Vriend is verslaafd

In elke relatie geldt dat je alleen moet accepteren wat jij kan accepteren. Dit gedrag gaat voor jou te ver. Je hebt geprobeerd hem te helpen. Voor jou is de maat vol. Dat je schoonmoeder hier anders over denkt is irrelevant, zij heeft niet een relatie met haar zoon. Goed dat je kiest voor waar jij je het beste bij voelt. Succes!

Ik denk dat heel wat mensen inderdaad vrede hebben met een partner die porno kijkt, maar niet met een partner die eraan verslaafd is en daarnaast contact heeft met andere vrouwen. Eender welke verslaving kan serieus doorwegen. Je vriend heeft hulp nodig die jij niet kan bieden. Het is werk voor een professional, maar hij moet er wel voor blijven openstaan. Als hij dat verder weigert, kan je daar helaas weinig mee. Het enige wat je dan kan doen (en ook hebt gedaan, wat goed is), is voor je eigen welzijn en dat van jullie kind te kiezen. Schoonmoeder kan verder zeggen wat ze wil over hem: ze heeft inderdaad geen relatie met hem. Je hebt helaas ouders die alles wat hun kind doet met de mantel der liefde bedekken, en het lijkt me in dit geval ook zo te zijn. Misschien zelfs om de vrede te bewaren en er voor te zorgen dat het nog ‘lukt’, maar het is voor jou veel te ver gegaan, dus klaar. Zolang je vriend geen professionele hulp zoekt én blijft volhouden, lijkt het me een vicieuze cirkel waar je alleen maar slechter uit gaat komen.

Wat iemand van porno kijken/masturberen vind, wat zowel mannen als vrouwen regelmatig doen, maakt niks uit. Want of het porno, gamen, gokken, drugs of wat dan ook is, is in dit geval niet relevant. Hij is verslaafd! en dat heeft natuurlijk ook invloed op jullie relatie. En ja, bij een verslaving 'hoort' een keer een terugval. Maar dat neemt niet weg dat er gevolgen hangen aan zo'n terugval. Hij heeft hulp nodig en zal dat moeten accepteren. Zo niet, dan kun jij hem de gevolgen uitleggen. De keus is dan aan hem.

Wat vervelend voor jullie. Ik kan me voorstellen dat dit erg naar voor jullie beiden is. Ik zou proberen mij niets aan te trekken van wat anderen zeggen. En zeker niet van m’n schoonmoeder: het is logisch dat zij het goede wil zien en ziet in haar zoon. Niet iedereen kan goed relativeren. Het is ook niet ‘de zaak’ van andere mensen. Als je enkel op onbegrip stuit dan zou ik het niet meer bespreken met mijn omgeving maar enkel met professionals. Het enige dat ik kan zeggen is dat het misschien handig is dat hij op een andere manier wordt behandeld dan door gesprekken met een psycholoog. Misschien is het verstandig als hij zich laat opnemen om wekenlang 24/7 enkel aan zijn verslaving te kunnen werken. En weet dat er voor jou ook hulp mogelijk is! Ook jij kan hierover praten met een professional of met een lotgenotengroep o.i.d. Je bent niet alleen met dit probleem en het kan voor een partner superzwaar zijn. Ik wens jullie veel sterkte toe!

Verslaving word vaak onderschat. En de meeste doet het al veel als je ze een schop onder de reet geeft. Je hebt er goed aan gedaan hem uit huis te gooien. En hou dat alsjeblieft vol tot ie zich kan bewijzen. De vader van mijn kleine heeft een drugs verslaving (zodra de drank komt, komt de drugs) hij zegt nu clean te zijn. Maar toch vind ik dat ie zich moet bewijzen dat dit zo blijft. En het gaat niet eens om het fysiek worden of iets. Maar dat het iemand kapot maakt, je hebt de persoon niet meer naast je die je had voor de verslaving. Nu ik weer contact heb met de papa steun ik em wel, ik zeg hem regelmatig dat hij het kan etc en dat het goed komt. Er moet 1 de sterke zijn, en dat is niet degene die verslaafd is/was. Ook jezelf niet vergeten, praat zelf ook met iemand (psycholoog, vrienden familie). Je bent wel zwanger dat is al zwaar genoeg.

Precies dit! Ik werk zelf met mensen met een verslaving en je eigen grenzen aangeven is heel belangrijk. Dat doe je goed. Het is ook jou leven. Je bent een sterke vrouw👍

Het heeft ook nog geholpen! Ik heb de papa verteld dat ik zwanger was. Wou geen contact meer voelde niks voor me. Maar achteraf in combinatie met zijn problemen werd het hem te veel. Hij had tijd nodig om ook clean te worden, en nu gaat het dan ook goed en willen we het echt samen doen. Plannen liggen er om een huis te kopen. Hij kampt al sinds vrij jong met drugs problemen. En hij is vaker een keer voor mij gestopt, en dat ging goed (ik was hard, of die troep of een toekomst met mij). Dus heb er wel vertrouwen in dat ie het nu niet alleen voor mij moet doen, maar ook z'n kind. Want een drugs gebruiker komt niet bij mijn kind. En dat is wss wel hard binnengekomen. En ik hoop dat ts met deze ervaring ook wat kan. Je bent niet alleen, er zijn meer mensen die helaas in dezelfde situatie zitten.

Wat lastig, zou er heel naar van worden. Vind dat je het hier nog heel knap rustig vertelt! Heb ook zo mijn ervaringen met verslaafde partner, maar dit zou me nog harder raken. Hoe dan ook, hij heeft een probleem waar hij zelf niet van afkomt, en kennelijk ook niet met hulp van (deze) psycholoog. En dat jij alle schermen mee moet nemen is ook niet normaal en geen doen op de lange termijn. Hopelijk gaat hij inzien dat het zo niet kan en dat hij consequent behandeld moet worden. En voel je niet slecht over het (tijdelijk) gedogen, jij hebt het ook zwaar en het kost tijd om de waarheid onder ogen te zien. Veel sterkte!

Wat lief van jullie allemaal! Geeft me erg veel steun. Afkick kliniek zou idd het beste zijn, maar of hij dat zelf ook zo ziet ?

Ik weet hoe je je voelt. Mijn ex was/is ook porno verslaafd. We hebben bijna 10 jaar een relatie gehad. Het begon ook met porno kijken en chatten etc. Uiteindelijk was het zo erg dat meneer als ik sliep alleen nog maar achter de laptop zat, en als ik wakker was lag hij op bed. Ook zijn werk had er onder te leiden want hij was gewoon te moe, dus melde zich ook vaak ziek. Uiteindelijk ben ik er achter gekomen, en gevraagd of hij er mee wou stoppen. Wij hadden inmiddels zelf al geen sex meer omdat het allemaal niet opwindend genoeg meer was. Onze seksuele relatie leed dus ook onder zijn gedrag. Eigenlijks onze hele relatie. Uiteindelijk wou ik er mee stoppen en heeft hij zelf aangeboden hier hulp voor te zoeken. Uiteindelijk hebben we veel gesprekken gehad over het hoe en waarom etc. Helaas heeft de psych niks geholpen en werd zijn gedrag weer erger. Gewone sex hebben wou niet meer. Er moest altijd "gefantaseerd" worden, of het moest steeds extremer worden om nog opgewonden te kunnen worden. Onze hele relatie draaide uiteindelijk alleen nog maar om zijn seksuele behoeftes. Mijn beste vriendin werkte in hetzelfde bedrijf als hem, en vertelde me dat hij ineens of vaak ziek naar huis ging of helemaal niet kwam opdagen. Terwijl ik gewoon niet beter wist dan dat hij aan het werk was. Hij heeft het nooit toegegeven maar mijn vermoeden is geweest dat hij naar van die gay parkings ging en naar de prostitutie. Ik heb er na een hele lange periode van proberen en begrip hebben een punt achter gezet. Ik heb met veel lotgenoten gesproken hier over en "mijn" eind conclusie is: Als ze niet geholpen willen worden heeft een psych geen zin. Ze worden steeds extremer in wat ze nodig hebben. Je gaat er zelf gigantisch aan onder door, omdat je keer op keer je grenzen gaat verleggen. Net zolang totdat je je zelf niet meer herkent. Kies asjeblieft voor jezelf in deze, voordat je net zoals mij jezelf totaal niet meer herkent. Ik ben met vreselijk wantrouwen en dagelijkse paniekaanvallen geëindigd. Na 4 jaar kan ik zeggen dat ik mezelf weer gevonden heb.

Wat super sterk van je! En herkenbaar verhaal. Fijn dat je jezelf weer gevonden hebt! Ik vermoed ook dat mijn vriend naar prostituees is gegaan in het verleden. Zijn meldingen van zijn telefoon stonden ook vaak uit. Dat was dan een fout van iPhone en hij wist nergens van. Hij doet het vaak op de wc ben ik achter gekomen als hij zogenaamd “zit te poepen”. Maar ook dus op zijn werk op het toilet. Ik denk dat dit veel vaker gebeurde maar dat ik er nu pas echt achter ben en hem vaker in de gaten hield. Daarvoor was ik ook veel bezig met mijn zoontje. Ik heb mijn vriend zelfs een keer betrapt toen hij een filmpje van een vrouw wilde kopen van 10 euro. Zo triest. Die vrouwen denken echt kasssaaaa en is niet eens persoonlijk 😩

Ook hier zijn de meeste domme en vreemde smoesjes voorbij gekomen. Zelfs met bewijzen onder zijn neus ontkende hij alles nog. Naja ieg heel veel sterkte in deze klote situatie. ❤️

Ik word altijd zo verdrietig als vrouwen zeggen; alle mannen doen het. Als vrouw hoef je het niet te accepteren. Daarnaast hebben sommige mannen wel issues hiermee die serieus en ernstig zijn waar ze professionele hulp voor moeten krijgen. Je verdient een man die serieus voor jou alleen gaat. Veel succes 😘

Kies voor jezelf en voor je kindjes lieve mama ❤️

Ik heb ook zo’n relatie gehad ooit. Niet lang gelukkig, kwam er na een paar maand achter. Volop contact met andere vrouwen, constant op porno websites (elke man kijkt porno hé we gaan niet naïef wezen maar het was extreem), seksdate websites, noem maar op. Mijn advies? Heel hard wegrennen. Dit soort mannen zién niet in dat ze een probleem hebben en als ze dat al wel doen dan kan het lange lange jaren duren + het vertrouwen komt nooit meer terug. Kies voor jezelf en voor je kind! Je kunt het.

Ik ben van mening dat je nooit zomaar kinderen weg moet nemen van hun vader. En misschien gaat het zonder verslaving wel goed tussen hun? Ik denk dat de belangrijkste factor nu is goede hulp voor hem en tijd voor hun zelf. Even uit elkaars ruimte en na een tijdje kijken hoe het gaat en wat de keuzes worden. Gelijk wegrennen met kinderen vind ik eerlijk gezegd wegrennen voor de problemen.

Ik heb nergens gezegd dat ze haar kind moet wegnemen van de papa. Maar ik vind dat ze zelf, voor zichzelf, als vrouw, hard moet wegrennen. Hoe ze het met haar kindje doet is een ander verhaal en ik zeg nergens dat haar kind zijn papa niet meer mag zien.

Lieve meid, kies alsjeblieft voor jezelf en je kinderen. Een partner met een zware pornoverslaving ga je een leven lang problemen mee hebben. Je hebt juist laten zien dat je een sterke vrouw bent door hem de deur uit te zetten. Hou hem ajb ook buiten. De kans is namelijk te groot dat je leven hierdoor kapot gaat. En voor wat het helpt: ik ben toevallig psycholoog én heb ook een partner gehad met pornoverslaving... En ik zie ook teveel mensen die hun eigen leven verpesten doordat ze bij iemand blijven die zware problemen heeft. Het leven is al zo kort. En jij red je uiteindelijk wel, echt. Mocht hij ooit het licht zien en écht goed met z'n verslaving om kunnen gaan, dan kun je verder praten. Maar ga daar maar niet vanuit. Hoe naar dat ook is.

Wat toevallig, ik was dus écht net hetzelfde aan het typen. Ik heb ook een achtergrond in de psychologie en ik heb dus ook een (korte) relatie gehad met iemand met diezelfde problematiek. En je slaat letterlijk de nagel op de kop met wat je zegt. Je leven gaat er aan kapot en het inzicht in het feit dat hij werkelijk een probleem heeft, komt er hoogstwaarschijnlijk niet. Heel naar om te lezen, maar er zijn weinig mensen met zoveel inzicht in zichzelf, zeker verslaafden. Jij moet je leven leiden, en dat leven draait niet rond iemand die niet aan zichzelf kan en wil werken.

Dat vind ik slecht. Het inzicht kan er wel komen. Dat heb ik ook zien gebeuren. Mijn ex, tevens papa van de kleine, heeft ook problemen. Hij is wel tot inzicht gekomen. En kiest voor mij en z'n kind. Dus het kan best wel. Vind het best erg dat hij gelijk word afgemaakt op et feit dat ie verslaafd is. Wss vind ie het zelf net zo moeilijk als haar, alleen weet je niet meer hoe. Achter een verslaving zit meer dan wat je denkt.