Vriend heeft kort lontje ook tegen dreumes :(

Ik had zo’n vader en heb daar enorm last van gehad mn hele leven.. Als kind ga je op je tenen lopen op papa maar niet te laten ontploffen. Als je dreigt met weggaan zou ik voet bij stuk houden, want anders weet hij dat je toch niet serieus bent.. Zo iemand gaat ws niet veranderen en je kind krijgt er schade van.. Zou er nog maar eens goed over nadenken of je écht toekomst met zo iemand ziet..

Ik sluit mij hierbij aan. Mijn oudste dochter werd ook zo behandeld door haar vader. Op een gegeven moment was ik het helemaal zat en heb ik de scheiding aangevraagd (hij overleed nog voordat de scheiding definitief was) maar onze dochter was helaas toch beschadigd door het gedrag van haar vader. Het heeft ruim een jaar geduurd met intensieve EMDR therapie om haar weer "als de oude" te krijgen. Denk niet " ach, het valt allemaal wel mee" of " ze zijn nog zo jong" want de impact is wél heel groot. Ik was blijkbaar ook te laat met ingrijpen. Gelukkig gaat het nu, na de therapie super goed met haar maar ik had niet langer moeten wachten denk ik. @ts: ik zou therapie bij hem proberen af te dwingen. Zo niet, bescherm je kind en pak je spullen.

Red flags 🚩 wegwezen. Meteen

Ik herken dit. De bal ligt bij jullie beiden. Hij kan baat hebben bij weer therapie, maar ik denk dat het belangrijker is om zijn triggers te weten, want anders vererger jij de situatie nog meer met jouw reactie. Therapie alleen lost het niet op. Hij moet het leren toepassen in de praktijk en jullie moeten samen leren communiceren op moeilijke momenten. En laten de tropenjaren vaak triggers enorm verergeren door slaaptekort, onzekerheid etc. Ik weet de triggers van mijn man, ik weet waar ze vandaan komen en welke omstandigheden het verergeren. Ik heb er oog voor dat het niet zover komt dat hij flipt. Het helpt al door gedurende de dag even een check te doen hoe het gaat als ik al zie dat het geen goede dag is, te erkennen en een handvat te geven. Het is een simpele je bent moe, je mag je chagrijnig en futloos voelen. Ons kind heeft daar alleen geen boodschap aan dus hoe zorg JIJ er vandaag voor dat jij je rust kunt pakken en ons kind een normale dag heeft? en dan geef ik hem soms een handvat, zoals ga even samen wandelen, ga zelf slapen als hij slaapt etc. Als het echt drama is dan stel ik vaak voor dat hij een uurtje naar mijn moeder gaat. Die ontfermt zich dan wel wat meer over ons kind en dat geeft mijn man wat ademruimte. Daarnaast hebben we algemene regels om te zorgen dat we goed blijven communiceren. Mijn man wil zich altijd terugtrekken en ik wil het altijd gelijk uitgepraat hebben dus je kunt nagaan dat dan de bom flink kan ontploffen. Ik heb moeten leren dat mijn gedrag ervoor zorgt dat we niet verder komen in onze communicatie op deze momenten en het zelfs verslechteren. Mijn man zegt nu op deze momenten dat hij voelt dat hij zijn emotie niet onder controle heeft, afstand moet nemen en we het er later die dag over hebben. Ook benoemt hij het als mijn toon hem triggert. Sindsdien gaat het heel goed.

Wat ontzettend vervelend dat deze momenten er ook zijn, naast dat jullie het zo fijn hebben samen! Ik heb de reacties van de anderen niet gelezen en wie weet past dit helemaal niet bij jullie, maar heb je wel eens gehoord van de voorstellingen van ‘Psychologie in theater’? Ik heb mijn man afgelopen september meegenomen naar hun voorstelling ‘Dichterbij’, die ingaat op hoe het komt dat je toch steeds in dezelfde ruzies terecht komt (even heel kort gezegd). Het eerste deel vond ik heel heftig en dacht ik uiteindelijk “wat doe ik mijn vent aan?!!”. Maar het tweede deel legden ze zo mooi uit hoe we worden wie we als volwassenen zijn en welke patronen er in onszelf kunnen ontstaan en in de dynamiek met een ander. Echt op een hele fijne, humoristische manier! Super leuk! Daarna kwam bij ons ook een heel prettig gesprek op gang waarom we doen zoals we doen. Zonder dat daarin verwijten werden gemaakt. Nu gaan we in januari ook naar hun voorstelling ‘Ons kind’, wat ingaat op wat een kind nou echt nodig heeft. Ik weet dus nog niet hoe die is, maar op basis van onze ervaring met ‘Dichterbij’ wilden we hier allebei graag naar toe en verwachten we weer een enigszins confronterende, maar inzichtgevende en humoristische voorstelling. Wie weet de moeite waard om eens op te zoeken en te kijken of je dit met je vriend wil gaan zien? Ik heb mij man de eerste keer ‘verrast’ met die voorstelling, omdat ik eerlijk gezegd bang was dat hij anders zou weigeren 😅 Wij gaan ook eigenlijk nooit naar het theater en ik wilde ook niet dat het van te voren overkwam alsof ik vond dat we aan onze relaties moesten werken (vanuit een negatieve insteek) of dat hij iets verkeerd doet. Gelukkig is het bij ons dus heel positief uitgepakt! Hoe dan ook succes met deze situatie en zorg goed voor jezelf en jullie dochter! ❤️🍀 Soms wil een man dan ook nog wel ineens een helder moment krijgen en in zijn positieve kracht komen te staan ☺️

Wanneer is jouw grens bereikt dat je echt weggaat? Want blijkbaar heb je die al een paar keer aangegeven, maar verleg je deze telkens. Geen aanval naar jou toe, maar hoop je aan het denken te zetten.

Hier sla je naar mijn inziens de plank toch echt helemaal mis. Ts hoeft niet de hele dag op eieren te lopen omdat ze bang is dat haar partner ontploft. Het is ook zeker niet haar verantwoordelijkheid maar die van hem! Hij moet zich kunnen beheersen. Het is toch geen klein kind meer ? Iedereen om hem heen is bezig met hem te pleasen anders word meneer boos. Ja jammer dan, dan leert hij zich maar te gedragen. Beetje de omgekeerde wereld.

Hier idem, ik “was” ook een kind van zo’n ouder. Je zegt dat je zijn gedrag niet pikt, maar door er tegenin te gaan bereik je niks - het werkt juist averechts, want je maakt het erger - en er zit behalve dat geen consequentie aan zijn gedrag en dus pik je het wel degelijk. Ik zou een ander niet snel aanraden om uit zijn/haar relatie te stappen. Wel vind ik het gebrek aan behoefte om te veranderen en aan zichzelf te werken van zijn kant, een belangrijk detail. Ik vind het ook ontzettend opmerkelijk dat jij nu op zoek “moet” naar manieren om met hem om te gaan, ipv dat hij op zoek gaat naar manieren om zijn frustratie te uitten, zonder zich als een klein kind af te reageren op zijn vrouw en kind(!) Ik zou in dit geval dus (relatie)therapie eisen, alleen op deze voorwaarde zou ik overwegen om bij hem te blijven. Als hij dit niet ziet zitten, de meerwaarde er niet van in ziet of vindt dat je overdrijft en dat hij jullie kind (en jou) hier niet mee schaadt, mocht hij het lekker zelf uit zoeken, in zijn eentje 👋🏻

Dan lees je het verkeerd. Ik ga echt niet op eieren lopen en raad dit vz ook niet aan, maar ik erken mijn rol in het geheel nadat het mis gaat bij hem en help hem om na te denken over hoe hij zich voelt en hoe hij het gaat oplossen. Hij is dus in de lead om het te voorkomen en ik zorg dat het door mijn toedoen niet verder escaleert. En samen zorgen wij voor elkaar en hebben wij oog voor elkaar. Therapie is geen wondermiddel, ik help hem toepassen wat hij heeft geleerd en maak hem bewust dat hij die dag beter op z’n tellen moet passen en hij is ervoor verantwoordelijk dat hij zich beheerst. En als ik met een kleine aanpassing van mijn kant zonder concessie (!) zorg dat hij geen trauma getriggerd krijgt en kan zorgen dat we het juiste gesprek kunnen voeren dan is dat goed voor ons hele gezin. Wij zijn samen een team.

Overigens had ik een buurman die ook behoorlijk kon uitvallen naar zijn zoon. Zoon heeft hier ook veel last van gehad. Wij waren zelf ook een beetje bang voor hem. Dus wat hier ook eerder is gezegd...dit gedrag kan echt schadelijk zijn voor je dochtertje!

Het is niet aan jou om een work around te verzinnen om met zijn buien om te gaan. Het is aan hem om zijn probleem op te lossen. Wil hij dat niet? Dan lekker gaan latten, want hier wil je je kind inderdaad niet aan blootstellen.

Onacceptabel. Emotioneel misbruik heet dit. En dat schelden naar je dochter is niets minder dan kindermishandeling. Wat ik ook alarmerend vind is dat hij niet open staat voor hulp. Rode vlag.

Precies.

Ik heb ook een vader met een kort lontje, die helaas ook niet over zijn emoties kan praten en het vroeger ook bij ons niet toeliet. Dat heeft mij achteraf meer beschadigd dan ik in eerste instantie dacht, waardoor ik nu (in m'n 30e jaren) in therapie zit. En dan schold mijn vader mij nog niet eens uit. TWISTER2021 geeft erg mooi advies. Maar jouw man moet wel zijn aandeel erkennen en er ook aan willen werken. Zo niet, dan weet je (helaas) waar je je kind en jezelf aan blijft blootstellen.

Ja dit zijn harde woorden maar wel de waarheid. Mijn vader trok ons geluid vroeger ook slecht en dwong ons stil te zijn. Dit ging op verschillende manieren, van dwingerig tot echt kwaad worden. Nu achteraf heeft mij dit wel echt beschadigd, je hebt het gevoel er niet te mogen zijn als kind. Je krijgt het gevoel als kind een last te zijn voor je vader. Je gaat je als kind ook aanpassen om te voorkomen dat je vader ontploft. Continu op eieren lopen thuis. Dit staat de gezonde emotionele ontwikkeling van een kind in de weg. Ik bestempel het gedrag van mijn vader nu achteraf als emotionele mishandeling. We hebben geen contact meer want hij is 30 jaar later nog steeds niet in staat te reflecteren op zijn handelen en het blijft op eieren lopen bij hem. Wil je vriend een goede vader zijn dan móét hij veranderen.

Ik ben naar de voorstelling ‘ons kind’ geweest en is idd een eyeopener voor ouders niet niet zoveel weet hebben over pedagogisch verantwoord gedrag.. Als je je partner zover krijgt hierheen te gaan druk je em wel met zn neus op de feiten. Maargoed, zoals ik in mn vorige post al zei.. Zo’n vader schaadt enorm je zelfbeeld als je opgroeit, en triggers zullen er altijd blijven bij (jonge) kinderen. Hij moet wel heel graag willen veranderen om dat gedrag af te leren en uit de post maak ik op dat deze zelfreflectie er niet heel erg is.. Ik zou eisen dat hij hulp zoekt en anders écht weggaan.

Is het zn geld ook echt waard? Vond het een tof concept dus ben eens op de website gaan kijken, maar mijn god wat een prijzen 😱

Ja ik vond het het wel waard. Maar tis wel erg duur idd. Je leert veel.. sommige dingen ben je je ook helemaal niet van bewust dat het niet goed is voor je kind, terwijl je het wel regelmatig doet. Ik vond het ontroerend, grappig en leerzaam..

Waar blijf je voor? Je dochter groeit op met dit gedrag als normaal...

Begrijp me niet verkeerd, maar dat jij een vraag stelt over hij jij met zijn gedrag moet omgaan vind ik compleet de omgekeerde wereld. Ik heb ook een man thuis die soms even niks meer kan hebben. Wat hij dan doet is even naar boven gaan (al dan niet weggestuurd door mij) soms is het voor hem voldoende om even 10 minuten niemand om zich heen te hebben. Het is wel eens voorgekomen dat hij onredelijk naar de kinderen reageert maar nóóit in de mate wat jij beschrijft. Dit vind ik ook veel verder gaan dan onredelijk. Jou uitschelden waar de kinderen bij zijn schrik ik ook echt van. Het enige wat jij kan doen is op je strepen staan en héél duidelijk je grenzen aangeven. Hij heeft een probleem dat hij moet oplossen en niet jij. Nu maak je het jouw probleem wat lekker makkelijk is voor hem. Wil hij geen therapie? Nou prima, maar hoe gaat het dan opgelost worden door hem?