middels een lieve donor en heb nu twee prachtige kleintjes van een halfjaar. Wetende dat dit het is, probeer ik alles 300% mee te krijgen 💟

Ik wou toen in mijn relatie (2004) al jong moeder worden. Ergens een helaas maar nu super blij het in mijn huidige relatie is gelukt en gewenst. Geen behoefte meer om de wereld te ontdekken, verre reizen te gaan maken. Niet meer los iedere weekend etc. Voor ons is de tijd nu juist. 🌸

Ik was 17 van de 1e en ja ik had achteraf gezien liever gewacht. Heb vaak spijt gehad van mijn keuze..

liever juist eerder ik was op mn 34e zwanger en op mn 35e baby had gezeik met trombose, 5 jaar eerder was dat misschien minder (zwaar) geweest

33 en dit was een bewuste keuze. Eerst samen genieten van al het moois, vere reizen gemaakt en heel veel dagjes weg. Nu een dochtertje van 1 jaar en loop ik trots in het sprookjesbos. Geen moment spijt gehad dat we wat langer hebben gewacht. Een baby is geweldig nog nooit zoveel liefde gevoeld maar het is soms pittig en erg aanpassen en denk oprecht dat mensen zich hierin vergissen.

Ja. Ik was 19 jaar en wel volwassen voor me leven dus het leek toen echt een prima plan (was wel onverwachts zwanger). Uiteindelijk komt het ook allemaal wel goed, maar merk nu jaren later dat ik het toch wel mis om spontaan iets te gaan doen, reizen, op mezelf wonen of domme keuzes maken zonder dat het meteen effect heeft op een heel gezin🥲.

Leven is leeftijd!

Ik had liever rond m'n 28e moeder geworden, maar de heftige burnout van mijn man gooide roet in het eten. Nu op m'n 31e moeder geworden. Nog steeds prima. Alleen houdt de burnout van mijn man (eigenlijk het tegenvallende herstel) mijn man tegen om nu voor een 2e te gaan. Mijn zoon is van januari '21.

Nee had liever ook eerder moeder geworden. Nu 32, zwanger van m'n eerste💙. Helaas tot 1,5jaar geleden niet de liefde van mn leven gevonden, sindsdien in een mooie positieve rollercoaster, 9mnd nadat we elkaar kenden getrouwd, 4mnd later zwanger, morgen 20weken. Als het aan mij had gelegen (en mn man, en we hadden elkaar eerder ontmoet) had ik rond mn 25/26e wel moeder willen worden. Blij dat het nu EINDELUK!!!! zo ver is! 🥰🥰

Nee zeker niet. Voor mij had het zelfs een jaar of 2 vroeger mogen zijn, maar toen wou mijn man nog niet. Ik was 24 toen ik mama werd.

Nee, ik heb altijd gezegd rond mn 25ste zou ik wel moeder willen zijn als het me gegeven is. Ik was 25 toen ik na 1.5 jaar zwanger raakte. Ik was 21 toen we samen kwamen, beide een baan en een huis samen, dus niks hield ons tegen. Daarna toen ik 29 was ons tweede kindje gekregen en ons derde kindje toen ik 31 was