Vriend heeft kort lontje ook tegen dreumes :(

het psychologie theater is het geld waard

Jeetje wat heftig. Mijn partner heeft in stressvolle tijden ook niet altijd zijn reactie onder controle, maar hij vind dat zelf ook heel erg. In het moment kan hij dan geen rationele discussie met mij aangaan, maar achteraf wel en is het voor ons beide duidelijk dat de fout bij hem lag. Hij doet ook zijn best om manieren te vinden zodat dit niet meer gebeurt. Zoals weglopen als hij het gevoel van frustratie teveel voelt oplopen. Ik denk niet dat jij hierin iets kunt oplossen, behalve hem een definitief signaal geven dat hij verantwoordelijkheid moet nemen voor zijn gedrag (begrip voor dat hij dit van huisuit mee heeft gekregen mag er zijn, maar is geen excuse om dit gedrag nu als volwassenen naar jullie door te zetten). Als hij ziek is en het gehuil niet aankan dan kan hij zelf oordoppen in doen bijvoorbeeld of vragen of jij de kleine voor hem kan troosten. Dat is zijn verantwoordelijkheid en niet die van jou. Wat jij wel kan doen is zelf in therapie om jouw gevoel en gedachten uit te spreken, een psycholoog kan je wellicht helpen om het inzicht te krijgen waar je naar opzoek bent. Heel veel succes. Weet wat je waard bent ❤️

Ik kwam net dit nog tegen. Hopelijk helpt het je! https://www.instagram.com/reel/C0hAHU9uUFw/?igshid=NTYzOWQzNmJjMA==

Ik hoor hier vaak dat jij niet moet veranderen en dat je een fout signaal geeft maar even nuchter: ruzie maken doe je met 2! Dus ja maak afspraken samen over hoe je met boosheid omgaat. Door eventjes weg te gaan bv. En hoe jij er mee omgaat als hij dat vergeten is, door hem hieraan te herinneren bv. Laat de boosheid bij hem en geef geen extra brandstof aan die boosheid. Na elke boze bui kan je samen evalueren en de puntjes op de i zetten. Hier maak je in alle rust duidelijk dat je gedrag x en y niet oké vind. Nu geeft papa een slecht voorbeeld. En mama ook want jij zegt tegen je kleintje nee uitschelden mag niet en dat geeft een vrijgeleide om iemand te treiteren, deze terug te pakken? Ik wens jullie veel beterschap in de omgang met elkanders moeilijke kanten en weet dat je liefde herkend omdat je ook elkander mindere kant weet te omhelzen.

Wat een dooddoener. Soms doe je ruzie maken toch echt in je eentje. Daarnaast vind ik dat je het nu wel erg bagatelliseert door te doen alsof het maar 'een mindere kant' is. Dit is niet zomaar een zwakke plek, een eigenaardigheid zoals we die allemaal hebben. Wat man hier doet valt onder emotioneel misbruik, psychisch geweld. Dat is schadelijk en kan tot levenslange psychische en lichamelijke klachten leiden. Als man haar regelmatig een tik zou verkopen (= fysiek geweld), zou je dat dan ook bestempelen als 'een mindere kant' die je moet leren te omhelzen? Ik mag hopen van niet. Veel mensen zijn zich niet bewust van de effecten van psychisch geweld. Ik spreek voor mijn werk helaas dagelijks de slachtoffers.

Sorry?! Nee! Wat haar man doet is gewoon verbaal geweld. Onacceptabel, zowel naar haar toe als het kind. Wat denk je dat dit met een kind doet als mama gewoon ‘even weg gaat’ als papa dat soort dingen roept? Voor bibike92: Ik vind het super goed dat je voor je kind en jezelf opkomt. Advies vind ik lastig. Therapie zou helpen. Plus een goed gesprek met hem hierover voeren op een moment dat hij rustig is. Maar ik neem aan dat je dat al gedaan hebt!

Je krijgt nu al 2 forse reacties over je heen, maar ik denk wel dat ik je punt snap. Soms moet de omgang met de boze veranderen om een verandering bij degene die boos is teweeg te brengen. Volgens mij praat je, in tegenstelling tot wat er gezegd wordt tegen je, ook helemaal het belachelijke gedrag van die kerel niet goed. Soms is het alleen nodig om er even een andere kijk qua ermee omgaan op te krijgen.

Ik heb niet alle reacties gelezen dus waarschijnlijk is dit al vaker gezegd (hoewel ik door het scrollen heen wel lees dat er twee kampen lijken te zijn hierin😅), ik denk ook dat jouw vriend moet leren zijn emoties beter te reguleren, maar denk ook dat hij jou daarin heel erg nodig heeft. Natuurlijk is het zijn gedrag wat schadelijk is en moet hij veranderen, maar deze man kan er ook niks aan doen dat hij dit blijkbaar nooit geleerd heeft en zijn omgeving hem daar vroeger niet goed bij geholpen heeft. En jij hebt een kind met deze man, dus dan denk ik wel dat het teamwork moet zijn. Hij moet leren, eventueel dmv (relatie of individuele) therapie hoe om te gaan met boosheid, en jij moet leren hoe je hem daarbij het beste kunt helpen. Want iets veranderen wat je altijd zo gedaan hebt is heeeel moeilijk. Wat heeft hij nodig om vóór het kookpunt aan rustig te worden? Wat werkt bij hem? Dat kan zijn even een aanraking, dat kan zijn dat jij hem vraagt of hij even er uit wil (weg uit de situatie) of iets anders. Dat kan bij zo’n therapie uitgezocht worden, wat voor hem werkt. Het is vanuit zijn oogpunt denk ik zo: ik doe zoals ik altijd al deed, dat was altijd goed, en nu ineens vind mijn vriendin het een probleem. Zij heeft dus een probleem want zij heeft er last van, waarom moet ík dan veranderen als zij er last van heeft maar ik niet?? Totaaaal niet terecht natuurlijk, maar denk dat zijn weerstand om te veranderen daar vandaan komt. Als je hier, in gesprek met je vriend, van kan maken: we hebben beiden een probleem want jij hebt ‘last’ van mijn ‘gezeur’ (zijn beleving hè, niet de waarheid), en van onze dochter als ze huilt/veel nodig heeft en ik heb last van jouw reactie. Dus dan ligt niet meer de nadruk op dat hij het fout doet maar op jullie gezamenlijk probleem. Dat maakt het voor hem misschien iets gemakkelijker om te accepteren dat deze situaties voor niemand wenselijk zijn. Nogmaals, natuurlijk is hij degene hier die het fout doet, niet jij. Maar ik vind de reacties van velen wel wat gemakkelijk. Wij wéten dat dit fout gedrag is, maar hij weet niet anders dan dat dit gedrag oké is, want het is altijd geaccepteerd. Verwachten dat hij dit maar even 1 2 3 aanpast en anders wegwezen vind ik écht veel te kort door de bocht. Ik vind het super goed van TO dat ze juist niet zomaar de benen neemt bij een probleem dat zich aandient maar dat ze actief probeert hier samen uit te komen! Succes TO🍀

Heb je TS haar verhaal goed gelezen? Haar vriend weer wel degelijk dat het niet oké is. Hij heeft hier namelijk al eens therapie voor gehad. En hij geeft nu aan dat hij niet nog eens therapie wil. Ik ben het met je eens dat mensen soms dit soort gedrag vertonen omdat ze niet beter weten en dat je als partner diegene dan kan helpen en begeleiden. Maar dan moet er toch een wil zijn om te veranderen? Maar TS haar partner heeft hier “geen zin in”. Dus deze man kan hier wel degelijk “iets aan doen”. Hij wil het gewoon niet. Je kan heel goed iemand zijn gedrag verklaren en daar dan begrip voor hebben. Maar zodra gedrag langdurig over je eigen grens en/of die van je kind(eren) gaat dan móét je op den duur grenzen gaan stellen om jezelf te beschermen.

Ik word zo blij van jouw fijne genuanceerde reactie die alle kanten goed belicht! 🤗

TS, heb je iets aan deze reacties? Misschien al een keer gesproken met je vriend? Ben benieuwd hoe het gaat..

Helemaal mee eens! Had het zelf geschreven kunnen hebben!

Ik haak even aan want ik heb hier precies hetzelfde; een vriend met ontploffingsgevaar. Heb ook voordat we kinderen kregen dit soort buien meegemaakt en op gegeven moment "wen" je eraan en denk je, nou daar gaan we weer. Laat maar tieren, en dan is het morgen weer okee. Maar nu hebben we 2 kinderen....en dus vinden er steeds vaker ontploffingen plaats. Zeker in de peuterpuberteit. En inderdaad: het ligt dan zogenaamd aan MIJ dat hij ontploft, dus IK moet me aanpassen! Klinkt zo bekend in de oren. Vanavond was de druppel voor mij toen beide kinderen overstuur waren nadat hij ontploft was omdat meneer een slechte dag had gehad en niks kon hebben. Ik wil niet dat het mijn kinderen beschadigt en ben er dus helemaal klaar mee. Ik denk echt: grow up!!! Het is net een klein kind. En nu zijn onze kids nog jong....ik denk er steeds vaker over na om uit elkaar te gaan omdat ik die negativiteit niet meer in mijn leven wil. Maar het idee dat hij dan alleen is met de kinderen vind ik dan ook weer niks. Ik ben er nog niet uit.....maar fijn om hier even stoom af te kunnen blazen!