Vraagje voor ouders met tieners (10 a 11 jaar)

Mn broertje is nu 14 maar wij moesten vanaf 10 jaar gewoon onze kamer opruimen daar kregen we geen geld voor hoor is een normaal ding als onze kamer maandag niet opgeruimd was mochten we of geen tv kijken of niet spelen met vrienden ( werkte top want wij deden het altijd) wij kregen wel 1 euro voor als we bijv de vaatwaseer in of uit ruimde of stofzuigen of iets maar daar mochten we zelf voor kiezen en moest niet maar dat was bij ons een extra ding dus kregen we er geld voor kamer opruimen hoort er gewoon bij jou kamer jou verantwoordelijkheid en jij bent de enige die in je kamer speelt en doet dus dat moet gewoon zelf bij gehouden worden

En kwa grote mond mischien moet je zo terug praten als ze iets aan jou vraagt. Deed mijn moeder ook was wel iets ouder maar het werkte wel of gewoon grote kond direcr wifi eruit ze heeft neem ik aan al vaak genoeg een waarschuwing gehad. En mischuen proberen uit te leggen waarom je om hulp vraagt?

Ik heb een zoon van 10, bijna 11. Hij droogt de afwas altijd af (hebben geen vaatwasser), haalt zn bed af voor het verschonen, maakt zn kamer schoon Inc stofzuigen. Dochter is 7 en helpt met tafel afruimen na het eten, maakt ook haar eigen kamer schoon inc bed afhalen en stofzuifen. Zij helpt het liefst in het hele huishouden hoor, vind ze leuk.

Oh en mijn oudste heeft adhd en autisme. Zit ook altijd in een boek of spelletje op de tablet. Puberteit is ook aanwezig, maar als ik iets vraag doet hij het netjes.

Zou ik niet doen ! Jij blijft de volwassene moeder en je verlaagt jezelf niet . Grote mond heeft grote consequenties! Geen boe of bah wifi uit zonder woorden . Kind zet grote mond op en moeder ook ? Dit gaat naar erger ... Ik heb 1 van 16 dat zou hier vonken geven op die manier . Doe je het niet dan volgen er consequenties en DAT WeTEN ZE HEEL SNEL ! Blijf bij je vraag om de klusjes te doen en je blijft consequent. Dit word van je verwacht en niet anders en iedere keer weer .

Hoi! Ik heb geen kinderen in deze leeftijd maar ben wel pedagoog. Wat ik altijd adviseer is om te beginnen met een goed gesprek. Communicatie is heel belangrijk, in alles maar zeker in opvoeding naar mijn mening. Je zou eens kunnen googlen op familiegesprek, dan krijg je wel wat voorbeelden van hoe je dat aan kunt pakken. Belangrijkste is dat iedereen een stem heeft en mag vertellen wat hij of zij vindt. Jij kunt dan, zonder boos te worden, aangeven dat je het vervelend vindt dat je dochter haar kamer niet opruimt. En dat het voor jou belangrijk is dat ze dit wel zelf gaat doen. Leg daarbij ook uit waarom en hoe je je voelt als jullie er zo'n strijd over krijgen. Zij mag dan vertellen hoe zij zich er bij voelt en wat haar idee is. Misschien heeft je dochter bijvoorbeeld veel vriendinnen die helemaal niks thuis hoeven te doen en vind ze het heel streng dat zij dat wel moet. Wellicht komt er ook wel iets anders uit naar boven waar zij mee zit of last van heeft in jullie communicatie. Aan beide kunnen jullie dan werken. Spreek aan t einde van zo'n gesprek een aantal (niet te veel) dingen af die jullie gaan veranderen. Laat het in balans zijn wat zij belangrijk vindt en wat jij belangrijk vindt. En uiteraard ook de andere gezinsleden. Daarna gaat het om elkaar consequent helpen om het gedrag te laten zien dat gevraagd wordt. Naar mijn overtuiging werkt dat het beste door positieve aandacht en niet zo zeer door straffen. Kijk naar de kleine dingen die ze goed doet. Heeft ze haar bed opgemaakt maar is haar kamer verder nog steeds een ontploffing? Geef dan een compliment over het bed. Spreek op een positieve manier de verwachting uit dat je er op vertrouwd dat ze ook de kamer netjes kan krijgen (wauw, wat fijn dat het je gelukt is je bed op te maken. Ik weet zeker dat het ook zal lukken om je kamer op te ruimen). Laat ondertussen ook zien dat jij je best doet voor de dingen die zij ter verandering heeft aangegeven. Ik hoop dat dit je helpt weer in een positieve sfeer te komen, iets wat in mijn beleving altijd beter werkt dan met elkaar mopperen op wat niet goed gaat. Juist in de puberteit ;)

Mijn oudste zoon is 11 jaar.. hij heeft NLD (een stoornis waardoor hij veel structuur en duidelijkheid nodig heeft) hij helpt ook zeker mee in huis, hij zorgt voor zijn eigen kamer, kleding in de was, doekje over bureau etc. Verder doet hij de vaatwasser in en uit ruimen en laat hij de hond uit. Hij kan voor alles wat hij extra doet een half uurtje game-tijd verdienen (als we hem dit niet opleggen doet hij niets anders als Gamen) extra dingen zijn bijv. De trap vegen en dweilen, de kasten in de huiskamer afnemen, de keuken netjes maken, wc schoonmaken (met hulp) Zowiezo maakt hij zijn eigen lunch voor school, zet dit zelf klaar en ontbijt maakt hij ook zelf! Ik moet er wel bijzeggen dat hij dus echt niet elke dag het hele huis staat te soppen maar wel 1x per zijn kamer en als hij extra wil gamen zal hij extra dingen moeten doen

Heb een dochter van 8 bijna 9 en ze heeft haar taakjes. Na het eten eigen bord id vaatwasser plaatsen, de hondjes 1x per dag uitlaten, en indien nodig en mama het vraagt helpt ze mij met opruimen en haar kamer te ordenen. Wel vaak met tegenzin maar ze doet het. Anders gewoonweg geen speeldates, geen spelletjes en half uur eerder naar bed. Na het douchen ook altijd zelf haar troep opruimen en brood smeren voor school doet ze ook zelf. Mijn tip: gewoon niet helpen en het haar zelf op laten lossen. Geen eten maken is geen eten op school. Na 2x maakt ze het zelf. En zo dus met alles.

Precies! Ze leren het alleen door de consequenties te ondervinden!

Heb je het al een x buiten 'the heat of the moment' besproken? Dus dat je uitlegt waarom het fijn is dat ze meehelpt? Dat zij ook kan vertellen wat ze er van vindt. Dat ze kan vertellen welk klusje ze juist wel of niet wil doen (mijn ervaring met tieners is dat ze echt met leuke ideeën komen). Je kan dan ook afspreken wat er evt tegenover staat en kan zij zelf een consequentie bedenken als ze het niet heeft gedaan? Kan ze dan zelf een oplossing bedenken? Het mooiste is als er een afspraak is die dus met elkaar is gemaakt. Dan kan je haar er ook beter aanhouden. Ik werk met tieners en zo proberen wij het aan te pakken. Puur straffen uit macht ect is niet aan te raden.. je verliest dan je autoriteit en ook de connectie met je kind...

Inderdaad. Veel moeders denken de kids tot weet ik welke leeftijd te pamperen en alles voor hun kids te doen, maar verantwoordelijkheid en zelfstandigheid mag al vroeg meegegeven worden vind ik.

Ze moesten hier vanaf kleins af aan al wat doen. Dat begint met iets kleins zoals je speelgoed opruimen, bord in vaatwasser e.d. Spelenderwijs klusjes doen. Nu zijn ze bijna 13 en 14. Middelste heeft er weleens moeite mee om haar kleding op te ruimen, maar dan word het dus gewoon niet gewassen. Alles wat in de wasmand ligt word gewassen, de rest niet. Dus als ze dan volgens haar geen kleding meer heeft, is dat een consequentie voor haarzelf. Wij zijn gewoon erg duidelijk en consequent naar de kinderen, hebben bijna nooit conflicten omdat ze weten dat we doen wat we zeggen

Hier ook een puber dochter van 12 😣 heeft geen vaste taken thuis (wel kamer opruimen en kleding anders heeft ze geen schone kleding als het niet in de mand ligt haha) nu in de brugklas vwo en wil dat ze het wel goed blijft doen op school Daarintegen ook een dochter van 8 en die doet alles haha Maakt zelfs Senseo koffie als er iemand koffie wilt en wilt zelf van alles doen

Ik heb het helemaal verkeerd verwoord lees ik

Onze oudste is 9jaar. Vanaf dat ze kon lopen deed ze al dingen. Zag ze vuil kopje als ik bezig was met de afwas, zat ze mama ba en bracht ze het naar me toe. Nu doet ze zelf haar kamer opruimen, eigen bed wekelijks verschonen. Maakt eigen ontbijt en schooltas klaar. Doet soms ook de rest van huis stofzuigen en dweilen. Nu helpt ze zelfs mee met haar zusje in bad doen onder begeleiding van ons,zusje is 17dagen oud nu. Legt ook spullen voor haar zusje klaar.

Mijn dochter is 9 en doet, soms met tegenzin, taken in huis. Ik ben nu 15 weken zwanger en heb last van mijn rug, dus ze moet wel. Ook zij begint al lekker te puberen trouwens.

Thnx allemaal voor de antwoorden ;) Geeft je toch een beetje kijk op hoe het bij anderen gaat.. Eerder vond ze het ook leuk om te helpen, maar tegenwoordig poeh.. Ze vind helemaal niks leuk om te doen en wil gewoon met rust gelaten worden (Hier hebben we al hulp voor gezocht, en gekregen maar we wachten op het vervolg traject) volgens de ggd is het heel normaal en geen probleem als ze de hele dag achter dr laptop wil zitten, dat is de jeugd werd er gezegd.. Maar ben ik het niet mee eens.. Ik heb een lijstje met dr gemaakt met dingen die ze kan doen, 'leuk' vind en wat ze wil doen.. maar puntje bij paaltje wil ze niks doen..het liefst Het ontbijt maken vond ik zelf altijd makkelijk omdat ik ook voor mijn zoontje ontbijt maak, maar zoals haar schooltas klaar maken kan ze inderdaad heel goed zelf doen. Moet in sommige dingen wat strenger worden, niet dat ik te lief ben, maar denk dat ik te snel zeg 'oke laat maar, ik doe het zelf wel!' Maar ja, zo wordt ze alleen maar laxer denk ik.. Dus we gaan eens even wat veranderingen aanbrengen op een positieve manier

Heel goed! Ik heb een klas met 35 leerlingen in die leeftijd en ze hebben allemaal hun taken thuis. Voor de één is dat inderdaad 'zorgen voor jezelf' (dus ontbijt maken, tas inpakken, tas uitpakken, gymspullen in de was doen etc), voor een ander is dat iets in het huishouden (de vaat doen, een keertje drinken inschenken voor het gezin, eigen kamer stofzuigen, bedden afhalen. Geen gekke dingen waar ze uren aan kwijt zijn, maar kleine taakjes van 5-15 min per dag. Daarnaast is het nooit wel om een band te leren plakken, wasmachine aan te leren zetten of een samen simpel gerechtje te leren koken. Goed dat je er mee aan de slag gaat. Succes!!

Hier een dochter van 9 jaar, zelfstandigheid vind ik zelf belangrijk, dat houd ook in dat ze af en toe ook even alleen kan zijn. Haar brood leert smeren en na het spelen opruimen. Ze bakt af en toe ook een ei voor haar zelf... En helpt mij nu ook wel eens met koken nu ik zwanger ben van onze 3e spruit...nu al 31 weken...wordt het wel zwaarder.

Mijn vrouw heeft 3 grote kinderen (lees 20, 18 en 16). Ze zijn ontzettend verwend, mijn vrouw deed alles voor ze. Tot ze bij mij kwamen wonen. Ik was hier niet mee eens. Mijn vrouw werkte 26 uur, deed een opleiding en heeft fybromyalgie. Ze was helemaal kapot. Nu moeten de kinderen zelf hun kamer bij houden. Wij doen er helemaal niks aan. Ze doen inmiddels hun eigen was. De jongste werkt, de oudste twee niet (zeggen dat er geen werk is, is onzin. Ze vinden geen leuk werk). Dus die zitten heel de dag te gamen of serries/films te kijken. Ik vind klusjes doen erg belangrijk. Is leren voor jezelf zorgen, onafhankelijk zijn als ze groot zijn. Ook verantwoordelijkheid ontwikkelen. Mijn dochter van 8 helpt mee met opruimen, koffie zetten, poetsen etc. Daar maak ik me geen zorgen om