Vriend geslagen

Dag Lisa, stress en vermoeidheid kunnen veel doen met een mens. Wat nooit geen kwaad kan, is praten met een psycholoog gespecialiseerd in postnatale zorg. (Kan je gewoon vragen aan je gynaecoloog voor een doorverwijzing). Soms kan de stress en de hormonen van de bevalling wat negatieve gevoelens of compulsief gedrag (overdreven hygiëne) in de hand werken. Dan kan gewoon enkele keren praten met iemand voldoende zijn. Belangrijk is om te kijken naar iemand die gespecialiseerd is in dat postnatale. Want de impact van hormonen, slaapdeprivatie vergt een hele andere aanpak :). Veel sterkte!

He Lisa, de periode met een pasgeborene is erg heftig. Ik lees dat je zelf ook weet dat slaan nooit de oplossing is, dus ik denk dat het met dat besef prima zit. Wat je zelf zegt over naar de huisarts gaan, lijkt me een goed idee. Ik ken deze angsten en een psycholoog heeft mij hier heel goed bij geholpen. Succes mama, jij kunt dit!

Het feit dat je je er enorm schuldig over voelt en er mee aan de slag wil geeft al aan dat dit lijnrecht tegenover je normale (niet beïnvloed door hormonen en verstoorde slaap) gedrag. Je vriend zal dit ook weten en je hier vast voor vergeven, zeker als je sorry zegt en uitlegt hoe je je er over voelt en dat dit absoluut niet expres/bewust was.

Ik herken die stress over hygiëne en bacteriën wel. Bij de eerste heb ik de eerste maanden echt als een gek alles zitten schoonmaken. Tot en met de wielen van de kinderwagen. Als je man dan niet snapt waar je je zo druk om maakt, geeft dat wrijving. Zelfs als je je op rationeel niveau weet dat ie gelijk heeft. Praat erover met elkaar. Zorg dat hij snapt dat dit nu even belangrijk voor je is, ook al weet je zelf dat je erin doorslaat.

Bedankt voor de reacties iedereen! Ik ga ermee aan de slag.

Ik had trouwens geen gynaecoloog, maar kan ik daarvoor ook bij de verloskundige terecht, of is de huisarts beter?

Even een moeilijk momentje in een zeer heftige slapeloze periode.. Komt goed. Niet dat slaan goed is, maar aan je reactie te lezen denk ik niet dat je dit vaak van plan bent. Ja die bacteriën.., een tutje die eens vuil is en weer in de mond komt is helaas niet te vermijden denk ik.. Kunnen ze niks ernstig van oplopen hoor.

Ik zou het eerst bij de verloskundige vragen en als die niemand heeft kun je het proberen bij de huisarts 😊

Ik wil je zeker geen schuldgevoel aanpraten maar iedereen reageert begripvol terwijl moest het omgekeerd zijn je man nogal afgebrand zou geweest zijn dus daar hebk t wat moeilijk mee eigenlijk... Ik zou het zeker zeggen tegen je man dat je verschoten bent van jezelf en het niet goed te praten is dat je fysiek geworden bent naar hem toe.

Er is wel een verschil in die 2 dingen; als ze had gezegd dat haar man haar had geslagen, dan was het dus dat hij dat niet hier zelf kwam vertellen. Dat doet zij wel. Dit is een vraag om hulp omdat ze inziet dat haar gedrag niet goed is geweest. Niemand keurt het gedrag goed in de reacties, maar iedereen keurt het wel goed dat ze zelf inziet dat het verkeerd is geweest en dat ze inziet dat ze hulp nodig heeft om haar gedrag te veranderen en dit te voorkomen.

Goed gezegd! Daarbij denk ik ook dat het niet aan andere onbekenden is om te veroordelen en een mening te hebben.... Zeker niet als Lisa een hulpvraag stuurt.

Wat dapper dat je dit deelt. Het lijkt me best spannend om hiervoor uit te komen, zeker omdat je zelf ook aangeeft dat je het niet eens bent met dit gedrag. Voor man of vrouw, maakt niet uit, zou ik inderdaad ook aanraden om eens met iemand te praten. De eerste reactie sluit ik me helemaal bij aan, postnatale zorg klinkt heel passend. Bespreek het idd ook zeker met je vriend en houdt het bespreekbaar. In kwetsbare perioden is het goed om op elkaar te letten als partners.